LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 17

Źródło: Książka do nabożeństwa za dusze zmarłych 1886r.

WIELKĄ POMOCĄ JEST DLA CIERPIĄCYCH DUSZ ICH DŁUGI PŁACIĆ.

Papież Benedykt XIII. opowiada następujący w tym względzie wypadek: Ojciec pewnego brata Zakonu Dominikańskiego, wielmożny i sławny pan, gdy umarł, został jednemu kowalowi, który mu konie podkuwał, za robotę od wielu lat jeszcze pewną sumę dłużny. Po śmierci pokazał się wiernemu jednemu słudze, mając w ręce młot i kleszcze od owego kowala i kilka rozpalonych gwoździ, i rzekł: „Idź, a proś małżonki mojej, aby była tak dobra, a ów dług zapłaciła, dla którego w Czyśćcu cierpię”.  Pobożna małżonka uczyniła tak, i zapłaciła nie tylko owemu kowalowi, ale też wszystkim innym, którym jej małżonek był dłużny. Potem też i onej się pokazał, niby w morzu boleści zanurzony, od głowy aż do stóp grubym powrozem obwiązany, mówiąc: “Rozwiąż mnie, małżonko, rozwiąż mnie!” I wnet uchwyciła dobra pani końce powroza i rozwiązała go, za co jej dziękując, rzekł: “Tak związany byłem w męce, ażeś długi moje zapłaciła!”

Nie trzeba jednak, jak tenże pobożny Papież przydaje, z tego wnioskować jak gdyby owe dusze, których pozostałe długi wcale nie bywają zapłacone, dlatego na zawsze w Czyśćcu zostać musiały, ale tylko to, że przez takie z miłości dla nich zapłacenie, o wiele prędzej, a często bardzo prędko wybawione bywają.

ROZMYŚLANIE.

I. Przychodzi się w pomoc duszom czyścowym drogą sprawiedliwości, kiedy się okupuje ich męki jałmużną, albo kiedy się zastępuje postami. Jałmużna jest wówczas zapłatą, aby zadosyć uczynić Prawom Boskiej Sprawiedliwości, a która równoważąc karę, uwalnia duszę z więzów grzechu i przyprowadza je do dzielenia Łaski Bożej i życia wiecznego. Jest to woda, spadająca na Czyściec, która uspokaja i gasi płomienie tego pożerającego ognia. Między uczynkami miłosiernymi, które mogą być zastosowane do dusz w Czyśćcu, te mogą najskuteczniej wyjednać im szczęście i chwałę. Trzeba tu zauważyć, że w Oczach Pana Boga ilość jałmużny mniej ma wartości jak uczucie z jakim ją udzielamy. Bogaci, czy ubodzy, dawajmy jałmużnę za dusze w Czyśćcu, a im więcej położymy zasługi w tym względzie, tym bardziej przyczynimy się do uwolnienia tych dusz błogosławionych.

II. Pobożne ofiary oliwy, wosku i innych przedmiotów, które mają zwyczaj dawać w kościele, w kształcie modlitwy za dusze czyścowe, służą do złagodzenia i zakończenia ich mąk, bo to wszystko należy do rzędu jałmużny, ponieważ służy ku czci Religii i wspomożeniu wiernych. Tak samo służą wszystkie uczynki duchowne i cielesne, ile razy takowe czynimy z intencją poświęcenia ich za dusze w Czyśćcu, zdwajamy ich owoc, przychodząc w pomoc na tym i na tamtym świecie. Ach! jakże plenne żniwo jest zgotowane miłosierdziu naszemu. Błagajmy pomocy w Niebie, aby liczba pracowników odpowiadała bogactwu zbiorów.

III. Na koniec zastępują się kary naznaczone przez Boską Sprawiedliwość postami, pod którymi rozumiemy nie tylko pokutę, którą sobie z własnej naznaczamy woli, ale i umartwienia, dotykające nas w tym życiu, bo to są również środki zadosyć uczynienia za grzechy. A któż nie może się umartwić w czymkolwiek, czy duchowo, czy cieleśnie? Któż nie cierpi w tym życiu wielu zmartwień, które go dotykają z drugimi lub które cierpi osobiście? I dlaczegóż tych smutków nie poświęcić pomocy zmarłych Wszystko, co cierpimy, pomaga im, jakby to one cierpiały, skoro ofiarujemy cierpienia nasze Panu Bogu dla uśmierzenia ich mąk. Tak postępując, nic nie tracimy z zasługi naszej, przeciwnie jeszcze ją zwiększamy, bo do cierpliwości w zmartwieniach dołączamy miłość chrześcijańską, która odnosi owoc swój do drugich. Przywłaszczmyż sobie zwyczaj cierpieć i ofiarować każdą boleść naszą za dusze w Czyśćcu – będzie to sposób podobania się bardziej Panu Bogu, powiększenia naszych zasług i stania się duszom zmarłym użyteczniejszymi.

