Zawartość strony
O nabożeństwie miesięcznym
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.
Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 16.
CZYTANIE DUCHOWNE.
ROZWAŻANIE. CHÓR KSIĄŻĄT.
„Chrystus Głową wszelkiego Księstwa” — (Kolos. II, 10).
1. Przystępujemy do trzeciej, najniższej hierarchii Niebian, ale tym więcej nas interesującej, iż jest nam najbliższą, najwięcej się nami zajmującą. Na czele tej Hierarchii stoi Chór Książąt. Nazwa ich stąd pochodzi, iż Ich wysokie doskonałości, wzniosłe cnoty, szczególniejsza ozdoba i piękno czyni Ich godnymi zajmować pierwsze miejsce w tej trzeciej hierarchii, przewodniczyć nawet Aniołom i Archaniołom. Znamię, jakie temu Chórowi naznacza Św. Dionizy i Św. Tomasz Anielski, jest wielka czystość intencji, przez którą wszystką swą cudną ozdobę, wszystkie doskonałości, działania odnoszą się do Boga: nie miesza się tam żaden interes, żadna osobistość, jedynie tylko Boga mają we wszystkim na celu. Jak owe kwiaty, które zawsze zwracają się ku słońcu, tak ich myśl skierowana nieustannie, zatopiona w Bogu, wszystko działa dla Boga. A nie przestając na tym, aby sami mieli tak czystą intencję, zwracają się jeszcze do innych, służą im za przewodników do wznoszenia się ku Bogu przez tę zawsze dobrą i prawą intencję.
O Boże! tak mały nasz postęp na drodze doskonałości chrześcijańskiej, podobno stąd pochodzi, iż więcej o sobie, niż o Tobie Panu myślimy; iż oko nasze, pogląd na sprawy, jakie przedsiębierzemy, nie zawsze jest czysty, a intencja nie zawsze prawa. Nie uświęcamy spraw naszych odnoszeniem ich i ofiarowaniem Bogu… O Panie! żałujemy tego: odtąd już Ty będziesz jedynym celem wszystkich działań naszych.
2. Św. Paweł powiada o tym Chórze: „Wiadoma Księstwom na Niebiosach przez Kościół, rozliczna Mądrość Boża” (Kolos. I, 16) i znowu: „Chrystus jest Głową wszelkiego Księstwa” (Kolos. II, 10), z tych wyrazów wyprowadza Święty Dionizy wnioski, że Chór ten zajmuje się szczególniej Kościołem Bożym na ziemi i Papiestwem.
O! zapewne, Mądrość Boża w rozliczny sposób objawia się nad Kościołem i w czasach świetności, ale nade wszystko w czasach prześladowań, przeciwności, zawsze On jest Kościołem Książęcym, Królewskim; Papież pierwszym jest władca, księciem ziemi, a Jego Władzy i Księstwa Chrystus jest Głową; a chociaż przeciw temu Kościołowi, Papiestwu wróg od początku wszystkie swe siły natęża, wszelki jad złości i wściekłości rzuca, przecież sprawdzą się zawsze wyrazy Chrystusa, „że bramy piekła Go nie przemogą“.
Naśladujmy ten Chór Anielski: serce nasze i dusza niech szczególniej przywiązaną będzie do Kościoła, do Papiestwa; kto z tą Matką, z tym ojcem trzyma, trzyma z Jezusem, z Maryą, ten należy do owej wielkiej rodziny, której ostatnim szczeblem my jesteśmy, ale cudownie zespoleni z wszystkimi innymi Chórami Niebian, zespoleni z Bogiem naszym. Jeśli nie możemy innym sposobem pomagać Kościołowi, Papiestwu, przynajmniej modły nieustanne, gorące za Kościół, za Papieża zanośmy do Boga.
3. Ponieważ przez Kościół rozumie się zgromadzenie wiernych w zjednoczeniu z swą głową, z Ojcem Świętym Papieżem będących, przeto Św. Grzegorz Nissejski utrzymuje, iż Chór Książąt nie tylko zajmuje się wzniosłem Papiestwem, jako najważniejszą częścią Kościoła, ale jeszcze najznakomitszymi Jego cząstkami, jakimi są chrześcijańskie katolickie państwa, diecezje, zgromadzenia zakonne. Na ziemi przed Ojcem Świętym powszechnym ojcem Katolicyzmu, każde zgromadzenie winno mieć swoich protektorów, kardynałów, którzy się zowią książętami: tym bardziej na Niebiosach, przed Ojcem powszechnym Bogiem, mają one Swych protektorów z rozlicznych Niebian, a zwłaszcza z Chóru Książąt. Oni rządzą, czuwają nad nimi, oddalają klęski, które są następstwem usiłowań przewrotnych ludzi, lub złości szatańskiej. A chociaż często najświętsze instytucje przechodzą przez ciężkie koleje, to nie dlatego się dzieje, aby ci Aniołowie usunęli od nich swą opiekę, ale Bóg dopuszcza na nie doświadczenia przykre, iżby w nich niby złoto w ogniu oczyszczały się. Wówczas opieka Aniołów jest jeszcze potężniejsza.
