Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

MĄDROŚĆ NIESKOŃCZONA.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Boże mój, Mądrości Nieskończona, oświeć mój umysł i daj mi poznać Tajemnicę prawdziwej mądrości.

Rozważanie.

1. Pan Bóg jest Mądrością Nieskończoną, która zna doskonale Siebie Samego i wszystkie rzeczy. W Panu Bogu Mądrość nie różni się jak w nas od bytu, lecz jest Samym Bytem Pana Boga. Byt Boży jest Najwyższą Mądrością, świetlanym promieniem umysłu, najjaśniejszym, wiecznie istniejącym, który obejmuje i przenika całą Istotę Bożą, a równocześnie widzi w niej wszystkie rzeczy, które istnieją i mogą istnieć jako w swej przyczynie. Mądrość Boża — mówi Pismo Święte — „przenika i dosięga wszędzie dla swojej czystości. Tchnieniem bowiem jest Mocy Bożej i czystym wypływem Jasności Pana Boga Wszechmogącego… Jasnością jest bowiem Wiecznej Światłości i obrazem bez zmazy Bożego Majestatu i wyobrażeniem Dobroci Jego” (Ks. Mdr. 7, 24-26).

Mądrość Boża jest przede wszystkim doskonałym poznaniem Pana Boga. Żadne stworzenie, ani Aniołowie, ani Błogosławieni w Niebie nie mogą poznać Pana Boga tak, aby objąć Nieskończoną Wielkość Jego Bytu. Tylko Pan Bóg poznaje doskonale Siebie Samego, tylko Mądrość Boża może objąć Nieskończone głębokości Jej Istoty i Tajemnic. Dla nas tak bardzo niezdolnych do poznania Pana Boga takim, jakim jest, radością ogromną jest móc podziwiać Mądrość Nieskończoną, która przenika wszystkie Tajemnice Boże i ogromną pociechą jest wzywać Ją i powierzyć się jej, aby była naszym światłem i przewodnikiem na drodze poznawania Pana Boga.

Mądrość Boża jest następnie doskonałym poznaniem wszystkiego, co istnieje. Żadnego błędu w Niej nie ma, albowiem jest Prawdą Wieczną i Niezmienną. Żadna rzecz nie może być przed nią zakryta i tajemna, albowiem Ona stworzyła wszystkie rzeczy i poznaje je w ich najgłębszej istocie i nie ma w nich nic nowego, czego by się musiała dowiedzieć, wszystko bowiem od wieków widzi w wiecznym teraz i żadna rzecz, nawet najmniejsza, nie może ukryć się przed jej najjaśniejszym światłem. „Nawet włosy na głowie waszej wszystkie są policzone”, powiedział Pan Jezus (Mt 10, 30). Pan Bóg poznaje nas lepiej niż my samych siebie. Wszystkie najskrytsze poruszenia serca, nawet te, które uchodzą naszej uwagi, doskonale widzi. Prośmy Go, aby nam dał poznać siebie samych w Swoim Świetle, w Swojej Wiecznej Prawdzie.

2. Mądrość Boża poznaje wszystkie rzeczy w Panu Bogu, w odniesieniu do Niego, jako ich pierwszej przyczyny. Widzi wszystkie rzeczy zależne od Pana Boga i przeznaczone dla Jego Chwały, dlatego nie sądzi ich według wyglądu zewnętrznego, lecz jedynie według wartości miejsca i znaczenia, jakie mają wobec Pana Boga. Sądy Mądrości Bożej są więc nieskończenie dalekie od naszych krótkowzrocznych sądów ludzkich, które zatrzymują się zawsze na powierzchni rzeczy: „O głębokości bogactw, mądrości i umiejętności Boga! — woła Św. Paweł — jak niezbadane są Wyroki Jego i niepojęte Drogi Jego!” (Rz 11, 33). I tym więcej są dla nas niezbadane, im bardziej jesteśmy przyzwyczajeni sądzić rzeczy z punktu widzenia przeciwnego temu, według którego sądzi Mądrość Boża.

