LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 4

Źródło: Książka do nabożeństwa za dusze zmarłych 1886r.

POWSZECHNE ZDANIE O MĘKACH CZYŚĆCOWYCH.

Święty Cezariusz z Arles pisze: “Może kto powie: Ja nie dbam o ów czas, przez który w Czyśćcu zatrzymanym będę, gdy się tylko do żywota wiecznego dostanę”. Lecz taka myśl i mowa Panu Bogu się nie podoba. Wszystkie bowiem męki tego życia nie mogą być porównanymi z owymi czyścowymi. A któż wie, jak wiele miesięcy albo lat będzie musiał tam przebywać? Lękamy się palec do ognia włożyć, a nie mielibyśmy się lękać długi czas w pożerających płomieniach przebywać? Równie też i Święty Bernard mówi: “Bracia, odrzucajcie stary kwas od siebie, póki jeszcze czas na to macie! Dni albowiem, dla oczyszczenia nam pozwolone, przemijają nam, czy my chcemy czy nie; lecz biada, jeśli ich liczba dopełni się wtenczas, gdy oczyszczenie nasze ukończonym jeszcze nie będzie, także my owym ogniem koniecznie przeczyszczeni być musimy, nad który w tutejszym życiu nic boleśniejszego, ostrzejszego i gwałtowniejszego pomyśleć nie można”. Takowe zdanie mają wszyscy Ojcowie Święci i nauczyciele Kościoła.

ROZMYŚLANIE.

I. Aby wystawić sobie gwałtowność ognia czyścowego, wyobraźmy sobie według wyrażenia Pisma Świętego, Pana i Boga naszego, zbierającego wszystko złe po świecie całym, i wyciągającego stąd materiał palny do rozniecania ognia w otchłani Czyśćca, gdzie cierpienia dusz odbywać się mają. Czyż można sobie wystawić żywszy i straszniejszy pożar? Otóż Prorok nazywa ogień czyścowy, duchem ognistym, który wszystko pochłania, i który z nadzwyczajną szybkością przenika, już nie ciała, ale dusze zmarłych, aż do największej głębi ich poczucia. Jakież serce będzie tak twarde, by nie uczuć boleści takiej męki?

II. Rozważajmy, że ten ogień nie czyni w duszach cierpiących uczucia jednej boleści, ale wszystkie rodzaje męczarń w świecie łączą się w ich cierpieniach. Jakaby była ich różność, róźnica ich źródła, rozmaitość ich skutków, zrządzeniem cudownym Sprawiedliwości Bożej, łączą się one, spajają się i spiskują do męczenia bez miary dusz czyśćcowych.

I tak, zimno i gorąco, głód i pragnienie, trud i czynność, ciemność i straszna światłość, wszystko jest cierpieniem razem, wskutek jednego ognia i czyni ciągle męczeństwa każdej duszy. Cóż to za niepojęte zapasy cierpień w sobie ów Czyściec zawiera!

III. Z tego pojmujemy łatwo, co mówią Ojcowie Święci, że ogień czyścowy jest daleko okrutniejszy, już wszystkie kary spowodowane słabością natury, srogością sprawiedliwości ludzkiej lub najdzikszym okrucieństwem. Tam bowiem znajduje się każdy gatunek cierpienia i nie jest złagodzony niczym, przez co by się łagodniejszym stawał; łączą się tam wszystkie rodzaje w strasznym żywiole ognia, poddmuchiwanego i wzrastającego przez Sprawiedliwość Boską. Jeżeli nie możemy utrzymać palca wśród ziemskich płomieni, cóż nie powinniśmy czynić, aby uniknąć palenia Czyśćca!

Przykład.

Świątobliwy Stanisław Kolkowski, Dominikanin, Polak, ujrzał duszę czyścową otoczoną płomieniami strasznymi, w jękach i boleści, gwałtowność ognia, który ją pochłaniał i przenikał, zdawała się taka, iż poczciwy Sługa Boży nie mógł się wstrzymać od zapytania, do czegoby można porównać siłę tych męczarń. “Pytasz mnie o porównanie”, odrzekła dusza, “wiedz, że najgwałtowniejsze płomienie ziemskie są lekkim wietrzykiem przy pożerających mnie płomieniach”. I to mówiąc, spuściła mu na rękę kropelkę potu, który gorącość ognia rozbudzała. Dotknięcie tak było bolesne, iż Sługa Boży wydał krzyk, który obudził towarzyszy śpiących, a nie mogąc się oprzeć bólowi, jakiego doznawał, padł bez zmysłów na ziemię; tak go znaleźli zakonnicy w jego celi i ledwie go przywrócili do życia. Gdy go zapytano o przyczynę tego wypadku, pokazał na ręce ranę, sprawioną przez kroplę gorącą, której ślad całe życie nosił. Jeżeli więc jedna kropla tego potu tak była przenikliwa i taki ból sprawiła, czymżeż byłaby iskra tego piekielnego ognia? Nauczmy się stąd, (mawiał później Sługa Boży), jak jest strasznym ogień czyścowy i jak starannie unikać go powinniśmy.

(Joan. Bapt. Manni i sacr. Triges, Dis. 6.)

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Pana Jezusa, błagając Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad ich duszami, za przyczyną Przenajświętszej Krwi Pana Jezusa Chrystusa, wybawił dusze zmarłe z mąk Czyśćca.

Litości, o Ojcze Przedwieczny, przez Przenajdroższą Krew Jezusa Chrystusa, zmiłuj się nad nimi.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

MODLITWA NA ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Ad aemulandum provocem carnem meam et salvos faciam aliquos ex illis. (Rom XI. 1.14)

Przez umartwienie cielesne i pokuty, płacą się długi tych biednych dusz i uwalnia się ich z Czyśćca.

Cesarz Otton IV, umarł jako bardzo cnotliwy, po śmierci ukazał się przełożonej klasztoru, ciotce swojej i prosił ją, aby nakazała w swoim klasztorze i w innych modlitwy, by go uwolnić od kar czyśćcowych. Uczyniono pokutę, odmówiono modlitwy na korzyść jego; niedługo potem dusza wybawiona, opuściwszy otchłań, uleciała do Raju. Jeżeli pokuty połączone z modlitwami tak skutkują dla wybawienia dusz z Czyśćca, czyńmyż je za umarłych, którzy wyczekują ich od dawna pośród strasznych płomieni.

MODLITWY KOŃCOWE.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

© salveregina.pl 2022