8 GRUDNIA – DZIEŃ 8.

 

 

Źródło: Wykład Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Panny Maryi 1873r.

 

 

 

 

Wezwanie do Ducha Świętego.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

 

 

Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Marya, Módl się za nami!

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad Pannami,

Matko Jezusa Chrystusa,

Matko Łaski Bożej,

Matko najczystsza,

Matko najśliczniejsza,

Matko niepokalana,

Matko nienaruszona,

Matko najmilsza,

Matko przedziwna,

Matko Najświętsza,

Matko Bolesna,

Matko Miłosierdzia,

Matko Dobrej Rady

Matko Stworzyciela,

Matko Odkupiciela,

Panno roztropna,

Panno czcigodna,

Panno wsławiona,

Panno można

Panno błogosławiona,

Panno łaskawa,

Panno wierna,

Zwierciadło sprawiedliwości,

Stolico mądrości,

Przyczyno naszej radości,

Naczynie duchowne,

Naczynie poważne,

Naczynie osobliwego nabożeństwa,

Różo duchowna,

Wieżo Dawidowa,

Wieżo z kości słoniowej,

Domie złoty,

Arko przymierza,

Bramo niebieska,

Gwiazdo zaranna,

Uzdrowienie chorych,

Ucieczko grzesznych,

Pocieszycielko strapionych,

Wspomożenie wiernych,

Królowo Aniołów,

Królowo Patriarchów,

Królowo Proroków,

Królowo Apostołów,

Królowo Męczenników,

Królowo Wyznawców,

Królowo Wszystkich Świętych,

Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta,

Królowo Wniebowzięta,

Królowo Różańca Świętego,

Królowo Rodzin,

Królowo Pokoju,

Królowo Korony Polskiej,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

ANTYFONA.

Pod Twoją Obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko: naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód  racz nas zawsze wybawiać, Panno Chwalebna i Błogosławiona. O Pani, o Pani, o Pani nasza! Orędowniczko nasza! Pośredniczko nasza! z Synem Twoim nas pojednaj, Synowi Twojemu nas polecaj, Synowi Twojemu nas oddawaj.

V. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.

R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.

V. Módlmy się: Panie, nasz Boże, daj nam, sługom Swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

R. Amen.

 

 

ROZMYŚLANIE.

Domie Bogu miły, który zloty stół i siedem kolumn ozdobiły!

„Mądrość zbudowała sobie dom, wyciosała siedem filarów, roztworzyła wino i stół swój wystawiła i mówiła głupcom, pójdźcie pożywajcie chleba mego i pijcie wino, którem wam roztworzyła” Prov. 9.

Te słowa Pisma Św. nie są pisane o Najświętszej Pannie Maryi, lecz o Jezusie Zbawicielu, którego księgi starego zakonu nazywają „Mądrością Boga”, równie jak w Nowym Testamencie zowie się „Słowo Boże”. Ta więc Mądrość Boga Ojca, albo to Słowo, które się stało Ciałem, tj. człowiekiem, zamieszkawszy między nami, zbudowało sobie dom, Bogu miły, tj. Kościół Święty Katolicki, ozdobiło go kolumnami siedem Świętych Sakramentów, osobliwie złotym stołem Najświętszego Sakramentu Ołtarza. Na tym złotym Położony jest ów chleb anielski, tam jest roztworzone owe wino, które są postaciami najświętszego Ciała i najdroższej Krwi Zbawiciela. Taką wtedy ucztę przygotowawszy zaprasza Mądrość Jezus Chrystus głupców tego świata, tj. pobożnych a pokornych ludzi, mówiąc: pójdźcie, a pożywajcie chleba mego, a pijcie wino, którem wam roztworzyła, albo-wiem zaprawdę powiadam wam, jeżelibyście nie jedli Ciała Syna człowieczego i nie pili Krwi Jego, nie będziecie mieć żywota w sobie. Pan Jezus zaprasza wszystkich ludzi, ale tylko po-korni przychodzą, mądrzy zaś, t. j. ludzie tego świata myślą i mówią tak, jak niegdyś mówili niewierni żydzi: „jakóż nam ten może dać Ciało swoje ku jedzeniu?” (J 6), albo się wymawiają ze zaproszenia, jeden że kupił rolę i musi ją iść obaczyć, drugi że kupił wołów, trzeci, że pojął żonę a więc nie może przyjść. To więc jest pierwsze znaczenie owego Domu, Bogu miłego, który sobie Mądrość zbudowała.

