Miesiąc Kwiecień poświęcony ku czci Tajemnicy zbawienia świata – dzień 11

Miesiąc Kwiecień poświęcony ku czci Tajemnicy zbawienia świata — dzień 11

Źródło: Ogień Miłości Jezusa Chrystusa, czyli dowody gorącej ku nam Miłości Zbawiciela w Dziele Odkupienia naszego według Ks. Pinart, 1875r.

O nabożeństwie miesięcznym.

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

POBUDKA

Ktokolwiek się zastanowi z uwagą nad niezmierną Miłością, jakiej dowody nam dał Zbawca nasz Drogi, w ciągu doczesnego żywota swojego, a szczególniej przy śmierci, kiedy dla zbawienia naszego tyle prac poniósł, takie Boleści i Męczeństwa wycierpiał; ten zapewne do głębi serca się wzruszy i zapragnie kochać gorąco tego Pana Boga, Który z takim zapałem nasze dusze miłuje.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 11.

ROZWAŻANIE 1. CAŁE ŻYCIE BOSKIEGO NASZEGO ZBAWCY BYŁO MĘCZARNIĄ USTAWICZNĄ.

Jezus był Mężem Boleści (Ks. Iz. LIII, 3).

O tak, Pan Jezus był rzeczywiście Mężem Boleści; Życie Jego pełne było cierpień wewnętrznych i zewnętrznych, było męczarnią nieustającą, okropniejszą nad wszystko co tylko sobie wyobrazić możemy. Jak wielkich cierpień w swym Narodzeniu doświadczył: rodzi się w stajence na garstce barłogu, drży i płacze z niewygody i zimna; a tak cierpienia ścigając go wszędzie, chwili wypoczynku nie dają. W dni kilka po Narodzeniu opuszcza betlejemską stajenkę, i poddając się bolesnemu obrzezaniu w świątyni Pańskiej, ofiaruje za nas pierwiastki Swojej Krwi Świętej; nieco później zniewolonym się widzi uciekać przed wściekłą zazdrością bezbożnego króla, i w ziemi obcej szukać Sobie przytułku. Przez całe Życie doświadczać będzie wszelkich niewygód ubóstwa; a skończy śmiercią okrutną! O Jezu Najukochańszy, takiż to ogrom Cierpień podjąłeś dla mnie, ach! słusznie jest zatem abym wywdzięczając się Tobie, znosił cierpliwie z zupełnym poddaniem się wszelkie cierpienia jakimi nawiedzać mnie raczysz.

O, spraw Miłosierny Jezu, iżbym za tę wielką Miłość Twoją chętnie Ci życiem zapłacił. Całe Życie Pana Jezusa było męczarnią. Tak, i męczarnią tym okrutniejszą, że jasno widział jakie Cierpienia czekają Go jeszcze w czasie Męki przedśmiertnej. Od pierwszej chwili Życia Swojego miał przed Oczyma przyszłe bicze, zniewagi, koronę cierniową, krzyż, urągania i śmierć! Widząc baranka na łące, albo ofiarę w świątyni, wnet przypominał, że Sam jest Bożym Barankiem poświęconym za grzechy ludzkie. Spoglądając na Jeruzalem, myślał o zelżywościach jakimi przesyci Go miasto niewdzięczne. Widok jakiejkolwiek góry, przypominał Mu straszną Kalwarię, na której miał wylać do ostatniej kropli Krew Swoją Świętą. A jakże bolesne uczucia dręczyły Jego Serce, gdy wzrok zastanawiał na Swojej Matce Najświętszej; widział niestety jak strapiona konała z Boleści pod krzyżem; widział smutną tę chwilę, gdy ją polecić będzie musiał ulubionemu uczniowi; ach! wtenczas zapewnie krył się przed Nią i płakał. Wszystko więc, wszystko doń mówiło o przyszłej Bolesnej Męce, której samo wspomnienie zatruwało wszystkie chwile Jego Życia ziemskiego.

Dnia pewnego ukazał się Pan Jezus siostrze Magdalenie Orsini, trapionej od dawna boleścią niezmierną, upominać ją począł, aby zupełnie się zdała na Wolę Bożą. I owszem, Panie, odrzekła święta dziewica; ależ niech mi będzie wolno powiedzieć, że Ty, o Panie Jezu, przez trzy godziny tylko cierpiałeś na krzyżu, ja zaś lat kilku już cierpię tę mękę. Biedna ciemnoto, odpowiedział jej Chrystus Pan, co mówisz? Od pierwszej chwili Mego Poczęcia, cierpiałem w Sercu te wszystkie męki, których później doznałem na krzyżu.

Lecz najwięcej trapiły Zbawcę naszego grzechy i zbrodnie, któremiśmy Jemu mieli odpłacić za wszystkie męczarnie poniesione za nas z tak wielką Miłością; smutny widok naszej niewdzięczności, sprawiał Mu troski większe, boleśniejsze niż wszystkie nieszczęścia jakich kiedykolwiek ludzie doświadczyć mogą. A więc i ja także przez grzechy moje, przyczyniłem się do Cierpień Zbawcy mojego, bo gdybym ja mniej grzeszył, Pan Jezus mniej by cierpiał. Słusznie jest zatem, iżbym nie ustawał opłakiwać moje grzechy, i mówił jak Św. Małgorzata z Kortony, którą gdy upominał spowiednik, aby nabrała odwagi względem zbawienia swej duszy, i płakać przestała za grzechy, które już sobie odpuszczonymi miała: ona Mu odpowiedziała płacząc jeszcze obficiej: Ach, mój ojcze, jakie chcesz żebym płakać przestała, kiedy wiem, że mój Pan Jezus płakał i cierpiał za mnie w ciągu całego życia swojego.

O Nieba! jakaż różnica między postępowaniem naszym a uczuciami tej wielkiej Świętej. Życie pędzimy wśród uciech, mówi Św. Efrem, co dzień szukamy nowych, przyjemniejszych rozrywek, a jednak słyszymy nie raz opowiadanie zniewag i męki, które wycierpiał Pan Jezus z Miłości ku nam. Nadymamy się pychą, nie szczędzimy sobie wygód, i chociaż upadamy pod ciężarem naszych grzechów, jednak odrzucamy zbawienne jarzmo pokuty; tymczasem Zbawiciel z Miłości ku nam dobrowolnie się poddał biczom, zniewagom, zelżywościom i poniósł śmierć najokropniejszą! A tak, grzesznik żyje w rozkoszach, a sprawiedliwy przybity do krzyża. Cóż to za sprzeczność niesłychana, i jak straszną będzie chwila, w której staniemy przed Panem Bogiem, aby Mu zdać rachunek z uczynków naszych.

Spieszmy więc uprzedzić te skutki okropne, chwyciwszy się szczerej pokuty. Rzućmy się w objęcia Pana Jezusa, Męża Boleści, błagając, aby dopomógł nam, przeszłość naprawić i stać się godnymi na przyszłość Jego tkliwej Miłości! wyznajmy swoje winy u Stóp Jego Świętych, przyrzekając z całego serca, że nadal Jego się trzymać, Jego miłować, dla Niego żyć będziemy; na same wspomnienie występków naszych, wołajmy z Jeremiaszem Prorokiem: Ach! któżby dał źródło łez oczom moim, iżbym płakał we dnie i w nocy. Powtórzmy też z królem Dawidem, czyli raczej z Kościołem Świętym: Panie, nie w zapalczywości Twojej strofuj mnie, ani w Gniewie Twoim karz mnie. Racz nie pamiętać na występki nasze, daj mi usłyszeć rano Miłosierdzie Twoje, albowiem nieprawości moje są nad głowę moją: Zbaw nas, o Boże Zbawicielu, dla Chwały Imienia Twojego. A nie wchodź do Sądu ze sługą Twoim, albowiem nie usprawiedliwi się przed Tobą żaden żyjący.

O Jezu Najsłodszy! czemuż nie mogę umrzeć z boleści na smutne wspomnienie goryczy, którą przesyciłem Serce Twoje przez moją oziębłość i wszystkie przeszłe występki! Niestety! ileż to razy zasypiałem bezrozumny, nie myśląc, że w sercu żywiłem grzech śmiertelny, który, jak wąż okropny ściskał i gniótł moją duszę w strasznych swych kłębach; a kiedym uzyskał przebaczenie za grzechy moje, i powrócił do Łaski Twojej Świętej, ile żem to razy znowu Cię nikczemnie opuszczał! Żałuję, mój Boże, z całego serca żałuję, żem Cię tyle razy znieważał! Racz mi przebaczyć!… Pomimo tej nikczemności mojej i nędzy, pomimo wszystkich moich słabości, odważę się wyrzec, że Cię kocham, o Jezu, a kocham z całej duszy, z całego serca, ze wszystkich sił moich. O! błagam Cię, nie pozwalaj, iżby grzech kiedykolwiek jeszcze mnie od Ciebie odłączył! Wysłuchaj mnie, Jezu, i na zawsze przygarnij do siebie…. Wolę raczej umrzeć niźli Ciebie na nowo opuścić. O Maryo, Matko wytrwałości, racz mi wyjednać tę cnotę, uzyskałaś ją dla tylu innych, czyliż ja sam tylko nadaremnie błagać Cię będę? O Matko Najłaskawsza, nie zechcesz odrzucić jej prośby, ufam w Miłość Twoją dla ludzi i dla mnie grzesznika, uprosisz mi Łaskę, iżbym Pana Jezusa i Ciebie kochał teraz i zawsze i przez wszystkie wieki wieków. Amen.

