LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 1

Źródło: Książka do nabożeństwa za dusze zmarłych 1886r.

O MĘKACH CZYŚĆCOWYCH.

O duchowych mękach w Czyśćcu.

Duchowna męka, która pochodzi z nieoglądania Oblicza Bożego jest według zdania Ojców Świętych największą męką w Czyśćcu i dotyczy się mniej albo więcej wszystkich tam zatrzymanych dusz, a zatem i tych, które tam żadnej innej męki nie cierpią. Ta męka zależy na uczucia winy pochodzącej z popełnionego złego i zaniedbania dobrego, a odnosi się do pozbawienia uszczęśliwiającego Oblicza Bożego i jest według wyroku Soboru Florenckiego najboleśniejsza ze wszystkich mąk. Żaden człowiek pojąć nie może, jak wielka jest boleść duszy, która gdy się rozstanie z ciałem swoim niczego tak gorąco nie pragnie jak oglądać Pana Boga, Jedyne i Największe Dobro swoje, a przecież widzi się być przedmiotem karzącej Sprawiedliwości Boskiej, i przeto do oglądania, Onego oddaloną. Pisze wtedy Św. Alfons de Liguorii, biskup i fundator pewnego Zakonu: “Nad męki zmysłów w Czyśćcu większa jest męka, które tam dusze święte z tego odnoszą, że się oglądania Pana Boga swego pozbawione widzą”. Ponieważ bowiem nie tylko przyrodzoną miłością ku Panu Bogu pałają, dla tego tak gwałtownie do złączenia się z Najwyższym Dobrem swoim pociągane bywają, że z tego, iż się dla własnej winy swojej od Niego oddalone widzą, tak ciężką boleść ponoszą, któraby ich od każdego momentu uśmierci potrafiła, gdyby umierać mogły. Dlatego mówi Chryzostom Święty, męka z zatraty oglądania Pana Boga pochodząca, jest dla nich daleko większym udręczeniem, niżeli boleści zmysłów. Tysiąckrotny ogień piekła, mówi dalej, nie sprawiłby im tak ciężkiej boleści, jak męka pochodząca z nie widzenia Pana Boga.

ROZMYŚLANIE.

I. Śmierć jest niezbędną, wyrokiem potwierdzoną, wszyscy ludzie umierać muszą; można uniknąć wszystkiego, ale śmierci nie unikniesz. Nic nas od niej nie wybawi, ani wiek, ani pozycja, ani płeć, ani żadna pomoc ludzi. Od najpierwszego do ostatniego człowieka, każdy ujrzy kres dni swoich; wielu stanęło już u kresu, inni się zbliżają, a wszyscy, jak ta woda, co upływa, zbliżamy się do grobu. A jednak, co robimy, Chrześcijanie? Czy przygotowujemy się do końca nieuniknionego, który nas czeka? Ach! jakaż gorycz w śmierci naszej, jeżeli wcześnie przysposobieni nie jesteśmy na jej przybycie.

II. W chwili śmierci rzucamy świat i wchodzimy w inne życie, Wiara nas uczy, iż jest Raj, Czyściec i piekło. Dusze doskonałe, które nie mają ani grzechu do odpokutowania, ani nie zasługują na kary, idą bezpośrednio, opuściwszy ciało, używać szczęścia w Raju. Dusze obciążone grzechami śmiertelnymi, są pociągnięte ciężarem niegodziwości do piekła, gdzie Sprawiedliwość Boska zsyła na nie karą zasłużoną.

O jakaż to różnica między jednymi a drugimi! pierwsze wiecznie szczęśliwe u Pana Boga, drugie wiecznie przeklęte z czartami. Wybór od nas zależy. Jeżeli chcemy Raj posiadać ze Sprawiedliwymi, żyjmy jak Sprawiedliwi w sprawiedliwości, jeżeli lękamy się piekła, żyjmy z dala od grzechu, który nas do piekła prowadzi.

