LISTOPAD MIESIĄC DUSZ CZYŚĆCOWYCH – DZIEŃ 21

O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. względem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

Pewien stary żołnierz, rzekł przed śmiercią do wnuka swego: „Oto! sześćdziesiąt lat służyłem królowi, a nic nie uzbierałem, czym bym teraz mógł rozporządzić, oprócz broni i konia mego. Przykazuję ci wtedy, żebyś tego konia zaraz po moim skonaniu sprzedał, a pieniądze zań księdzu i ubogim dał, abym przez Msze Święte i modlitwy na drugim świecie pomocy doznał”. Obiecał to wnuk uroczyście, lecz po śmierci najpierw na tymże koniu kilka odprawił podróży, a wreszcie zatrzymał go całkiem dla siebie, nic nie dbając o wuja. Za sześć miesięcy zjawił mu się umarły, następującymi go strofując słowy: ,,Ty zdrajco! coś powinność twoją zaniedbał, a dzieła, którem ci powierzył, a ty wykonać obiecałeś, nie wykonałeś! Teraz się Pan Bóg nade mną zmiłował za co wieczna Mu niech będzie dzięka! Teraz ja z mąk wybawiony, idę do wiecznej radości. Ty zaś, za Sprawiedliwym Wyrokiem Boskim wkrótce umrzesz i przejdziesz na to samo miejsce mąk, abyś za mnie tak długo pokutował, jak długo męka moja jeszcze by była trwała, gdyby mi jej Pan Bóg z Łaski Swej nie był odpuścił. Oprócz tego jeszcze też będziesz musiał zapłacić, coś swoimi własnymi grzechami przewinił”. Po tym zjawieniu wzruszony wnuk, odprawił Spowiedź Świętą z skruszonym sercem i wkrótce umarł.

PUNKTY DO ROZMYŚLANIA.

I. Jeżeli według wyrażenia Św. Łukasza obchodzą z radością w Niebie nawrócenie się grzesznej duszy, która jednak może jeszcze zboczyć z drogi zbawienia, cóż za radość Błogosławionych, kiedy do wiecznej Ojczyzny przybywają, już bez obawy utracenia Jej, te dusze znękane, które do niej dojść nie mogły, tylko po długim i bolesnym odpokutowaniu! Stąd wynika, mówi Dawid, zwiększenie radości i Chwały w Niebie i całe to zgromadzenie Błogosławione Wybranych, cieszy się jałmużnami ziemskimi, te bowiem zwiększając liczbę Świętych zwiększają Ich szczęście i radość. Zwróćmy wzrok nasz ku Niebu, które się raduje modlitwami naszymi, a wtenczas nie zaniedbamy ich pewnie!

II. Przy urodzeniu swym każdy człowiek dostaje swego Anioła Stróża i Przewodnika. W ciągu życia swego każdy wierny wybiera kilku Świętych za swych Patronów i Protektorów, między Nimi, a nim ustala się zaufanie i przyjaźń i miłość wzajemna, za pomocą której, im więcej człowiek wędrowiec na tej ziemi ma nabożeństwa i uszanowania dla Aniołów i Świętych, tym więcej Ci dla niego otrzymują pomocy ku jego zbawieniu. Rozważajmy, co za radość będzie Aniołów oraz Świętych Protektorów i Patronów, kiedy z głębi Czyśćca zobaczą przybywających tych, których żądają i czekają tak gorąco! Będą oni wiecznie chwalić Miłosierdzie Boskie, a sklepienia pałaców niebieskich brzmieć będą chwałą wiernych, których modlitwy przyspieszyły szczęście ich ulubionych. Któżby nie chciał odebrać takiej Chwały w Niebie?

III. Nikt jednak nie dozna między Niebios Mieszkańcami większej radości, jak ta, na którą są zwrócone oczy świata całego, tj. Marya, dana za Matkę i Królowę ludziom wszystkim, a szczególniej duszom czyścowym. Uprosi Ona Swego Syna, Chóry Aniołów i Orszak Świętych do radowania się z Nią, na widok wchodzących do Jej Błogosławionego Królestwa i złączonych w Jej Łonie Macierzyńskim Jej wiernych poddanych. Błogosławieni, jeżeli się możemy przyczynić do tej wielkiej radości Maryi. Weźmy się do pracy i nie zaniedbujmy niczego dla dostąpienia dzieła tak szlachetnego.

MODLITWA.

Widząc, o Panie jak cały Dwór Niebieski cieszy się uwolnieniem dusz z Czyśćca, pobożność nasza się rozgrzewa i zachęca do modlenia się za nich; ale jak wielką byłaby radość Aniołów, Świętych i Maryi, gdyby nas mogli widzieć w Świętym Swym Towarzystwie chwalących Ciebie i błogosławiących Cię wiecznie! Niech to będzie nagrodą naszej pobożnej litości; koroną, którą uwieńczysz pobożność naszą, bo otrzymawszy tę nagrodę, tę koronę, otrzymaliśmy to, co największego żądać można na ziemi, to co można najszczęśliwszego posiadać w Niebie! Amen.

Przykład.

