LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 29

Źródło: Książka do nabożeństwa za dusze zmarłych 1886r.

O WDZIĘCZNOŚCI CIERPIĄCYCH DUSZ W OGÓLNOŚCI.

Uczony Buttler mówi, że niezmiernie wielkie doczesne i wieczne pożytki, które z wdzięczności i szczególnej wzajemnej miłości dusz przez nas wybawionych na nas spływają, już same przez się dostateczne powinne być, abyśmy się do miłosiernych uczynków za nie zachęcali, chociażbyśmy żadnych innych ważniejszych pobudek do tego nie mieli. Skoro bowiem te dusze przez pobożną naszą przyczynę za nimi z bolesnego wygnania swego staną przed Obliczem Boskim, nie opuszczają wyświadczać wdzięczności swojej serdecznej i wzajemnej miłości ku nam, pilnie i ustawicznie do Pana Boga o ową pomoc wołając, której we wszystkich naszych tak licznych i wielkich niebezpieczeństwach i pracach tego życia tak bardzo potrzebujemy. Mógł wprawdzie podczaszy faraonów zapomnieć na Józefa, który go prosił, przepowiadając mu uwolnienie jego i przywrócenie do pierwszego urzędu, żeby na niego pamiętał; lecz nie tak czynią dusze czyścowe, mówi Św. Bernard, tylko w złościwych i grzesznych sercach znajduje się niewdzięczność. U Świętych zaś tego nie znajdziemy. Święty Alfons de Liguori mówi: „Kto owe wielce uciemiężone, a od Pana uprzejmie umiłowane dusze wspomaga, może się z wielkim zaufaniem zbawienia swego spodziewać; bo jak takowa dusza przez jego modlitwę i dobre uczynki uwolnioną zastanie, wtedy ustawicznie o jego zbawienie prosi, a Pan Bóg jej tego, jako oblubienicy swojej, nie odmówi”. Lecz te tak bardzo pomocy potrzebujące i boleśnie cierpiące dusze nie czekają, aż się do Nieba dostaną, żeby niewypowiedzianą wdzięczność swoją i staranność dobrodziejom swoim wyświadczyli; one jeszcze w Czyśćcu cierpiąc, modlą się nieustannie o dobro ich ciała i duszy; jednają im uzdrowienie w chorobach, obmyślają im żywność w ubóstwie, pomoc w biedzie, radę i obronę w podróżach i niebezpieczeństwach, zachowują i pomnażają ich majątek, starają się o ich duszne zbawienie, a osobliwie w godzinę śmierci są im skutecznie na pomocy, wreszcie i na Sądzie Boskim.

ROZMYŚLANIE.

I. Będą się obchodzić z nami, jak my się z drugimy obchodzimy, i znajdziemy politowanie w tamtym świecie w miarę naszego miłosierdzia na tym świecie. Litość jest nasieniem rodzącym litość, a człowiek zbiera w tamtym świecie, co w tym posieje. A zatem jeżeliśmy siali modlitwy za Czyściec, zbierzemy je obfitsze i zbawienniejsze, jeżeli przyjdzie nam wpaść w tę nieszczęśliwą otchłań boleści. Lecz jeżeli srodzy i obojętni byliśmy dla dusz czyścowych, niestety jak gorzki owoc zachowany dla duszy naszej! My znajdziemy także zapomnienie i srogość, które tym więcej będą dla nas cierpkie, iż przekonalnie wiedzieć będziemy, iż to będzie owoc prac naszych.

II. Pan Bóg wszystko może, ale nie jest w obowiązku robienia cudów. W zamiarach Swej Świętej Woli, ułożył On pewien porządek Swej Opatrzności, od którego nie zwykł odstępować. Rozkazuje słońcu wschodzić tak dla niewdzięcznych tej ziemi jak dla dobrych, lecz zdaje się, że dla niewdzięcznych to ciało niebieskie traci swoje promienie, kiedy dla dobrych wywołuje obfite żniwo. Podobnież dzieje się na tamtym świecie, a chociaż pomocy religijnej nie braknie żadnemu człowiekowi zmarłemu, to przecież sprawiedliwym Zrządzeniem Pana Boga i Jego Opatrzności małej tylko doznaje pomocy ten, co pokazał się nieczułym względem Czyśćca, kiedy przeciwnie ten co był miłosiernym i pomocnym, znajdzie litość obfitą za Łaską Boską i wspomożenie przez udział w modlitwach wspólnych a czasem nabożeństwach szczególnych, ofiarowanych za drugich. Starajmyż się o tę Łaskę Bożą, ażebyśmy Jej nie żądali za późno i na próżno w tamtym życiu.

