WTOREK W OKTAWIE WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO. Rozmyślanie. Piąty dzień nowenny do Ducha Świętego – Miłość jest orzeźwiającym wypoczynkiem. W pracy, odpocznieniem.

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

W pracy odpocznienie — Sekwencja Mszy o Duchu Świętym.

 

PRZYGOTOWANIE. — Głównym zadaniem mi­łości jest łączyć wolę osoby kochającej z wolą oso­by ukochanej nie tylko w chwilach pomyślnych, lecz i w przeciwnościach. Jeśli więc prawdziwie kochamy Pana Boga we wszystkich zniewagach, cier­pieniach, stratach, jakie nas dotykają, wystarczy dla uspokojenia nas myśl, iż jest Wolą Bożą, abyśmy znosili tę przeciwność. Krótko mówiąc, w słowach: „Taka jest Wola Boża”, znajdziemy pokój i zadowolenie nawet wśród przeciwności i pod cię­żarem krzyża.

 

I. — Mówimy o Duchu Świętym, iż jest w „pracy odpocznieniem, w płaczu pocieszeniem”. Miłość jest pokrzepiającym wytchnieniem, gdyż głównym jej zadaniem jest łączyć wolę osoby kochającej z wolą osoby ukochanej. Dla duszy kochającej prawdzi­wie Pana Boga, we wszystkich zniewagach, cierpie­niach, stratach, jakie ją dotykają, wystarcza do uspokojenia jej myśl, iż jest Wolą Ukochanego, aby znosiła tę przeciwność. W słowach: „Taka jest Wola Boża” we wszystkich cierpieniach znajduje pokój i zadowolenie. Na tym polega ów pokój, przewyższający wszelkie przyjemności zmysłowe. Pokój Boży, który wszelkie prze­wyższa pojęcie. Św. Marię Magdalenę de Pazzi już same słowa: „Wola Boża” przepełniały radością.

W tym życiu każdy musi dźwigać swój krzyż; zdaniem jednak Św. Teresy, krzyż jest ciężki tyl­ko dla tego, kto go wlecze, lekkim zaś jest dla te­go, kto go obejmuje. Pan Bóg rani i leczy, jak Hiob powiada. Duch Święty Mocą Swej Łaski nawet zniewagi i katusze słodkimi czyni i miłymi.

 

II. — ,,Tak, Ojcze, iż się tak spodobało Tobie”. Oto Słowa Pana Jezusa i my również mówić winniśmy we wszystkich przeciwnościach, jakie nas spotykają: „Tak, Panie, się stało, gdyż taka była Wola Twoja”. Gdy zaś nas trapią niepokoje, skoro zagraża nam jakie nieszczęście doczesne, mówmy zawsze: Czyń, mój Boże, co zechcesz; cokolwiek uczynisz, już teraz przyjmuję. Oświadczam, iż pragnę żyć, gdzie zechcesz, pragnę umrzeć, kiedy zechcesz. — Jest wskazane, za przykładem Św. Teresy, ponawiać ten akt oddania się Panu Bogu kilka razy dziennie.

 

 

Modlitwa.

Mój Boże, ileż razy, by spełnić wolę swo­ją opierałem się Twej Woli i Nią gardziłem. Żałuję za to nade wszystko. Panie, od dzisiaj chcę Cię ko­chać całym sercem. Mów, Panie, bo słucha sługa Twój. Powiedz mi, czego domagasz się ode mnie, gdyż wszystko chcę uczynić. Twa Wola zawsze będzie jedynym mym pragnieniem, jedyną mą miłością. Wspomóż, Duchu Święty, słabość moją. Tyś jest Samą Dobrocią, czyż więc mogę jeszcze co kochać oprócz Ciebie? Pociągnij do Siebie wszyst­kie me uczucia słodyczą Twej Świętej Miłości. Wszystko opuszczam, aby Tobie się oddać całkowicie.

Weź, Panie, całą mą wolność. Przyjmij mą pamięć, mój rozum, całą mą wolę. Wszystko, co posiadam, mam od Ciebie; wszystko Ci też zwra­cam i chcę we wszystkim kierować się Twą Wolą. Użycz mi tylko Twej Miłości z Łaską Twoją, a będę dostatecznie bogaty; o nic innego Cię nie proszę. O to Cię również błagam, Maryo, Matko Pięknej Miłości, i ufam, że tę Łaskę mi wyjednasz Swym potężnym Orędownictwem. Amen. (II*, 396)