Niepokalanie Poczęcie NMP

 

 

Źródło: Wykład Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Panny Maryi 1873r.

 

 

 

 

O nabożeństwie miesięcznym.

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.

Czytaj więcej

Najpierw, że niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami  sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących nawet pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r. 

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach.

Czytaj więcej

„Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.

Odpusty:

1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeśli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadragen za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

 

 

23 GRUDNIA — DZIEŃ 23.

 

 

WEZWANIE DUCHA ŚWIĘTEGO.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

 

 

Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny

 

 

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, Módl się za nami!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad Pannami,

Matko Jezusa Chrystusa,

Matko Łaski Bożej,

Matko najczystsza,

Matko najśliczniejsza,

Matko niepokalana,

Matko nienaruszona,

Matko najmilsza,

Matko przedziwna,

Matko Dobrej Rady

Matko Stworzyciela,

Matko Odkupiciela,

Panno roztropna,

Panno czcigodna,

Panno wsławiona,

Panno można

Panno łaskawa,

Panno wierna,

Zwierciadło sprawiedliwości,

Stolico mądrości,

Przyczyno naszej radości,

Naczynie duchowne,

Naczynie poważne,

Naczynie osobliwego nabożeństwa,

Różo duchowna,

Wieżo Dawidowa,

Wieżo z kości słoniowej,

Domie złoty,

Arko przymierza,

Bramo niebieska,

Gwiazdo zaranna,

Uzdrowienie chorych,

Ucieczko grzesznych,

Pocieszycielko strapionych,

Wspomożenie wiernych,

Królowo Aniołów,

Królowo Patriarchów,

Królowo Proroków,

Królowo Apostołów,

Królowo Męczenników,

Królowo Wyznawców,

Królowo Panieńska,

Królowo Wszystkich Świętych,

Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta,

Królowo Wniebowzięta,

Królowo Różańca Świętego,

Królowo Pokoju,

Królowo Korony Polskiej,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

ANTYFONA.

Pod Twoją Obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko: naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód  racz nas zawsze wybawiać, Panno Chwalebna i Błogosławiona. O Pani, o Pani, o Pani nasza! Orędowniczko nasza! Pośredniczko nasza! z Synem Twoim nas pojednaj, Synowi Twojemu nas polecaj, Synowi Twojemu nas oddawaj.

V. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.

R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.

V. Módlmy się: Panie, nasz Boże, daj nam, sługom Swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

R. Amen.

V. Módl się za nami, Święty Józefie!

R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.

V. Módlmy się: Prosimy Cię, Panie, abyśmy przez zasługi Oblubieńca Twojej Najświętszej Matki, doznali pomocy, aby czego sami osiągnąć nie możemy, za Jego przyczyną nam było udzielone. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg po wszystkie wieki wieków.

R. Amen.

 

 

ROZMYŚLANIE.

Miasto Pańskie i Brama na wschód wystawiona!

 

 

 

 

„I wiódł mnie Anioł do bramy, która patrzała na drogę wschodu słońca, a oto Chwała Boga Izraelskiego szła drogą wschodową, a Majestat Pański wszedł do kościoła drogą bramy, która patrzała na wschód słońca” (Ks. Ez. 43).

 

Miasto Pańskie Jerozolimo! Ziemio błogosławiona, istniejąca niemal od początku świata! Na samo wspomnienie twoje budzą się święte w sercach wiernych uczucia. Któż cię zbudował, któż cię uczynił miłym pożądaniem wszystkich narodów, któż w serca wszystkich ludzi tak dziwne wszczepił przywiązanie do ciebie, że samo imię twoje z świętym tylko wymawiają uszanowaniem?