III. W świecie czynimy więcej przez naśladowanie jak z zasady, a przykład jest powodem najwięcej mającym wpływu na czynności ludzkie. Jeżeli więc zostawimy na ziemi przykłady wspaniałej litości dla dusz w Czyśćcu, znajdziemy naśladowców, lecz jeżeli będziemy gorszyć zimną obojętnością i strasznym zapomnieniem, będziem nawzajem zapomnieni i zaniedbani. Dobrze jest nakazać swym spadkobiercom zobowiązanie Mszy i innych pobożnych modlitw; lecz spadkobiercy nasi mogą być dokładni w dopełnieniu zleceń naszych, lub też niedbali i niesprawiedliwi według tego, jak my byliśmy dla drugich. Wszystko zależy od postępowania naszego, a miłosierdzie, które znajdziemy na tamtym świecie wraz z Łaską Bożą i hojną pamięcią wiernych, będzie szczęściem, którego by nikt z nas przez własną winę pozbawionym być nie chciał.

Przykład.

Młoda dzieweczka imieniem Gertruda, wychowana w szkole miłosierdzia, nauczyła się od najmłodszych lat swoich poświęcać swoje wszystkie dobre uczynki na intencję dusz czyścowych. Pobożny ten zwyczaj był tak dobrze w Czyśćcu przyjęty, jak również i w Niebie, iż często podobało się Panu Bogu wskazywać jej dusze najpotrzebniejsze, a te uwolnione przez jej pobożne miłosierdzie, okazywały jej się w chwale dla podziękowania jej czyniąc obietnicę, iż o niej w Niebie pamiętać będą. Spędziła ona bieg życia swojego w tym świątobliwym ćwiczeniu i pełna wiary i ufności, patrzała spokojnie na zbliżającą się śmierć swoją, lecz kiedy piekielny nieprzyjaciel, który wszędzie znajduje sposobność kuszenia, zaczął jej przedstawiać, iż ogołociła się z całej zasługi zadosyć uczynienia każdego dobrego uczynku, i że pójdzie do Czyśćca dla odpokutowania win swoich w długich cierpieniach, wówczas kuszenie to i męczenie ducha rzuciło ją w taką rozpacz, aż jej Niebieski Oblubieniec raczył przyjść ją pocieszyć. „Dlaczego — rzekł do niej, o Gertrudo tak smutną i zamyśloną jesteś, ty, która niegdyś używałaś spokoju tak doskonałego”. „Ach! Panie! — odrzekła, w jakimże ja okropnym położeniu znajduję się, śmierć moja zbliża się, a ja pozbawioną jestem pociechy dobrych uczynków, które za umarłych ofiarowałam; czymże zapłacę dług mój, który zaciągnęłam względem Sprawiedliwości Bożej?” Wówczas Zbawiciel odrzekł jej z Dobrocią: „Nie bój się, moja ulubiona, bo przeciwnie, miłosierdziem zwiększyłaś zasługi twoje i nie tylko, że masz ich dosyć do zmazania twych małych przewinień, ale zdobyłaś wysoki stopień Chwały w Błogosławieństwie Wiecznym. Tym sposobem Łaska Moja zastąpi poświęcenie twoje dla umarłych i wkrótce przyjdziesz odebrać twą zapłatę w Niebie”. Po tych słowach znikł, a dusza Gertrudy uwolniona od niespokojności, zapaloną została nowym żarem i gorętszą jeszcze chęcią przyjścia w pomoc duszom zmarłych. Bądźmyż równie pełni gorliwości i miłosierdzia dla dusz tych, za co Niebo bogatą obiecuje nam nagrodę.

(Dionys. Carthus. de noviss. apud. Matr. de Roa de statu animarum, cap. 20).

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Odwiedzanie więźniów i chorych przynosi pociechę duszom czyścowym.

Nikt w świecie nie daje nam lepszego wyobrażenia dusz czyścowych jak więźniowie, którzy męcząc się w swych lochach, pozbawieni są wolności; albo też chorzy, którzy na swym łożu boleści cierpią umęczenie gorączką i cały ciężar choroby. Wielu pobożnych modlących się za dusze w Czyśćcu, zrobili sobie zadanie odwiedzania jednych i drugich z miłością chrześcijańską, dla ratowania w nich dotykalnym sposobem dusz cierpiących, a naszym ćwiczeniem dnia dzisiejszego jest naśladować ich pobożne miłosierdzie odwiedzając więźniów i chorych, którym zaniesiemy ulgę, albo słowo zachęty, dodając stosownie do naszej możności pomoc, która ułagodzi ich cierpienia, a zarazem służyć będzie za modlitwę duszom czyścowym, a to podwójne miłosierdzie będzie nam bardzo użyteczne w drugim życiu naszym.

MODLITWY KOŃCOWE.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya.

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w Krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

© salveregina.pl 2022