Wzorem tego chóru Książąt powinniśmy szanować, przykładać się o ile można do utrzymania, rozszerzania owych zgromadzeń; winniśmy się modlić do Pana, aby i Papiestwo i wszystkie duchowne stany w świętej pobożności utrzymywać, utwierdzać raczył. A kiedy nadejdą smutne czasy; kiedy Kościół, Papiestwo lub jakie Stowarzyszenie święte cierpi, jest w ogniu doświadczenia, o! wtedy wznośmy potężniej swe głosy do Nieba, do Aniołów tego Chóru, aby przez Ich przyczynę Bóg usunąć raczył to wszystko, co zgodę, szczęście, powodzenie zgromadzeń i państw chrześcijańskich, zakłócić naruszyć może.
PRZYKŁAD.
W Piśmie Świętym wymienieni są Aniołowie Persji, Grecji, ludu Izraelskiego. Nieraz czytamy w tymże Piśmie Świętym, jak Aniołowie zapraszają apostołów i uczniów Pańskich do nawracania narodów. Wiemy już, jak przy nawracaniu Korneliusza pierwszego z pogan, który z rąk Św. Piotra był ochrzczony, Anioł Pański posługę czynił. W Aktach Apostolskich wymieniono także (rozdz. XVI. 9): „ Ukazało się ‘Pawłowi widzenie w nocy. Mąż niektóry Macedończyk stanął przed nim i prosił go, mówiąc: Przyszedłszy do Macedonii, ratuj nas”. Ten Macedończyk w widzeniu do Pawła przemawiający, nie mógł być kto inny, powiadają jednozgodnie tłumacze Pisma Świętego, jeno Anioł owej krainy, który w imieniu jej mieszkańców prośbę czynił do Pawła; był to Anioł posłany od Boga i wzywający do apostolstwa, gdyż sam zaraz Paweł Święty tak wyraźnie dodaje : „Ponieważ nas Bóg wezwał ku opowiadaniu Ewangelii, przeto prosto jechaliśmy w stronie Macedonii (tamże).
Anioł też Pański mówił do Filipa: Idź ku Gazie, przystąp do wozu Etiopianina, skarbnika królowej Kandaki. A gdy Filip na rozkaz Anioła zbliżył się, opowiedział Chrystusa i w Jego Imię ochrzcił skarbnika, Anioł znowu Filipa w inną przeniósł stronę i krainę dla opowiadania Ewangelii (Dzieje Apost. VIII, 26).
W żywocie Św. Franciszka Ksawerego mamy wzmiankę, iż tenże wpierw nim był posłany na opowiadanie Słowa Bożego do Indii, w czasie jego pobytu w Rzymie, wśród innych objawień, miał także widzenie Anioła Japonii, co tak jak Pawła, zapraszał Ksawerego do ogłaszania Ewangelii tym odległym narodom.
Westchnienie do Aniołów.
Aniele Boży, któryś strzegł Judytę i ocalił Izraelitów od nieprzyjaciół (Ks. Judit. XIII, 21), strzeż nas we wszystkich przedsięwzięciach naszych.
W. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.
O. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.
Modlitwa kościelna.
Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzie rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na
ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Litania do Anioła Stróża
Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.
Święty Aniele, Stróżu mój;
Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;
Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;
Święty Aniele, mój najwierniejszy oblubieńcze;
Święty Aniele, mój nauczycielu;
Święty Aniele, mój przewodniku;
Święty Aniele, świadku wszystkich mych uczynków;
Święty Aniele mój wspomożycielu we wszystkich trudnościach;
Święty Aniele, mój orędowniku u Boga;
Święty Aniele, mój obrońco;
Święty Aniele, miłujący czystość;
Święty Aniele, miłujący niewinność;
Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;
Święty Aniele, przewodniku mojej duszy;
Święty Aniele, wzorze czystości;
Święty Aniele, wzorze posłuszeństwa;
Święty Aniele, mój doradco w chwilach wątpliwości;
Święty Aniele, mój stróżu w żywocie doczesnym;
Święty Aniele, moja tarczo w godzinie śmierci;
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych Stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
© salveregina.pl 2023