23 Października
Poniedziałek XXI Tygodnia po Zesłaniu Ducha Świętego
Ryt zdwojony. Szaty zielone.
Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań 1956, t. 3.
W dniu dzisiejszym nie przypada w Kościele Świętym żadne święto.
Postaci męczenników z Ksiąg Machabejskich.
Razjasz.
Czynu tego człowieka nie będziemy oceniać według zasad podręcznika moralności, lecz w duchu entuzjastycznej wiary. Kim był Razjasz? W 2 Mach 14, 37 czytamy o nim, co następuje: „Niejaki Razjasz, ze starszych w Jeruzalem, mąż miłośnik miasta i dobrą sławę mający, który dla życzliwości nazywany był ojcem żydów…” Następne wiersze mówią o tym, że Razjasz starał się chronić Zakon przed wpływami pogańskimi, „gotów wydać ciało i duszę za wytrwanie”. Rzecz oczywista, że tym samym występował on jawnie przeciw polityce Seleucydów. Wiadomo zaś, że przywódcy, trwający niezłomnie przy swych przekonaniach, po wszystkie czasy pierwsi padają ofiarą wszelkich prześladowań. Toteż Nikanor usiłował pojmać Razjasza. „Lecz gdy tłum chciał wtargnąć do domu jego, drzwi wybić i ogień podłożyć, gdy go już pojmać mieli, [Razjasz] przebił się mieczem, woląc raczej szlachetnie umrzeć niż poddać się grzesznikom”. W ten sposób Pismo Święte usprawiedliwia jego postępek. Tymczasem żołdacy zdobyli dom, lecz w chwili gdy wtargnęli do wnętrza, Razjasz, który pod wpływem wzburzenia niepewną ręką zadał sobie cios, rzucił się między siepaczy. Ci, zaskoczeni, rozstąpili się, on zaś, choć śmiertelnie ranny, ostatnim wysiłkiem przedarł się przez tłum i pobiegł do urwistej skały. Tu „obiema rękami uchwycił swoje wnętrzności i rzucił je na lud wzywając tego, który jest Panem życia i ducha, aby mu je znowu przywrócił. I tym sposobem umarł”.
Czego więc uczy nas Razjasz? Rzecz oczywista, że nie można naśladować popełnionego przez Razjasza samobójstwa, ale godna pochwały jest jego miłość Boga, wiary i ojczyzny. Śmierć Razjasza przypomina nam męczeństwo Św. Apolonii dziewicy, która wyrwawszy się z rąk oprawców dobrowolnie rzuciła się w płonący stos. Wśród Męczenników Chrześcijańskich znajdujemy wiele innych podobnych przykładów. Razjasz i Apolonia popełnili właściwie samobójstwo, jednocześnie jednak złożyli Bogu ofiarę ze swego życia. Moraliści niejednokrotnie zastanawiali się nad zagadnieniem, czy tego rodzaju samobójstwo jest dozwolone. W wyniku zaś tych roztrząsań doszli do przekonania, że zasadniczo nie jest ono nawet w takich wypadkach dozwolone. W poszczególnych jednak okolicznościach Duch Boży może natchnąć człowieka do popełnienia czynu, który w innych warunkach byłby grzeszny.
Razjasz wtedy uczy nas gorliwości, która aż do śmierci powinna płonąć w sercu człowieka. Uczy on nas nadto właściwego oceniania świata i życia, czy raczej właściwego ustalania hierarchii wartości: przede wszystkim Bóg i Wiara Święta, a potem dopiero wszystko inne. A jeśli zajdzie potrzeba, powinniśmy przyjąć nawet Chrzest krwi. Św. Ignacy Antiocheński wyraża tę myśl w następujących słowach: „Złość nieprzyjaciół jest dla mnie nauką, choć nie jest jeszcze tytułem do mego usprawiedliwienia. Obym już mógł zginąć rozszarpany przez dzikie zwierzęta, którym mam być rzucony! Będę je prosił, żeby mnie jak najprędzej pożarły, a tym samym przyśpieszyły śmierć moją. Będę je drażnił, będę się przed nimi bronił, żeby mnie prędzej uśmierciły. Synaczkowie, nie miejcie mi tego za złe… Niechże mnie skażą na ogień, krzyż czy dzikie zwierzęta, niech mi zgotują najsroższe męki, byłem się tylko radować mógł z Chrystusem!” (De viris illustribus, c. XVI, PL 23, 637 nn).
Taka oto jest nauka, którą powinniśmy zaczerpnąć z dziejów Razjasza: bądźmy gotowi znieść dla Boga wszystko, a nawet oddać życie, i to dobrowolnie, jeśli ma się to przyczynić do Jego Chwały. Gdy zajdzie taka konieczność, On Sam nam ją objawi, bo przecież w Nim żyjemy.
Z MARTYROLOGIUM RZYMSKIEGO (1956R.)
Dnia 23-go października oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskim Martyrologium:
Pod Kadyksem w Hiszpanii w okręgu Urso męczeństwo Świętych Serwanda i Germana; w prześladowaniu dioklecjańskim kazał namiestnik Viator obu Wyznawców biczować, osłabić głodem i pragnieniem i ciężkimi łańcuchami okutych wlec z miejsca na miejsce; w końcu wydał rozkaz ich ścięcia. Germana pochowano w Merydzie, a Serwanda w Sewilli. W Antiochii w Syrii śmierć męczeńska Św. Teodora, Kapłana; schwytany za panowania bezbożnego Juliana, został rozciągnięty na torturach, a po wielu męczarniach palony pochodniami. Lecz, że mimo to nie przestawał uznawać Chrystusa Pana jako Syna Bożego, więc mieczem katowskim zadano życiu jego ostatni cios. W Granadzie w Hiszpanii uroczystość Św. Piotra Paschazjusza, Biskupa z Jaeny z Zakonu Mercedariuszów, męczonego dnia 6 grudnia. W Konstantynopolu pamiątka Św. Ignacego, Patryarchy. Dlatego, iż napominał cesarza Bardasa za wypędzenie swej żony, nawiedzał go tenże różnymi krzywdami, a w końcu posłał go na wygnanie. Później jednakże za wstawieniem się Papieża Mikołaja mógł znowu powrócić i umarł spokojnie w Panu. W Bordeaux uroczystość Św. Seweryna, Wyznawcy. W Rouen pamiątka Św. Romana, Biskupa. Pod Salerno uroczystość Św. Verusa, Biskupa. W okolicy Amiens pamiątka Św. Domicjusza, Kapłana. W obwodzie Poitiers uroczystość Św. Benedykta, Wyznawcy. W Illok na Węgrzech uroczystość Św. Jana Kapistrana, Wyznawcy z Zakonu Franciszkańskiego, sławnego życiem świętym i gorliwością około rozszerzania Wiary. Mocą swej modlitwy i cudów pobił ogromne wojsko tureckie i twierdzę Białogród uwolnił od oblężenia.
A gdzie indziej wielu innych Świętych Męczenników i Wyznawców oraz Świętych Dziewic. R. Deo gratias. |
© salveregina.pl 2023