Mocna jest jako śmierć miłość. — Pieśń 8, 6.

PRZYGOTOWANIE. — Jak śmierć odrywa nas od wszelkich dóbr ziemskich: bogactw, zaszczytów, krewnych, przyjaciół i wszystkich ziemskich przyjemności, tak też i Miłość Boża, gdy w sercu króluje, odziera je z przywiązania do tych dóbr znikomych. Chcemy wiedzieć, czy kochamy Pana Boga i całkowicie należymy do Niego? Zbadajmy, czy jesteśmy oderwani od wszelkich ziemskich przywiązań? Zbadajmy przede wszystkim, czy jesteśmy oderwani od siebie samych, tj. czy zwyciężamy nieszczęsną miłość własną, która pragnie się wcisnąć do najświętszych naszych czynności.

I. — Jak śmierć odrywa nas od wszelkich dóbr ziemskich, bogactw, zaszczytów, krewnych, przyjaciół i wszystkich ziemskich przyjemności, tak też i Miłość Boża, gdy w sercu króluje, odziera je z przywiązania do tych dóbr znikomych. Toteż widziano Świętych, którzy wyrzekali się wszystkiego, najwyższych godności, całego swego mienia i uciekali na pustynię lub do klasztorów, aby tam myśleć jedynie o kochaniu Pana Boga.

Dusza musi kogoś miłować: Pana Boga lub stworzenia.

Weźmy duszę oderwaną od wszelkich ziemskich przywiązań, a ujrzymy, iż przepełnia ją Miłość Boża. Chcemy wiedzieć, czy należymy całkowicie do Pana Boga? Zbadajmy się, czy jesteśmy oderwani od wszelkich rzeczy ziemskich.

Niektórzy skarżą się, iż we wszystkich swych nabożeństwach, modlitwach, Komuniach Świętych, nawiedzeniach Przenajświętszego Sakramentu, nie znajdują Pana Boga. Do nich tak mówi Św. Teresa: Oderwij serce od stworzeń i wówczas szukaj Pana Boga, a Go znajdziesz. Nie zawsze zaznasz duchowych słodyczy, lecz udzieli ci Pan wewnętrznego pokoju, który przewyższa wszystkie przyjemności zmysłowe. Czyż może dusza kochająca Pana Boga zaznać większego szczęścia, jak powiedzieć Mu ze szczerym uczuciem: Bóg mój i wszystko moje?

Mocna jest jako śmierć miłość. Kto więc chce całkowicie należeć do Pana Boga, musi wszystko opuścić, jeśli sobie co zachowa, to znak, iż nie doskonale, lecz słabo kocha Pana Boga. — Miłość Boża, mawiał O. Segneri młodszy, jest owym pożądanym rabusiem, który nas pozbawia wszelkich dóbr ziemskich.

Pewien Sługa Boży rozdał ubogim wszystko, co posiadał. Zapytany, co go przywiodło do takiego ubóstwa, wyjął Ewangelię z kieszeni i powiedział: Ona mi wszystko wydarła. — Jednym słowem, Pan Jezus chce posiadać całe serce nasze — nie chce, by kto tym sercem z Nim się dzielił.

II. — Św. Franciszek Salezy powiada, iż czysta Miłość Boża wyniszcza wszystko, co nie jest Panem Bogiem. Jeśli więc nasze serce poczyna odczuwać jakie przywiązanie do czegoś, co nie jest Panem Bogiem ani dla Pana Boga, należy co prędzej owo przywiązanie usunąć. — Idź, powiedzmy, niema tu miejsca dla ciebie. Na tym polega wyrzeczenie się zupełne, które Zbawiciel tak nam zaleca, jeżeli chcemy całkowicie Mu się oddać; wyrzeczenie zupełne, szczególniej krewnych i przyjaciół. Iluż, aby się ludziom podobać, nie stało się Świętymi!

Przede wszystkim jednak należy się wyrzekać siebie samych przez zwyciężanie miłości własnej. Nieszczęsna miłość własna chce się wcisnąć do wszystkiego, nawet do najświętszych naszych czynności, stawiając nam przed oczy własną chwałę i własne zadowolenie. Iluż kaznodziei, ilu pisarzy wskutek niej straciło wszystkie swoje zasługi! Często, nawet w czasie modlitwy, czytania duchownego, przy Komunii Świętej stara się do naszego serca dostać jakaś nieporządna intencja, np. okazania się przed innymi, lub pragnienie słodyczy duchownych.

Należy więc uważać, byśmy z energią zwalczali tego wroga, który chce nas pozbawić najpiękniejszych dzieł naszych. Dlatego należy przezwyciężać się (o ile to możliwe) we wszystkim, co bardziej nam dogadza. — Czynić przysługi tej niemiłej nam osobie, właśnie dlatego, iż jest niemiła; przyjąć jakie gorzkie lekarstwo, dlatego właśnie, iż jest takie. Miłość własna przedstawia nam, iż to tylko jest dobre, w czym ona znajduje zadowolenie. Kto jednak chce całkowicie należeć do Pana Boga, o ile idzie o to, co sprawia mu przyjemność, winien się przełamywać i mówić: Niech wszystko zginie, byleby spełniła się Wola Boża.

Zresztą, ten jest najszczęśliwszy na świecie, kto gardzi wszelkimi dobrami ziemskimi, o ile kto bardziej tych dóbr się wyrzeka, o tyle bogatszym się staje w Łaski Boże. Tak umie Pan Bóg nagradzać wiernych Swych miłośników.

Modlitwa:

Lecz, mój Jezu, znasz słabość moją; przyrzekłeś pomagać temu, kto Tobie zaufa. Panie, kocham Cię, w Tobie pokładam swą nadzieję, udziel mi siły i spraw, bym całkowicie należał do Ciebie. I w Tobie także swą ufność pokładam, o słodka Orędowniczko moja, Maryo! Amen. (II, 268)

Zachęcamy:

1. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
2. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

© salveregina.pl 2023