POSTANOWIENIE. O umartwieniu ciała.

Byłoby to przyzwoitym, kochany synu, iżbyś ty wiedząc, że Pan Jezus całe Życie doczesne spędził w Cierpieniach, iżdyś ty, mówię, ścigał radości i uciechy światowe? Nie, zapewnie byś nie chciał być tak mało podobnym do wzoru twojego. A więc przez miłość dla naszego Zbawiciela, staraj się dzisiaj postąpić w cnocie umartwienia. Niech słowo umartwienie bynajmniej cię nie zraża, gdyż dusza wspaniałomyślna, kochająca Pana Boga, z radością wielką umartwia swoje ciało. Tak, mój dobry Synu, wszelka ofiara zrobiona dla miłości Jezusa Chrystusa, więcej przynosi szczęścia niż wszystkie rozkosze ziemskie. Zrób doświadczenie, a przekonasz się o prawdzie słów moich.

Dwojakiego rodzaju są umartwienia:

1. Umartwienie wewnętrzne, które jest najtrudniejszym i najbardziej potrzebnym. 
2. Umartwienie zewnętrzne, które niezmiernie dopomaga do nabycia pierwszego.

Dzisiaj szczególniej się zastanów nad umartwieniem zewnętrznym, i w nim się ćwiczyć usiłuj, oto najważniejsze do tego prawidła:

1. Umartwienie ciała w ogóle. Nie pozwalaj ciału swojemu postawy zbyt wygodnej, miękkiej zniewieściałości tylko właściwej; jeśli ci zdrowie pozwala módl się klęcząc, nie opierając się wcale, nie zostawaj w łóżku dłużej nad czas przeznaczony do wstawania twojego.
2. Umartwienie wzroku. Odwracaj oczy nie tylko od wszystkich przedmiotów zakazanych, ale i od tego wszystkiego, co może niebezpiecznym stać się dla ciebie. Umiej nawet powstrzymać żądzę widzenia przedmiotów pozwolonych i obojętnych, kiedy sama tylko ciekawość cię do nich prowadzi. Ach! z jakąż łatwością dla siebie, mógłbyś sprawić tym Panu Bogu przyjemność. Jakżebyś małym kosztem się wzbogacił dla Nieba; a sposobność ofiar podobnych często nastręczyć się może.
3. Umartwienie języka. Strzeż się wymówić choć jedno słowo, które by wprost albo ubocznie mogło nadwerężyć uszanowanie Panu Bogu należne, albo też zbrukać sławę bliźniego; niestety! ludzie pobożni nawet często zapominają, że dobre imię człowieka jest najdroższym jego skarbem. Gdy więc nastręczy się tobie sposobność popisania się  rozumem, okazania wiadomości, talentów twoich, zachowaj milczenie dla miłości Pana naszego Jezusa Chrystusa, chyba że przyzwoitość lub miłość bliźniego do mówienia cię zmuszą.
4. Umartwienie słuchu. Nie słuchaj szemrań, obmowy, uszczypliwych przycinków, słów lekkomyślnych albo dwuznacznych, i wszystkich w ogóle rozmów, gdzieby sumienie jakikolwiek uszczerbek poniosło. Czasem pozbawiaj siebie przyjemności słuchania nowin.
5. Umartwienie smaku. Kiedy jesz albo pijesz, strzeż się zawsze łakomstwa. Nie przekładaj nad jedzenie proste, wykwintne potrawy, mięsa wyborowe, wyśmienite łakocie, bo te są pokarmem zbytków i zmysłowości.
6. Umartwienie dotykania. Znoś radośnie albo przynajmniej cierpliwie, zimno, upał i wszystkie inne przykrości powietrza, jakkolwiek nieznośnymi się zdają tobie, nie narzekaj. Nie troszcz się o choroby ciała i wszystkie cielesne dolegliwości, które ci się przytrafić mogą, bo wiesz dobrze, iż one są najskuteczniejszym środkiem do oczyszczenia tegoż ciała, poskromienia namiętności, do odpokutowania za grzechy, są także niezawodnym sposobem okazania Panu Bogu naszej miłości.

Oto masz, duszo pobożna, kilka prostych prawideł umartwienia zewnętrznego; jeśli zaś prawdziwie kochasz Pana Boga, serce twoje nastręczy ci mnóstwo innych; nie przekraczaj wszakże nigdy granic roztropności i posłuszeństwa, które jesteś winien spowiednikowi twojemu.

† † †

ROZWAŻANIE 2. O GORĄCEJ ŻĄDZY, Z JAKĄ CIERPIEĆ CHCIAŁ ZA NAS, PAN NASZ JEZUS CHRYSTUS. 

Chrztem mam być ochrzczon: a jakom ściśnion aż się wykona (Łuk. XII, 50).

Żądzą wielką pożądałem pożywać tego baranka z wami (Łuk. XXII, 15).

 Jakież to silne wyrazy! jak żywo malują niepojętą żądzę Pana Jezusa, z jaką chciał cierpieć i poświęcić się za nas! Widać, że z obfitości serca wyrzekł ich Boski Posłannik, który wedle własnych słów swoich: „Przyszedł miotać ogień na ziemię; i chcę jeno,  aby był zapalon”. O dzieci Adamowe, czyliście dobrze zrozumieli owe wyrazy Pana Boga waszego: Przyszedłem miotać na ziemię ogień Mojej Miłości, i pragnę gorąco, aby się zapalił w sercach ludzkich?…

Jezu Najsłodszy, jakiegoż spodziewałeś się dobra od miłości człowieka, kiedy dla jej pozyskania na Śmierć zezwoliłeś, i z upragnieniem wielkim czekałeś chwili Twej Śmierci? Chrztem Krwi Mojej mam być ochrzczony, mówiłeś do Apostołów; ach jakie gorąco żądam, iżby się już wykonało. Powiedz, mój Jezu, na cóż Ci się przyda ta miłość nasza? I gdy wszyscy ludzie kochać Cię będą, czyliż przeto staniesz się większym, potężniejszym, szczęśliwszym?…

— Nie, moje dziecię, odpowiada mi Pan Jezus, ani większym, ani potężniejszym, ani szczęśliwszym nie będę, gdyż moje szczęście, potęga i wielkość nie są od człowieka zależne, nie dla siebie więc upokorzyłem się, przyoblekając ciało człowieka, nie dla siebie narodziłem się w stajence, nie dla siebie pracowałem przez lat trzydzieści w ciesielskim warsztacie, nie dla siebie wreszcie tak gorąco pożądam cierpieć i umrzeć na krzyżu. Dla ciebie jedynie, mój synu, gdyż — uszczęśliwić chcę ciebie, obdarzając Moją Miłością. Czyliż ty będziesz się wstydził kochać Pana Boga, Który Sam tylko jeden uszczęśliwić cię może, Który ci Dobrodziejstw nie szczędził, i z tak wielką czułością cię kocha?…

O nie, Jezu, Najsłodszy, chcę owszem, całym sercem wywdzięczyć się Tobie, i z całego serca pragnę cię kochać; racz tylko wesprzeć moją nieudolność, i spraw, abym teraz tyle czynił dla Ciebie, ilem dawniej czynił dla świata; iżbym tyle pracował na Niebo, ile dawniej pracowałem dla świata; iżbym tyle poświęcił dla cnoty, ile dawniej sprzyjałem grzechowi. Boże i Panie, wysłuchaj gorącą modlitwę serca mojego, i zapal mnie Twoją Miłością.

Żądzą wielką pożądałem pożywać tego baranka z wami. Te słowa tak czułe wyrzekł był Pan Jezus do Apostołów w przeddzień Swej Męki, i w czasie Ostatniej Wieczerzy Pańskiej. Oto, co przez nie chciał powiedzieć Zbawiciel:

— Synowie moi najmilsi, i wy wszyscy ludzie, którzy do końca wieków żyć będziecie, oto już zbliża się czas Mojej Ofiary, nieprzyjaciele moi w tej chwili naradzają się o mnie, krzyż mi gotując. Lecz nim umrę, tej nocy jeszcze, mam zamiar dać wam nowe dowody mojej gorącej miłości ku wam, a dam je, znosząc dla was cierpienia najokrutniejsze, zelżywości oburzające, męki najhaniebniejsze! Gdybyście wiedzieli jak często pragnąłem tej nocy, ile razy ją przyzywałem! Zaprawdę, zrozumielibyście wtenczas i ogrom mojej miłości, i chęć posiadania serca waszego, aby je uszczęśliwić na wieki.

