Kazania dla dzieci – Credo na tle roku szkolnego

ks. Jan Pelz

1938

Miłosierdzie Boże.

Ważna i poważna godzina zgromadziła nas pospołu w wieczór dzisiejszy. Oto składamy cały wieniec 365 jasnych i ciemnych dni na grobie do­czesności i odmawiamy modlitwę wieczorną za cały rok dobiegający swego kresu.

1. W tej chwili człowiek mimo woli myśli i o sobie, o kresie własnego swojego żywota.

Dni naszego życia są policzone. Co do tego nie ma żadnej wątpliwości. Nadejdzie kiedyś pewien rok, w tym zaś roku pewien miesiąc, w tym mie­siącu jakiś dzień… i powstanie data, która znaj­dzie się na naszym grobie. Gdybym teraz potrafił każdemu z was przepowiedzieć ową datę, jakaż ogarnęłaby was trwoga!

Dzień ów jedynie Bogu jest wiadomy. Bóg w swej dobroci nie ujawnił nam z góry jego na­dejścia, gdyż w takim razie życie nasze przestało­by nas cieszyć. Ale dzień ten, dzień Boży się zbliża. Zmówmy szczerą modlitwę, pełną skruchy, a dzień ten nas nie zaskoczy, nawet choćby miał nadejść dzisiaj! „Mój Jezu, miłosierdzia! „Dzie­ciątko w żłobie, zmiłuj się nade mną!“ Staliście się cisi i poważni. Zachowajcie tę po­wagę! Jest to święta powaga, Zabierzcie ją z sobą do domu! Weźcie ją z sobą na nadchodzący Nowy Rok.

      2. Ta święta powaga będzie ci błogosławień­stwem. Ona wskaże ci twoją słabość,

ale jedno­cześnie tym wyraźniej wskaże ci Chrystusa, twego Pana i Zbawcę. Jesteś biednym grzesznikiem ale w mocy Chrystusa jest obfitość zbawienia. Powi­nieneś więc Jemu ufać. „Ale te wszystkie grzechy… od pierwszego stycznia do 31 grudnia? Przez skruchę i spowiedź otrzymaliście za te grzechy przebaczenie! „A to, z czego należało by się jeszcze wyspo­wiadać od ostatniej spowiedzi? Z tego możesz się wyspowiadać jeszcze dziś wieczorem. Możesz wzbudzić w sobie natychmiast żal doskonały za swoje grzechy, żal płynący z miłości ku Bogu! „O Jezu mój, miłosierdzia! Wiesz przecie, że żal doskonały w razie potrzeby, w wypadkach osta­tecznych, zastępuje spowiedź.

„Ale ja nie znajduję w sobie nic dobrego, co mógłbym dziś wieczorem ofiarować Panu Bogu! W takim razie ofiaruj raz jeszcze wszystkie mo­dlitwy ubiegłego roku, wszystkie Msze i wszystkie Komunie!

„Wszystko to było takie oziębłe! — powia­dasz. Ofiaruj więc i swoją oziębłość! I nie zapo­minaj o tym, że cokolwiek uczyniłeś w stanie łaski uświęcającej, było Bogu miłe, ponieważ On w twoich modlitwach widział modlącego się Chry­stusa, a w twoich Komuniach widział Chrystusa przebywającego w tobie! A skoro Ojciec niebieski w naszych modłach, działaniach, cierpieniach, udziale we Mszy św, i Komunii widzi modlitwę Chrystusa, Jego życie, cierpienie i służbę Jemu poświęconą, tym samym musi nas kochać!

Będę więc miał nadzieją w Tobie, Najmilszy i Najlepszy Zbawco! Tyś jest moim Odkupicielem. Niech mnie odkupi krew Twoja! Pomimo mej niegodności pokładać będę nadzieję w Tobie!

Toteż mogę odetchnąć i wdzięcznym sercem zaśpiewać Ci „Te Deum“ i prosić Cię o błogosła­wieństwo na rozdrożu starego i nowego roku. Amen?

© salveregina.pl 2022