O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

Lecz ponieważ nie każdy na takie uczynki pilnie zdobywać się zechce, wtedy może dla poratowania dusz czyścowych przynajmniej czasem wstrzymać się od lepszego pokarmu albo trunku lub innej uciechy; albo też zmysły swoje, osobliwie oczy, uszy, język umartwić, albo przez niejaki czas milczenie zachować, albo choroby, zimno i upał i inne niewygody cierpliwie znosić; aby charakter swój, swój upór przełamać, słowem, wszystko, cokolwiek wewnętrznie lub zewnętrznie uciemięża i trudzi, z poddaniem się Panu Bogu i z wdzięcznością ku Niemu ponosić. Tak np. wieśniacy, rzemieślnicy, służący i wszyscy, którzykolwiek cielesne i duchowne utrapienia ponoszą, ci wszyscy bardzo wiele mają rzeczy, które by za dusze ofiarować mogli, a miłość taka chrześcijańska, cierpiącym duszom wyświadczona, ściągnęła by i na nich obfite Błogosławieństwo i siły do noszenia własnych utrapień. Budon powiada, że pewni ludzie, którzy wszystkie trudności odprawianych podróży, Panu Bogu za cierpiące dusze ofiarowali, gdy w podróży tej w wielkie popadli niebezpieczeństwa, dziwnym sposobem wybawionymi z nich zostali, gdyż Pan Bóg tak ich szczególną miłość Obroną Litościwej Swej Opatrzności  wynagrodził.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Ten świat jest królestwem, gdzie się dobroć ze sprawiedliwością mieszają tak, że jeżeli się czasem widzi uderzenie Gniewu Bożego, częściej Miłosierdzie Boskie, czułości pełne, przeważa. Nie tak na tamtym jest świecie, dobroć i sprawiedliwość mają tron swój osobny; pierwsza wylewa swe skarby w Raju, druga zsyła największe męki w piekle. Któraż zatem z tych dwu władz zapanuje w Czyśćcu? Czyściec, jako otchłań będzie rządzony przez władzę, która piekło tak strasznym czyni tj. przez niezłomną Sprawiedliwość Boską. Jakże się obawiać powinniśmy pójść nawet do Czyśćca!

II. Świętość, sprawiedliwość, nawet miłość Pana Boga, czynią Go nieubłaganym w karaniu dusz czyścowych. Świętość dlatego, że jest z natury sprzeczną każdej niedoskonałości i wadzie, nie może pozwolić, aby dusza weszła do Nieba najmniejszą skażoną plamką. Sprawiedliwość dlatego, że każde Prawo Boskie pogardzone, powinno być odkupionym, zatem musi tak długo karać te dusze, aż cały dług spłaconym zostanie, Miłość, bo Pan Bóg stworzywszy dusze na Obraz i Podobieństwo Swoje, oczyszcza je przez cierpienia, dopóki nie staną się Obrazem Dobroci Najwyższej. O tajemnico srogości prawdziwie Boskiej! Usiłujmyż zadość uczynić w tym życiu wszystkiemu, czego wymagają Przymioty Pana Boga, abyśmy nie doznawali, jak te dusze nieszczęśliwe, nieochybnej srogości Czyśćca.

III. Z tego wypada, iż Pan Bóg, chociaż pełen Miłosierdzia, Litości i Miłości, duszom tym nie przebacza, według zwykłego porządku Opatrzności, żadnych win ani zwalnia ich kary, ale szuka Chwały Swego Imienia w cierpieniach, które Boska Jego Sprawiedliwość na nich dopuszcza z surowością niezrównaną, nie, ażeby cieszyć się z ich smutku, lecz żeby je uczynić godnymi Siebie, i dlatego, iż celem Jego jest oczyszczenie, a nie kara; a ponieważ one nie mają już wolności, która jest źródłem każdej zasługi w tym życiu, trzeba więc, aby była zastąpioną surowością męki, które tylko Wszechmocność i Sprawiedliwość Pana Boga, może nauczyć w wymiarze sprawiedliwym. Z tego wynika myśl, z jakim wyrachowaniem kary w Czyśćcu są rozdawane, kiedy przewyższają nawet surowość samego piekła.

Przykład.