Widzę, o Jezu Najsłodszy, Zbawicielu Najmilszy, że kosztem nieoszacowanym chcesz nabyć moje serce, i czemużbym Tobie go nie oddał, kiedy tak wielki zaszczyt mi czynisz, że się o nie domagasz! O weź je, mój Boże, i niech Ciebie kocha jedynie i Twoim pozostanie na wieki: o kiedyż Cię ukocham prawdziwie, to jest z całej duszy, ze wszystkich sił moich? Trawi mnie żądza Twojej Miłości, a ratunku znikąd nie widzę. Zmiłuj się nade mną, Panie, zmiłuj się nad biednym swoim stworzeniem, obdarz je Swoją Miłością, nie żądam ani bogactw, ani dostojeństw, ani uciech doczesnych, ani żadnej rzeczy stworzonej; bez Ciebie to wszystko jest tylko próżnością, i nie zdoła zapełnić serca mojego, Miłości Twojej, Panie, Miłości: oto Dobro Najwyższe, oto radość najpożądańsza, do niej tylko wzdycha serce moje, o nią Cię błagam, wysłuchaj mnie, Panie, jakoś litościwy; zapal mnie czystym płomieniem Boskiej Twojej Miłości. Czemuż tak się ociągasz, o Panie, z tą Łaską? Czemuż mnie nie wesprzesz, kiedy Sam jesteś świadkiem boleści, które mnie trapią we dnie i w nocy? Dopókiż zapominać o mnie będziesz? Dopókiż Oblicze Twoje nie ustaniesz ode mnie odwracać? (Ps. XII, 1). Powtarzam, o mój Boże, i do ostatniej chwili życia mojego powtarzać pragnę: Zapal mnie Twoją Miłością, o Boże, rozżarz na wieki serce moje ku Tobie. O Maryo, Matko Świętej Miłości! wyjednaj mi tę Łaskę, iżbym kochał Pana Jezusa miłością tak gorącą jak gorącą jest Miłość Twoja. Amen.

POSTANOWIENIE. O umartwieniu wewnętrznym.

Chrystus Jezus dla okazania nam Swojej Miłości, raczył zezwolić na cierpienia okrutne; staraj się więc, kochany Synu, znaleźć dziś jeszcze, sposobność cierpienia z miłości ku Niemu. Wcześniej mówiłem ci o umartwieniu zewnętrznym, teraz dam ci naukę o umartwieniu wewnętrznym, bez którego niepodobna uczynić żadnego postępu na drodze doskonałości, można tylko się ozdobić świątobliwością sztuczną, całkiem zewnętrzną, daleką od prawdziwej świętości. Umartwienie wewnętrzne zależy na pokonywaniu siebie samego, lecz zawzięte potrzeba toczyć walki, nim zwycięstwo nastąpi. Podaję tu najważniejsze prawidła; przestrzegaj je pilnie, a wkrótce ujrzysz jak znakomity postęp uczynisz w świątobliwości i miłości Bożej.

1. Umartwienie charakteru i naturalnych skłonności. Nie wykonuj żadnego uczynku jedynie z tego powodu, że ci się podoba i zgadza się z usposobieniem charakteru twego; i przeciwnie, strzeż się zaniechać powinności twojej lub opuścić jakkolwiek dobry uczynek z powodu, że masz odrazę do tego. Ulegaj zawsze charakterowi i żądaniom innych, skoro nie będą wymagać od ciebie rzeczy do grzechu prowadzącej. Zrzeknij się niekiedy rzeczy pozwolonej, dla tej jedynie przyczyny, że skłonność masz ku niej. Módl się często, ażeby Pan nasz Jezus Chrystus raczył dać ci Łaskę zwyciężania upodobań i skłonności twoich, gdyż ten rodzaj umartwienia nader jest trudnym.
2. Umartwienie własnej woli. Staraj się zawsze wykonywać wolę twoich zwierzchników, poddając im swoją własną; nie wybieraj sam sobie czynności i obowiązków, niech tym się zatrudnią osoby mające władzę nad tobą. Kiedy wewnętrzna żądza gwałtownie cię nagli do wykonania jakiej bądź czynności, a wola twoja do tegoż się skłania, umartwij siebie odrzuceniem tej czynności, lub odłożeniem takowej do późniejszego czasu. Odpychaj ustawicznie myśl wyniesienia się i żądzę niezawisłości, wiedz bowiem i bądź przekonany, że łatwiej jest słuchać niż rozkazywać.
3. Umartwienie miłości własnej. Człowiek niechcący umartwiać miłości własnej, jest tylko sobą zajęty, dla siebie jedynie działa. Ma on najpiękniejsze wyobrażenie o swojej osobie, przyznaje sobie najwznioślejsze przymioty, z upodobaniem spogląda na siebie, i sądzi że świat cały na niego ma oczy zwrócone i nim się zajmuje. Siebie przekłada nad wszystkich, i to tylko za dobre uważa, co sam wykona. We wszystko się wtrąca, chce mieć udział we wszystkim, i wszystkiego być sprawcą. Ulega z trudnością; posłuszeństwo w innych tylko chwalebnym mu się zdaje, sprzeczności znieść nie może, czegokolwiek zapragnie, uporczywie tego wymaga; i sądzi że ma wielką zdolność do rozkazywania, dla tego jedynie, że rozkazywać żąda; wielkie ma upodobanie w pochwałach, wszelkimi sposobami na siebie je ściąga, ukrywając jednak starannie, że się o nie dobija. Przykro mu jest gdy komu innemu sprawiedliwość oddają, czasami jednak sam kogokolwiek pochwali, ale tylko wtedy kiedy go pochlebstwo lub własny interes do tego zniewolą. Lękając się pogardy, ukrywa starannie przed ludźmi wszystkie swoje wady; we wszystkim szuka wygody dla siebie, nie troszcząc się bynajmniej, czyli sam jest dogodnym dla innych. W najmniejszych troskach i dolegliwościach swoich rozrzewnia się i lituje nad sobą; tymczasem nieszczęścia bliźnich nie czynią żadnego wrażenia na twardym jego sercu. Roztrząśnij, kochany synu, te oznaki miłości własnej, a rozważ czyliś nieco postąpił w umartwieniu tego nałogu, i postanów odtąd walczyć zawzięcie przeciwko niemu.
4. Umartwienie namiętności. Nasamprzód powinieneś uderzać na panującą w tobie namiętność; gdy ona pokonaną zostanie, wszystkie inne poddadzą się z łatwością. Strzeż się zaspakajać którąkolwiek, choćby ci małą i nieszkodliwą się zdawała; nigdy namiętnościom nie ufaj i nie myśl, aby one w tobie wygasły, gdyż odradzając się w ciągu całego życia człowieka, zjawiają się częstokroć w chwili gdy je mamy za zupełnie zniszczone. Ileż to pracy, powiesz mi może, ileż to walk do stoczenia! ile utrapień i krzyżów! Wszystko to prawda, kochany Synu, lecz pamiętaj że życie wkrótce przeminie, że dzień nagrody się zbliża, i że cnota nie inaczej się nabywa jak przez ciągłe starania i usilną pracę. I to prawda, że łacniej jest oprzeć się nałogom i namiętnościom, niźli martwić strudzone ciało; ależ pamiętaj, że jeśli wytrwasz w tej gorliwości i mozolnej walce, znajdziesz błogi spokój duszy, i doznasz ulgi w swej pracy przez Łaskę Pana Boga i miłość dla cnoty. Zresztą Pan Bóg i Niebo zapewnie są godni, abyśmy nieco dla Nich cierpieli.

UCZCZENIE TAJEMNICY ZBAWIENIA ŚWIATA

Poniższą Litanię odmawiaj każdego dnia miesiąca:

Litania o Życiu i Męce Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Źródło: Cały złoty ołtarz 1829r.

Kyrie eleison! Chryste eleison! Kyrie eleison!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Jezu, Synu prawdziwy Ojca Niebieskiego,

Jezu, Odkupicielu narodu ludzkiego,

Jezu, Mądrości Przedwieczna,

Jezu, z Nieba na świat zesłany,

Jezu, z Ducha Świętego poczęty,

Jezu, z Panny czystej narodzony,

Jezu, od Rodzicielki Twojej uczczony,

Jezu, w pieluszki uwiniony,

Jezu, w żłobie położony,

Jezu, piersiami Panieńskimi karmiony,

Jezu, od Pasterzy w szopie poznany,

Jezu, przez obrzezanie prawu podległy,

Jezu, od Trzech Królów za Boga uznany, przywitany i uczczony,

Jezu, w świątyni od Symeona ofiarowany,

Jezu, do Egiptu uchodzący,

Jezu, od Heroda prześladowany,

Jezu, w Nazaret wychowany,

Jezu, w świątyni znaleziony,

Jezu, Rodzicom poddany,

Jezu, od Jana Świętego ochrzczony,

Jezu, czterdzieści dni poszczący,

Jezu, na pustyni kuszony,

Jezu, z ludźmi obcujący,

Jezu, niewinnie w nienawiści miany,

Jezu, zelżywościami nakarmiony,

Jezu, na Górze Tabor przed Ojcami Świętymi przemieniony,

Jezu, Królu cichy do Jeruzalem wjeżdżający,

Jezu, dla grzechów naszych na śmierć wydany,

Jezu, od Judasza za trzydzieści srebrników zaprzedany,

Jezu, do nóg uczniom się uniżający,

Jezu, w Ogrójcu się modlący,

Jezu, w modlitwie na Twarz upadający,

Jezu, względem gorzkiej Meki krwawym potem zlany,

Jezu, smutkiem napełniony,

Jezu, aż na śmierć stroskany,

Jezu, od Anioła umocniony,

Jezu, pocałowaniem  od zdrajcy wydany,

Jezu, od oprawców związany i pojmany,

Jezu, od Uczniów opuszczony,

Jezu, do Annasza prowadzony,

Jezu, przed Annasza stawiony,

Jezu, policzkiem zelżony,

Jezu od fałszywych świadków oskarżony,

Jezu, do Kajfasza odesłany,

Jezu, od Kajfasza sądzony,

Jezu, pięścią w policzek uderzony,

Jezu, za godnego śmierci osądzony,

Jezu, na hańbę oplwany i chustką na oczach zasłoniony,

Jezu, boleśnie policzkowany,

Jezu, na twarzy zeplwany,

Jezu, Oczy zasłonione mający,

Jezu, po trzykroć od Piotra zaprzany,

Jezu, związany i Piłatowi oddany,

Jezu, od żołnierzy naigrawany,

Jezu, do smrodliwego więzienia wrzucony,

Jezu, całą noc w mękach i ciężkich więzach zostający,

Jezu, w białą szatę przyodziany,

Jezu przed Piłatem niesłusznie oskarżony,

Jezu, od Heroda i żołnierzy jego wyśmiany,

Jezu, na pośmiech w białą szatę ubrany,

Jezu, za gorszego od Barabasza miany,

Jezu, na biczowanie skazany i zelżywie obnażony,

Jezu, biczmi i rózgami usieczony,

Jezu, okrutnie biczowany,

Jezu, dla grzechów naszych wyniszczony

Jezu, wszystek Krwią oblany,

Jezu, nielitościwie zraniony,

Jezu, od żołnierstwa oplwany i zelżony,

Jezu, za trędowatego miany.

