LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 8

O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Największą karą w Czyśćcu, jest kara potępienia, tj. oddalenie od Pana Boga. Kara zmysłów pomnożona sto i tysiąc razy, jest niczym w porównaniu z boleścią, jakiej dusza doznaje, kiedy się czuje niegodną widoku Wielkości Boskiej, i kiedy jest odrzuconą od Pana Boga. Dusza oddalona od Pana Boga, chociaż czasowo jest w takiej rozpaczy, iż żadna mowa ludzka nie jest w stanie boleści tej wyrazić. A tak często tracimy Pana Boga i nie troszczymy się tym nawet, widać, iż jesteśmy podwładnymi zmysłom i nie troszczymy się tym; że się stajemy obrzydliwymi niewolnikami grzechu.

II. Kiedy dusza oddziela się od ciała, rozłącza się ze wszystkim, co jest dotykalnym, i unosi się szybko ku Panu Bogu; wzdycha do Niego całą siłą swoją i jak owa rzeka, która się w swym biegu dzieli na różne gałęzie, a potem łączy w jedno łożysko i z całym pędem dąży do morza. Lecz, jeśli wpadając do morza, na silną natrafi groblę, która ją zatrzymuje, wzdyma i burzy się, czyniąc wielkie usiłowania, dla usunięcia bieg jej tamującej zapory. Tak się również dzieje, kiedy dusza w szczęśliwej chwili połączenia się z Panem Bogiem czuje się zatrzymaną przez Sprawiedliwość Jego, rozpacza, męczy się, nie znajduje spokoju ni odpoczynku, dopóki nie wejdzie na Łono Najwyższego Dobra. Jakąż chęć mamy połączenia się z Panem Bogiem? Im więcej oddalamy się od światła, tym silniej tę chęć czujemy, a jeśli tego pozbawieni jesteśmy poczucia, dowód to, żeśmy więcej oddani światu niż Panu Bogu.

III. Dawid, przebaczywszy Absalonowi, pozwolił mu wrócić na dwór swój, ale nie pozwalał mu oglądać oblicza swego. Ta odmowa tak go dotknęła, iż wolał wrócić na wygnanie, bo nawet śmierć przełożył nad pozostawanie na dworze pod tak bolesnym warunkiem. Ubolewał bardzo nad losem swoim, i ów dwór stał się dlań przybytkiem smutku i boleści. Dusze czyścowe nie są wygnańcami ziemi, Chwała Niebios jest im zapewnioną, ale z powodu ich niedoskonałości, Sprawiedliwość Boska nie może ich zbliżyć do widzenia Błogosławionego, są one zatrzymane w tym miejscu oczyszczenia, a żądze ich westchnienia i jęki są tak ciągłe i głębokie, że nie tylko słychać je w sklepieniach więzienia, ale dochodzą one do Nieba. Ach! niechże dochodzą tak do naszych uszu, by nas pobudzić do użycia wszelkich środków dla przebłagania Boskiej Mądrości, ażeby dusze czyścowe były pocieszone widokiem Ojca Przedwiecznego.

Przykład.

Ćwiczenie się ciągłe w najświętszych cnotach, a więcej jeszcze umartwienia i ostre pokuty, wzniosły braciszka Antoniego Corso, ze Zgromadzenia Kapucynów na taki stopień doskonałości, że się prawdziwie stał Świętym. Przecież zaraz po śmierci nie mógł pójść prosto do Nieba, ale został wstrzymanym w więzieniach czyśćcowych, skąd za pozwoleniem Pana Boga, ukazał się w opłakanym stanie dozorcy chorych klasztoru. Ten ochłonąwszy pierwszego przerażenia, zapytał go: – Jak to, bracie Antoni, ty w Czyśćcu? Ty, któregośmy sądzili w zupełnej Chwale Bożej? Jakież męki cierpisz?” ,,Cierpię podwójne, męka zmysłów jest większą, jak sobie wystawić można, a jeszcze większą jest potępienia, która mnie pozbawia widzenia Najwyższego Dobra. Pozbawiony tego szczęścia, wszystkiego mi brak, i będę najnieszczęśliwszym ze wszystkich stworzeń póki od Pana Boga mego oddalony; boleśnie wszystkim braciom zakonnym, niech mi przyjdą w pomoc modlitwami swymi”.

O Boże! Boże! daj nam raz zrozumieć, co to jest być oddalonym od Ciebie, by unikając w tym życiu wszystkiego, co nas może przyprawić o utratę Ciebie, mogli się w tamtym życiu jak najprędzej połączyć z Tobą!

