19 Października

Św. Piotra z Alkantary, Wyznawcy

Ryt zdwojony. Szaty białe.

Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań 1956, t. 3.

O błogosławiona pokuto, któraś mi wyjednała tak wielką szczęśliwość

1. Św. Piotr z Alkantary.

Dzień śmierci 18 października 1562 r. w Arenas. Kanonizowany 1669.

— Grób w klasztorze franciszkańskim w Pedrosa (Portugalia).

— Życie.

Urodzony w roku 1499 Alkantarze (Hiszpania), wielki reformator zakonu Minorytów odznacza się wśród Świętych XVI wieku, „darem przedziwnej pokuty i najwyższej kontemplacji” (Kolekta). W szesnastym roku życia wstąpił do Zakonu Franciszkanów Obserwantów, którego reformę sam później przeprowadził. Wspierał on Św. Teresę w jej pracach nad reformą Zakonu Karmelitanek. Bóg objawił jej, że każdy, kto w imię tego świętego prosić Go o coś będzie, zostanie wysłuchany; odtąd więc polecała się ona jego modlitwom i czciła go już za życia jako Świętego. W wielkiej swej pokorze Św. Piotr unikał wszelkich oznak czci ze strony możnych tego świata, którzy go uważali za wyrocznię i często zasięgali jego rady; nie przyjął nawet ofiarowanego mu stanowiska osobistego spowiednika Karola V. Św. Teresa, przebywająca w chwili śmierci Świętego w odległej miejscowości, ujrzała jego duszę wstępującą do Nieba; w jakiś czas później Św. Piotr objawił się jej i powiedział: „O błogosławiona pokuto, któraś mi wyjednała tak wielką szczęśliwość!”

— Zastosowanie. Pokuta, tzn. umartwienie niższej naszej natury, oraz zjednoczenie z Bogiem — to dwa najistotniejsze zadania naszego życia, które powinny iść w parze z liturgiczną Służbą Bożą.

2. Msza (Justus) wspólna na uroczystość wyznawców z wyjątkiem własnej kolekty i epistoły.

Kolekta stawia nam za wzór „przedziwną pokutę i najwyższą kontemplację” Świętego. Nader znamienna dla jego życia jest Epistoła z listu Św. Pawła do Filipian; należy ona do najwznioślejszych fragmentów z pism Apostoła. „Ale to, co było mi zyskiem, ze względu na Chrystusa poczytałem za szkodę…, dla Którego porzuciłem wszystko i uznam za gnój, byle Chrystusa pozyskać…, abym poznał Jego Samego i Jego Potęgę Zmartwychwstania oraz uczestnictwo Cierpień Jego przez upodobnienie do Jego Śmierci, aby w jakikolwiek sposób dostąpić powstania z martwych”. Tak mówić może jedynie człowiek, który zupełnie umarł dla świata, człowiek ubogi w duchu, w którym własne „ja” całkowicie zamarło, dla którego Chrystus Pan stał się wszystkim, i którym On najzupełniej zawładnął. Jest to najwyższy stopień mistycznego zjednoczenia z Bogiem, gdy człowiek wraz z Chrystusem umiera światu i samemu sobie.

***

Mszał Rzymski 1931r.; Mszał Rzymski 1949r.

Św. Piotr urodzony w Alkantarze w Hiszpanii ze szlachetnego rodu, rozdał swe mienie i w 16 roku życia wstąpił do Serafickiego Zakonu Św. Franciszka, gdzie zachowywał bardzo ściśle pierwotną Regułę Zakonu Franciszkańskiego i prowadził życie nadzwyczaj surowe. Zamiłowany w umartwieniu stał się reformatorem życia zakonnego; pomagał Św. Teresie przy reformie Karmelitanek. Umarł 18 października 1562 r. Po śmierci swej ukazał się Św. Teresie i rzekł do niej: „O błogosławiona pokuto, która mi tak wielką wyjednałaś chwałę”.

Z MARTYROLOGIUM RZYMSKIEGO (1956R.)     Dnia 19-go października oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:     W Arenas w Hiszpanii uroczystość Św. Piotra z Alkantary, Wyznawcy z Zakonu Franciszkanów, którego Papież Klemens IX dla licznych uczynków pokutnych i cudów policzył w poczet Świętych. W Rzymie męczeństwo Św. Ptolemeusza i Łucjusza za Marka Antoniusza. Według świadectwa Św. Justyna, Męczennika nawrócił Ptolomeusz pewną wszetecznicę na Chrześcijaństwo i do zachowywania chrześcijańskiej czystości; za to został przez utrzymanka jej oskarżony przed prefektem Urbicjuszem jako Chrześcijanin; tenże kazał go najpierw dręczyć długo z groźnym więzieniem i wreszcie dla otwartego wyznania Wiary odprowadzić na śmierć. Gdy wtedy Łucjusz zganił wyrok Urbicjusza i nawet sam wyznał, że jest Chrześcijaninem, został także na śmierć skazany. Do nich przyłączył się jeszcze trzeci, na którym spełniono tę samą karę. W Antiochii śmierć męczeńska Św. Beronika i Św. Pelagii, Dziewicy z 49 towarzyszami. W Egipcie pamiątka Św. Warusa, żołnierza za cesarza Maksymina. Z litości odwiedził 7 Mnichów Świętych, jęczących w więzieniu i zaniósł im pokarmu i napoju. A nawet, gdy jeden z nich umarł, chciał dobrowolnie zająć jego miejsce. Za to ponieść musiał z nimi najokrutniejsze męki, zdobył jednak równocześnie palmę męczeństwa. W Evreux uroczystość Św. Akwilina, Biskupa i Wyznawcy. W obwodzie Orleanu złożenie zwłok Św. Weranusa, Biskupa. Pod Salerno pamiątka Św. Eusteriusza, Biskupa. W Irlandii pamiątka Św. Etbina, Opata. W Oksfordzie w Anglii uroczystość Św. Fredeswindy, Dziewicy.         A gdzie indziej wielu innych Świętych Męczenników i Wyznawców oraz Świętych Dziewic. R. Deo gratias.

© salveregina.pl 2023