W Kościele Katolickim mieszka Pan Bóg między ludźmi jako w domie swoim, jako przyjaciel z przyjaciółmi, jako brat między braćmi, jako najlepszy Ojciec między „synaczkami”, ale mieszka ukryty pod postaciami Najświętszych Tajemnic. Ale gdzież jest to szczęśliwe miejsce, gdzie Bóg, gdzie Pan Jezus widzialnie jako człowiek między swoimi przebywał? Król Salomon zbudował kościół Jerozolimski najwspanialszy, ale sam o nim mówił: „Boże, jeżelić Niebo i Nieba Niebów Ciebie ogarnąć nie mogą, jakoż daleko więcej ten dom, którym zbudował!” Tak samo i król Dawid chciał zbudować Bogu mieszkanie, lecz tą odebrał odpowiedź: „Jeżeli ty mnie zbudujesz dom ku mieszkaniu? Azażem mówił choć do jednego z pokoleń Izraelowych, czemuście mi nie zbudowali domu?” (2 Ks. Król. 7). Rozmawiał Bóg często z Mojżeszem, ale tylko jako Bóg niewidzialny, Pan straszliwego Majestatu, rozmawiał i obcował z Patryarchami, lecz tylko jako Pan z wiernymi sługami, pokazał się i pierwszym ludziom w Raju, ale na krótki czas tylko, — gdzież więc oprócz nieba dom Jego? Czego ani Salomon ani Dawid uczynić me mogli, czego ani Mojżesz ani Patryarchowie nie mieli, czego ani Raj sam w sobie nie przechowywał ani nawet nieba przedtem nie widziały, tj. Boga i człowieka — to mieściło w sobie panieńskie łono Maryi! Ona jest dom Bogu miły, dom złoty o siedmiu kolumnach i ze złotym stołem: Mądrość boża Jezus Chrystus już od wieków obrał sobie Maryę, Onę uczynił czystą jak złoto, wolną od najmniejszego brudu grzechowego nawet od winy pierworodnej i wystawił w Niej siedem kolumn mocnych, których ani bramy piekielne skruszyć nie mogły, tj. w Niej jaśniały w naj-wyższej doskonałości wiara, nadzieja, miłość, mądrość, wstrzemięźliwość, sprawiedliwość i męstwo, w których jest zawarta wszelka doskonałość duchowna. Nade wszystko postawił Pan Jezus w tym domie złoty stół Bóstwa i Człowieczeństwa swego. Wstąpił bowiem jako Bóg niewidzialny w dziewicze łono Maryi, z Jej panieńskiego ciała, z Jej krwi najczystszej raczył zbudować Człowieczeństwo swoje, które przy ostatniej wieczerzy, w Najświętszym Sakramencie nam na pokarm przeznaczył. My więc Przystępując do stołu pańskiego w Komunii Świętej przyjmujemy rzeczywiste i prawdziwe Bóstwo i Człowieczeństwo Chrystusa, a do tej najrozkoszniejszej uczty zaprasza nas czysta Dziewica Marya, jak gdyby mówiła: pójdźcie pożywajcie, albowiem Ja ten chleb przygotowałam wam, Ja to wino roztrwożyłam wam, gdyż z mojego ciała i krwi mojej raczył się Bóg narodzić, jako Bóg i Człowiek, Marya w rzeczy samej jest domem, nie tylko Panu Bogu, lecz i ludziom miłym; oprócz nieba niema miejsca, które by było godniejszym i milszym Majestatu boskiego mieszkaniem jak Marya; ale i ludzie uciekają się do Niej, jak się spieszą dzieci do Matki w każdej potrzebie, osobliwie kiedy głód duchowny dokucza. Jakże miłe wtenczas słowa z ust Maryi, z domu bożego pochodzące: pójdźcie dzieci a pożywajcie z chleba mojego i pijcie wino, którem wam roztworzyła, Syna mojego daję wam na pożywanie, o sile tego pokarmu nie ustaniecie ani w pracy ani w podróży waszej. —

Jeżelić zaś do takiej uczty Jezus i Marya nas zapraszają, wtedyć zaiste wszyscy wszystko opuszczając, chętnie pospieszą? O bynajmniej! Trudno uwierzyć, aleć rzeczywista prawda, człowiek z takiego zaproszenia lubi się wymawiać. Łatwo stąd poznasz, jak ciężko taką obojętnością Boga obrażamy. Za to też tenże sam Jezus Chrystus powiada, że kiedy dom uczty już będzie zawarty, kiedy po doczesności nastąpi wieczność, tedy ci, którzy tu gardzili ucztą Jezusową, chlebem i winem Maryi -jako psy krążyć będą około domu uczty wiecznej wyjąc od strasznej boleści głodu — ale „zaprawdę powiadam wam, że ani jednej okruszyny nie skosztują!”

