VI TYDZIEŃ POZOSTAŁY PO OBJAWIENIU PAŃSKIM. NIEDZIELA. Rozmyślanie. Król świata. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

KRÓL ŚWIATA.

W szóstą niedzielę podziwiamy Chwałę Chrystusa Pana, naszego Króla w przypowieści o ziarnie gorczycznym i kwasie. Królestwo Chrystusa Pana jest powszechne. Ma objąć cały świat i zmienić jego mieszkańców.

1. Królestwo Chrystusa Pana rozciąga się na cały świat.

Ziarno siewne jest ulubionym porównaniem Pana Jezusa. Dziś znowu o nim mówi. „Podobne jest Królestwo Niebieskie ziarnu gorczycznemu, które wziąwszy człowiek posiał na roli swojej. Acz najmniejsze ze wszystkiego nasienia, gdy jednak wzrośnie, jest większe ze wszystkich krzewów. Staje się drzewem tak, że ptaki niebieskie nadlatują i mieszkają w gałęziach jego” (Mt 13, 31-32).

Gorczyca jest rośliną jednoroczną; w Palestynie była uprawiana lub rosła dziko. Nasionka jej są tak drobne, że powstało przysłowie: „drobny jak ziarnko gorczyczne” (por. Mt 17, 20). Szybko jednak wyrasta gorczyca ponad inne rośliny. W okolicach cieplejszych i w żyznej, uprawnej ziemi osiągała wysokość trzech do czterech metrów i przypominała krzew lub drzewo. Ptactwo lubiło gnieździć się w jej gałązkach i wyłuskiwać z dojrzałych strączków czarne nasionka.

To drobne, a tak szybko i bujnie rozrastające się ziarnko gorczycy jest w Oczach Zbawiciela doskonałym obrazem Królestwa Bożego. Jego początki były też bardzo skromne i niepozorne. Założycielem jego jest Syn Człowieczy w całym Swoim uniżeniu; rodzi się żłóbku, umiera na Krzyżu. Pierwsze filary i szerzyciele Królestwa to ludzie prości i niewykształceni. Ale z tych drobnych, niepozornych początków — wbrew wszelkim ludzkim rachubom — w ciągu kilkudziesięciu lat rozwija się potężne drzewo. Już Apostołowie zdążyli zanieść Ewangelię w cały świat rzymski, a nawet i poza jego granice. Wszędzie, w każdym mieście, w obrębie wielkich ośrodków kultury pogańskiej powstają gminy chrześcijańskie, jak żywe komórki wzmacniające i rozwijające się szybko. Śpieszą ludzie wszystkich ras i języków, by doznać dobroczynnego wpływu Królestwa Bożego.

Ten szybki rozrost Królestwa Bożego, które wkrótce ogarnęło cały świat, choć wychodziło z tak skromnych początków, jest objawem Bożej Mocy i Chwały Chrystusa Pana, naszego Króla. Wypełniła się przepowiednia proroka Ezechiela: „To mówi Pan: I wezmę ja ze rdzenia cedru wysokiego i położę; z wierzchu gałązek jego młodą ułamię i zasadzę na górze wysokiej i wyniesionej. Na górze wysokiej Izraelskiej wszczepię ją, a wypuści gałązki i uczyni owoc, i będzie cedrem wielkim; i będzie mieszkać pod nim wszelkie ptactwo, i wszystko co lata pod cieniem gałęzi jego gnieździć się będzie. I wiedzieć będą wszystkie drzewa polne, że ja, Pan, zniżyłem drzewo wysokie, a wywyższyłem drzewo niskie, i wysuszyłem drzewo zielone, a sprawiłem, że drzewo suche puściło gałęzie. Ja, Pan, rzekłem i uczynię” (Ks. Ez. 17, 22-24).

