O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

Sławny nauczyciel duchowny, Ludwik Blosius, pisze o tym tymi słowy: „Dobrotliwy i Miłości pełny Pan Bóg tak wielce miłuje dusze Wybranych Swoich, które po śmierci oczyszczenia jeszcze potrzebują, i tak serdecznie pragnie ich wybawienia, że gdy się za nie z miłości chrześcijańskiej pilnie modlimy i uwielbienia godny Przenajświętszy Sakrament Ołtarza, albo Zasługi Pana naszego Jezusa Chrystusa za nie ofiarujemy, albo gdy Psałterz lub inne jakiekolwiek zbawienne dzieło odprawiamy i ofiarujemy, to Jemu niemniej miło jest, jak gdybyśmy Samego Pana naszego, w ciemnicy niby jakiej zamkniętego, pocieszali i stamtąd Go wybawić starali się. Albowiem On Sam rzekł: „Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek jednemu z tych Moich najmniejszych braci uczynicie, toście Mnie uczynili” (Mat. 25, 40)”. W pismach Dionizjusza Kartuzjana, czytamy, że Boski nasz Zbawiciel do Św. Gertrudy niegdyś rzekł, że ile razy jaką duszę z Czyśćca wybawi, jest to Panu Bogu tak miło, jak gdyby Jego Samego z więzienia jakiego wybawiła, i że ją czasu swego, według Jego Wszechmocnej Dobroczynności, za to Dobrodziejstwo należyta nagroda nie minie. A Tomasz Święty z Akwinu naucza, że dobre uczynki za umarłych Panu Bogu milsze są, niż za żyjących, ponieważ zmarli więcej ich potrzebują, a nie mogą się sami, tak jak żyjący, wspomagać. Nareszcie też Św. Ambroży, Arcybiskup i Ojciec Kościoła w księdze swojej o powinnościach kapłańskich tak pisze: „Wszystko, cokolwiek z pobożnym umysłem za umarłych czynimy, zamienia się w naszą własną zasługę i odbierzemy ją znowu po śmierci pomnożoną”.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Im więcej poznajemy cenę przedmiotu, tym więcej uwielbiamy przymioty jego, im wyżej go szacujemy, tym boleśniejszą jest nam jego strata. I to właśnie powiększa karę potępienia w Czyśćcu. Jakąż wzniosłą znajomość Pana Boga mają te dusze błogosławione! Znały one Go za życia światłem ich rozumu, wiarą i oświeceniem Łaski, ale Go doskonalej poznały, wyszedłszy z tego świata, a szczególniej, kiedy stanęły przed Jego Sądem, bo wówczas Obraz Jego tak żywo odbija się w ich duszy, iż te o niczym już innym nie myślą. A my, Chrześcijanie, czyż zwracamy nasze myśli do Pana Boga?

II. Kiedy pojęcie nasze się rozwija, powstaje czyn woli, a jeżeli przedmiot duchem badany jest dobry, czujemy się parci ku niemu i miłość w nas się budzi. I cóż jest lepszego nad Pana Boga, Źródło prawdziwej Doskonałości i Dobroci? Skoro więc dusze święte zwrócą wzrok swój ku Panu Bogu, potrzeba Jego posiadania łączy się z bodźcem miłości chrześcijańskiej i zapala taką miłość, iż one są tylko w Panu Bogu, palą się Jego Miłością, lecz zarazem oddalone są od Jestestwa Najwyższego. Przedstawmy sobie ich gorące żądania, ich męczarnie i boleści! O czemuż serca nasze tak zimne! Czemuż nie zapalają się Miłością Pana Boga? Kochajmy Pana Boga nad wszystko za życia, a możemy mieć nadzieję, iż Go posiadać będziemy, nie wyczekując na to w długich czyśćcowych cierpieniach.