Świat, albo raczej szatan, we wszystkim sprzeciwiający się Bogu, rozstawił naprzeciw domu Maryi swoje stoły w domach rozpusty. Zobaczmyż w duchu, w jaki sposób te dwie tak nierówne sobie uczty się odprawiają!

Do domu Maryi prawdziwy Syn Dawida Jezus Chrystus zaprasza swoich uczniów. „Przededniem paschy, wiedząc, iż już przyszła godzina Jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich, którzy byli we świecie umiłował ich aż do końca; a odprawiwszy wieczerzę, wstał i złożył szaty swoje a wziąwszy prześcieradło przepasał się, potem nalał wody w miednicę począł umywać nogi uczniom swoim i mówił: jeżeli ja Pan i Nauczyciel wasz umyłem nogi wasze, i wy powinniście jeden drugiego nogi umywać. Synaczkowie, jeszczem maluczko jest z wami, będziecie mię szukać! ale przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali, jakom ja was umiłował!” Otóż obraz uczty w domie Maryi; spojrzyjmy teraz na ucztę szatańską!

Do miasta Baalhasor inny syn Dawida, wyrodek Absalom kamratów swoich, nawet i brata, na którego się już dwie lata z rozjątrzeniem gniewał, zaprasza na dziką ucztę i pijatykę. A wśród pijaństwa i śmiechów pustych i dzikiego zgiełku nagle powstał niegodziwiec Absalom, a pokazując groźnie na brata zakrzyknął do tych, z którymi się już przedtem był namówił: „bijcie go i zabijcie!” i wśród powywracanych stołów i potraw i lejącego się trunku, płynie krew zabitego brata Amona! – W domie Maryi jakiż pokój, jakaż cichość i pobożność, tam jest pokarmem najświętsze Ciało i Krew Jezusa, tam Pan i Nauczyciel nogi umywa swoim, nawet Judaszowi! tam tylko mowa o powinności miłować się wzajemnie! – u Absaloma rozpusta i śmiechy, nareszcie zemsta i zabójstwo, tam brat brata zabija! I gdzież ci się lepiej podobać będzie?

Jezus i Marya obiecują swoim gościom prawdziwe, wieczne szczęście, ale szatan i świat złośliwy czatuje na oszukanych swych zaproszonych — ledwo człowiek zacznie kosztować uczty jego – już szatan krzyczy, bijcie go i zabijcie! Od złotego stołu u Maryi odstępuje zaślepiony człowiek, gardzi pokarmem niebieskim, a idzie do stołu szatańskiego, gdzie za-miast obiecanej słodyczy, znajduje śmierć. Osłodzona uczta szatańska jest nieczystość, jest obżarstwo, jest wszystko to, co zewnętrznym lśnieniem się zaślepia człowieka. Człowiek je pragliwie i łyka i chce się nasycić, a zawsze głodny, aż oto nagle powstaną słudzy szatana i zabijają duszę na wieki”.

Ale jakoż nie iść do uczty szatańskiej, kiedy zły duch tak umie zdobić, tak obiecywać”. tak pochlebiać, a Jezus i Marya tylko pokornie zapraszają, a nic nie obiecują dla tego świata, tylko dopiero dla wieczności? – Jeżeli ci  więc jeszcze żal uciekać od rozpusty światowej, a iść do cichej uczty w domu Maryi, wtedy spojrzyj na inny jeszcze przykład z Pisma Świętego wyjęty, abyś się przekonał, ze wszystkie wesołości świata gorzko się kończą.