III. Jeżeli śmierć nie zastała duszy w grzechu śmiertelnym i nie w doskonałej czystości, lecz w stanie, że tak powiemy, pośrednim – nie dosyć grzeszną, aby być skazaną do piekła, ani dosyć doskonałą, aby weszła w Chwale do Nieba, gdzież pójdzie? Trzeba aby było miejsce pośrednie, gdzie dusze umarłych oczyszczają się do końca, jak złoto w ogniu i stają się godnymi Nieba. Tam więc najliczniej wpadają dusze zbawionych i mało która uniknie Czyśćca, mało która porzuca świat, nie niosąc za sobą jego prochu.

Chcemyż uniknąć tego, oczyszczajmyż się doskonale w życiu, bo ten, co niesplamiony jeszcze, świat ten porzuca, idzie prosto do Nieba.

Modlitwa.

Jakąż to nagrodą Niebo, przyciąga nas do siebie. Jakże piekło męczarniami swymi nas straszy, a Czyściec napełnia nas litością przez swe próby i udręczenia. Wysłuchaj, o Boże wielki! modlitwy nasze, zamknij dla wszystkich wiernych drzwi otchłani piekła, uwolnij dusze, które są w Czyśćcu i powołaj je do posiadania wraz z Tobą korony wiecznego szczęścia.

Przykład.

W diecezji Nocera umarł młodzieniec, który miał szczególne nabożeństwo do Św. Bernardyna Sienejskiego. Święty ten w nagrodę za jego modły, wyprosił u Pana Boga przywrócenie młodzieńcowi życia. Lecz pragnął on pierwej dać mu poznać przygody tamtego życia, tamtego świata, a wziąwszy go za rękę, zaprowadził go w sfery piekielne. Tam w kłębach dymu i strasznego ognia ukazał mu nieskończone hordy potępieńców, tarzających się w rozpaczy. Przeniósł go później do Nieba, gdzie w cudnym porządku Chóry Aniołów i rzędy długie Świętych używali szczęścia, jakiego wyobraźnia ludzka wystawić sobie nie zdoła. Na koniec mu pokazał więzienie Czyśćca, gdzie wśród płomieni oczyszczały się dusze umarłych, dopóki nie stały się godnymi używać Chwały Niebieskiej. Nie bez głębokiego wzruszenia widział on te dusze kąpiące się koło niego i proszące o opowiedzenie ludziom za jego powrotem na świat o okropnych mękach, które cierpią i o zachęcenie ich do przyjścia w pomoc nieszczęśliwym mnogimi ofiarami; przyniósł on wielką pomoc tym biednym pokutnikom za powrotem do życia, rozpowiadał bowiem wszystkim o cierpieniach czyśćcowych. “Twój ojciec, mówił on do jednego, jest wśród płomieni zemsty i czeka skutku miłości i modlitwy synowskiej”; “Twój syn, mówił innemu, poleca się miłości ojcowskiej”; “twój dobroczyńca, niewdzięczny spadkobierco, uprasza o dopełnienie jego pobożnych zapisów, słowem, wszystkie te dusze uciekają się do waszej wiary, waszej miłości chrześcijańskiej, by otrzymać szybką i skuteczną pomoc.

(P. Franciscus Beartinus soc. Jesu contiu. Bolland. in Act. sanct. in append. ad 20 maii).

MODLITWY.

Wystawmyż sobie, iż dziś słyszymy te same prośby, i odmówmy najserdeczniej nasze modlitwy za dusze w Czyśćcu zostające.

Odmówmy na intencję dusz zmarłych, a mianowicie za dusze N.N.: 5 Ojcze nasz, 5 Zdrowaś Marya i Wieczny Odpoczynek.

Prośmy Ojca Przedwiecznego o zmiłowanie się nad ich duszami przez pamiątkę Krwi rozlanej przez Jego Boskiego Syna i odmówmy krótką, a gorącą modlitwę:

Litości, o Ojcze Przedwieczny, przez Przenajdroższą Krew Jezusa Chrystusa, zmiłuj się nad nimi.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

MODLITWY KOŃCOWE.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

© salveregina.pl 2022