Nabożeństwo wynagradzające na oktawę Reparacyjną
Źródło: Okaż nam Oblicze Twoje – nabożeństwo wynagradzające wyd. 2 1893
Zawartość strony
Uwagi o czasie i sposobie odbycia tego Nabożeństwa.
Uwaga I.
Od wigilii tłustego Czwartku (tj. środy) aż do Popielca, odbywa się Oktawa Reparacyjna przeznaczona na wynagrodzenie zniewag Panu Bogu wyrządzonych. Należy przeto w tych dniach przejąć się duchem wynagradzania, pragnąc wynagrodzić Panu Bogu, o ile nieudolność ludzka pozwoli, to wszystko, co niedowiarstwo i bezbożność, świętokradztwo i obojętność wyrządzają Mu od wieków, a szczególnie w tych czasach, a najbardziej w tych dniach rozpusty; w tym celu wypada przeczytać jaki ustęp lub rozmyślanie odpowiednie do tego.
Uwaga II.
Jeżeli więcej osób ma udział w tym nabożeństwie, mogą rozbierać losem między sobą kartki, na których są napisy w jakim charakterze każdy ma to wynagrodzenie dopełnić, według następującej formy:
- Dusza Oblubienica Przenajświętszego Sakramentu, wynagradzać Mu będzie za wszystkie zniewagi wyrządzone Mu w tej Tajemnicy.
- Dusza Reparatorka, wynagradzać Mu będzie wszystkie bluźnierstwa i przestępstwa trzech pierwszych Przykazań Boskich.
- Dusza Adoratorka, wynagradzać Mu będzie za wszystkie nie uczczenia i zaniedbane pokłony.
- Dusza Ofiara Dziękczynienia, wynagradzać Mu będzie za wszystkie niewdzięczności ludzkie.
- Dusza współbolejąca z Zbawicielem, będzie współboleć nad nieczułością świata względem Niego.
- Dusza Pocieszycielka, będzie pocieszać Zbawiciela w Jego smutku i opuszczeniu.
- Dusza Ofiara Przebłagania, będzie Go przebłagiwać za grzechy ludzkie.
- Dusza Ofiara zadość czynienia, będzie obiecywać Zbawicielowi zadość czynić, za wszystkie zniewagi przez pobożnych wyrządzone.
- Dusza Ofiara wynagrodzenia, będzie się ofiarowywać na wynagrodzenie za przestępstwa Boskich Przykazań, i za zniewagi Tajemnicy Przenajświętszego Sakramentu.
- Dusza Ofiara pokuty i poświęcenia, poświęcać się będzie na wszystkie pokuty i kary należne grzesznikom.
- Dusza Ofiara błagalna, błagać będzie miłosierdzia nad grzesznikami i nad całym światem.
- Dusza Ukrzyżowana z Chrystusem, będzie dźwigać krzyż Jego na drodze krzyżowej.
Oprócz tych kartek można i inne kartki dodać, byle każda była odmienną według liczby osób, a nie więcej, np. Dusza ukryta z Zbawicielem; Czuwająca z Zbawicielem; Pogrzebiona z Panem; Uczennica Pańska; Służebnica Pańska; Niewolnica Pańska; Towarzyszka Pańska; Powiernica Pańska; Przyjaciółka Pańska; własność Pańska; itd.
Uwaga III.
Przez cały ten tydzień reperacyjny godzinki o Obliczu Pańskim rozpoczynają się od następujących wierszy:
V. Odłączył nas Pan i wezwał przez Łaskę Swoją.
R. Abyśmy wynagradzali zelżywości tronu Chwały Jego.
V, Panie, nie czyń nam według grzechów naszych.
R. Ani oddawaj nam według nieprawości naszych.
V. Święta Matko, spraw, prosimy, niech z Jezusem współcierpimy i wynagradzamy.
R. Boleść Serca Syna Twego, od bezbożnych zelżonego, racz podzielić z nami.
Po zmówieniu zaś: „Przenajświętszej a nierozdzielnej Trójcy…”, mówić się będzie:
V. Racz nie pamiętać, Panie, na występki nasze albo rodziców naszych.
R. I racz nas nie karać za grzechy nasze.
V. Przepuść, Panie, przepuść ludowi Twemu.
R. A nie bądź na nas zagniewany na wieki.
Uwaga IV.