Jezu, w szkarłatną purpurę obleczony,

Jezu, cierniem ukoronowany,

Jezu, trzciną w Głowę bity,

Jezu, od żydów na krzyż żądany,

Jezu, na śmierć krzyżową skazany,

Jezu, woli żydowskiej oddany,

Jezu, ciężarem krzyża obciążony,

Jezu, jako baranek na zabicie wiedziony

Jezu, pod krzyżem ciężko upadający,

Jezu, z szat zewleczony,

Jezu, gwoźdźmi do krzyża przybity,

Jezu, na krzyżu podwyższony,

Jezu, między łotry policzony,

Jezu, z bezbożnymi łotrami ukrzyżowany,

Jezu, od przechodzących bluźniony,

Jezu, od żydów wyśmiany,

Jezu, od łotra skrzywdzony,

Jezu, bluźnierstwem i zelżywością urągany,

Jezu, dla nieprawości naszych zraniony,

Jezu, do Ojca za krzyżujących się modlący,

Jezu, łotrowi raj obiecujący,

Jezu, Matkę Swą Janowi Świętemu oddający,

Jezu oświadczający się, żeś był od Ojca opuszczony,

Jezu, na krzyżu pragnący,

Jezu, żółcią i octem w pragnieniu pojony,

Jezu, do Ojca o ratunek wołający,

Jezu, duszę w ręce Bogu Ojcu oddający,

Jezu, z boleścią konający i za nas umierający,

Jezu, okrutnie zamordowany,

Jezu, któryś pisma wszystkie o sobie wypełnił,

Jezu, aż do śmierci krzyżowej posłuszny,

Jezu, włócznią okrutnie przebodzony,

Jezu, ostatek Krwi i Wody z Boku toczący,

Jezu, z krzyża złożony,

Jezu, w nowym grobie z płaczem położony,

Jezu, któryś przez Krzyż świat odkupił,

Jezu, któryś przez Krzyż grzechy nasze zgładził,

Jezu, któryś przez Krzyż Niebo otworzył,

Jezu, któryś przez Krzyż moc czartowską skruszył,

Jezu, któryś przez Krzyż Ojców Świętych wybawił,

Jezu, chwalebnie od umarłych powstały,

Jezu, do nieba wyniesiony,

Jezu, pośrednikiem naszym postanowiony,

Jezu, Któryś na Uczniów Twoich Ducha Świętego zesłał,

Jezu Któryś Matkę Swoją nad Chóry Anielskie wywyższył,

Jezu żywych i umarłych przyszły Sędzio,

Bądź nam miłościw, przepuść nam, Jezu.

Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Jezu.

Od wszystkiego złego, wybaw nas, Jezu.

Od grzechu każdego,

Od ducha nieczystego,

Od gniewu, nienawiści i wszelkiej złej woli,

Od powietrza, moru, głodu, ognia i wojny,

Od wszystkich niebezpieczeństw duszy i ciała,

Od złych ciała i duszy niebezpieczeństw,

Od śmierci wiecznej,

Przez najczystsze Poczęcie Twoje,

Przez cudowne Narodzenie Twoje,

Przez pokorne Obrzezanie Twoje,

Przez Chrzest i Święty Post Twój,

Przez prace i umartwienia Twoje,

Przez bolesne biczowanie i ukoronowanie Twoje,

Przez ciężką Mękę Twoją,

Przez pragnienie, płacz i nagość Twoją,

Przez Krzyż i Najdroższą Śmierć Twoją,

Przez Śmierć i Krew Najświętszą Twoją,

Przez Chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Ducha Świętego Pocieszyciela zesłanie,

Przez Miłość tę, Którąś nas ukochał,

Przez Boleść Matki Swej, pod krzyżem stojącej,

W Dzień Sądu Twego,

My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Jezu.

Abyś nam grzechy odpuścić raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Jezu.

Abyś karanie od nas oddalić raczył,

Abyś nas do pokuty prawdziwej przyprowadzić raczył,

Abyś Łaskę Ducha Świętego do serc naszych łaskawie wlać raczył,

Abyś Kościół Twój Święty zachować i rozszerzać raczył,

Abyś zgromadzenia w Imieniu Twoim złączone, zachować i rozkrzewiać raczył,

Abyś nam prawdziwy pokój, pokorę i miłość darować raczył,

Abyś nam wytrwania w Łasce i Świętej Służbie Twej udzielić raczył,

Abyś nas od nieczystych myśli szatańskich pokus i od potępienia wiecznego wybawić raczył,

Abyś nas do grona Świętych Twoich przyłączyć raczył,

Abyś prośby nasze miłościwie przyjąć raczył,

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Jezu!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Jezu!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

Jezu, usłysz nas! Jezu, wysłuchaj nas!

Kyrie eleison! Chryste eleison! Kyrie eleison!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

℣. Ciemności stały się, gdy ukrzyżowali Jezusa żydowie, a około godziny dziewiątej zawołał Jezus głosem wielkim: Boże Mój, Boże Mój, czemuś Mnie opuścił?

℟.Wołając Jezus głosem wielkim: Ojcze w Ręce Twoje polecam Ducha Mego! I skłoniwszy Głowę, skonał.

℣. Módlmy się. Wejrzyj, prosimy Cię, Panie! na ten lud Twój, za który Pan nasz Jezus Chrystus nie wzbraniał się podać w ręce grzeszników i śmierć podjąć krzyżową. Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków.

℟. Amen.

℣.Kłaniamy się Tobie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie!

℟. Albowiem przez Święty Krzyż Twój odkupiłeś świat.

℣. Pamiętaj na Twoje Zmiłowanie, Panie,

℟. A na Litości Twoje, które są od wieków.

℣. Spojrzyj na niskość i pracę moją.

℟. A odpuść wszystkie grzechy moje.

℣. Panie, wysłuchaj modlitwy nasze!

℟. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.

℣. Módlmy się: Panie Jezu Chryste, przez onę gorzkość, którąś za nas nędznych grzeszników na Krzyżu ucierpiał, osobliwie w ową godzinę, kiedy dusza najszlachetniejsza wyszła z błogosławionego Ciała Twojego, proszę pokornie, zmiłuj się nad duszą moją, na wyjściu jej z ciała i zaprowadź ją do żywota wiecznego, jak zaprowadziłeś łotra przy Tobie konającego. Który z Ojcem i z Duchem Świętym równy Bóg, żyjesz i królujesz na wieki wieków.

℟. Amen.

℣. Jezu Chryste, Panie nasz! Baranku Boży, niewinna za grzechy nasze Ofiaro, który dla nieograniczonej ku ludziom miłości poniosłeś Mękę okrutną i haniebną na krzyżu śmierć; Jezu Najsłodszy, które Ciało Święte ze czcią pogrzebane do trzeciego dnia w grobie spoczywało, – racz sprawić Łaską Twoją, abyśmy dla świata obumarłszy, Tobie jednemu zawsze się uświęcali, i Twych Przykazań z gorliwością strzegli. Który żyjesz i królujesz w Trójcy Przenajświętszej, Bóg po wszystkie wieki wieków.

℟. Amen.

℣. Panie Jezu Chryste, Któryś przez gorzką Mękę i Śmierć Twoją świat odkupił, i najpiękniejszy Przykład, jak się w przeciwnościach doczesnego życia i w godzinę śmierci zachować powinniśmy nam zostawił; daj to miłościwie, abyśmy tę Twoją Naukę zawsze w pamięci, za przykład przed oczyma mieli. Ciebie wiernie naśladowali, a przez to skutków chwalebnych Twego Odkupienia uczestnikami się stali. Który z Ojcem i z Duchem Świętym równy Bóg, żyjesz i królujesz na wieki wieków.

℟. Amen.