III. Pan Bóg, nie tylko, że Sam w Sobie jest Dobrym, ale jest zarazem Dobrym i względem nas, i co dzień zsyła nam Swe Dobrodziejstwa. Wszystko co posiadamy, od Niego jest, i wszystko, co kiedykolwiek mieć będziemy, bądź to dla duszy, bądź dla ciała, w tym lub tamtym świecie, od Niego będziemy mieli. On jest Stwórcą wszystkiego Dobrego. Jakżeż wdzięczni być winniśmy dla Dobroczyńcy tak wspaniałego! Dusze czyśćcowe czują to dobrze, które w dziale zbawienie ich poznają wszystkie Łaski, jakie Pan Bóg im wyświadczył. Chciałyby one złożyć u Stóp Jego hołd wdzięczności i dzięki, ale chwila ta szczęśliwa jeszcze nie nadeszła, czym zatem więcej spóźnia się, tym większe są ich cierpienia. Możemy przyspieszyć wybawienie ich modlitwami, czemuż tego nie czynimy?

Przykład.

Dusza pobożnej osoby, zmarłej w Luxemburgu zaczęła się ukazywać w dzień Wszystkich Świętych młodej dziewczynie wielkich cnót, i prosiła ją o modlitwy. Ile razy dziewczę to szło do kościoła i zbliżało się do Stołu Pańskiego, dusza ta jej zawsze towarzyszyła, przy Podniesieniu zapalała się ogniem i podobną była do anioła. Poza kościołem nigdy jej się nie pokazywała. Kiedy młoda dziewczyna zapytała o przyczynę, zawołała dusza z wielkim westchnieniem: „O! ty nie wiesz, jaka to boleść, być oddaloną od Boga, nic wyrazić tego nie zdoła! Gorącą chęcią wznoszę się ku Bogu, tam mnie porywa niespokojność, uniesienie niepohamowane mnie ciągnie, a przecież pozbawioną jestem tego szczęścia, za karę win moich; to jest dla mnie boleścią tak wielką, iż przy niej palenie ognia, który mnie otacza, jest niczym. Dla zgładzenia mojej boleści, Bóg pozwolił mi przychodzić do tego kościoła i wielbić Go przynajmniej w Domu Jego na ziemi, dopóki Go oglądać nie będę w Niebieskim Pałacu. Pod zasłoną nawet Świętych Tajemnic Przytomność Jego przenika mnie tak, że tylko w Nim żyję, a cóż to będzie za radość, gdy będę z Nim obcować w Raju!” I prosiła młodej dziewczynki, aby modlitwami swymi przyspieszyła tę chwilę, co ta tak gorąco wypełniła, iż 10 Grudnia ujrzała ją, jaśniejszą od słońca, ulatującą na Łono Pana Boga.

O duszo szczęśliwa! Pan Bóg jest głównym środkiem i końcem każdego stworzenia rozumnego. Przejmijmy się tą Prawdą, a na ziemi nie będziemy szukali innego dobra, kiedy na tamtym świecie Pan Bóg nam będzie jedyną nagrodą.

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Przenajświętszy Sakrament jest ustanowiony dla ludzi, a także i dla wspierania dusz w Czyśćcu.

Zacny sługa Boży, ujrzał raz w kłębach płomieni ukazującego się swego przyjaciela, który mu wyznał z boleścią, iż był pozbawiony widoku Boga z powodu oziębłości, z jaką przystępował do Stołu Pańskiego po czym prosił, by tenże czynił to za niego z największą gorącością, spodziewając się, iż przez ten czyn pobożny będzie uwolnionym. Przyjaciel pospieszył zadosyć uczynić prośbie jego, uzyskał uwolnienie tej duszy z Czyśćca, o czym się dowiedział, widząc ją otoczoną światłem i wznoszącą się do Przybytku Chwały.

Niech miłość bliźniego pobudza nas do częstego przyjmowania Ciała Pana naszego na intencję umarłych, bo powiada Św. Bonawentura: „Komunia Święta jest najskuteczniejszą ku otrzymaniu dla nich Błogosławieństwa Bożego.”

(Blosius in Monit. spirit., cap. 6).