Miasto Pańskie Jerozolima, w języku polskim znaczące: „miasto”, albo „widok pokoju”, jest ze wszystkich obecnie istniejących i zamieszkałych miast najstarsze, gdyż jeszcze daleko starsze jak Święte miasto Rzym, a pewnie będzie stało aż do skończenia świata. Zwycięski i Święty król Dawid wyzwolił to miasto z rąk nieprzyjacielskich i uczynił je stolicą królów ludu Pańskiego, a Salomon lubiący przepych i okazałość, ozdobił je bardzo kosztownym Pałacem królewskim i kościołem sławnym niesłychanej piękności. W Starym Zakonie była Jerozolima świętym miejscem dla ludu wybranego, każdy prawowierny żyd musiał ją Przynajmniej trzy razy w roku odwiedzać, by się w kościele modlić i tam Panu Bogu ofiarować. W Nowym Testamencie czczą ją wszystkie narody chrześcijańskie jako swoją, a pobożni pielgrzymi ze wszystkich krajów całego świata bez przerwania przychodząc i odchodząc, oblewają łzami pokuty i miłości te miejsca, które są poświęcone śladami z Życia, Męki i Śmierci Chrystusowej. Cóż, gdybyś się i ty wybrał w drogę do Palestyny? Jakież szczęście, gdybyś mógł klęczeć w Betlejem, albo na Golgocie, lub krzyżem leżeć na miejscu Grobu Chrystusowego? O Święte Miasto, Święta Relikwio, Krwią Jezusa zroszona! nie będę Ja cię nigdy oglądał, nie będą po Tobie chodziły grzeszne nogi moje!

Ale według własnych mych uczuć sądzę, że dla pobożnych serc nie może być rzeczą nader trudną, opuścić dom i dziatki, i wszystko, co jest człowiekowi drogie, a iść przez obce nieznane kraje, aby Ciebie oglądać, Ciebie pozdrawiać, Ciebie ucałować nawet, jeżeli Wola Boska, w tobie umierać; gdzież bowiem mogłoby być milsze odpocznienie po tułaczce doczesnej, jak tam, gdzie Zbawiciel Sam umierał i odpoczął? Święte Miasto Jerozolimo, kiedy i z naszych krajów wyprawiały się w drogę wojska, kilkadziesiąt tysięcy zbrojnej szlachty i rycerzy, aby drogie pamiątki z Życia i Konania Chrystusowego z rąk niewiernych Turków wyzwolić, kiedy przetrwały niewymowne cierpienia i upały słońca, i pragnienie, i głód, i choroby, i zajadłość nieprzyjacielską, ale po zwyciężeniu wszelkich trudności stanęły nareszcie u celu i z ostatniej spojrzały na twoje kościoły i domy, i górę oliwną i kalwaryjską — wtedy zdało się pobożnym ich sercom, iż tam umrzeć byłoby największym szczęściem; jedno spojrzenie na Święte Miasto, jedno westchnienie i wymówienie świętego twego imienia było im słodką nagrodą za wszystkie dotąd zwyciężone niewymowne cierpienia! Ziemio Święta Palestyno, święte miasto Jerozolimo! zazdrościłbym niemal mieszkającym w tobie takiego szczęścia; wszak tam człowiek jak w Niebie, tam ponoć nie można grzeszyć, tam podobno człowiek musi być zbawiony! — Mylisz się, który tak myślisz, w życiu doczesnym wszędzie jest nędza, wszędzie pokuszenia, wszędzie grzechy, ponieważ człowiek wszędzie ułomny. Ale jako nędza tego życia jest wszędzie, tak samo i Ziemia Święta i Miasto Pańskie wszędzie się znajdują; są nawet w najbliższej twej bliskości, albowiem więcej jeszcze jak Palestyna, więcej jak Jerozolima — nie martwym, nieczułym miejscem, lecz żywą Świętą Krainą jest dla nas Święta Panna Marya!

Żywą Palestyną, żywym Miastem Pańskim słusznie zwać można Najświętszą Bogarodzicę, gdyż w Niej w osobliwszy sposób spełniły się owe wielkie tajemnice, które na zawsze poświęciły Jerozolimę.