℣. Panie Jezu Chryste, Któryś godziny szóstej dla odkupu ludzkiego na krzyżu był rozpięty i Krew Twoją Najdroższą na obmycie grzechów naszych wylał, pokornie prosimy, abyś po zejściu naszym do Chwały Swojej przez wrota Rajskie wesoło nam wnijść pozwolił. Prosimy Dobroci Twojej, Panie, racz nas sługi swe Łaską Twoją utwierdzić i umocnić, abyśmy w godzinę śmierci od nieprzyjaciela dusznego nie byli zwyciężeni, ale z Aniołami Twoimi przyjście wolne do żywota wiecznego otrzymać mogli. Przez tegoż Jezusa Chrystusa, Pana naszego, Syna Twego, Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków.

℟.Amen.

Pobożna duszo, po odmówieniu Litanii, dodaj do nabożeństwa kilka modlitw wybierając z poniższego zbioru wedle swojej pobożności. Można też na dany dzień odmawiać na przemian inną modlitwę. 

Myśli o Odkupieniu.

Źródło: Bóg jest miłościa nayczystszą 1829

Boże! zdołaż moja dusza objąć myślą Twe Dobrodziejstwa, zdołaż wyobrazić sobie Dzieło Najwyższej Miłości Twojej, którąś rodzajowi ludzkiemu przez dokonaną Ofiarę Odkupienia litościwie okazał? Z głęboką pokorą i zadumionym sercem uczuwam wartość tego nieocenionego Dobrodziejstwa, chociaż go umysłem moim objąć nie mogę; albowiem jakżebym mógł słaby i niedołężny poznać Wyroki Twoje, gdy niezdolny jestem zgłębić cudowne sprawy przyrodzenia! Nie, duszo moja, nie, Boskie Działania są niezgłębioną dla Ciebie Tajemnicą, lecz czając jak wielką Łaską okryta jesteś, kochać go nade wszystko powinnaś. O rozumie ludzki; który w Oczach Przedwiecznej Mądrości próżnym jesteś urojeniem, nie odejmuj mi tej pociechy i tego przekonania Wiarą nabytego, że Jezus Chrystus jest moim Odkupicielem, i że dla wiecznego zbawienia mej duszy, śmierć podjął krzyżową. Krew Jego Najdroższa, którą się przy Męce Swej oblał, spłynęła na obmycie grzechów całego świata, i dla mnie przelana została. Ach jakże byłbym nieszczęśliwy! Gdyby ta nadzieja serce moje nie ożywiała, gdybyś Ty, Boże! nie był moim Zbawicielem? dlatego też, pociechę tę, którą mi wiara moja daje, postanawiam niewzruszenie w mej duszy zachować, i wiarę tę, żadne szyderstwa bezbożnych ludzi osłabić we mnie nie zdołają. Wierząc w Ciebie, o Boże mój! raduje się serce moje nadzieją wiecznego zbawienia i umacnia się w tym zaufaniu, że Ty duszę moją zawsze wspierać i ratować będziesz, aby Dzieło Odkupienia dla niej straconym nie było. Amen.

Modlitwa o zbawienne myśli oświecenie.

Źródło: Ołtarzyk Polski 1850

Oświeć mnie, Dobry Jezu! jasnością wewnętrznego, a każ z zakątów serca mego ustąpić fałszom i ciemnocie wszelkiej. Rozjaśnij i sprostuj obłąkania moje; złe i zuchwałe myśli racz pokonać we mnie. Poskrom rozmaite roztargnienia i uśmierz gwałtem cisnące się pokusy. Stań silnie w obronie mojej, i pokonaj owe obrzydłe poczwary, namiętności i żądze ponętne: aby nastał we mnie pokój Twojej Potęgi, a Chwała Twoja zabrzmiała w przybytku świętym, to jest, w czystym sumieniu. Wypuść światło Twoje i Prawdę, aby zajaśniały nade mną; bo jestem lichym i marnym prochem, dopóki nie oświecisz mnie. Lecz gdy Ty Panie, Ojcze miłosierny, wejrzysz na mnie z Wysokości Twej Chwały, rozpromieni się i rozraduje dusza moja; i zobaczę Drogi Twoje przede mną. Wejrzyj więc, wejrzyj, o Panie! a bądź mi Sam przewodnikiem i wsparciem, abym się nie obłąkał i nie upadł na siłach. Wyzwól mię z sideł przewrotnego rozumu mojego, a strzeż mię od ułudzeń mądrości światowej, z pychy tylko i błędu urodzonej; niech nie mówi do mnie: ożywię cię i nasycę; która jest sama umarła i próżna. Bowiem Ty jeden tylko, Boże mój, i tylko Łaska i Objawienie Twoje, są prawdziwą światłością ludzi: drogą do Ciebie i Żywotem wiecznym. W nich więc przeto tylko chcę ufać, w nich czerpać oświecenie, abym omylność i zdradę dróg ziemskich obejrzał, i Królestwa Wiecznego Chwały Twojej dostąpił, przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, Który z Ojcem i z Duchem Świętym króluje i świeci na wieki. Amen.

Modlitwa o to wszystko, co się ściąga da zbawienia.

Źródło: Książka do nabożeństwa dla wszystkich katolików Dunin 1844

Boże mój! wierzę w Ciebie, utwierdzaj tylko wiarę moją; mam ufność w Tobie, umacniaj tylko moją nadzieję; miłuję Cię, pomnażaj tylko miłość moją; żałuję, żem Cię obraziła tak wielkimi i ciężkimi grzechami, pomnażaj tylko ten żal w sercu moim. Kłaniam Ci się, jako najpierwszemu początkowi mojemu; pragnę Ciebie, jako ostatniego mojego końca; dzięki Ci składam, jako mojemu nieustającemu Dobrodziejowi; wzywam Cię, jako mojego Najwyższego Obrońcę! — Boże mój! racz mnie prowadzić Twoją Mądrością, trzymać Swą Sprawiedliwością, cieszyć Swoim Miłosierdziem, bronić Swoją Wszechmocnością! Abym był(a) wszystek Twoim (wszystka Twoja), jak tego po mnie Chrzest Święty wymaga: wyrzekam się czarta przeklętego, i wszystkich spraw jego; świata i wszystkich jego próżności; ciała i wszystkich jego pożądliwości; kacerstwa i wszystkich błędów.

Ofiaruję Ci i poświęcam moje myśli, moje słowa, moje utrapienia: abym odtąd nie myślał(a), tylko o Tobie; nie czynił(a), tylko według praw Twoich świętych; nie cierpiał(a), tylko dla Ciebie. Panie! chcę tego, co Ty chcesz, jako Ty chcesz, i kiedy Ty chcesz. Proszę Cię, oświeć mój rozum, zapal moją wolę, oczyść moje ciało, uświęć duszę moją!

Boże mój! dodaj mi serca do ukarania w sobie przeszłych grzechów, do zwyciężenia nadal wszelkich pokus; do poskromienia namiętności, które nade mną panują; do ćwiczenia się w cnotach, które mi są przyzwoite.

Napełnij serce moje ufnością ku Twojej Dobroci, obrzydzeniem wszelkich grzechów, miłością ku bliźnim moim i zupełnym pogardzeniem świata. Spraw to, abym był(a) posłuszny(a) moim przełożonym, miłosierny(a) ku nędzarzom, wierny(a) przyjaciołom, litościwy(a) nad nieprzyjaciółmi.

Boże mój! użycz mi Łaski do zwyciężania wszelkich rozkoszy umartwieniem; łakomstwa przez jałmużny ku ubogim; gniewu przez łagodność; oziębłości przez pobożność. Dodaj mi roztropności w przedsięwzięciach, otuchy w niebezpieczeństwach, cierpliwości w przeciwnościach, pokory w pomyślnościach i szczęściu.

Nie dopuszczaj tego, o Boże! abym kiedy miał(a) być leniwym(ą) do modlitwy, niesfornym(ą) w uciechach i zabawach, niedbałym(ą) w moich powinnościach, niestatecznym(ą) w dobrych postanowieniach. Wzbudzaj we mnie ustawiczną troskliwość o zachowanie wstydliwości, niewinności, szczerości oraz prostoty i spokoju własnego sumienia, skromności i obyczajności w obcowaniu, i umiarkowania w życiu. Dopomóż mi nieustannie zwyciężać namiętności, zgadzać się z Wolą Twoją Świętą, iść za natchnieniami Łaski i z nią współpracować w zachowaniu Prawa Twojego w zasługiwaniu sobie na zbawienie.

Boże mój! odsłoń oczom moim znikomość ziemi, a wielkość Nieba; krótkość czasu, a długość wieczności! Spraw to, abym się gotował(a) na śmierć, abym się lękał(a) Sądu Twojego, abym się chronił(a) piekła, a na ostatek, abym osiągnął(ęła) Niebo: przez Zasługi Zbawiciela Jezusa Chrystusa! Amen.