Przykład.

Błogosławiona Krystyna była raz porwaną duchowo i to tak gwałtownie, iż wszyscy mniemali, że była umierającą, dusza jej w wtedy była w Czyśćcu, którego cierpienia nad wyraz ją dotknęły; potem wprowadzono ją do Nieba, Którego rozkosze i Chwała, napełniły wielkim szczęściem. Kiedy rozpływała się rozkosznie wśród Niebieskich Duchów. Pan Bóg kazał jej wybierać, czy chce wrócić na ziemię lub też pozostać na zawsze we Dworze Niebieskim. Święta, naśladując gorącą miłość Apostoła, odrzekła: ,,Wolę spóźnić własne szczęście, a pomóc biednym duszom, które wśród srogich cierpień męczą się i oczyszczają. Proszę więc, bym wróciła na ziemię, dla ofiarowania pokuty za dusze w Czyśćcu”. Wróciwszy do siebie nie tylko, że z bohaterską cierpliwością znosiła wielkie zmartwienia, które Pan Bóg na nią zsyłał, ale dodawała sobie jeszcze pokuty z własnej woli cielesne i duchowne, tak, iż prawdziwą była męczennicą. W ciągłej walce, odmawiała sobie wszystkich przyjemności i duch swój miała, jakby przybity do krzyża boleści. Któż wyliczy pokuty, jakimi martwiła ciało? Zwykle pościła, a czasem wcale nie używała pokarmów, sen jej był bardzo krótki i na twardym łożu, ubranie z samej prawie włosiennicy, ćwiczenia się do krwi, zanurzanie w wodzie z lodem, zadawanie sobie ran przez wypiekanie, tarzanie się w cierniach, bicie w piersi kamieniami zawieszonymi na kolkach, był to jej rodzaj życia, które tak przez 42 lat prowadziła, dopóki ją Pan Bóg trzymał na tej ziemi. Kiedy chciano wstrzymać zapał tych srogich pokut, mawiała: „Cierpienia, jakie widziałam w Czyśćcu, są daleko sroższe i nieznośniejsze, proszę Pana Boga z całego serca, dać mi tyle siły i życia, abym mogła zwiększać moje pokuty i przynieść przez to ulgę duszom w Czyśćcu”. Czyż tylko Święci dadzą umarłym takie dowody litości? Zastanówmy się, że ich życie nie tylko powinno być przedmiotem naszej czci, ale i wzorem naszego życia starajmyż się naśladować je, jeżeli nie we wszystkim, to przynajmniej, o ile siły nasze pozwolą, w miłości dusz czyścowych.

(Laur. Surius. in vita mirab. Christinae. 22 junii).

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Dla otrzymania prędszego przebaczenia i pokoju duszom zmarłych, dawajmy obfite jałmużny ubogim, Jezusa Chrystusa.

Św. Paulin opowiada nam, że sławny senator Pammachius płakał bardzo za swą zmarłą małżonką i uczcił jej ciało wspaniałym pogrzebem, rozdając zarazem bogate jałmużny za jej duszę, dając jej przez to, nawet po śmierci, dowody swej miłości. Wszyscy prawie oddają cześć krewnym żałobą i pogrzebem, ale wielu zapomina wlewać w ręce ubogich, na intencje miłych umarłych, jałmużny obfitej. A jednak wierni powinniby się przywiązywać do oddania najlepszej części ich dobra na pamiątkę dusz zmarłych. Niech modlitwa nasza dzisiejsza polega na jałmużnie według naszej możności na intencję umarłych, których dusze przez nią dostąpią uwolnienia.

(D. Paulinus. cp. 7.)

MODLITWY KOŃCOWE.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya.

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w Krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

© salveregina.pl 2022