Dawniejsza jak wszystkie miasta, bo „od wieków wybrana” była Marya. Wieczny Dawid wyzwolił Ją z rąk wroga piekielnego uczyniwszy Ją wolną od wszelkiej i najmniejszej winy i od grzechu pierworodnego, utwierdził Ją „wierzą i basztami i bronią” najdzielniejszą, czyniąc Ją wszelkim pokusom niedostępną, i zarazem ucieczką najpewniejszą dla wszystkich od złego kuszonych. W Niej Salomon Niebieski wystawił Swój Pałac i Kościół najśliczniejszy, kiedy w Panieńskim Jej Ciele zamieszkać raczył. W Niej i przy Niej i u Niej dłużej spoczywał nasz Zbawiciel, jak w Betlejem i w Jerozolimie, Ona więc dla Pana Jezusa i dla nas więcej jest, aniżeli Ziemia Święta. A cóż mówić o dalszych tak Świętych, wielkich Tajemnicach z Życia Pana Jezusa i Maryi – Żywym i współczującym Świadkiem i Śmierci Pana Chrystusowej było Macierzyńskie Serce Maryi, a więc droższe nam jest, jak Golgota; na Łonie Najczystszej Swej Matki dłużej spoczywał Pan Jezus, jako Dziecię Niebieskie, i jako martwy. Zwycięzca piekła, a więc i to miejsce więcej nam Święte, jak zimne nieczułe skały Grobu Chrystusowego. Były czasy, w których wojska krzyżackie, ożywione gorętszą wiarą, jak obecna, udawały się do Świętych Miejsc Palestyny, ale tysiące ich ginęło, na krótki tylko czas uwolniwszy Świętą Ziemię z rąk pogańskich. Ale teraz, nawet odkąd istnieje Święta Wiara Katolicka, nieprzejrzane, nieprzeliczone wojska wiernych do Ziemi Świętej — Maryi się udawają, nie idą, aby Jej bronić, lecz aby żyć w Jej Obronie, nie aby umierać śmiercią żołnierza, lecz aby przez Nią wyzwolonymi być od śmierci wiecznej, idą do Niej, nie opuszczając doczesnego, szczupłego majątku, a jednak u Niej znajdują nieprzepłacone skarby wiecznego szczęścia. Do Żywej Jerozolimy Maryi pielgrzymuje wśród modlitw i śpiewania nieprzejrzane wojsko Braci Różańca Świętego, do Niej dąży walczące z trudnościami jeszcze liczniejsze wojsko Braci Szkaplerza Świętego, za nimi ogniem miłości pałające rzesze sług Niepokalanego Serca Maryi, a za tymi wojskami Bractw Maryańskich idzie wielkie mnóstwo, którego ani przeliczyć ani przejrzeć nikt nie może, ze wszystkich narodów i pokoleń, i ludzi, i języków, przyobleczeni w szaty miłości Maryi, wszyscy tym ożywieni pragnieniem: służyć Maryi, należeć do Maryi, przez przyczynę Maryi znaleźć u Pana Boga odpuszczenie grzechów i wieczne zbawienie.

O Żywa Jerozolimo! widzieć Cię, słyszeć Imię Twoje, spoglądać na ogrody wdzięczności Twojej i na góry doskonałości Twoich, widzieć w Tobie górę Oliwną Litości i Miłosierdzia i Golgotę cierpień i modlitw Twoich za nas, któżby gorącym ogniem Miłości ożywiony nie wołał: o śliczne Miasto Pańskie, o piękna Jerozolimo, umrzeć! umrzeć przy Tobie, a więcej nie wracać z powrotem do dawnej krainy grzechów! Przy Tobie Marya żyć, za Twój Honor walczyć, Tobie służyć a z Miłością Twą w sercu, z Imieniem Twym na wargach — tak — z Tobą umierać, to zaiste „Widok pokoju” wiecznego — tak zaiste trafić można do Pana Boga!

Marya, według proroctwa Ezechiela, ma być oraz „Bramą wschodnią!”

Bardzo ciężkimi grzechami obrażał niegdyś lud wybrany Pana Boga, za co mieli być karani utraceniem wolności narodowej i zaprowadzeniem w niewolę babilońską. Święci Prorocy już długo najpierw ostrzegali lud i klęski grożące przepowiadali, ale im nie wierzono; Pan Bóg jednak danego raz wyroku nie myślał odmienić, lecz w cudownych i tajemniczych obrazach objawiał prorokowi Ezechielowi to, co wkrótce miało nastąpić. Widział więc Ezechiel, jako przed zburzeniem miasta i przed spustoszeniem kościoła Jerozolimskiego wyszła Chwała Pańska, tj. Pan Bóg Sam, Który w cudownym Obłoku „mieszkał” nad skrzynią przymierza, wyszedł z Przybytku Swego, a wyszedł bramą wschodnią. (Ks. Ez. 10, 19, 11, 23). Natychmiast nastąpiły klęski przez Proroków przepowiedziane: zdeptany został lud żydowski, a szczątki jego w dalekie zaprowadzono kraje babilońskie! Tam dostał się i Ezechiel, aby trzoda, jakkolwiek rozproszona, nie była bez pasterza. Lecz i w niewoli nie opuścił Pan Bóg ludu Swego: znów przyszedł Duch Pański na Ezechiela, i widział prorok w zachwyceniu, że Pan Bóg znów lud swój zgromadzi, do opuszczonej ziemi świętej znów zaprowadzi, że znów zbudowany będzie daleko wspanialszy kościół, w którym Pan Bóg mieszkać będzie wśród ludu Swego, że więc Chwała Pańska znowu przyjdzie do Kościoła, a to tą samą bramą wschodnią, którą przed spustoszeniem była z Kościoła wyszła. (Ks. Ez. 43, 4). Ta brama wschodnia ma tajemnicze znaczenie; Godzinki mówią, że to obraz Najświętszej Panny Maryi.