Modlitwa o wszystko, co tylko tyczy zbawienia

Źródło: Panie, wysłuchaj modlitwę moją! – wybór modlitw z książek do nabożeństwa 1869

O Trójco Przenajświętsza, Boże Ojcze, Boże Synu, Boże Duchu Święty, Tobie cześć, pokłon i chwała na wieki! Czczę, wielbię i błogosławię Cię, Panie mój, jako początek i koniec wszystkiego, pragnę Cię i przyzywam wszystkimi siłami duszy i serca mego, jako Najwyższe Dobro, Najwyższą Moc i Najwyższą Miłość. Tobie poświęcam i oddaję myśli, uczucia, słowa, pragnienia, uczynki, radości i cierpienia moje; chcę czego tylko chce Wola Twoja Boska; chcę ponieważ Ty tak chcesz, Panie i Ojcze mój Przedwieczny! Błagam Cię, oświeć mój rozum, kieruj sercem, uchowaj w czystości ducha i ciało moje. Dozwól i pomóż mi, Panie! szczerą pokutą i poprawą zmazać winy moje, zwyciężać pokusy, pokonywać żądze ziemskie i naśladować cnoty Chrystusa. Wzbudź w sercu moim żywą wdzięczność za wszelkie Twoje Łaski i Dary; przejmij obrzydzeniem grzechów, natchnij miłością bliźniego i pogardą świata. Bądź mi miłościw, Boże Najlitościwszy! a daj mi zwyciężać pożądliwość przez umartwienia, chciwość przez jałmużnę, gniew przez odpuszczenie, pychę przez pokorę, lenistwo przez zamiłowanie powinności moich, miłość własną przez Miłość Chrystusa, złości świata przez chrześcijańską cierpliwość. Daj mi zwyciężać w sobie obojętność, zwątpienie, słabość wiary i wszelkie poszepty szatańskie, przez serdeczną i gorącą modlitwę, tak miłą Tobie jak była modlitwa Chrystusa w Ogrójcu. O Jezu! Zbawicielu mój! uczyń mnie roztropnym(ą) w zamysłach, odważnym(ą) w niebezpieczeństwach, cierpliwym(ą) i wytrwałym(ą) w przeciwnościach, pokornym(ą) w powodzeniach. Daj, Panie! abym zawsze ze szczerą skruchą wzywał(a) Miłosierdzia Twego; daj wstrzemięźliwość w używaniu pokarmów, pilność w pełnieniu obowiązków, stałość i pociechę w Służbie Twojej. Racz mi dać, Panie mój! pokój sumienia, skromną powierzchowność, wewnętrzną pokorę, budującą rozmowę i przykładne we wszystkim postępowanie. Daj mi doskonale pojąć znikomość tego świata, chwałę niebios, krótkość czasu, niezmierność wieczności. Błagam Cię, na koniec, o Boże Litości Niezmierzona! nie pamiętaj na grzechy i nieprawości moje, i nie oddawaj mi według złości moich, ale przez Swe Ojcowskie Miłosierdzie, dozwól mi należycie przygotować się na śmierć i dostąpić wiekuistego życia; przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.

Modlitwa dla uproszenia zbawienia wiecznego

Źródło: Jezus, Marya, Józef moi niebiescy Towarzysze 1911

Ręce Twoje, Panie! stworzyły nas, Ręce mówię owe, które dla nas gwoździami przebite były, nie pogardzajże dziełem Rąk Twych. Otoś nas na Rękach Twych zapisał, Panie Jezu Chryste! czytajże ten zapis, a zbaw nas, o Dobry Jezu! wysłuchaj nas, w Ranach Twoich ukryj nas, nie dopuszczaj nam się nigdy odłączać od Ciebie, zawołaj nas w godzinę śmierci, żebyśmy z Świętymi Twoimi Miłosierdzie Twoje na wieki wychwalać mogli. Amen.

Modlitwa o duszne zbawienie.

Źródło: Droga do Nieba Olesno 1901

O wielki Sakramencie! o Męko bardzo gorzka! o Rany najgłębsze! o słodki Jezu! o Słowo, Któreś się Ciałem stało! dopomóż mi do otrzymania szczęśliwej wieczności.

Bądź pozdrowiony, Najsłodszy Panie Jezu Chryste! Zbawicielu świata, Dawco Łaski i wszystkich serc smutnych Pocieszycielu! raczże mnie pocieszyć według upodobania Boskiej Woli Twojej. Amen.

Modlitwa o zbawienie

Źródło: Książeczka do nabożeństwa Wiara i Ojczyzna 1917

Boże, Tobie mą istność, Tobie me życie winienem, Tyś Źródłem jedynym mego szczęścia; wskazałeś mi drogę, przez którą mogę zasłużyć na wieczną nagrodę. Jakże łagodne Twe Prawa; kochaj Boga, kochaj bliźniego: w tym całe zamykają się przykazania. Jakżeż wiele mam sobie do wyrzucenia, że wykroczenia moje temu właśnie się sprzeciwiają; jak ubolewam nad słabością moją, iż namiętnościom poddałem przekonania moje. Upokorzony własnym sądem, jedyną nadzieję w Twej Litości pokładam; błagam, ażebyś wzmocnił przedsięwzięcie moje, dał mi dosyć siły do oparcia się pokusom i do pełnienia Twoich przepisów, których prawdą żywo przejęty jestem. Amen.

Modlitwa o zbawienie duszy swojej

Źródło: Droga do niebieskiej Ojczyzny 1873

O Boże mój! wierzę w Ciebie, wzmacniaj tylko wiarę moją; ufam w Tobie, pomnażaj tylko nadzieję moją; miłuję Cię, zapal tylko coraz bardziej miłość moją; żałuję, żem Cię obraził ciężkimi grzechami, pomnażaj tylko ten żal w sercu moim; kłaniam się Najwyższemu Majestatowi Twojemu; pragnę Ciebie, Najwyższego Dobra mojego; dzięki Ci składam jako nieustającemu Dobrodziejowi mojemu; wzywam Cię, jako najsilniejszego Obrońcę mojego.

O Boże mój! racz mnie prowadzić Twoją Mądrością, trzymać Twą Sprawiedliwością, cieszyć Twoim Miłosierdziem, bronić Twą Wszechmocnością, obym był wszystek Twój, jak tego po mnie Chrzest Święty wymaga. Wyrzekam się czarta przeklętego i wszystkich spraw jego, świata i wszystkich jego próżności, ciała i wszystkich jego pożądliwości, kacerstwa i wszystkich błędów.

Poświęcam Ci i ofiaruję wszystkie moje myśli, moje słowa, moje uczynki i moje utrapienia: abym odtąd nie myślał tylko o Tobie, nie mówił tylko chwałę Twoją, nie czynił, tylko według Praw Twoich Świętych, nie cierpiał tylko dla Ciebie. Pragnę, o Panie! zawsze tylko to czynić, co Ty chcesz, jako Ty chcesz i kiedy Ty chcesz. Proszę Cię, oświeć rozum mój, zapal wolę moją, oczyść ciało moje i uświęć duszę moją.

O Boże Nieprzebranego Miłosierdzia! dodaj mi męstwa do ukazania w sobie grzechów popełnionych, do zwyciężenie nadal wszelkich pokus, do poskromienia namiętności, które nade mną panoszą, do ćwiczenia się w cnotach, które Ty nakazujesz. Napełnij serce moje zaufaniem w Twojej Dobroci, obrzydzeniem wszelkich grzechów, miłością ku bliźnim moim i zupełnym pogardzeniem świata. Spraw to, abym był posłuszny moim przełożonym, miłosiernym nad nędznymi, wierny przyjaciołom, litościwy nad nieprzyjaciółmi.

O Boże mój! użycz mi Łaski do pokonania wszelkich rozkoszy umartwieniem, łakomstwa szczodrobliwością, gniewu łagodnością, oziębłości gorliwością w służbie Twojej. Dodaj mi roztropności w przedsięwzięciach, otuchy w niebezpieczeństwach, cierpliwości w przeciwnościach, pokory w dobrym powodzeniu. Nie dopuszczaj tego, o Boże! abym kiedy miał być leniwy w modlitwie, nieumiarkowany w uciechach, niedbały w moich powinnościach i niestateczny w dobrych przedsięwzięciach.

Wzbudzaj we mnie ustawiczną troskliwość zachowania wstydliwości, niewinności sumienia, skromności w obyczajach i umiarkowania w życiu. Daj mi to, abym się starał nieustannie zwyciężać namiętności, zgadzać się z Wolą Twoją Świętą, iść za natchnieniem Łaski Twojej i z nią współpracować. O Boże mój! odsłoń oczom moim znikomość ziemi, a wielkość Nieba; krótkość czasu a długość wieczności. Spraw to, abym się wcześnie gotował na śmierć, abym się lękał Sądu Twojego i piekła, a żebym z Miłosierdzia Twego osiągnął Niebo, przez zasługi Zbawiciela mojego Jezusa Chrystusa. Amen.

Modlitwa grzesznika o zbawienie.