Poznawać rzeczy w odniesieniu do Pana Boga, oceniać je według wartości, jaką mają w Jego Obliczu, oto prawdziwa mądrość, którą powinieneś starać się zdobyć w odblasku Wiecznej Mądrości. Widzisz, jak jesteś od niej daleki, kiedy sądzisz stworzenia i wydarzenia tylko z punktu widzenia ludzkiego, tylko na podstawie radości albo przykrości jaką ci sprawiają. Taka mądrość, która jest mądrością świata, „jest głupstwem w Oczach Bożych” (1 Kor 3, 19), właśnie dlatego, że osądza rzeczy w odniesieniu do człowieka a nie do Pana Boga, osądza je według ich wyglądu, a nie według ich rzeczywistości. Jedynie wyrzekając się swego ludzkiego spojrzenia zbyt subiektywnego i interesownego, wzniesiesz się ponad wygląd zewnętrzny rzeczy i odkryjesz, w świetle wiary, znaczenie i wartość, jaką mają przed Bogiem. Wówczas zobaczysz jasno, że wszystko, co świat ma w wielkim poważaniu jak wielkość umysłu, powodzenie, cześć u stworzeń, itd. — jest niczym wedle Mądrości Bożej, według której nieskończenie więcej znaczy najmniejszy stopień Łaski, najmniejszy akt miłości nadprzyrodzonej. Widzisz więc, jak błądzisz, kiedy troszczysz się więcej o powodzenie swych spraw niż o swój postęp w cnocie, kiedy osądzasz bliźniego swego według zalet naturalnych, według sympatii czy antypatii naturalnej, jaką wzbudza w tobie, nie zważając na jego wartość nadprzyrodzoną. Pokorne rozważanie własnej nieroztropności niech ci da odczuć więcej niż kiedykolwiek potrzebę Mądrości Bożej: „O Mądrości, któraś wyszła z ust Najwyższego, przyjdź i naucz nas drogi roztropności” (BR).

Rozmowa.

„O Mądrości Boża! W Tobie jest duch rozumu, święty, jedyny, rozmaity, subtelny, wymowny, rączy, niepokalany, pewny, słodki, miłujący dobro, bystry, którego nic nie wstrzymuje, dobrze czyniący, ludzki, łaskawy, stateczny, nieomylny, bezpieczny, mający wszelką moc, wszystko przewidujący, przenikający wszystkie duchy rozumne, czyste, subtelne… Nad wszystkie bowiem rzeczy, które się ruszają, prędszą jesteś i dosięgasz wszędzie dla swojej czystości. Jesteś bowiem tchnieniem Mocy Bożej i czystym wypływem Jasności Boga Wszechmogącego i dlatego nie skalanego nie może wejść do Ciebie. Jasnością jesteś Wiecznej Światłości i obrazem bez zmazy Boskiego Majestatu oraz wyobrażeniem Jego Dobroci. Jesteś jedyną, a wszystko możesz i chociaż nie zmieniasz się, wszystko się w Tobie odnawia, przenosisz się w dusze święte i czynisz je przyjaciółmi Boga. Jesteś śliczniejsza od słońca; przyrównana światłości przed nią masz pierwszeństwo, po onej bowiem nastaje noc, a Ciebie nigdy nie zwycięży złość. Dosięgasz od końca do końca mocno i urządzasz wszystko z dobrocią”.

„Boże Ojców moich i Panie Miłosierdzia, z Tobą jest Mądrość Twoja, Która zna wszystkie Dzieła Twoje, która też była przytomna naonczas, gdyś krąg ziemi stworzył i wie, co się podoba Oczom Twoim i co jest słuszne według przykazań Twoich. Ześlijże ją z świętych niebios Twoich i ze stolicy wielkości Twojej, aby ze mną była i ze mną pracowała, abym wiedział co jest przyjemne Tobie. Bo ona wszystko wie i rozumie i prowadzi mnie w dziełach moich przezornie i będzie mnie strzegła Mocą Swoją. O Panie, bojaźliwe są myśli ludzkie i niepewne przewidywania nasze. Z trudnością się domyślamy rzeczy, które są na ziemi i co mamy przed oczyma, z trudem znajdujemy; a co jest w niebie, kto zbada? A Wolę Twoją kto pozna, o Panie, jeśli Ty nie dasz mądrości i nie spuścisz Ducha Twego Świętego z wysokości?” (Madr 7, 22-30; 9, 1-17). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 12
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

© salveregina.pl 2023