21 października
Męczeństwo Św. Urszuli, i towarzyszek jej jedenaście tysięcy dziewic.
Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. V, 1880r.
Gdy Maksym na strony się Gallii albo Francuskiej ziemi oburzył, i z jednej krainy Armoryki wygnał, ziemia dosyć dobra i urodzajna została pustą, którą on osadził żołnierzami z Brytanii, i podzielił im ją, tak iż się ona strona małą Brytanią zwała. A iż żon nie mieli, starając się o potomstwo, posłał Maksym do wielkiej Brytanii onym żołnierzom po żony, aby każdy miał z swego narodu towarzysza. Nad tymi żołnierzami był hetmanem u tego Maksyma Konnanus, królewicz Brytański, i temu naznaczona była także królewskiego rodu panna, córka Dionoka króla Karnubii, imieniem Urszula. One wtedy panny gdy w Londynie zgromadzone były opuszczając ojczystą ziemię i rodzice swoje, wsiadły w okręty, aby się do Armoryku zawiozły. Lecz wiatry przeciwne i nawałności morskie przepędziły je do brzegów niemieckiej ziemi. Byli tam na tern morzu morscy rozbójnicy, Megla Piktawski i Gaunus Hunnów hetmani, którzy strony cesarza Gracjana przeciw Maksymowi bronili. Ci trafili na ono wojsko panieńskie, i jako na nieprzyjaciele na nie uderzyli; lecz ich zabijać nie chcąc, na wszeteczność swoją ich używać chcieli. A Urszula św. radziła wszystkim towarzyszkom swoim, aby jako chrześcijankom wiernym przystoi, raczej zdrowie utraciły, niżli czystość, a okrucieństwem onym pogańskim ustraszyć się do utracenia dziewictwa nie dały: namówiła wszystkie, iż się mocnie onym żołnierzom sprzeciwiły; którzy nierządną zapalczywość w gniew i furią pogańską obróciwszy, nie chcąc sobie do Anglii, gdzie pilno ciągnęli, omieszkać, wszystkie one panny srodze pomordowali, i do Brytanii jechali, z której jednak od żołnierzów Maksymowych tam posłanych odpędzeni byli. A chrześcijanie okoliczni ciała panienek onych ze czcią wielką do Kolna Agrypińskiego przenieśli. Gdzie ich jest zacna pamiątka, na cześć Chrystusowi. Amen.
Pożytek duchowny.
Wysłuchał Pan Bóg gorących życzeń Urszuli świętej, zachowując ją w dziewiczym stanie, a przydając do tego i palmę męczeńską, którą ta Święta tak ochoczo przyjęła. Pamiętajmy dobrze na to, że o ile Pan Bóg wysłuchuje modlitwy cnotliwych, obracając w ten lub ów sposób ich spełnienie na doczesny, a zawsze na wieczny ich pożytek, o tyle dopuszcza też spełnienia, często i niecnych próśb ludzi złej woli, nie chwały Bożej, ale raczej zadowolenia własnych swych ziemskich interesów i chuci szukających. Ale tacy w jej spełnieniu znajdują po większej części dotkliwą karę swej złości i zaślepienia. A w każdym razie Bóg czy to Łaska, czyli wymiarem sprawiedliwości, chwałę Imienia swego pomnaża.
© salveregina.pl 2023