Jeden rzymski duchowny, modląc się zawsze bardzo za dusze czyścowe, był duchowo uniesiony do kościoła Św. Cecylii położonego za Tybrem, gdzie Najświętsza Panna ukazała mu się otoczona licznym Zastępem Duchów Niebiańskich — siedząc na świetnym Tronie. Głębokie milczenie panowało w tym świetnym zebraniu, pośród którego ujrzał żebraczkę w odartych łachmanach mającą jednakże drogie futro. Żebraczka ta wylewała łzy obfite, błagając miłosierdzia dla duszy zmarłego przed chwilą obywatela rzymskiego. Był to Jan Patrizi, pan bardzo miłosierny, ale skazany do Czyśćca za małe jakieś przewinienia. ,,To futro drogocenne, które noszę, błagała pobożna kobieta, od niego dostałam, o Maryo, dla Miłości Twojej, na schodach Twego kościoła, gdziem drżała od zimna! Tak wielki dar nie może pozostać bez nagrody, uczynek tak miłosierny zrobi dlań Serce Twe Miłosiernym. Przyjdźże mu w pomoc, Matko Miłosierna w chwili kiedy tego najwięcej potrzebuje, okryj go Chwałą, jak on mnie ku czci Twojej okrył tym futrem drogocennym!” Prośbę tę po trzykroć powtórzyła, Aniołowie i Święci wsparli ją Swymi prośbami, a Marya rozkazała przyprowadzić do Siebie Jana. Przyszedł, ciężkimi obciążony łańcuchami, i czekał z pokorą Jej Woli. Królowa Niebios dała znak przebaczenia, a więzy opadły. Pokutnika Marya przyjęła jako syna, przez Świętych przyjęty był za brata i towarzysza, a Duchy Niebiańskie wprowadziły go z żywą radością do Chwały Nieba. Widzenie znikło — przykład tej pobożnej żebraczki uczy nas, jak mamy błagać Najświętszą Pannę i wzywać pośrednictwa Aniołów i Świętych dla otrzymania uwolnienia dla dusz w Czyśćcu.

(De Petr. dam. opus 34. cap. 4).

MODLITWY.

Odmówmy na intencję dusz wiernych zmarłych 5 Pacierzy i Wieczny odpoczynek na pamiątkę Męki Jezusa Chrystusa, Pana naszego; błagajmy Ojca Przedwiecznego, aby miał litość nad nimi przez Przenajświętszą Krew Syna Jego i w tym celu odmówmy 5 razy gorącą modlitwę:

Miłosierdzia dla nich, Boże Wieczny! przez Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wybaw je z mąk czyścowych!

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya, Wieczny odpoczynek. (*)

Dodajmy 1 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya za tych, którzy to nabożeństwo rozpowszechniają.

* Do odmówienia tych Pacierzy przywiązanym jest odpust dla tych, którzy odmawiając przez cały miesiąc, będą się spowiadać i do Komunii Świętej przystąpią. (Brev. de Pie VII, du 7 Fevrier 1817r.)

ZADOSYĆUCZYNIENIE.

Odmawianie Różańca Świętego jest jednym z najprędszych sposobów otrzymania wiecznego odpoczynku zmarłym, bo wielkie do tego przywiązane są Łaski.

Aleksandryna z Aragony, towarzyszka Bractwa Różańca Świętego wpadła do Czyśćca. Św. Dominik, Patryarcha i wszyscy bracia, zaczęli jej nieść tyle modłów, iż ją wkrótce uwolnili. Wdzięczna za takie dobrodziejstwo, ukazała się Założycielowi Bractwa Różańca, dziękując jemu tudzież całemu Bractwu, za tak spieszną pomoc, jaką otrzymała i zarazem zachęcała go do rozpowszechniania w całym świecie nabożeństwa Różańca Świętego, który uwalnia dusz tyle z Czyśćca.

(P. Alan de Rupe, pars, 5. Psalt. cap, 52).

Jeżeli zatem Różaniec tyle przynosi pomocy duszom czyścowym, przyswójmy sobie zwyczaj odmawiania go codziennie, a szczególniej dzisiaj dodajmy 10 dziesiątków więcej, ofiarując je za dusze cierpiące, aby Najświętsza Panna raczyła powołać je do Siebie, a to dla zwiększenia radości i Chwały Dworu Niebieskiego.

Fundacje lub inne obowiązki,
które kto dla pociechy swej duszy uczynić zamyśla,
trzeba samemu sporządzić
a nie zdawać się na spadkobierców.

Według naturalnego porządku rzeczy, mieliby dziedzice, z pobożności, wdzięczności, czynić fundacje na pociechę tych dusz, których doczesne posiadłości otrzymują, lecz, o niedościgła twardości serca ludzkiego! dalecy od tego, ledwie czasem tylko po części wykonują te, którzy zmarli uczynili. Jeżeli zaś najmniejszej jakiej braknie w testamencie formalności, wtedy go nie wykonują, ale — czemu uwierzyć by było trudno, gdyby nam doświadczenie nie pokazywało jeszcze i procesy rozpoczynają, aby do wykonania onych przymuszonymi nie zostali. Któżby się wtedy na dziedziców zdawać i tak chciał być nieroztropnym, aby sądził, że oni większą miłość i staranie o nas mieć będą, aniżeli my sami.

