Zawartość strony
O nabożeństwie miesięcznym
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych. Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miesiącu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.
Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 26.
CZYTANIE DUCHOWNE.
ROZWAŻANIE. ANIOŁOWIE STRÓŻOWIE.
„Aniołom Swoim rozkazał Pan o tobie, aby cię strzegli” — (Ps. 91/90/, 11).
1. Wedle osnowy Pisma Bożego, Aniołowie stanowiący Dwór i ozdobę Króla na Niebiosach — Boga, są nadto opiekunami, stróżami krain, prowincji, miast, pojedynczych kościołów, gdzie spełniają wolę swego Stwórcy. Daniel Prorok wzmiankuje o Aniele patronie narodu żydowskiego. Każdy wreszcie z nas ludzi, ma sobie przeznaczonego Anioła Stróża, do każdego z nas stosują się wyrazy Psalmisty: „Aniołom Swoim rozkazał Pan o tobie, aby cię strzegli” — (Ps. 91/90/, 11). Do każdego z nas mówi Pan: „Oto Ja poślę Anioła Mego, który by szedł przed tobą, strzegł na drodze, wprowadził cię na miejsce, którem ci zgotował“ (Ks. Wyj. XXII, 20). „Szanuj go i słuchaj głosu jego, bo Imię Moje jest w nim” (Tamże). Zaledwie dusza zacznie ożywiać dziecinę, już, mówi Albert Święty, ma swego Anioła i dlatego rozkazuje Pan Jezus: „Patrzcie, abyście nie zgorszyli jednego z tych maluczkich, albowiem Aniołowie ich w Niebiesiech, zawsze widzą Oblicze Ojca Mego“ (Mat. XVIII, 10).
Jakaż zacność twoja człowiecze! — woła Bernard Święty — Bóg nawet Aniołom Swoim rozkazał o tobie, aby cię strzegli!… Jakież uszanowanie, nabożeństwo, ufność obudzić się powinny w twym sercu. Uszanowanie, z powodu obecności Anioła; nabożeństwo, z powodu troskliwości, jaką nad tobą rozciąga; ufność, z powodu straży i opieki jaką ma nad tobą. O! duszo moja, gdziekolwiek będziesz, szanuj Anioła, nie waż się nigdy w jego obecności popełnić tego, czego byś nieśmiała popełnić w obecności podobnego tobie człowieka.
2. Św. Tomasz powiada, iż Bóg nadając człowiekowi Anioła Stróża, okazuje mu Potęgę, Mądrość, Łaskawość i Miłosierdzie. Okazuje Bóg Potęgę Swoją, iż nie tylko chce, aby Aniołowie służyli jemu, jako Bogu, ale nawet, aby służyli ku dobru i zbawieniu ludzi, a oni szanując tę potęgę, z ochotą pełnią Wolę Boga. Po wtóre, okazuje Mądrość Swoją: do mądrości bowiem należy, rzeczy najniższe zespalać z tymi co są najszczytniejsze, a to przez rzeczy pośrednie; Bóg jest Istotą Najwyższą, człowiek zaś grzeszny istotą bardzo niską w przepaści nicestwa. Bóg przeto używa istot pośrednich, Aniołów do strzeżenia ludzi, aby tym sposobem przyszli do służenia Bogu, zjednoczenia się z Bogiem. Łaskawość wreszcie i miłosierdzie, albowiem człowiek jest istotą słabą, zmienną: Bóg zatem posyła Anioła, Moc Swoją, aby nas ukrzepiał, bronił przeciw licznym niebezpieczeństwom; światło, aby nas oświecał i dobre do duszy podawał natchnienia. O cudowne Miłosierdzie! Bóg, Który dał nawet Syna Swego Jednorodzonego, On wszystko nam darował, On to posyła i Anioły.
O Boże! jakże wielce pragniesz zbawienia mego, gdy Synowi Twemu nie przebaczasz, gdy Anioły twoje na straż mi dajesz. Posyłasz nie tylko Swe Dworzany, niby przybocznych rycerzy, ale jeszcze i współistotne Słowo Twoje, zupełnie równe Tobie w Bóstwie! O duszo moja, zdobywaj się na wszelkie podzięki, wysilaj i staraj, abyś rzeczywiście Łaski i skutku zbawienia dostąpić mogła!