— Zastosowanie. Prawo wyrażone w tej przypowieści stosuje się do wszystkich dziedzin życia w Królestwie Bożym. Pan Bóg wyprowadza wielkie dzieła ze spraw pozornie drobnych. Czyż Zakon Św. Franciszka nie zaczynał się również bardzo skromnie? To właśnie znak, że jest Bożego szczepienia. Niepozorny początek miały wszystkie wielkie rzeczy, jakich nasi współbracia dokonali w dziejach Kościoła i w dziejach dusz. Bądźmy również i my małymi, pokornymi, byśmy mogli stać się narzędziami do wielkich rzeczy. O Św. Konradzie z Parzham mówi Oficjum: „Uniżył się jak dziecko… i stał się wielkim w Królestwie Niebieskim”. W całej naszej pracy, szczególnie w kaznodziejstwie, zachowujmy prostotę i skromność; na tym polega franciszkański styl życia i pracy. Wtedy Moc Chrystusa Pana nam się udzieli i stosować się będą do nas słowa: „Nie lękaj się, trzódko mała, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo” (Łuk. 12, 32).

— Postanowienie. Kochać prostotę i skromność, żeby Moc Chrystusowa mogła się nam udzielić (zob. 2 Kor 12, 9).

2. Królestwo Chrystusa Pana przekształca cały świat.

Przypowieść o ziarnku gorczycznym dopełnia druga przypowieść: o kwasie chlebowym. „Podobne jest Królestwo Niebieskie do kwasu, który wziąwszy skryła niewiasta w trzy miary mąki, aż zakwasiło się wszystko” (Mt 13, 33). Jest to obrazek wzięty z pracy domowej, znany doskonale ówczesnym ludziom, bo każda rodzina prawie co dzień wypiekała świeży chleb. Wszyscy patrzyli co dzień na proces fermentacji, którą wywołuje garść zaczynu w dużo większej ilości mąki, dając chleb smaczny i pożywny.

Dlatego Pan Jezus nie objaśnia szerzej tych przypowieści. Obie przedstawiają obrazowo zdumiewającą Potęgę Królestwa Bożego mimo niepozornych początków. Przypowieść o ziarnku gorczycznym maluje raczej zewnętrzny rozwój tego Królestwa w przestrzeni, a przypowieść o kwasie mówi o tajemnej sile przekształcającej życie ludzkie. Ewangelia dokonała takich przemian w dziedzinie religijnej, moralnej i społecznej, jakich nie było w dziejach ludzkości. Ta Moc Królestwa Bożego przekształcająca świat, objawia królewskość Chrystusa Pana jeszcze dobitniej niż jego szybki rozrost.

— Zastosowanie. W Lekcji dzisiejszej Św. Paweł Apostoł pokazuje nam gminę chrześcijańską w Tesalonikach, w której sprawdziła się przypowieść o kwasie; zrealizowały się twórcze siły Ewangelii. „Pamiętamy przed Bogiem i Ojcem naszym o dziele waszej wiary i wysiłku miłości i wytrwania w nadziei Pana naszego, Jezusa Chrystusa… Staliście się naśladowcami naszymi i Pańskimi… i wzorem dla wszystkich” (1 Tes 1, 3 i 6-7).

Zaczyn Bożego życia spoczął kiedyś podczas Chrztu Świętego i w naszych duszach. W jakim stopniu „przekwasił”, tj. zmienił i do Chrystusa Pana upodobnił nasze życie: myśli, uczucia, mowę, całe postępowanie? Czy Boski Zaczyn Eucharystii, który Kościół co dzień wkłada do naszej duszy, prowadzi w niej dalej ten proces twórczej fermentacji? Jeśli nie, jeśli po wielu latach nic się nie zmieniło, to nasza wina. Nie współpracujemy z tym Boskim Zaczynem. Tylko współdziałanie sił ukrytych w kwasie i w mące daje posilny, dobry chleb.

— Postanowienie. Starać się wiernie współpracować z „kwasem” Eucharystii, by ukryta w Nim siła mogła przekształcić nasze dusze.

Modlitwa.

Wraz z Kościołem Świętym uwielbiajmy dziś Chrystusa Pana, Króla świata: „Pan jest Królem, niech się raduje ziemia!” (Introit). Błagajmy również z Kościołem Świętym: „Ofiara ta, prosimy Cię, Boże, niechaj nas oczyści i odnowi, prowadzi i ochrania” (Sekreta). Amen.

Zachęcamy do: