Na święto katedry Piotra Świętego w Antiochii i w Rzymie.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

22. LUTEGO

NA ŚWIĘTO KATEDRY PIOTRA ŚWIĘTEGO W ANTIOCHII I W RZYMIE.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. I, 1880r.

Nie godzi się przypomnieć, jak uroczystą pamiątkę Kościół Święty dziś obchodzi, i za co Panu Bogu dziękuje. W dniu tym około roku 40 po narodzeniu Chrystusa Pana, Piotr Święty objął pierwszy i pierwszą katedrę biskupią w Antiochii, stolicy Syrii, mieście największym podówczas na wschodzie, które najwięcej mieszcząc w sobie wiernych, uważane było jakoby za stolicę chrześcijaństwa, i gdzie po raz pierwszy Wyznawcy Chrystusowi otrzymali święte nazwisko Chrześcijan. Pan Bóg w widokach Swej Mądrej Opatrzności tak zrządził, iż ten z pomiędzy Apostołów, którego naznaczył Głową widzialną Kościoła powszechnego i Namiestnikiem Pana naszego Jezusa Chrystusa, rozpoczął pasterstwo swoje w mieście, gdzie powstał pierwszy znaczniejszy zawiązek Chrześcijaństwa. Stało się to prawdopodobnie w lat 7 po śmierci Zbawiciela, a Klemens Święty Papież, uczeń Piotra Świętego tak rzecz tę opowiada: Gdy Piotr Święty w raz z innymi Uczniami Pańskimi Wiarę Chrystusową do Antiochii wprowadził, sam w ważnych sprawach Kościoła powszechnego powrócił do Jeruzalem, zwiedzał przy tym inne powstające zgromadzenia wiernych. A tymczasem Szymon, czarnoksiężnik, przybył do Antiochii, i przyganiając nauce Piotra Świętego, wiele czyniąc kuglarstw, ludzi tak mamił, iż biorąc oszustwa jego za prawdziwe cuda, niektórzy słabi jeszcze w Wierze, chwiać się w niej poczęli, o czym dowiedziawszy się Piotr Święty, niezwłocznie wybrał się do nich z powrotem. Kiedy o przyjściu jego usłyszeli Chrześcijanie, z radością wyszli na spotkanie Apostoła, z popiołem posypanymi głowami na znak pokuty i żalu, iż mimo jego zakazu, Szymona do miasta swego przyjęli. Chcąc zarazem Piotra Świętego i o wierze swej przekonać, przyprowadzili do niego niezliczone mnóstwo chorych, powietrzem zarażonych, opętanych i rozmaite niemocy cierpiących. Ocenił to ich uczucie Apostoł, i podniósłszy ręce w górę modlił się i dzięki Panu Bogu czynił, mówiąc: ,,Błogosławiony Ojcze, Który każde Słowo i Obietnicę Syna Twojego pełnić raczysz, spraw niechaj pozna wszelkie stworzenie, iźeś T y Sam jest Pan Bóg na ziemi i Niebie!” To rzekłszy, wstąpił na wyższe miejsce, a kazawszy wszystkich chorych położyć przed sobą, tak się do nich odezwał: — Widzicie, iżem jest człowiek tylko, jako i wy; nie myślcie, abyście moją władzą do zdrowia przyjść mogli; stać się to może jedynie Mocą Tego, Który z Nieba zstąpiwszy, przyniósł wszystkim którzy uwierzą w Niego, lekarstwo duszy i ciała. Przeto usty własnymi, wobec całego ludu tego wyznajcie, iż z prawego serca wierzycie w Pana naszego Jezusa Chrystusa, aby i oni wiedzieli, gdzie mają szukać zbawienia swojego. — A chorzy wszyscy jednogłośnie krzyknęli: — Ten jest Bóg Prawdziwy, którego Piotr opowiada. — I wnetże uzdrowieni, zaczęli wstawać i do nóg Apostoła upadać, wychwalając Moc i Łaskę Bożą. W siedmiu dniach więcej niż 10,000 ludzi Chrzest święty przyjęło, a Teofil najmożniejszy z mieszkańców miasta, pałac swój na kościół obrócił i oddał. W nim to Piotrowi Świętemu katedrę kaznodziejską postawiono, a lud się tam na słuchanie słowa Bożego schodził, i nauce, takimi potwierdzonej cudami, żywo wierzył.

O ile nie ma szkodliwszej rzeczy, jak kiedy kacerze, bezbożnicy, albo ludzie złośliwo przewrotni, nauki swoje szerzą: o tyle niczym się nam nie objawia tak wyraźnie Łaska Boża, jak kiedy nam prawych nauczycieli i przewodników duchownych ku zasiewaniu zbawiennej Nauki Pana naszego Jezusa Chrystusa posyła. Dlatego to znający Pana Boga ludzie, z wielką radością kościoły budowali; stolice owe doskonałej nauki i studnie wody żywej z majętności swych zakładając.

Rozważmy teraz, jako Chrystus Pan Obietnice Swe Piotrowi spełnił, gdy ten co na Słowo Mistrza sieć zarzuciwszy tak wiele i ogromnych ryb zagarnął, niezmierny też później połów dusz ludzkich czynił. A więcej jeszcze wtedy, gdy dwie stolice Prawdy Chrystusowej, jedną na wschód w Antiochii, drugą na zachód w Rzymie założył. Ta ostatnia tym znakomitszą i ważniejszą była, iż Rzym był panem i głową świata całego. Założenie jej Kościół 18 Stycznia obchodzi. Leon Święty, Papież i Doktor Kościoła, tak o tym mówi: — Kiedy apostołowie od Ducha Świętego mowę wszystkich języków wzięli, aby świat Nauką Ewangelii Świętej napełnić, Piotr Święty, Książę Apostolski do Rzymu się obrócił, niosąc światłość Boskiej Prawdy tam, skąd się na wszystką ziemię rozlać miała. Tam się wszystkie gromadziły narody, a o czym to miasto wiedziało, nikomu też tajnym być nie mogło. Tam trzeba było zdeptać błędy filozofów, próżność światowej mądrości ukazać, świętokradzkie niezbożności potępić. Dla tego to Piotr błogosławiony ochoczej w to głębokie, a burzliwe morze wstąpił, niż kiedyś po wodach morza chodził. A wyćwiczywszy wpierw lud żydowski i wiele innych narodów w zakonie Chrystusowym, i tu też przyszedł krzyż Zbawiciela w zamki rzymskie wprowadzić, gdzie według Zrządzenia Bożego, czekała go i dostojność urzędu, i sława męczeństwa. Takim to sposobem głowa ówczesnego pogańskiego świata, stała się głową świata odrodzonego, Chrześcijańskiego.