LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 22

Źródło: Książka do nabożeństwa za dusze zmarłych 1886r.

NIE MOŻNA ZARAZ UWIERZYĆ, ŻE KTOŚ JUŻ ŻADNEJ POMOCY NIE POTRZEBUJE.

Zawsze to prawdą zostanie, że nic nieczystego do Nieba nie wnijdzie, bo, gdyby kto choć w jednym tylko nieodpokutowanym, małym nawet grzechu umarł, musiałby wpierw być z niego oczyszczonym. Dlatego tacy, którzy w mniemaniu wielkiej świątobliwości umarli, ba nawet tacy, którzy w Imię Pańskie cuda czynili, byli w Czyśćcu. Sam też tylko Pan Bóg zna wewnętrzny stan człowieka. Nie powinniśmy wtedy żadnej duszy bez pomocy modlitw i innych dobrych uczynków zostawiać, pod nieroztropnym pozorem zostawiać, że jest świętą i żadnej już pomocy nie potrzebuje. Popełnia się często ten błąd, i podczas, gdy myślimy i mówimy, że ten lub ów w wielkiej jest Chwale w Niebie, on tymczasem bez pomocy w czyścowych, goreje płomieniach. Wielką wtedy przestrogą jest to, co sławny kościelny pisarz, Kardynał Baroniusz w kronikach swoich napisał: „W r. 874, mówi on, miał cesarz Ludwik II. z Bożego dopuszczenia takie zjawienie: Gdy raz w czasie postu sprawy świeckie opuścił, aby się na modlitwę udać, widział w nocy we śnie ojca swego, cesarza Ludwika I. udręczonego i tak doń po łacinie mówiącego: poprzysięgam Cię na Pana naszego Jezusa Chrystusa, żebyś mnie wyrwał z tych mąk, w których się znajdują, abym przecie raz żywota wiecznego dostąpił”. Tym widzeniem przelękniony, posłał zaraz listy do wszystkich klasztorów państwa swego, prosząc uprzejmie, żeby duszę jedną, w Czyśćcu już więcej, jak 30 lat cierpiącą, modlitwami wspomagali.

ROZMYŚLANIE.

I. Pomysł, przyjścia w pomoc umarłym, jest świętym, z powodu zasady wiary, z jakiej wynika. Zmysły przewodniczą człowiekowi do grobu, poza tym rozum się ciemni i nic już prawie nie widzi. Wiara, jest pochodnią, oświecającą ciemności tamtego świata, i wiodącą nas za duszami zmarłymi. Ciało psuje się i w proch zamienia, dusza z nim nie ginie, ale jako nieśmiertelna, nie podpadająca zepsuciu, wchodzi w krainę wieczności, dla otrzymania nagrody. Ach, jakże się odżywia wiara nasza wobec nieśmiertelności duszy, kiedy niesiemy duszom w Czyśćcu mnogie modlitwy. Tak, jak ów bohater, Juda Machabeusz, który dowiódł jasno istnienie drugiego życia, dając świątyni w Jerozolimie 12,000 drachm srebra dla odkupienia grzechów braci zmarłych, również i my ofiarując modlitwy naszym umarłych, dowodzimy, iż nie wierzymy, aby się one w nicość obrócić miały, lecz mamy je za żyjące i to wspólnie z nami, że mamy, mówię nadzieję połączenia się kiedyś z nimi i że tylko posyłamy przed nami, jakoby zasób na drogę, dobre uczynki nasze, które teraz są im pomocą, lecz później jeszcze użyteczniejszymi dla nas samych się staną, skoro staniemy na tamtym świecie. Nie bądźmyż skąpymi dla nich, bo im hojniejszą jest ręka nasza za życia, tym bogatszymi będziemy po śmierci.

II. Królowie ziemscy panują tylko nad żyjącymi, śmierć wyrywa ludzi spod ich władzy, a Pan Bóg Sam, wobec którego umarli są żyjącymi, jest Panem żywych i umarłych. Uznajemy, że panowanie Jego rozciąga się do wszystkich części świata, uznajemy, że wszyscy są pod jego władzą, tak na tym, jak na tamtym świecie, czynimy zadość Miłosierdziu Bożemu za winy, które nasi współbracia za życia popełnili, czynimy zadość Sprawiedliwości Boskiej, uwalniając ich z Czyśćca, słowem, zasługi wiary naszej uczynkami oddajemy Panu Bogu. Jeżeli szlachetność i wielkość uczynków są powodami najwyższymi, skłaniającymi nas ku temu, jakże byśmy mogli, Chrześcijanie! zwolnić się od pomagania duszom w Czyśćcu, kiedy czynem wskazujemy wiarę naszą doskonale.