Jako kościół Jerozolimski, tak i lud Izraelski w niejakim względzie są figurami przyszłych chwalebnych czasów katolickich. „Ku wschodowi” założył Pan Bóg Raj, tam wśród świętych ludzi, jak później wśród wybranego Izraela mieszkała Chwała Pańska. Ale grzech niewiasty był powodem wynijścia Pana Boga z Raju! Zamkniono najpierw błogie to miejsce — a po potopie już wzięte zostało z oblicza ziemi — a ludzie dostali się w smutniejszą, aniżeli babilońską niewolę, albowiem zaprzedani byli przez grzech pierworodny szatanowi. Ale gdy się niewola czterech tysięczno-letnia skończyła, powołał Pan Bóg lud wygnany, nastąpiło zbawienie, zbudowany został Święty Kościół Katolicki, a Chwała Pańska, która przez niewiastę odstąpiła, znów przez Niewiastę przyszła do ludzi, albowiem w Panieńskim Łonie Matki Maryi zamieszkało Słowo Boże między nami, gdy się stało Ciałem! Tak istotnie brama kościoła Jerozolimskiego jest obrazem Maryi. „Ku wschodowi znajdował się Raj, tam odeszła Od nas Chwała Pańska; znów od wschodu, z Ziemi Świętej Palestyny przyszło do nas przez Pannę Maryę zbawienie Jezus Chrystus i Kościół Katolicki, wschodnią więc bramą wróciła się do nas Chwała Pańska”.

Ku wschodowi, skąd przyszło dla nas szczęście największe, zwrócone są Ołtarze kościołów Katolickich, niechajże więc ku wschodowi zwrócone są także serca nasze. Stamtąd była Ewa, stamtąd grzech, stamtąd potop wody i wszelkiego nieszczęścia — ale stamtąd zarazem i Marya, i Pan Jezus, i Święta Wiara — tam się niegdyś zawarło Niebo dla wszystkich, ale tam zarazem zbudowana jest owa śliczna Brama Wschodnia Niebieska, która wszystkim do utraconej Ojczyzny wracającym zawsze jest otwarta. Kto przez niewiastę poszedł na drogę grzechu, komu niewiasta była początkiem nieszczęścia duszy, jak Lwa Adamowi, albo Bethsabe Dawidowi, albo służebnica Piotrowi: niechaj przez drugą Niewiastę Maryę uda się przez pokutę na drogę cnoty, aby ta drogą raczyła się wrócić Chwała Pańska, którą odeszła! Nasza Brama Wschodnia Marya jest zarazem owe Miasto Pańskie, owa Wieczna Niebieska Jerozolima, o której pisze Jan Święty, że tam otrze Pan Bóg wszelką łzę z oczu, że tam ani śmierci dalej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści, albowiem wszystko to ustanie, gdzie jest Marya! (zob. Ks. Ap. 21, 4).

Któżby sobie nie życzył być obywatelem takiego miasta? Środki do dostąpienia takiej godności są następujące:

