O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

Chcę Pana z płaczem błagać i wzdychaniem na Niego nalegać; modlitwami mymi chcę być ich przyczyńcą, dla ich pociechy chcę osobną Mszę Świętą ofiarować, w tej nadziei, że Pan na nie łaskawie wejrzeć, ich utrapienia w pokój, ich nędzę na w Chwałę, ich męki w nagrodę przemienić raczy!” Takimi podobnymi uczynkami, można ich pokutny czas skrócić, ich nędzę zakończyć i mękę znieść. Przebiegaj, wierna duszo, którakolwiek jesteś, te miejsca pokuty, i uważaj, co się tam dzieje! Na tymże targu nakup sobie uczucia litości pełne!” W kronice Minorytów następujące zdarzenie czytamy: ,,Ks. Konrad z Offidy, tegoż Zakonu kapłan, czuwając niegdyś przed jednym ołtarzem w kościele na modlitwie, widział tam brata jednego tegoż klasztoru, niedawno przedtem zmarłego. Tenże uskarżał się przed nim, że bardzo bolesny ogień w Czyśćcu cierpi, i prosił go zarazem usilnie o modlitwę jego, która wiele przed Panem Bogiem może. Zmówił wtedy Konrad za niego serdecznie “Ojcze nasz” przydając ów wiersz: Odpoczynek wieczny racz mu dać, Panie, a Światłość Wiekuista niechaj mu świeci na wieki wieków. Amen!” I wnet rzekł brat do niego: „O ojcze! gdybyś wiedział, jak wielką ulgę, w boleściach moich z tej krótkiej modlitwy twojej czuję, wielka miłość twoja sprawiłaby to, żebyś ją l jeszcze raz zmówił”. Uczynił tak, a gdy zmarły podobną ulgę boleści swoich uczuł, prosił go po raz trzeci, mówiąc: „Ojcze mój! na Miłość Boga proszę Cię nie ustawaj w tak drogiej modlitwie, która boleści moje w pociechę przemienia!” Odprawiał wtedy onę modlitwę Sługa Boży, nie przerywając, przez co powoli smutek zmarłego w radość, bladość w blask, a suknia jego popielata w białą jak śnieg przemieniona została. A skoro Konrad modlitwę swoją sto razy powtórzył, dusza ona, radości pełna i Niebieską jaśniejąca Chwałą przed nim stanęła, dziękując mu niewymownie za jej prędkie wybawienie. I wtem wesoło śpiewając, wstąpiła do Nieba. Podobny przykład czytamy w tejże kronice o pewnym ks. Szczepanie, który z równym skutkiem wiele razy odmawiał psalm: „Z głębokości wołałem ku Tobie, Panie… itd.” za pewną duszę, która mu się także była zjawiła.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Za jakie winy dusze są skazane na okropne kary Czyśćca? Według sądu świata, są to małe rzeczy, bagatelki, drobnostki, które nie mają żadnej wagi i są łatwe do przebaczenia. Ale Pan Bóg, znający ich właściwą wartość, kładzie je na wagę Sprawiedliwości i karze stosunkowo. Jakaż to wielka różnica między wagą Pana Boga, a ludzi! Sądzimy według przesądów, najczęściej błądzimy, przez namiętności, które nad nami panują. Pan Bóg idzie za nieugiętą Sprawiedliwością, która nie ulega, ani uprzedzeniu, ani błędowi. Nie dajmy się więc ani urojeniami ani kłamstwami świata zbałamucić.

II. Myślą powszechnie, iż winy tych dusz zawierają się w grzechach powszednich, które są tylko błędami lekkimi, jeżeli się je porówna z grzechami śmiertelnymi, jednakże można by je nazwać bardzo ważnymi, jeżeli je się ocenia z punktu obrazy Pana Boga, Dobra Nieskończonego. Zatem jeżeli grzechy powszednie tak srogo w Czyśćcu karane, dlaczego tak mało o nie dbać i poić się nimi, że tak rzeknę, jak wodą, mając za skrupulatnych i bigotów tych, co ich unikają? Chrześcijanie! otwórzmy oczy duszy na przedmiot tak wielkiej wagi, i postanówmy wystrzegać się, o ile można, każdego błędu, choćby najlichszego, a zamiast potępiać, naśladujmy roztropność tych wiernych, którzy dla miłości Pana Boga unikają grzechu, jak ukąszenia gadziny.

III. Teologowie uczą, iż wina grzechu nie może być przebaczoną w tym życiu, tylko przez znienawidzenie tejże winy i Łaskę uświęcającą, tak, że to nie jest zbrudzenie grzechowe, które zatrzymuje dusze, poświęcone Panu Bogu, w mściwych płomieniach czyścowych, tylko kara, którą znieść muszą, aby odpokutować za winy swoje, a która pozostaje często do wypłacenia w drugim życiu. To też Pismo Święte powiada, iż nie wyjdą z tego więzienia cierpień, aż póki zupełnie zadość nie uczynią Sprawiedliwości Boskiej. Jakimiż długami obciążyla się nasza dusza przez grzechy, które popełniła? Gdzie ten dług zapłacimy, w tym życiu czy w tamtym? Zauważmy, o ile zadość uczynienie jest trudniejszym i surowszym w życiu tamtym, i postanówmy wypłacić się z długu jak najprędzej.