III. Ale modlitwami naszymi, gdzież posyłamy te dusze? Do Nieba, aby tam wiecznie z Panem Bogiem szczęśliwymi były. I to jest jeden z przedmiotów najwznioślejszych i najważniejszych w naszej wierze, którą uczynki nasze utrzymują. To nie jest kres ziemski, podpadły zepsuciu, który pobudza litość wiernych dla zmarłych. Widoki wiary nie są tak niskie, jej polot wznosi się do Nieba, i na łono tego wielkiego jestestwa, które jest jedynym szczęściem i pokazuje nam cel, dokąd dochodzą dusze, wsparte pobożnością naszą.

Oceńmyż zasadę, z której powstają Przymioty Boskie, albo błogosławiony koniec, do którego dochodzi pomoc dla zmarłych. Niechże to będzie ciągłym zajęciem naszego życia, a odnawiając w nas ducha wiary, pomnażajmy ją dobrymi uczynkami.

Przykład.

Matka pewna, niepocieszona po śmierci syna, długo nad jego płakała stratą, lecz nie przychodziła mu w pomoc sposobem podanym nam przez religię. Aby skierować jej miłość i czułość do pożyteczniejszego celu, Bóg zesłał jej widzenie. Był to pochód młodych ludzi, ubranych biało, ozdobnie i bogato, którzy wśród największej radości, kierowali kroki swoje do świątyni: świątynią było Niebo, ubrane dziełem miłości. Stroskana matka, ciągle mając na myśli straconego syna, szukała go z niespokojnością w tym pochodzie, lecz mimo bacznej uwagi, nie dostrzegła go, aż po przejściu wszystkich; był on w ciemnym zupełnie mokrym ubraniu i z ciężkością postępował. Na ten widok rzewniej jeszcze rozpłakała się matka i stłumionym, łzami przerywanym zawołała głosem: ,,Czemu, o synu mój! tak jesteś smutnym, i tak się różnisz od towarzyszów twoich? czemu tak z dala za nimi pozostajesz?” Smutno odrzekł młodzieniec: ,,Widzisz matko to żałobne i mokre ubranie, sprawiły je uporczywa żałoba i łzy twoje, które za mną wylewasz, ciężą mi one i przeszkadzają iść równie raźno, jak inni. Przestań oddawać się smutkowi, a jeżeli mnie kochasz szczerze jeżeli chcesz mnie widzieć szczęśliwym, dźwignij mnie twą wiarą i wspomóż uczynkami miłości. Wspomagaj mnie modlitwami, jak to czynią inne matki, niemniej czule, lecz pobożniejsze od ciebie, a wtenczas szczęśliwy i radosny, będę mógł, jak towarzysze moi, dojść żwawo do Nieba, do którego wzdycham”

(Thom. Cant. lib. II., Apum. cap. 33 n. 11).

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Droga Ofiara Krwi, wyciąga dusze z głębokiej przepaści Czyśćca.

Największy dramat wiary naszej odbywa się na Kalwarii, gdzie Jezus Chrystus wylał Krew Swoją, przez Rany Rąk, Nóg i Boku, za zbawienie świata. Sprawiedliwość Boska nie może się oprzeć temu widokowi, i zaspakajając się tymi zasługami, odpuszcza nędznemu stworzeniu dług grzechami zaciągnięty, i pozwala mu wejść do królestwa wiecznego. Jeżeli więc żądamy widzieć dusze zwolnione z długu i prędzej powołane do królestwa szczęścia, ofiarujmy często Panu Bogu Ofiarę Odkupienia przez Syna Jego na krzyżu. Tak czyniła Archangela Panigarola dla uwolnienia z Czyśćca ojca swego Gotarda i w kilku go dniach uwolniła. Naśladujmy jej stałość i gorliwość, a otrzymamy tę samą Łaskę.

MODLITWY KOŃCOWE.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya.

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w Krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

© salveregina.pl 2022