W tymże czasie, ile razy usłyszy się uderzenie zegara, należy w duchu przynajmniej adorować Przenajświętszy Sakrament, nagradzając innych ludzi w tym zaniedbaniu.
WTOREK ZAPUSTNY.
Stacja przed Św. Teresą Seraficzną.
Hymn do Św. Teresy Seraficznej (Mel. Nazareński śliczny Kwiecie)
- O Dziewico seraficzna! * O Tereso lilio śliczna, * Woń świętości roznosząca, * Kościół blaskiem cnót zdobiąca.
- Złotą ci miłości strzałą, * Przeszył Jezus duszę całą, * Serce twoje tak zranione, * Tęskni w ciele umęczone.
- Niech i nam miłości strzała, * Wniknie w serca, dusze, w ciała * Byśmy wciąż tęsknili sobie, * I podobni byli tobie. Amen.
Psalm 51 (50) czwarty pokutny.
Gorące Miłosierdzia Boskiego wzywanie.
A odnówcie się duchem umysłu waszego i obleczcie się w nowego człowieka, który wedle Boga stworzony jest w sprawiedliwości i świętobliwości prawdy. (Ef 4, 23-24)
Nauka. Westchnij o darowanie grzechów, o czyste i w dobrem gorliwe serce, o spokojność sumienia, o gotowość zadosyćuczynienia za grzechy, o podwyższenie Kościoła Świętego, etc.
Zmiłuj się nade mną Boże: * według wielkiego Miłosierdzia Twego.
I według mnóstwa Litości Twoich: * zgładź nieprawość moją.
Jeszcze więcej obmyj mnie z nieprawości mojej: * i od grzechu mego oczyść mnie.
Albowiem ja znam nieprawość moją: * a grzech mój jest zawsze przede mną.
Tobie samemu zgrzeszyłem, i złość uczyniłem przed Tobą: * abyś Ty się usprawiedliwił w modlitwach Twoich, ażebyś zwyciężył, gdy cię posądzają.
Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: * a w grzechu poczęła mnie matka moja.
Ale Ty Panie! umiłowałeś prawdę: * niewiadome i skryte rzeczy Mądrości Twojej objawiłeś mi.
Pokropisz mnie, Panie hyzopem, a będę oczyszczony; * obmyjesz mnie, a będę nad śnieg wybielony.
Słuchowi memu dasz radość i wesele: * i rozradują się kości moje poniżone.
Odwróć Oblicze Twoje od grzechów moich: * a zgładź wszystkie nieprawości moje.
Serce czyste stwórz we mnie, Boże! * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
Nie odrzucaj mnie od Oblicza Twojego, * i Ducha Twego Świętego nie odbieraj ode mnie.[1]
Przywróć mi radość zbawienia Twojego: * i duchem przedniejszym utwierdź mnie.
Będę nauczał nieprawych dróg Twoich: * a niezbożni do Ciebie się nawrócą.
Wybaw mnie z krwi,[2] o Boże! Boże zbawienia mojego: * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją.
Panie otworzysz wargi moje: * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją.
Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdyć bym ci ją dał: * lecz w całopalnych ofiarach nie będziesz się kochał.
Ofiarą Bogu wdzięczna jest duch skruszony: * sercem skruszonym i uniżonym Boże nie wzgardzisz.
Uczyń dobrze Panie! Synowi w dobrej woli Twojej: * aby się zbudowały mury Jerozolimskie.[3]
Natenczas wdzięcznie przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalne ofiary: * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców.[4]
Chwała Ojcu itd.
———————————————
Przypis objaśniający:
[1] Tj. łaski uświęcającej
[2] Z grzechów, które memu lub cudzemu zdrowiu, życiu albo niewinności zaszkodziły.
[3] Aby się odszczepieńcy i w dobrem obumarli nawrócili, i przy Tobie aż do końca trwali.
[4] Przyjmiesz od nawróconych z upodobaniem ofiary Ci już to ze serca i majątku, już to z Syna Twego Jezusa Chrystusa przy Mszy Świętej czynią.
Akty obietnic wynagradzających
W duchu reparacji i zadośćuczynienia przychodzimy do Ciebie, Panie, a pokornie upadając do Nóg Twoich, oddajemy Ci się na nowo z mocnym postanowieniem wynagradzania Ci, przez coraz większą wierność i miłość za te zniewagi, które Ci świat wyrządza, a mianowicie:
Im więc bluźnić będą przeciw Tajemnicom Wiary Świętej: że tym żywiej wierzyć w Nie będziemy: —
Po każdym wezwaniu należy powtarzać: Obiecujemy Ci, Panie!