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Pana naszego, Jezusa Chrystusa, prośmy Boga Wszechmocnego, aby się ulitował nad nimi przez Krew rozlaną Boskiego Syna Swego, i dlatego odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Ojcze Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Umartwienie wzroku, przynosi wiele pomocy głębokiemu bólowi dusz czyśćcowych. Nie zaniedbujmyż martwić się tym sposobem na ich intencję.

Wszystkie członki Joba, który był wzorem cierpliwości, były okryte wrzodami, mniej się przecież na to uskarżał, jak na to, że był pozbawionym widoku Pana Boga, Dobra Najwyższego. In amaritudinibus moratur oculus meus; cur faciem tuam abscondis? Tertulian tłumaczy: ,,Boleść boleści, męczarnią moją największą jest, niemożebność widzenia Ciebie, o Boże!”. Ale więcej goryczy jest i bólu w skargach czyścowych dusz, które gorąco pragną widzieć Pana Boga, ażeby dla nich to szczęście prędzej wybłagać, umartwiajmy nasze oczy, zamykając je na widok rzeczy światowych. Im więcej oczy nasze zamknięte będą, tym prędzej zasłona tam z tych spadnie i będą widzieli Boga Przedwiecznego.

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Ta to zasada, której nie można nauczyć, ale którą się czuje i pojmuje, gdy się ma serce czyste i wzniesione nad poziom rzeczy ziemskich; ta to zasada, powtarzam, sprawia, że dusze pałające prawdziwie miłością Pana Boga są tylko zajęte myślą wielbienia Jego Chwały. Święty Ignacy, aby objawić uczucia Miłości Bożej napełniające jego serce, nie znalazł słów innych, jak tylko sławnej dewizy Świętego Zgromadzenia, którego był fundatorem: „wszystko ku największej Chwale Boga!“ Widząc, jak Pan Bóg jest wszędzie mało znanym, mało miłowanym, mało czczonym, przejmijmy się tą radosną myślą, że do czci należnej Panu Bogu przyczynić się możemy.

Dusze uwolnione z Czyśćca wnijdą do Nieba, będą jak inni Błogosławieni Oblicze Pana Boga oglądać; będą Go miłować ze wszystkich sił swoich, i nieprzestaną przez wieczność całą Chwałę Jego opiewać.

Śpieszcie więc, o wy dusze chrześcijańskie, wy wszyscy, którzy jesteście gorliwi o Chwałę Pańską, śpieszcie okazać tę waszą gorliwość sposobem skutecznym, niosąc z całego serca pomoc duszom cierpiącym w Czyśćcu, pragnącym gorąco wyzwolić się stamtąd, by wielbić Pana i Boga waszego w Wiekuistej Wieczności!

Postanowienie. — Niech myśl o Chwale Bożej ożywia nasze nabożeństwo za dusze czyścowe.

Wiązanka duchowna. — Wywiedź z ciemnicy duszę moją ku wyznawaniu Imieniu Twemu: (Ps. 141, 10. 8). Wyzwól Panie dusze wiernych zmarłych, aby wszystkie sławiły Święte Imię Twoje!

PRZYKŁAD. Prośby Dzieciątka Jezus.

Znane są objawienia i Łaski, jakie Błogosławiona Małgorzata z Beaune otrzymywała od Boskiego Dzieciątka Jezus.

Święte to Dziecię Samo przynaglało niekiedy Małgorzatę, aby się modliła za dusze, których jej objawiało potrzeby. I tak, opłakany stan jednego wielkiego monarchy był jej objawionym cztery miesiące przed jego śmiercią. Dzieciątko Jezus zapowiedziało jej dzień i godzinę śmierci tegoż, i żądało, by będąc duchem obecną przy konającym wspomogła go w ostatniej chwili. Małgorzata zawiadomiła o tym ostrzeżeniu przełożoną, opowiedziała jej też później wszystkie szczegóły śmierci swego protegowanego, szczegóły te zaś następnie zostały stwierdzone w każdym punkcie. Nie można wypowiedzieć, wiele ten zatwardziały grzesznik kosztował ją łez i udręczeń. Męki jego czyścowe były okropne, przerażająco. „Cierpiał tam, mówi Małgorzata, boleści, jakich sobie wyobrazić nawet nie można, a dusza jego pogrążoną była w tak wielkiej ciemności, że nie wiedział, czy się znajdował w Czyśćcu czy w piekle!”

Małgorzata nie przestawała się modlić i umartwiać, aż dopóki dusza tego monarchy wyzwolona przyczyną jej modłów i ofiar Kościoła nie ukazała się jej w nowym widzeniu, by złożyć swe wdzięczne dziękczynienia.

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.