Każdy sługa Maryi musi nosić Święty Szkaplerz i pełnić obowiązki tegoż Bractwa, tj. musi unikać złych towarzystw, musi się brzydzić pijaństwem, powinien omijać domy, w których panują klątwy, złorzeczenia, niewstydliwe albo brzydkie mowy i wyszydzania się z Wiary, z pobożności ludzi itp. Każdy sługa Maryi powinien sumiennie odmawiać swoje codzienne pacierze, a oprócz nich rano, w południe i w wieczór mówić „Anioł Pański” z modlitewką „Pod Twoją obronę”, albo „Pamiętaj, o Najdobrotliwsza Panno Marya”. Prawy sługa Maryi uczęszcza, ile możności na Msze Święte, a powinność słuchania nabożeństwa niedzielnego i świątecznego najsumienniej wypełnia; w Niedzielę i Święta odmawia albo śpiewa Godzinki do Najświętszej Maryi Panny, albo nie umiejąc czytać odprawia całą Koronkę. Szczery sługa Maryi jest miłośnikiem Różańca Świętego, a osobliwszym czcicielem Najsłodszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi. Dobry syn Maryi nie cierpi ciężarów grzechowych w duszy swojej, idzie więc przynajmniej cztery razy w roku do Świętej Spowiedzi i do Komunii Świętej, mówić przynajmniej cztery razy — kto bowiem kocha się w czystości duszy, nie omieszka zapewne i w ważniejsze święta przystępować do Stołu Pańskiego. Dobry sługa Maryi zaczyna i kończy każdy dzień życia swego Znakiem Krzyża Święty i pozdrowieniem Najsłodszych Serc Pana Jezusa i Maryi, do Których się także zawsze ucieka, skoro jakie pokusa napada duszę jego. Cóż może być łatwiejszym, cóż może być słodszym nad to, często przez dzień, a osobliwie w pokusie czynić te westchnienia: „O Serce Jezusa, o Serce Maryi, ratujcie mnie!” albo: „Pod Twoją obronę uciekam się!”

To czyniąc, a czyniąc z miłości ku Panu Bogu i Najczystszej Matce Jego, to sumiennie zachowując przez całe życie twoje, staniesz się nie sługą tylko, lecz miłym dzieckiem Maryi! Ona i dla ciebie stanie się ową Wschodnią Bramą, którą Chwała Pańska przyjdzie do ciebie. Jeżeli każdy dzień życia twego z Panem Bogiem i z Maryą zaczniesz i zakończysz, wtedy za Łaską Boską i ostatni dzień życia twego zacznie się dobrze, zakończy się dobrze, bo się zakończy ostatnią Spowiedzią, ostatnią Komunią Świętą, Ostatnim Świętym Namaszczeniem i ostatnim generalnym rozgrzeszeniem, ostatnim także ucałowaniem krzyżyka i wymówieniem Najświętszych Imion,  — a zarazem potem otworzy się Brama Wschodnia Niebieska — i z Panem Bogiem i z Maryą zacznie się ów szczęśliwy dzień w Niebie, który nigdy wieczora ani nocy mieć nie będzie! Amen.

 

 

Końcowe pożytki duchowe.

1. Którąż bramą odstąpiłeś ty od Pana Boga, tj. którymż grzechem poczęło się bezbożne twoje życie?

2. Wracaj się tą samą drogą do otwartego dla ciebie Nieba.

3. Ile razy zwyciężysz pokusy do tego grzechu, o tyle mil przybliżyłeś się do Nieba

4.  Abyś miał szczęśliwą podróż odmawiaj codziennie rano i wieczór tę modlitewkę: Święty Aniele Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój, jak we dnie, tak i w nocy bądź mi zawsze na pomocy.

 

 

ZAKOŃCZENIE 

 

 

Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

Zdrowaś Marya... itd.

O Marya bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.

Pamiętaj, o Najdobrotliwsza Panno Marya, że od wieków jeszcze nigdy nie słyszano, ażeby kto, uciekając się do Ciebie, Twej Pomocy wzywając, Ciebie o Przyczynę prosząc, miał być od Ciebie opuszczony. Tą nadzieją ożywiony uciekam się do Ciebie, o Marya, Panno nad Pannami i Matko Jezusa Chrystusa, przystępuję do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą jako grzeszny człowiek drżąc i wzdychając. O Pani świata, nie racz gardzić moimi prośbami, o Matko Słowa Przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam! Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach, teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci mojej, o Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Marya! Amen.

Przez Twoje Święte Panieństwo i Niepokalane Poczęcie, o Najświętsza Panno Marya, oczyść serce, ciało i duszę moją! Amen.

Najsłodsze Serce Jezusa, ratuj duszę moją!

Niepokalane Serce Najświętszej Panny Maryi, módl się za nami!

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a Światłość Wiekuista niechaj im świeci na wieki, niech odpoczywają w pokoju! Amen.

 

 

Tu nastąpi pieśń do Najświętszego Sakramentu i końcowe Błogosławieństwo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023