PIĄTEK PO OKTAWIE WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO. Rozmyślanie. Ósmy dzień nowenny do Ducha Świętego – Miłość to więzy łączące.

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

UWAGA!

 

 Jutro tj. w sobotę 27 maja w Wigilię Zesłania Ducha Świętego, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

 

 

A nad to wszystko miejcie miłość, która jest więzią doskona­łości, — Kol. 3, 14.

 

PRZYGOTOWANIE. — Przed Wcieleniem Słowa Bożego ludzie uciekali od Pana Boga i przywiązani do świata nie chcieli połączyć się ze swym Stwórcą. Lecz Pan Jezus zesłał Ducha Świętego, aby jako On niero­zerwalnym węzłem łączy Boga Ojca z Synem Bo­żym, tak też złączył miłością nasze dusze z Panem Bo­giem. Starajmy się więc, aby te więzy miłości silnie nas skrępowały, a nie będzie nam zagrażać niebezpieczeństwo potępienia. Musimy jednak koniecznie nasze serce oderwać od wszelkich ziem­skich przywiązań.

 

I. — Jako Duch Święty, Który jest Miłością nie­stworzoną, łączy nierozerwalnie Boga Ojca ze Sło­wem Przedwiecznym, tak też łączy On duszę z Panem Bo­giem. Miłość jest cnotą, mówi Św. Augustyn, któ­ra z Panem Bogiem nas łączy. Toteż Św. Wawrzyniec Justynianin wołał z radością: O Miłości! w Twych Więzach jest taka siła, iż mogła skrępować Pana Bo­ga i połączyć Go z naszymi duszami! — Więzy świata są więzami śmierci, lecz Więzy Pana Boga, wię­zami życia i zbawienia. Związki jej zawie­szenie zbawienne. I rzeczywiście. Więzy Boże przez Miłość łączą nas z Samym Panem Bogiem, Który jest prawdziwym i jedynym naszym Życiem.

Przed zstąpieniem Syna Bożego na ziemię lu­dzie uciekali od Pana Boga i przywiązani do ziemi, nie chcieli połączyć się ze swym Stwórcą; Pan Bóg jednak, który tak ludzi ukochał, Więzami Miłości pociągnął ich do siebie, jak przyrzekł przez Proroka Ozeasza. „Powrozami Adamowymi pociągnę je, związ­kami miłości”. Tymi więzami to Dobrodziejstwa, oświecenia, natchnienia, wzywające duszę do kochania Pana Boga, jako też obietnice Nieba, przede wszystkim zaś Dar, jaki złożył nam Pan Jezus w Ofierze Krzyżowej i w Sakramencie Ołtarza, a wreszcie, dając nam Ducha Świętego.
Rozwiąż związki szyi twojej, pojmana córko Syonu. Duszo, któraś dla Nieba została stworzona, wyrwij się z więzów ziemskich i złącz się z Panem Bogiem Więzami Świętej Miłości.

 

II. — Miejcie miłość, która jest związką doskonałości. Miłość jest węzłem, który łączy wszystkie cnoty i czyni duszę doskonałą. „Kochaj i czyń, co chcesz” — słowa Św. Augustyna. I prawda, kto bowiem kocha Pana Boga, unika wszystkiego, co by mogło nie podobać się Ukochanemu i stara się we wszystkim zrobić Mu przyjemność.

 

 

Modlitwa.

Mój Jezu Drogi, bardzo mnie zobowiązałeś, bym Cię miłował, dużo Cię kosztowało pozyskanie mej miłości. Byłbym więc bardzo niewdzięczny, gdybym słabo Cię miłował lub podzielił swe serce między stworzenia i Ciebie, skoro dałeś mi Swą Krew i Swoje Życie. Chcę od wszystkiego się oder­wać i do Ciebie skierować swe wszystkie uczucia. Lecz nie mam dość sił do wykonania tego pragnie­nia; ponieważ mi go udzieliłeś, użycz mi też siły, bym je w czyn wprowadził.

Przeszyj, mój Jezu ukochany, me biedne serce strzałą Swej Miłości, bym pragnął Cię jak naj­goręcej i gorzał Twą Miłością; spraw, bym zawsze Cię szukał, Ciebie jedynie pożądał i zawsze Cię znajdował. Mój Jezu, Ciebie jedynie pragnę i nic więcej. Daj, bym zawsze powtarzał, szczególniej zaś przy śmierci: „Ciebie jedynie pragnę i nic wię­cej”. Maryo, Matko moja, spraw, abym od dzisiaj Boga pragnął jedynie. Amen.