Źródło: Katolickie nabożeństwo modlitwy na wszystkie dni tygodnia 1859

Boże, w Którego Ręku są dni nasze, Który zachowujesz nas przy życiu na to jedynie, abyśmy na tej ziemi za grzechy pokutując, Sprawiedliwości się Twojej wypłacić mogli. Ja przecież grzeszyć nie przestaję; może przebieram miarkę Miłosierdzia Twego i na wieczne potępienie zasługuję. Duszo moja, nie trać ufności w Wszechmocnym Bogu; Miłosierdzie Jego przewyższa wszelkie grzechy; popraw się, nie odkładaj od dnia do dnia: dziś jeszcze możesz, a jutro może już czasu lub sposobności mieć nie będziesz. Któż może wiedzieć, czy ten dzień ostatnim dla mnie nie będzie? Cóż poczniesz, gdy Bóg Sprawiedliwy przed Swój Sąd stawić się każe i zapyta o dobre uczynki? Pomnisz z żalem, żeś żyła tylko dla płochych marności świata, mało myśląc o zbawieniu; jeśliś kiedy ku poprawie gwałt sobie zadała, krótkie były to chwile i w oziębłość głębiej jeszcze pogrążoną zostałaś. Wszechmocny Boże, jedynie Łaska Twoja z niej wyprowadzić mnie może; nie odmawiaj mi jej, błagam Cię przez tę Miłość, której tak jawne dałeś dowody umierając na Krzyżu za grzeszny rodzaj ludzki. Na tej Miłości ostatecznie całą szczęśliwość gruntuję; szukałem Jej na próżno w rozkoszach świata. Wszystko co mnie otacza, zdaje mi się sprzyjać, a przecież szczęścia nie znajduję; serce bowiem oddalone od prawdziwego celu szczęśliwości, we wszystkim co nie jest Tobą, próżność tylko i tęsknotę napotyka. Proszę Cię, Panie pokornie, niech odtąd słodycz w Twej Służbie czuję; użycz mi tego pokoju, którego prawowiernym udzielasz. Ty mój Boże, o którego dotąd tak mało dbałem(am), bądź od tej chwili jedynym celem żądań moich; świat, którego próżnością aż nadto się nasycałem(am), niech mi obmierznie, a te stworzenia, ku którym się tak zapalałem(am), niech odtąd kocham tylko dla Ciebie. Dziękuję Ci za wszystkie dary, które na mnie i na moich zsyłasz; dziękuję Ci za zmartwienia, jako za Łaski; w szczęściu bowiem człowiek zapomina o Bogu, a w ucisku i utrapieniu dusza ucieka do Stwórcy. Przepraszam Cię, jeżelim nie przyjmował(am) zmartwień z cierpliwością i poddaniem się Woli Twojej Świętej. Przebacz słabość, jeżelim wzdrygał się na krzyże, któreś mi zsyłać raczył; dopomóż mi, abym mówił z głębi serca za Świętym Augustynem: „Panie, tu mnie karz, tu mnie siecz, byleś na wieki przepuścił”.  Amen.

Modlitwy grzesznika o szczęśliwość niebieską Św. Alfonsa Liguori

Źródło: Św. Alfons Liguori Jak zapewnić sobie zbawienie 1885

Modlitwa I.

O! moje Dobro Najwyższe! Jam jest tym nędznikiem, który odwrócił się był od Ciebie i wyrzekł się Twojej Miłości. Nie godzienem już teraz ani Cię widzieć, ani miłować! Lecz Ty jesteś Tym, który żeby się ulitować nade mną, nad Sobą Samym nie miałeś litości do tego stopnia, żeś skazał się na śmierć od cierpień i zniewag na drzewie haniebnym doznanych. Śmierć to więc Twoja daje mi nadzieję, ze kiedyś będę miał szczęście oglądania Cię i cieszenia się Twoją Obecnością, kochając Cię wtedy z całej siły mojej. Teraz, gdy jeszcze grozi mi niebezpieczeństwo utracenia Cię na zawsze, gdy już tyle razy utraciłem Cię grzechami moimi, cóż czynić będę przez resztę życia mojego? czyż i nadal obrażać Cię nie przestanę? O! nie, Jezu mój, brzydzę się z całej duszy zniewagami, które Ci wyrządziłem; niezmiernie żałuję, żem Cię obrażał i kocham Cię z całego serca mojego. Czyż odrzucisz duszę żałującą i miłującą Cię? O! ja wiem dobrze, żeś powiedział Najdroższy Odkupicielu mój, że przyjmujesz każdego żałującego za grzechy i rzucającego się do Nóg Twoich: Tego, który przychodzi do Mnie, nie odrzucam precz. Jezu mój, wyrzekam się wszystkiego i nawracam się do Ciebie; przyciskam Cię do serca, i Ty także przygarnij mnie do Twojego Serca. Ośmielam się tak przemawiać do Ciebie, gdyż przemawiam do Dobroci Nieskończonej; przemawiam do Boga, Który raczył umrzeć dla mojej miłości. O! Zbawco mój, spraw, bym wytrwał w Twojej Miłości.

Najdroższa Matko moja, zaklinam Cię na wszystką miłość, jaką masz ku Jezusowi, wyjednaj mi tę wytrwałość. Tego się spodziewam; niech się tak stanie. Amen.

Modlitwa II.

Najdroższy Zbawco mój, nauczyłeś mnie, żebym tak się modlił: Przyjdź Królestwo Twoje, taką więc prośbę zasyłam do Ciebie; tak jest: niech królowanie Twoje ustali się w duszy mojej tak, żebyś ją całkiem posiadał; i niech i ona posiada Ciebie, Ciebie, któryś jest jej Dobrem Najwyższym. O! Jezu mój, Tyś niczego nie szczędził, żeby mnie zbawić i pozyskać moją miłość; zbaw więc mnie i niech zbawienie moje stanowi miłowanie Cię nieustannie w tym życiu i w tamtym. Tylem razy odwracał się od Ciebie, a pomimo tego wszystkiego upewniasz mnie, ze gotów jesteś przycisnąć mnie do Łona Twego w Niebie na całą wieczność, i z taką miłością, jakbym Cię nigdy nie obraził. Widząc więc, żeś tak Dobry, i widząc, że chcesz obdarzyć mnie Niebem, chociaż tyle razy zasłużyłem na piekło, czyż będę mógł miłować jeszcze co innego, jak Ciebie? O! Panie, jak byłbym szczęśliwy, gdybym Cię był nigdy nie obraził! O! gdybym mógł na nowo się narodzić, żeby już tylko Ciebie kochać; lecz co się stało to się odstać nie może; już tylko resztki życia mojego mogę Ci zaofiarować; otóż oddaję Ci je bez żadnego wyjątku, wszystek poświęcam się na miłowanie Ciebie. – Precz z serca mojego uczucia ziemskie, ustąpcie miejsca Bogu mojemu, który chce posiąść je bez podziału. – I niech się tak stanie: zawładnij mną całym, o! mój Odkupicielu, Miłości moja, Boże! odtąd o niczym myśleć nie będę, jak tylko o przypodobaniu się Tobie; wspieraj mnie Łaską Twoją, spodziewam się tego opierając się na Twoich zasługach. Pomnażaj we mnie ciągle świętą Miłość ku Tobie i pragnienie przypodobania się Tobie! O! Raju Niebieski! Kiedyż wtedy oglądać Cię tam będę twarzą w twarz, o! Panie! Kiedyż zostanę zjednoczony z Tobą bez obawy utracenia Cię już nigdy? O! Boże mój, wspieraj mnie ręką Twoją, żebym Cię już nigdy nie obraził.

O! Maryo, kiedyż to ujrzę się u Stóp Twoich w Niebie? Ratuj mnie, Matko moja; nie dopuszczaj, żebym się potępił, i żebym miał oddzielonym być na zawsze od Boskiego Syna Twojego. Amen.

Modlitwa o zbawienne użycie czasu.

Źródło: Książka do nabożeństwa dla wszystkich katolików Dunin 1844

Boże i Panie mój, Któryś mnie na to do znikomego życia powołał, abym mógł (mogła) sobie zasłużyć na żywot wiekuisty w Królestwie Twoim, i przed Którego Stolicą mam zdać sprawę z najmniejszej chwili mojej; racz mi nie pamiętać na Sądzie Twoim, jak niegodnie czasu mego używałem(am)! Z tak wielkiej liczby lat, dni i godzin, które już przeżyć mi dozwoliłeś, jakże mało, ach! jakże nieskończenie mało chwil obróciłem(am) na modlitwę, na pokutę, na miłosierne uczynki! Cały mój czas oddawałem(am) światu, jego próżnościom i staraniom o rzeczy znikome, jak gdyby przeznaczeniem i jedyną potrzebą moją było otrzymanie względów i uciech świata tego znikomego, nie zaś zasłużenie na Łaskę Pana i Boga mojego, Który mnie nagrodzić pragnie koroną szczęśliwości wiecznej. O! spraw, Ojcze mój Najmiłosierniejszy! żebrzę Twego Miłosierdzia, iżbym żałując za przeszłość, umiał(a) odtąd tak używać dni i godzin swoich, jak powinien każdy z serca prawdziwy chrześcijanin, i jak ich używali Święci i Wybrani Twoi; abym pamiętał(a), że nie dla ziemi zostałem(am) stworzony(ą), że nie ona jest moim domem i moją ojczyzną; że tu jestem tylko przechodniem i najemnikiem jedno dziennym, który za chwilę może stanie przed sądem Ojca i Pana Przedwiecznego, iżby mu ze wszystkich dni i najmniejszych uczynków swych zdał(a) sprawę, a odebrał(a) od Niego nagrodę lub karę wieczną. Najświętsza Maryo Panno, Matko Boska, Opiekunko moja! przyczyń się za mną u Syna Swego Najmilszego, aby mnie miłością swoją napełnić raczył, iżbym dla Niego tylko żył(a), i Jemu wszystkie chwile moje poświęcił(a) i oddał(a) je wszystkie na Służbę i Chwałę Jego, i na zbawienie grzesznej duszy mojej. Amen.