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Możnaż-li zliczyć wszystkie Dobra, jakimi Pan nas w porządku natury obsypuje? A jednak to Pan Bóg niezmiernego Majestatu, co nas tym wszystkim darzy; my zaś nie możemy się powołać na żadne nasze zasługi, których by te Dobrodziejstwa miały być należną odpłatą. Darzy nas Pan Bóg wszystkim z Miłością i dziwnym Miłosierdziem, w celu cudownej użyteczności dla nas.

Dusze chrześcijańskie, które zechcą zastanowić się szczerze nad tym wszystkim, pojmą bez trudności, że są obowiązane składać Panu wieczne dziękczynienia.

A jakież lepsze dziękczynienia, jak te, które Mu są oddawane za nas przez Świętych w Niebie? Starajmyż się więc wyzwolić z płomieni czyścowych co najwięcej dusz, aby te wzniósłszy się do Nieba mogły bezustannie chwalić, błogosławić, wielbić tego Pana Boga nieskończenie hojnego, tego Najwyższego Dobroczyńcę, który nas obdarza bezmiernie Swymi Dobrami.

Bo jakież modły i dzięki mogłyby Mu być przyjemniejszymi, jak dusz chwalebnych i nieśmiertelnych za stworzenia grzeszne i śmierci uległe.

Postanowienie. — Wzbudzać w sobie często głębokie uczucia dziękczynienia za Dobrodziejstwa Boże, i modlić się za dusze czyścowe, abyśmy się z długów naszych względem Najwyższego Majestatu wywiązać mogli.

Wiązanka duchowna. — W modlitwie trwajcie czujni będąc na niej z dziękczynieniem. (List Św. Pawła do Kolosan r. 4, w. 2)

PRZYKŁAD. Widzenie Św. Magdaleny de Pazzis.

Gdy pewnego razu Magdalena modliła się przed Najświętszym Sakramentem, ujrzała wznoszącą się z ziemi duszę siostrzyczki zakonnej więzionej w czyścowej niewoli; była ona obleczoną płaszczem ognistym pokrywającym suknię olśniewającej białości. Pozostała godzinę u stóp Ołtarza, wielbiąc w największym ukorzeniu ducha Boga ukrytego pod przymiotami chleba i wina. A Pan Bóg objawił Magdalenie, że dusza ta była skazaną przychodzić codziennie w płaszczu ognistym na godzinę adoracji za karę, że z własnej winy zaniedbywała często przystępować do Stołu Pańskiego; suknia zaś tak świetnej białości była ozdobą, jaką jej dziewictwo nadało, i widok tejże był dla niej wielką pociechą. Magdalena widziała ją w ostatniej godzinie jej pokuty, i po odbyciu takowej ujrzała ją wznoszącą się ku Niebu.

Modlitwa do Pana naszego Jezusa Chrystusa, by uprosić przez zasługi Jego Męki wyzwolenie dusz w Czyśćcu cierpiących.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Krwawy Pot Twój, którym byłeś oblany w Ogrodzie Oliwnym, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, któreś cierpiał w czasie okrutnego biczowania, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakie wycierpiałeś, gdy koronę cierniową na Głowę Twoją Przenajświętszą wciskali, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Boleści, jakich doznałeś, niosąc krzyż Twój na Kalwarię, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś przy okrutnym Ukrzyżowaniu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki, jakich doznałeś w czasie Konania Twego na krzyżu, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

O Najsłodszy Panie Jezu! przez Męki niesłychane, jakich doznałeś przy oddaniu Ducha Twego Najświętszego, zmiłuj się nad duszami w Czyśćcu cierpiącymi.

Najświętsze Serce Maryi! módl się za nimi.

V. Od wrót piekielnych.

R. Wybaw Panie dusze ich.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Wysłuchaj Panie, nasze błagalne wołanie.

R. Niech im modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, ażeby przez pobożne błagania i modły nasze, dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

R. A Światłość Wiekuista niechaj im świeci.

V. Niech odpoczywają w pokoju.

R Amen.