O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Aby wystawić sobie gwałtowność ognia czyścowego, wyobraźmy sobie według wyrażenia Pisma Świętego, Pana i Boga naszego, zbierającego wszystko złe po świecie całym, i wyciągającego stąd materiał palny do rozniecania ognia w otchłani Czyśćca, gdzie cierpienia dusz odbywać się mają. Czyż można sobie wystawić żywszy i straszniejszy pożar? Otóż Prorok nazywa ogień czyścowy, duchem ognistym, który wszystko pochłania, i który z nadzwyczajną szybkością przenika, już nie ciała, ale dusze zmarłych, aż do największej głębi ich poczucia. Jakież serce będzie tak twarde, by nie uczuć boleści takiej męki?

II. Rozważajmy, że ten ogień nie czyni w duszach cierpiących uczucia jednej boleści, ale wszystkie rodzaje męczarń w świecie łączą się w ich cierpieniach. Jaka by była ich różność, różnica ich źródła, rozmaitość ich skutków, zrządzeniem cudownym Sprawiedliwości Bożej, łączą się one, spajają się i spiskują do męczenia bez miary dusz czyśćcowych.

I tak, zimno i gorąco, głód i pragnienie, trud i czynność, ciemność i straszna światłość, wszystko jest cierpieniem razem, wskutek jednego ognia i czyni ciągle męczeństwa każdej duszy. Cóż to za niepojęte zapasy cierpień w sobie ów Czyściec zawiera!

III. Z tego pojmujemy łatwo, co mówią Ojcowie Święci, że ogień czyścowy jest daleko okrutniejszy, już wszystkie kary spowodowane słabością natury, srogością sprawiedliwości ludzkiej lub najdzikszym okrucieństwem. Tam bowiem znajduje się każdy gatunek cierpienia i nie jest złagodzony niczym, przez co by się łagodniejszym stawał; łączą się tam wszystkie rodzaje w strasznym żywiole ognia, poddmuchiwanego i wzrastającego przez Sprawiedliwość Boską. Jeżeli nie możemy utrzymać palca wśród ziemskich płomieni, cóż nie powinniśmy czynić, aby uniknąć palenia Czyśćca!

Przykład.

Świątobliwy Stanisław Kolkowski, Dominikanin, Polak, ujrzał duszę czyścową otoczoną płomieniami strasznymi, w jękach i boleści, gwałtowność ognia, który ją pochłaniał i przenikał, zdawała się taka, iż poczciwy Sługa Boży nie mógł się wstrzymać od zapytania, do czego by można porównać siłę tych męczarń. “Pytasz mnie o porównanie”, odrzekła dusza, “wiedz, że najgwałtowniejsze płomienie ziemskie są lekkim wietrzykiem przy pożerających mnie płomieniach”. I to mówiąc, spuściła mu na rękę kropelkę potu, który gorącość ognia rozbudzała. Dotknięcie tak było bolesne, iż Sługa Boży wydał krzyk, który obudził towarzyszy śpiących, a nie mogąc się oprzeć bólowi, jakiego doznawał, padł bez zmysłów na ziemię; tak go znaleźli zakonnicy w jego celi i ledwie go przywrócili do życia. Gdy go zapytano o przyczynę tego wypadku, pokazał na ręce ranę, sprawioną przez kroplę gorącą, której ślad całe życie nosił. Jeżeli więc jedna kropla tego potu tak była przenikliwa i taki ból sprawiła, czymżeż byłaby iskra tego piekielnego ognia? Nauczmy się stąd, (mawiał później Sługa Boży), jak jest strasznym ogień czyścowy i jak starannie unikać go powinniśmy.

(Joan. Bapt. Manni i sacr. Triges, Dis. 6.)

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Pana Jezusa, błagając Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad ich duszami, za przyczyną Przenajświętszej Krwi Pana Jezusa Chrystusa, wybawił dusze zmarłe z mąk Czyśćca.

Litości, o Ojcze Przedwieczny, przez Przenajdroższą Krew Jezusa Chrystusa, zmiłuj się nad nimi.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

MODLITWA NA ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Ad aemulandum provocem carnem meam et salvos faciam aliquos ex illis. (Rom XI. 1.14)

Przez umartwienie cielesne i pokuty, płacą się długi tych biednych dusz i uwalnia się ich z Czyśćca.

Cesarz Otton IV, umarł jako bardzo cnotliwy, po śmierci ukazał się przełożonej klasztoru, ciotce swojej i prosił ją, aby nakazała w swoim klasztorze i w innych modlitwy, by go uwolnić od kar czyśćcowych. Uczyniono pokutę, odmówiono modlitwy na korzyść jego; niedługo potem dusza wybawiona, opuściwszy otchłań, uleciała do Raju. Jeżeli pokuty połączone z modlitwami tak skutkują dla wybawienia dusz z Czyśćca, czyńmyż je za umarłych, którzy wyczekują ich od dawna pośród strasznych płomieni.

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Wszystkie dobra i przyjemności ziemskie nie mogą się równać ze szczęściem widzenia Pana Boga, choćby na jedną chwilę. Wszystkie niepomyślności i niedole tego padołu wygnania, choćby się je cierpiało przez długie wieki, niczym są, byle wysłużyły człowiekowi szczęście oglądania Pana Boga. Oto dwie zasady, jakie nam Wiara podaje, a o których już są przeświadczone dusze wyzwolone z więzów ciała.

Jakaż musi być boleść duszy wyswobodzonej z więzów ciała, mogącej oglądać swego Pana Boga, i którego widokiem już by się napawała, gdyby grzechy jej nie stały przeszkodą i nie rozłączyły z Panem Bogiem. Jakże wielki jej żal, jak ciężki smutek, gdy myśli, że z własnej winy utraciła Dobra Niebieskie, jeśli nie na zawsze, to przynajmniej na czas jaki; kiedy rozważa, że posiadanie Pana Boga, Którego jest pozbawioną, jest to szczęściem bez granic wyższym nad wszelkie ziemskie dobra, kiedy widzi jasno, że aby zasłużyć na oglądanie Pana Boga, warto jest znosić z sercem wesołym wszystkie troski tego życia.

Takimi myślami zajęte są bezustannie dusze czyścowe. Nie mogą się onych pozbyć ani na chwilę, jakkolwiek im się nastręczają inne myśli, które je ożywiają i pocieszają; nic w nich nie może zatrzeć żądzy widzenia Pana Boga i zmniejszyć poczucie tego braku.

Postanowienie. — Odrywać się od świata porównywając Niebo z ziemią.

Wiązanka duchowna. — O jakże patrząc na Niebo ziemia mi się znikomą wydaje! (Święty Bernard).

PRZYKŁAD. Wysoka góra.

Święta Lidwina miała dnia pewnego następne objawienie. Przed nią wznosiła się wysoka góra okrążona tłumem dusz czyścowych, jedne niżej, drugie wyżej, a wszystkie do szczytu góry dostać się chciały, lecz na próżno! Były odpychane niewidzialną ręką, a była to Ręka Boska, która im wskazywała, że nie są jeszcze dość czystymi, by stanąć przed Obliczem Pana Boga.

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.