Siostra Św. Malachiusza, kiedy umarła, poszła do Czyśćca, gdzie ją bogobojny brat jej wspierał różnymi modlitwami. Potem, zaprzestawszy modlić się za nią usłyszał głos nieznajomy, który mu w nocy powiedział, iż siostra jego czeka go za kościołem i prosi go o pocieszenie. Święty zrozumiał, jakie były potrzeby siostry i powróciwszy do przerwanych nabożeństw, ujrzał ją wkrótce u wchodu kościoła w żałobie, smutną i stroskaną. To widzenie podwoiło gorącość jego modlitwy i nie opuścił jednego dnia bez robienia na jej intencję rożnych uczynków pobożnych. Wówczas ukazała mu się dusza nie czarno, lecz szaro ubrana i weszła do kościoła, ale się nie zbliżyła do Ołtarza. Brat jej na ten widok czuł powiększoną ufność w modlitwach swoich i tak je powiększał, iż zupełnie zadowolił Sprawiedliwość Boską. I był pewnym, zobaczywszy przy trzecim widzeniu siostrę okrytą szatą świetnej białości, zbliżającą się do Ołtarza wśród Orszaku Wybranych, co znaczyło, i już weszła do Chwały Niebieskiej. Różne postacie, pod jakimi ukazywała się ta dusza, dają nam poznać porządek zwykły Opatrzności, która nie uwalnia dusz z Czyśćca siłą możności i woli, ale która wymaga od nich ze sprawiedliwością wielką zapłacenia wszystkich długów, przyjmując jednak modlitwy wiernych o tyle pomocniejsze tym biednym duszom, o ile są obfitsze. Pracujmyż, abyśmy wiele ich ofiarowali za umarłych nam miłych i stałe niech będą usiłowania nasze, by im szczęście przyniosły.

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Jeżeli położenie nasze nie pozwala nam przyjść w pomoc duszom czyścowym, zastąpmy to świętym przemysłem, bo w największej nędzy możemy znaleźć jeszcze sposób im pomnożenia.

Brat Andrzej Simon, odźwierny klasztoru Św. Andrzeja, uprawił w zimie maleńki ogródek i hodował w nim wiele kwiatów, robił z nich wiązanki i rozdawał znacznym osobom, które przychodziły do tego świętego domu, prosząc nawzajem o jałmużnę, której część dawał ubogim, a za resztę kazał odprawiać Msze Święte za dusze czyścowe. Pan Bóg według Prawa Przedwiecznego, które Sobie nadał, nie pomaga duszom czyścowym, ale pozwala to ludziom czynić, a jeżeli kto znajdzie się bez środków, niech naśladuje święty przemysł Simoniego: miłość chrześcijańska, może zawsze zastąpić niedostatek majątku.

(P. Joan. Rho. Var. Vir. Hist. lib. I. c. 4. n. 5).

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

A w takim razie, nie tylko mamy prawo do przyjaźni dusz, któreśmy wyzwolili, lecz otrzymujemy wzwyż jeszcze miłość ich Aniołów Stróżów i Świętych do których te dusze miały szczególne nabożeństwo.

Co więcej, stajemy się droższymi Najświętszemu Sercu Jezusa; z powodu uczucia radości, jakiej doznaje z wyzwolenia, Swej ukochanej oblubienicy i wejścia onej do szczęśliwości niebieskiej.

Postanowienie. — Modląc się, udawać się niekiedy ze szczególniejszą ufnością do dusz, których mogliśmy przez nasze dobre uczynki przyśpieszyć wyzwolenie i wnijście do Nieba.

Wiązanka duchowna. — Ale według Miłosierdzia, którem ci uczynił, uczynisz mnie, i ziemi w którejeś przebywał przychodniem. (Genesis XXI, 23).

PRZYKŁAD.

Wspaniałomyślność Bł. Marii Anielskiej.

Maria Anielska rozciągała swą litość względem dusz czyścowych, aż do ofiary wypłacenia się za nich. Jednego roku w Wigilię Narodzenia Najświętszej Panny, żądała, aby wszystkie zakonnice pościły z nią razem, o chlebie i wodzie, na intencję biednych zmarłych. Siostry całym sercem zgodziły się na to życzenie; lecz spowiednik ich wstrzymał ten zapał gorliwości. Błogosławiona dostała natychmiast gwałtownej gorączki, jaka cały dzień boleśnie ją męczyła.

Nazajutrz, ukazała się jej wielka liczba dusz, które wznosząc się do Nieba składały jej swe dzięki.

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.