Nie lepiej się ma rzecz z powinnymi wypłatami, które pozostawiamy. Wielu też umierających, przeciw wszelkim naturalnym, ludzkim i Boskim Przykazaniom, długów swoich nie wypłacają, choćby i mogli, uspakajając się tą myślą, że dosyć pozostawiają majątku, aby one mogły być zapłacone i że względem tego spadkobiercom zlecenie zostawią. Lecz ci potem nie oddają albo długo odwleczą, i nieraz tak się dzieje, że takim umarłym wspaniały pogrzeb sprawiają i za nich ubierają się w żałobę, która ludziom w oczy wpada, ale ubodzy rzemieślnicy za robotę pieniędzy nie otrzymują, a wierzyciele należytości swoje tracić muszą. ,,Prawda, mówi Budon, że na takowe postępowanie okrutne często Pan Bóg sprawiedliwą karę dopuszcza, żeby albo grzeszne takie ukarać niedbalstwo, albo też, aby wykazać niesprawiedliwość tych, którzy względem innych tak samo postępowali. Tymczasem cierpią tacy nieszczęśliwi w ogniu, choć niekiedy dosyć pieniędzy i majątku zostawili, tak, że gdyby byli długi zupełnie popłacili, jeszcze by byli mogli jedną część ubogim rozdać, a może już i w Królestwie Niebieskim znajdować się. Gdy wtedy idzie o zbawienie duszy, nie trzeba się na innych zdawać. Znałem jednego księdza, który wiele pieniędzy i zboża nazbierał, lecz po śmierci wrzucono ciało jego wśród jego roli do dołu, a za rok większa część jego spadkobierców postanowiła zgodnie, aby za niego ani jednego żałobnego nabożeństwa nie dać odprawić”.

MODLITWY KOŃCOWE.

Uwaga.

Omnium finis appropinquavit, itaque vigilate in orationibus, mutuam charitatem habentes (1 P 4, 7).

Dla utrzymania spójni miłości chrześcijańskiej z duszami zmarłych, módlmy się szczególniej, odmawiając Psalmy i litanię.

Ojciec D. Giampaolo Montorfano Theatyn, chcąc przekonać światowego człowieka, jakie wypływają zasługi z modlenia się za umarłych, położył na wadze wielką sumę pieniędzy, a na drugiej wadze na małym arkusiku Psalm 129 “De Profundis”, z wielkim zdziwieniem przytomnych ten lekki kawałek papieru, przeważył srebro. Niechże nas to więc pobudza do odmawiania częstego owego Psalmu za dusze zmarłych, i niech od pierwszego do ostatniego dnia tego miesiąca wieńczy nasze modlitwy.

(P. D. Ioseph Siloa, Hist. ord. theat. i. part. lib. 15. ad ann. 1580).

Psalm 130 (129) De Profundis

Litania za Dusze wiernych zmarłych 

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.

Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z Nieba Boże, Zmiłuj się nad jego (ją, ich) duszą(ami)!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, módl się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Wszyscy Święci Aniołowie i Archaniołowie, Módlcie się za jego (ją, ich) duszą(ami)!

Wszyscy Święci Niebiescy Duchowie,

Wszyscy Święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy Święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy Święci Uczniowie Pańscy,

Wszyscy Święci Niewinni Młodziankowie,

Wszyscy Święci Męczennicy

Wszyscy Święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy Święci Doktorowie,

Wszyscy Święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy Święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie Święte Panny i Wdowy,

Wszyscy Święci i Święte Boże, Przyczyńcie się za nim (nią, nimi).

Bądź im miłościw, Przepuść mu (jej, im), Panie!

Bądź im miłościw, Wybaw go (ją, ich), Panie!

Od mąk czyśćcowych,

Przez Wcielenie i Narodzenie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez utrapione Życie Twoje,

Przez Krzyż i Mękę Twoją,

Przez Śmierć i Pogrzeb Twój,

Przez chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela Zesłanie,

My grzeszni Ciebie prosimy Wysłuchaj nas, Panie!

Abyś duszy jego (jej / duszom zmarłych) przepuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) winy jego (jej, ich) odpuścić raczył,

Abyś mu (jej, im) resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś go (ją, ich) z czyśćca wybawić raczył,

Abyś go (ją, ich) do wiecznego żywota przyjąć raczył,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie! (3 razy)

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya

V. Wieczny odpoczynek racz mu (jej, im) dać, Panie!

R. A Światłość Wiekuista niechaj mu (jej, im) świeci.

V. Wysłuchaj Panie, za nim (nią, nimi) nasze błagalne wołanie.

R. Niech mu (jej, im) modlitwa nasza zjedna zmiłowanie.

V. Módlmy się. Racz, miły Panie, nakłonić Ucha Twego do próśb naszych, którymi Miłosierdzia Twego pokornie prosimy, abyś dusze sług i służebnic Twoich, którym z tego świata zejść rozkazałeś, w krainie pokoju i światłości umieścił, i do towarzystwa Świętych Twoich przypuścił. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.