Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

Krótko przed tą historią, mówi Budon, ten wielki miłośnik cierpiących dusz, w jednym wezwaniu do osobliwych dobrych uczynków za nie: „Nie można cierpiących dusz w Czyśćcu łatwiej i pobożniej wspomagać, jak przez odprawianie publicznych nabożeństw za nie, np. przez powszechne przyjmowanie Komunii Świętej na każdy miesiąc w pewną niedzielę, na wzór tej, która w Rzymie odprawiana była, a którą Ojciec Święty zupełnym obdarzył odpustem. Uczyńcie wieczne fundacje na kazania, które by każdego roku za dusze zmarłych mawiane były. Potrzeba tu nadmienić, jakby łatwo na wielu miejscach, gdzie Bractwa dobrej śmierci albo Najświętszego i Niepokalanego Serca Maryi, albo inne z miesięcznymi zgromadzeniami, są zaprowadzone, naznaczyć można niektóre dni w roku dla Komunii i kazania za umarłych. Takim sposobem nie byłby zniesiony cel Bractw, gdyż wszystkie razem i ten zamiar mają, aby na zmarłych członków pamiętać i ich wspomagać; owszem, przez to, stałyby się Bractwami zacniejszymi i powabniejszymi. Lecz najskuteczniejszym środkiem dla ich wspomożenia i również uczynkiem miłosierdzia, który Pan Bóg już jawnymi nagrodził cudami, jest to, gdy książki o sposobie wspomagania dusz rozdajemy, wręczając je najbardziej księżom, kaznodziejom i innym osobom pobożnym.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Pismo Święte opowiada nam, że wielki kapłan Ozjasz i prorok Jeremiasz, przeszedłszy do drugiego życia, nie zapomnieli braci swych na ziemi, ale te pierwszego widywano z rękami wyciągniętymi do Pana Boga błagającego za lud; drugi zaś modlił się bardzo za ojczyznę swoją. Uczucie jakie ci dwaj zapaśnicy dawnego Przymierza okazywali dla żywych, kiedy byli przyjęci na Łono Abrahama, jest tylko obrazem, jakie ma Kościół Cierpiący dla Wojującego, dla którego z pośród swego pobytu boleści razem i bezpieczeństwa, zasyła do Pana Boga bezprzestanne modlitwy. Zdaje się, iż takie jest ciągle zajęcie dusz świętych w Czyśćcu, modlić się i modlić się ciągle.

II. Nie! nie jest to tylko związek Religii i miłosierdzia, zakład Obcowania Świętych, ale po największej części, jest to uczucie wdzięczności, które łączy się z pomocami różnymi i mnogimi, tudzież modlitwami, które żyjący ofiarują za nich. W Czyśćcu nie ma różności przywiązania ani lekkomyślności myśli, jaki na tym świecie mamy. Tam tylko jedna myśl, myśl Pana Boga; jedna miłość, miłość Pana Boga; a to wszystko co miłość tę zaspakaja, przyciąga niezwyciężenie te dusze zatem, jeżeli modlitwy ludzi wprowadzają je prędzej do posiadania Pana Boga, nabierają tak wiele miłości dla swych dobrodziejów, że prawie zapominają o sobie, i usiłują, ażeby modlitwy żywych nagrodzone były Błogosławieństwem Nieba. Szczęśliwy, prawdziwie szczęśliwy ten, kto może uzyskać ich wdzięczność dla siebie.

III. Uwolnienie od nieszczęść, powiększenie dobra naszego, przedłużenie dni naszych, oto są błogosławieństwa ziemskie, które dla nas otrzymują dusze czyścowe. Nie oddalają one od nas wszystkich nieszczęść, na prośby przecież tych świętych dusz, wiele nam takowych Pan Bóg oszczędza. Za jedną naszą ofiarę odpłacają one nam tysięcznie; czasem przez wspieranie widoczne, czasem przez wsparcie tajemne: to znów przez utrzymanie w rodzinie zgody i szczęścia lub przez zachowanie nam dobrej sławy. Człowiek więc litościwy dla Czyśćca, opływać będzie w dostatkach i pokoju, będzie używał dni długich według powiedzenia Dawida: Pan mu zachowa zdrowie ciała, będzie chronić życie jego wśród śmiertelności ludów i obdarzy go szczęściem, które spłynie na pokolenie jego. Jeżeli zatem chcemy być szczęśliwi na ziemi, pomnażajmy modlitwy nasze za dusze w Czyśćcu, których wdzięczność otrzyma nam Łaski najpotrzebniejsze.

Przykład.

Pomiędzy rysami religijnej wspaniałości, które nam przedstawiają życie bogobojne Euzebiusza, księcia Sardyńskiego, wspomnianym jest datek, jaki uczynił na korzyść dusz czyścowych jednej najbogatszej swej posiadłości. Tymczasem możny jego sąsiad Ostoriusz, król Sycylijski, chciwy sławy, a więcej jeszcze zdobyczy, wydał mu wojnę, a ukazując się znienacka przed miastem z licznym wojskiem, zdobył je. Zdobycz ta bardziej zabolała księcia, jak strata połowy jego państwa, a postanowiwszy bronić swego prawa, zgromadził pośpiesznie liczne hufce wojska.