3. Aniołowie spełniają swe posłannictwo z wielką łaskawością, z osobliwszą gorliwością, nieustanną troskliwością. Chociaż tak wysoko podniesieni w chwale, zacności, zniżają się przecież do nas maluczkich, nędznych, często wielkich grzeszników i nie gardzą nami. Biedny Łazarz, na gnoju wrzodem okryty, zarówno jest przedmiotem ich troskliwości, co bogacz jedwabiem i złotem przyodziany. Jak Bóg Świętości, tak i Anioły osobliwie cenią niewinność i czystość. Dlatego czytamy, iż Józefowi Świętemu, ŚŚ. Cecylii, Agnieszce i innym często się ukazywali; lecz strzegą także i najbardziej nawet występnych; i Piłat i Judasz miał swego Anioła Stróża. Jeśli przeto źli się gubią, to nie dla braku pomocy anielskiej, ale raczej, że udają się więcej za poduszczeniem szatana; dlatego powiedział Pan Jezus o Judaszu: „Izaliż nie dwunastu was wybrałem, a jeden z was diabeł” (J VI, 70), tj., że chociaż Ja Sam was wszystkich wybrałem i wszystkimi Łaskami udarowałem. Judasz wszelako dał przystęp do serca szatanowi, zdradzie i łakomstwu diabelskiemu. Ci Aniołowie strzegą nas dniem i nocą i wyraźnie psalmista Pański powiada: „Oto ani się zdrzymie, ani zaśnie, który strzeże Izraela”, tj. Chrześcijanina. Nie tylko strzegą, ale bronią od nieprzyjaciół duszy, przedstawiają Bogu nasze modły i dobre uczynki.
Dzięki niech Ci będą Panie i Boże, żeś mi dać raczył Swego Anioła za Stróża. O Aniele Boży, Stróżu mój! mnie Tobie z Opatrzności Bożej zleconego, racz dnia i nocy dzisiejszej i przez cały ciąg życia mego, a zwłaszcza w godzinę śmierci strzec, rządzić, bronić i do żywota wiecznego doprowadzić. Amen.
PRZYKŁAD.
(Z brewiarza rzymskiego).
Cecylia, Rzymianka, dziewica z dostojnych rodziców urodzona, w Wierze Chrześcijańskiej wychowana, Bogu poślubiła swe dziewictwo. Poniewolnie jednak wydana przez rodziców w małżeństwo znakomitemu młodzianowi Walerianowi, pierwszego zaraz dnia po ślubie, tak do niego przemawia: „Walerianie, jestem pod opieką szczególniejszą Anioła, który strzeże dziewictwa mego, lękaj się przeto i tak ze mną się obchodź, abyś się nie naraził na Gniew Boży. Walerian wzruszony tymi słowy, oświadczył, iż równie uwierzyłby w Chrystusa, gdyby ujrzał Anioła. Cecylia mu odpowiada: Przyjmij wpierw Chrzest Święty. Zapalony żądzą widzenia Anioła, przyjmuje Chrzest z rąk Św. Urbana Papieża i rzeczywiście ogląda Anioła niebiańskim światłem jaśniejącego. Uradowany, umocniony w Wierze tym widzeniem, pospiesza do brata swego Tyburcego, opowiada mu swe szczęście i nakłania do przyjęcia Wiary i Chrztu Świętego; ochrzczony przez Św. Urbana, miał również szczęście wodzenia wraz z bratem Anioła.
Jak mocno ukrzepiło ich w Wierze widzenie Anioła, najlepszym jest dowodem, że wszyscy troje wkrótce potem śmiało poszli na męczeństwo odnieśli palmę zwycięstwa! Na miejscu, gdzie był pałac Cecylii wznosi się piękna pod jej wezwaniem świątynia; jedno z jej mieszkań służące za łaźnię do dziś jest zachowane. Ciało Św. Cecylii pogrzebane naprzód w katakumbach Kaliksta, później cudownie odszukane, przeniesione wraz z zwłokami Tyburcego do tegoż kościoła, spoczywa pod wielkim Ołtarzem.
Westchnienie do Aniołów.
Aniołowie Święci, coście Panu na pustyni usługiwali (Ks. Mar. I. 13), wyproście nam łaskę, abyśmy i my wiecznie Chrystusowi służyli.
W. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.
O. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.
Modlitwa kościelna.
Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzie rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na
ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Litania do Anioła Stróża
Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.
Święty Aniele, Stróżu mój;
Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;
Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;
Święty Aniele, mój najwierniejszy oblubieńcze;
Święty Aniele, mój nauczycielu;
Święty Aniele, mój przewodniku;
Święty Aniele, świadku wszystkich mych uczynków;
Święty Aniele mój wspomożycielu we wszystkich trudnościach;
Święty Aniele, mój orędowniku u Boga;
Święty Aniele, mój obrońco;
Święty Aniele, miłujący czystość;
Święty Aniele, miłujący niewinność;
Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;
Święty Aniele, przewodniku mojej duszy;
Święty Aniele, wzorze czystości;
Święty Aniele, wzorze posłuszeństwa;
Święty Aniele, mój doradco w chwilach wątpliwości;
Święty Aniele, mój stróżu w żywocie doczesnym;
Święty Aniele, moja tarczo w godzinie śmierci;
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych Stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
© salveregina.pl 2023