Przykład.

Niejaka siostra Paula, zakonnica wysokiego ducha umarła w Mantui, w klasztorze Św. Wincentego. Ciało jej wystawione według zwyczaju,  w chórze otoczyły wszystkie siostry śpiewając nabożeństwo za umarłych. Zmarła szczególniej była kochaną od siostry Stefanii Quinzana, która modląc się za umarłą, gorąco uniesiona była niejako duchem, zbliżyła się do katafalku, a klęknąwszy z rękoma złożonymi, uczuła się porwaną za rękę prawą i tak silnie trzymaną, że się oderwać nie mogła. Zdziwione tym widokiem zakonnice, posłały po swego spowiednika, który w moc świętego posłuszeństwa nakazał umarłej puścić rękę Stefanii, co natychmiast się stało. Paula nic nie mówiła, a błogosławiona Stefania zrozumiała znaczenie ściśnięciem ręki i zdało się jej, jakoby tamta powiedziała: ,,O siostro moja, jak straszne są Sądy Boga, jak srogie kary za najmniejszą winę! Gdybym ci mogła dać poznać, jak ciężko jestem karaną za najmniejsze  uchybienie, które sobie za nic mamy, nie zaniedbałabyś żadnej zręczności, aby mnie uwolnić. Nie zapomnij o mnie nigdy w modlitwach twoich, bo ich bardzo potrzebuję, męki moje są okropne!” Od tej pory Święta Sługa nie przestała czynić ofiary różnej za te umarłą, dopóki ta nie objawiła się jej uwolniona z więzów ognia, i dopóki nie została przeniesioną do Nieba. Przedstawmy sobie, iż każda dusza czyścowa to samo nam głosi i naśladujmy gorącość gorliwą Błogosławionej Stefanii.

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Pan Bóg wysłucha modły nasze za umarłych, jeżeli je z wytrwałością czynić będziemy, dodając zasługę postu. Duchowny jeden cierpiał okrutne męki w Czyśćcu i prosił Św. Remberta, by na intencję jego pościł dni 40 i by przez tę pokutę zniszczył długi jego grzechowe. Święty bezzwłocznie odbył posty, o które tamten prosił i przydał jeszcze dużo modlitw, a kiedy post już ów skończył, ukazał mu się ów duchowny, dziękując za zmiłowanie, które mu otworzyło wrota do Nieba. Post jest jednym z najskuteczniejszych uczynków dla dusz czyścowych. Czyńmy ów post i nakazujmy go sobie za dusze nam miłe dodając i modlitwy, ażebyśmy także, co najprędzej otrzymywali ich uwolnienie.

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Rzeczywiście, Chrześcijanin wyzwalający duszę z Czyśćca, otwierający jej Niebo, darzy ją nie okruszynami ze swego stołu, ale Chlebem Aniołów z całą szczęśliwością Rajską, słowem tym, czego ona tak łaknie, że nie ma udręczenia równego tej męce. Daje jej nie szklankę wody, ale całe źródło tej wody, która wytryskuje aż do życia wiecznego; tej wody, której pragnienie upala ją dniem i nocą, nie dając znaleźć najmniejszej ochłody.

Nie daje jej mieszkania chwilowego jako obcemu przechodniowi, ale wprowadza ją do mieszkania wiecznego, do tego błogosławionego pobytu, za którym tęskni, a którego wejście przez grzech zamkniętym zostało. Obleka ją nie odzieniem niszczącym się, z czasem, ale szatą, nieśmiertelności, która ją ochroni na wieki od chłodu i upału.

Nawiedza ją, aby jej pomóc nie w lekkim przystępie gorączki, ale w upaleniu tych bezlitosnych płomieni, dręczących bez wypoczynku.

Na koniec wstępuje do jej więzienia, aby rozerwać jej więzy i wprowadzić ją do swobody pełnej Chwały, przeznaczonej Dzieciom Bożym.

Postanowienie. — Ofiarować w ciągu dnia jakie zadośćuczynienie na intencję duszy najwięcej w Czyśćcu cierpiącej.

Wiązanka duchowna. — ,,Pójdźcie błogosławieni Ojca Mego” (Ewangelia według Św. Mateusza, r. XXV, w. 34).

PRZYKŁAD. Przestroga Św. Augustyna.

Święty Augustyn strofuje mocno lekkomyślność pewnego współczesnego sobie pisarza, mówiącego, że nie trzeba lękać się Czyśćca, ponieważ udręczenia, jakie się tam cierpi, nie będą trwać wiecznie. „Nie wieleć znaczy, rzecze, że czas jak i tam przebędę, bylebym w końcu dostał się do Nieba!“ Święty Augustyn odpowiada na to: „Niech nikt tak nie mówi, gdyż ognie czyścowe będą straszniejszymi, od wszelkich chociażby najostrzejszych cierpień doczesnych, jakie sobie przedstawić możemy”.

(Sermo VI, de sanctis).

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.