Pomimo mniejszości wojska, szedł nie wahając się przeciwko nieprzyjacielowi, pewny, iż świętość sprawy za jaką walczyć będzie, zastąpi nierówność sił. W dzień potyczki przyszli uprzedzić Euzebiusza, iż oprócz wojska Ostoriusza, zbliżało się drugie wojsko, którego mundury i chorągwie były zupełnie białe. Ta wiadomość niespodziana zmartwiła go, zmieszała mocno, i zawiesiwszy przygotowania, posłał czterech heroldów konno, dla zapytania nowo przybyłych, czy byli przyjaciółmi lub przeciwnikami? Ale o cudzie, z szeregów tego nieznanego zastępu występuje czterech rycerzy, którzy oświadczają, iż należą do załogi niebiańskiej i przychodzą dla odzyskania pobożnej krainy modlitw. Sprzymierzeni wówczas kupią się i idą przeciw wspólnemu nieprzyjacielowi. Ostoriusz stracił odwagę, widząc się otoczonym dwoma wojskami, a dowiedziawszy się, iż żołnierze biało ubrani byli częścią niebiańskiej załogi, spiesznie prosił o pokój, ofiarując zwrot miasta i podwójne zapłacenie szkód poczynionych. Przyjęto te warunki, a kiedy książe dziękował cudownemu wojsku za pomoc jaką otrzymał, wódz uwiadomił go, iż żołnierzami jego były dusze, które książe z Czyśćca wybawił, a które strzegły zawsze jego szczęścia. Dobry książe utwierdził się jeszcze w swym nabożeństwie za Czyściec, którego czuł zawsze możną opiekę. Tej wam nigdy nie zabraknie, jeżeli będziecie naśladować księcia w jego wspaniałej pobożności.

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Milczenie w duchu pobożnym przynosi wielką ulgę duszom czyścowym.

Za kilka słów drwiących i żartów wesołych, Durand skazany był do Czyśćca na karę bardzo surową, ale wolno mu było prosić o modlitwy mnichów jego klasztoru. Przełożony znalazł, że najwłaściwszą modlitwą było srogie milczenie zachowane przez dwa tygodnie, przez całe zgromadzenie. W istocie w końcu tego czasu, Durand był uwolniony z płomieni i okazał się otoczony Chwałą przełożonemu i mnichom, którym dziękował za pomoc odebraną. Wszyscy grzeszymy językiem, a Czyściec jest pełen dusz za wielomówstwo. Ażeby ich wykupić z ich ciężkiego więzienia, zachowajmy milczenie dzisiaj i bądźmy pewni, że im więcej będziemy umartwiać język milcząc, tym więcej te dusze będą się modlić za nasze szczęście i otrzymają dla nas Błogosławieństwo i Łaski.

(S. Petr. Damian. ep. 14, ad David ab., cap. 7).

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya.

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w Krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Po 2-gie: Prawo ewangeliczne nakazuje toż samo: „Będziesz miłował bliźniego twego, jak siebie samego” (u Św. Mateusza, r. XXII, w. 39). Jestże to miłować bliźniego jak siebie samego, jeżeli widząc go w ogniu nie po damy mu zbawczej ręki?

Po 3-cie: Zbawiciel daje nową moc temu przykazaniu miłości, gdy mówi: „To jest przykazanie moje, abyście się społecznie miłowali, jakom was umiłowałem” (u Św. Jana, r. XV, w. 12). O jakże On nas umiłował! Aż do nadmiaru. Czyż nawzajem miłujemy braci naszych, gdy ich w nadzwyczajnej nędzy opuszczamy?

Po 4-te: Tenże Zbawiciel zapewnia nas, że wszystkie usługi oddane najmniejszemu z Jego braci uważa, jako Jemu samemu oddane. „Coście uczynili jednemu z tych braciej Mojej najmniejszych, Mnieście uczynili“ (u Św. Mateusza, XXV, w. 40). A jednak opuszczamy tyle dusz, które Chrystus umiłował.

Po 5-te: Na koniec, jest to uczynkiem miłosierdzia wspomagać tych, których widzimy w ostatecznej potrzebie; a możnaż się znajdować w większej potrzebie niż dusze czyścowe, a zwłaszcza te, o których nikt nie myśli, i których nikt nie wspomaga!

Postanowienie. — Łącząc się z Kościołem modlić się często za dusze czyścowe.

Wiązanka duchowna. — „Wszystko tedy cokolwiek chcecie, aby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Boć ten jest zakon i prorocy” (u Św. Mateusza, r. VII, w. 12).

PRZYKŁAD. Marya i dusze czyśćcowe.

Gdy pewien Dominikanin umierał, jeden z braci jego, wiedząc o szczególnym nabożeństwie tegoż do Najświętszej Panny, zapytał go, czy się spodziewa za Pośrednictwem Ucieczki grzeszników uniknąć mąk czyścowych i wejść prosto do Nieba. Zapytany odpowiedział: że nie wątpi, iż w chwili śmierci Marya mu się ukaże, i duszę jego do Przybytków Pańskich wprowadzi. Dodał, iż również silnie jest przekonanym, że więcej trzystu dusz czyścowych, wyzwolonych towarzyszyć mu będzie przy wnijściu do Nieba; jeśli zaś, którzy z braci pozostaną jeszcze w miejsce pokuty dla zupełnego oczyszczenia, to i o tych Najświętsza Panna pomnieć będzie nawiedzając ich, pocieszając i słodząc każdodziennie Swym Miłosierdziem gorzkie ich męki.

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc Krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.