Balthasar, król uczynił ucztę wielką dla tysiąc panów swoich, i pili król i panowie jego, i żony i nałożnice, i chwalili bogi swe złote, srebrne, miedziane, żelazne, drewniane i kamienne. Tejże godziny ukazały się ogromne palce niby ręki człowieczej piszącej po ścianie sali królewskiej, i napisały trzy straszne słowa. A twarze wszystkich zmieniły się i zatrwożyli się. Tejże nocy zabity jest Balthasar król Chaldejski. Śmierć gorzka jest koniec wszelkich światowych rozpust, gdyż szatan nic innego ludziom dać nie może, będąc bowiem sam nieszczęśliwy na wieki, jakóż by mógł innych uszczęśliwiać?

O śliczny, złoty Domie Marya! jakże wzdycha do Ciebie, kto Cię utracił! O Domie Panu Bogu miły, ileż u Ciebie pokoju dla serca znękanego; o rozkoszny Domie Ojca i Matki, jakże mile spoglądać ku Tobie dzieciom po dalekim świecie poroztrząsanym! Dzieci Jezusa, dziatki Maryi, u kogóż wy służycie? Czyliż i wy odstąpiłyście od złotego stołu u Maryi, a szłyście ku wykwintnościom i truciznom Absaloma? Jadłyście dotąd ze stołu zakazanego – już możno mruga ów buntownik, już możno tajemny daje znak sługom swoim, już można zakrzyknie: bijcie, zabijcie go! Dziatki Maryi od uczty grzechy, choć najprzyjemniejszej czym prędzej uciekajcie, albowiem to uczta pogrzebu duszy waszej! Do domu Matki waszej uciekajcie, tam tylko pokój, tam szczęście, tam prawdziwe nasycenie i żywot wieczny.

Marya we wszystkich potrzebach życia ma być ucieczką człowieka. Aby zaś każdy tym lepiej pamiętał, że do Niej tylko udawać się powinien, należy się mieć w każdym domie katolickim Obraz Najświętszej Panny. Czy i twój dom takowym jest ozdobiony? Po obrazach często poznać można, jacy są gospodarze. Obraz Pana Jezusa, Obraz Maryi powinne w mieszkaniu twoim mieć miejsce najprzystojniejsze, powinne być często ochędożone, w święta główniejsze mogłyby być ozdobione zielenią lub kwiatami, osobliwie Obrazy Maryi w miesiącu Maju. Jeżeli zaś kto nawet świecami albo lampkami w święta maryańskie lub w soboty czci Obrazy Maryi, tym lepiej. Zaiste i tobie zaświeci niegdyś Marya światło wieczne, kiedy się w śmierci zaćmią oczy woje a otworzy się przed tobą niebezpieczna droga do wieczności! Amen.

 

 

ZAKOŃCZENIE 

 

 

Ucieczko grzesznych módl się za nami!

Zdrowaś Marya… itd.

O Marya bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.

Pamiętaj, o Najdobrotliwsza Panno Marya, że od wieków jeszcze nigdy nie słyszano, ażeby kto, uciekając się do Ciebie, Twej Pomocy wzywając, Ciebie o Przyczynę prosząc, miał być od Ciebie opuszczony. Tą nadzieją ożywiony uciekam się do Ciebie, o Marya, Panno nad Pannami i Matko Jezusa Chrystusa, przystępuję do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą jako grzeszny człowiek drżąc i wzdychając. O Pani świata, nie racz gardzić moimi prośbami, o Matko Słowa Przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam! Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach, teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci mojej, o Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Marya!

Przez Twoje Święte Panieństwo i Niepokalane Poczęcie, o Najświętsza Panno Marya, oczyść serce, ciało i duszę moją!

Najsłodsze Serce Jezusa, ratuj duszę moją!

Niepokalane Serce Najświętszej Panny Maryi, módl się za nami!

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a Światłość Wiekuista niechaj im świeci na wieki, niech odpoczywają w pokoju! Amen.

 

 

Tu nastąpi pieśń do Najświętszego Sakramentu i końcowe Błogosławieństwo.

 

 

Końcowe pożytki duchowe:

1. Czy twój dom jest „dom Bogu miły?” czy wisi przy drzwiach kropielniczka, a jest i w mej święcona woda?
2. Czy mieszkają u ciebie pijacy, karciarze, albo ludzie, którzy pod płotem ślub brali?
3. Pamiętaj, że za takie szkaradności domu twego Pan Bóg ciebie sądzić będzie!

 

 

 

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu

 

 

 

© salveregina.pl 2022