Modlitwa Św. Alfonsa Liguori o zbawienne używanie czasu

Źródło: Św. Alfons Liguori Jak zapewnić sobie zbawienie 1885

O! Jezu mój, Tyś całe Życie Twoje poświęcił, aby zbawić duszę moją! w całym Twoim Życiu nie było jednej chwili, w której byś się nie ofiarował za mnie Ojcu Przedwiecznemu, aby otrzymać moje przebaczenie i zbawienie, a jam przepędził tyle lat na świecie, a wieleż z nich dotąd poświęciłem dla Ciebie? Niestety! wszystko, co mi tylko pamięć nasuwa ze spraw moich, jest mi powodem do wyrzutów sumienia. Złości tam bez liku, dobrego mało, a i to jeszcze jakie się przydarzyło, pełne niedoskonałości, niedbalstwa, miłości własnej i oziębłości. O! Zbawco mój, wszystko to tak się działo dlatego, iż straciłem z oczu wszystko, coś Ty dla mnie uczynił. Zapomniałem o Tobie, lecz Ty, Tyś o mnie nie zapomniał, goniłeś mnie gdym ja uchodził, i często, często wzywałeś mnie do zamiłowania Ciebie. Otóż już na koniec jestem, mój Jezu! nie chcę dłużej opierać się; czyżbym miał czekać, aż mnie zupełnie opuścisz? Żałuję, o! Dobro Najwyższe, żem przez grzech odłączał się od Ciebie. Kocham Cię, Dobroci Nieskończona i Nieskończonej Miłości godna. Błagam, nie dozwalaj już więcej, abym marnował czas ten, który mi jeszcze w Miłosierdziu Swoim udzielasz. Proszę Cię, najdroższy Odkupicielu mój, przypominaj mi bezustannie miłość, jakąś miał ku mnie i cierpienia, któreś za mnie poniósł. Daj mi żywą pamięć na to wszystko, abym przez resztę życia mojego nie myślał jak tylko o tym, aby Cię miłować i przypodobać się Tobie. Kocham Cię, Jezu mój, Miłości moja i moje Wszystko! Przyrzekam Ci czynić akty miłości ile razy to sobie przypomnę. Daj mi świętą wytrwałość. Wszelką ufność moją pokładam w Zasługach Krwi Twojej.

I także nadzieję moją pokładam w Twoim Pośrednictwie, o! Najdroższa i Najlitościwsza Matko, Maryo. Amen.

Modlitwa o wieczne z Bogiem połączenie.

Źródło: Książka do nabożeństwa dla wszystkich katolików Dunin 1844

Najukochańszy Jezu! troskliwy Pasterzu! Najłaskawszy Panie mój! Królu Wiecznej Chwały! Kiedyż ja, owieczka Twoja, stanę przed Tobą bez zmazy, z prawdziwą pokorą? Kiedyż będę przejęta głębokim uczuciem dla Ciebie? Kiedyż będę odłączona od siebie samej, i od dóbr tego świata? Bo jeżeli nie będę miała własności, nie będę też posiadała żadnej woli, następnie nie będę służalczym(nią) moich chuci, i przewrotnych nagabywań ciała, które mnie szukając, nie najdą nigdy. Sama doczesność jest przyczyną rozdziału między mną a Tobą, i miota mną na drodze Przykazań Twoich! Kiedyż się zatem pozbędę z wszelkich bogactw tego świata? Kiedyż się zdam całkowicie z synowską ufnością na Wolę Twoją? Kiedyż Ci zacznę służyć duchem czystym, prostym, łagodnym, i szczerym? Kiedyż Cię będę mogła kochać doskonale? Kiedyż dusza moja Tobie tylko żyć będzie, i przytuli się do Ciebie, jak do Oblubieńca? Kiedyż wypocznę w czułym Twoim objęciu? Kiedyż moja oziębłość roztopi się w pożarze Miłości Twojej! O Boże mój! o Przedmiocie duszy mojej! o Rozkoszy moja, Życie moje, moje Kochanie, moja Żądzo, mój Skarbie, moje Dobro, mój Początku i Końcu! Moja dusza wzdycha do Twoich uściśnień, trawi się żarem połączenia z Tobą, i chciałaby zgorzeć w ogniu Twojej Nierozdzielnej Miłości? Czegóż szukam po Niebie, czego upatruję po ziemi? Ciebie, Boże mojego serca, dziedzictwo mojej wieczności! O! kiedyż ucichnie dla mnie wrzawa tego świata? Kiedyż się uwolnię od sideł, trosk i przeciwności tego wieku? Kiedyż się skończy moja pielgrzymka i smutna niewola tego wygnania? Kiedyż szczęśliwie pozbywszy się ciężaru tego ciała, pocieszę się widokiem Twoim, i rozpocznę chwalić Cię wiecznie, bez żadnej przeszkody, w gronie Wybranych Twoich? O Boże mój! o Kochanie moje! o Rozkoszy moja! o Dobro moje jedyne! Stańże się nim dla mnie na wieki. Amen.

Podziękowanie modlitewne za Nieśmiertelność.

Źródło: Bóg jest miłością nayczystszą moia modlitwa i rozważanie 1804

O Boże Dobroci Niewypowiedzianej! O Ty Najwyższa ze wszystkich Błogosławieństw! przejmij ogniem zbawiennym całą duszę moją, abym się godnie nad Wiecznym Bogiem moim zastanowił. Ty byłeś; jesteś i będziesz na wieki. Jakże Cię mam nazwać? Drżące moje usta zapominają własności wysłowienia. Jakże Cię mam myślą moją objąć? gdy Cię dusza moja doścignąć nie zdoła. Ojcze! Ojcze! tak Cię usta moje nazywać będą, w tej własności myśl Cię moja sobie wyobraża , i jak Ojca, tak Cię serce me miłuje. Ojcze! Ojcze! — O upadajcie przed Obliczem Jego i uwielbiajcie go wszystkie narody, bo On jest wszystkich ludzi Ojcem. — Zagłęb się w rozmyślaniu duszo moja! przejmij się serce moje radością, albowiem stworzony jestem do nieśmiertelności! O jakże mnie to uczucie szczęśliwym czyni, jak słodka pociecha przejmuje mą duszę, iż istnieć nie przestanę, iż żyć będę na wieki. Przenieś się myśli moja w te miejsca, kędy rozsypane w proch ciała bliźnich moich w ziemskich odpoczywają grobowcach, tu nad ich mogiłami zastanowię się nad sobą samym. Tysiące braci moich rozsypanych w proch leży pod moimi nogami. Cóż byliście, gdy ciało wasze duszą ożywione na tym świecie pomiędzy ludźmi przebywało? Byłoż wasze serce równie niespokojne i czyliż równie tak jak ja nie znajdowaliście w rzeczach stworzonych prawdziwego zasycenia duszy? O jakżebym sobie życzył, abym już do liczby waszej należał, abym był pomiędzy gronem Waszym, albowiem wy jesteście w Królestwie Boga. Jakże wam tam przyjemnie, dobrze i zbawiennie być musi, wy szlachetne i cnotliwe dusze, które od świata oddalone jesteście! Wznieść się do was pragnę bracia moi! i dojść tam, gdzie Wy jesteście. O jakże się cieszyć będę, jakież serdeczne dzięki złożę Stwórcy mojemu za nieśmiertelność, którą mię obdarzył. — Możesz matka zapomnieć o dziecięciu swoim, i nie zlitować się nad synem żywota swego? lecz gdyby o nim zapominała, ja o nim nie zapomnę: tak powiedziałeś Ty przedwieczny Panie! O jak szczęśliwy jestem! Zniż się przed Stwórcą Twoim nieśmiertelna duszo moja, i oddaj mu najgłębsze hołdy uszanowania, zniż się i uwielbiaj nieskończoną dobroć jego, albowiem Bóg na wieki o tobie nie zapomni. Amen.

* * *

Ostatnie słowo.

Źródło: Rozważ to dobrze! 1891

Czy ty będziesz zbawiony? Ojcowie Święci nauczają, że dwie są tylko drogi, co do nieba doprowadzić mogą: droga niewinności i droga pokuty. Jeśli więc naprawdę pragniesz zbawienia twej duszy, potrzeba, abyś szedł albo drogą niewinności albo drogą pokuty. Rozważ to dobrze!

Czyż jesteś na drodze niewinności?

Zastanów się nad tym ważnym jedynym momentem życia, o biedny człowiecze!

Źródło: Książeczka św. Alojzego czyli Modlitwy i rozmyślania na sześć niedziel ku czci anielskiego młodzieńca 1881

Jedna tylko jest śmierć, a ta gdy zła będzie,

Wtenczas nikt od zguby ciebie nie zdobędzie,

Jednego tylko masz w wieczności Sędziego,

Od niego nie możesz iść już do drugiego.

Jeden tylko Wyrok usłyszysz od niego,

Do Nieba, albo też do ognia wiecznego.

Jedno tylko Niebo gdy do niego chybisz,

Wtenczas pewno w piekle na wieki się zgubisz.

Jedna tylko wieczność, gdy ta nieszczęśliwa,

Wtenczas lepsza przyszłość, już jest niemożliwa.

Jednego tylko masz, Boga oraz Pana,

Gdy temu nie służysz, toś sługą szatana.

Jednego tylko masz Jezusa zbawienie,

Skoro Nim pogardzisz pójdziesz w potępienie.

Jednego ci tylko potrzeba z wszystkiego:

Byś twą duszę zbawił, póki czas do tego.

© salveregina.pl 2024