Im więcej bezbożność wysilać się będzie, by nam wydrzeć nadzieję: że tym silniej ufać będziemy i tym goręcej modlić się do Ciebie: —
Im więcej serca niewdzięczne opierać się będą niezrównanemu Urokowi Twej Miłości: że tym więcej kochać Cię będziemy: —
Im więcej będą przeszywać Serce Twoje swoją oziębłością i nienawiścią: że tym więcej swoim gorącym nabożeństwem pocieszać Cię będziemy: —
Im więcej będą Oblicze Twoje znieważać plwocinami bluźniestw swoich: że tym więcej wynagradzać Mu będziemy serdecznym uczczeniem: —
Im więcej będą zaprzeczać Bóstwu Twojemu: że tym żywszą wiarą wyznawać Je będziemy, z gotowością oddania życia za Nie: —
Im więcej będą zapominać o Twoich Świętych Przykazaniach i przestępować Je: że tym pilniej zachowywać Je będziemy i wynagradzać Ci niczym niezwyciężoną wiernością: —
Im więcej Sakramenty Święte będą wzgardzane i zaniedbane: że z tą większą czcią i miłością uczęszczać będziemy: —
Im więcej Twoje przedziwne cnoty będą nieznane: że tym więcej w nich ćwiczyć się będziemy: —
Im więcej świat gardzić będzie Twoją cichością i pokorą: że tym więcej je poważać, cenić i naśladować będziemy: —
Im więcej pycha i zmysłowość dążyć będą do wyniszczenia ducha zaparcia i poczucia obowiązku: że tym droższy nam będzie duch ofiary i zaparcia: —
Im więcej piekło wysila się nad zadawaniem Tobie zniewag: że tym więcej wysilać się będziemy, aby jak najwięcej przynieść Ci Chwały: —
Im więcej piekło pracować będzie nad zatratą dusz: że tym większe rozpalać będziemy w sobie pragnienie ich zbawienia, i gorliwością swoją wynagradzać szkody przez nich wyrządzane: —
A gdy słabe siły nasze nie zdołają przeciwstawić się wielkiej złości czarta, ciała i świata; przeto uciekamy się do Skarbu Kościoła Twego, i zasługami i sercami wszystkich dusz wiernych Tobie na ziemi i w Niebie, starać się będziemy wynagradzać Tobie i to: —
Że w ubóstwie ducha naszego uciekać się będziemy do Niepokalanego Serca Matki Twojej, a im więcej grzesznicy przeszywają to Serce, tym więcej przez Jego Boleści wynagradzać Ci pragniemy: —
Że wreszcie uciekać się będziemy do Twojej Najsłodszej Miłości, aby w Niej znajdować zawsze niewyczerpane Źródło zadośćuczynienia: —
Jak oni nie przestają Cię znieważać, tak my obiecujemy bezustannie wyśpiewywać: Chwała Ojcu… itd.
Antyfona. Poprawmy na lepsze winy, którzyśmy zgrzeszyli z niewiadomości, abyśmy nagle napadnięci dniem śmierci, szukając sposobności do pokuty, znaleźć jej nie mogli. Uważ, Panie, a zmiłuj się, bośmy zgrzeszyli przed Tobą.
V. Jeżeli nieprawości będziesz uważał, Panie.
R. Panie, któż się ostoi?
V. Módlmy się: Uniżcie głowy wasze przed Bogiem.
Prośby ludu Twego, prosimy Panie, łaskawie wysłuchaj, abyśmy słusznie za grzechy nasze zasmuceni, dla Chwały Imienia Twego miłosiernie uwolnieni zostali. Przez Chrystusa, Pana naszego.
R. Amen.
Strzała złota
Niech będzie zawsze chwalone, błogosławione, kochane, czczone i wysławiane Przenajświętsze, Przebłogosławione, najczcigodniejsze, a tak bardzo zapoznane, najniewymowniejsze Imię Boże, w Niebie, na ziemi i pod ziemią, przez wszystkie stworzenia, wyszłe z Rąk Boskich i przez Najsłodsze Serce Pana naszego Jezusa Chrystusa, w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza. Amen.
Hymn (Mel. Nazareński śliczny Kwiecie)
- O Tereso ukochana, * Jakaż Łaska na Cię zlana, * Tyś mądrości Cherubinem * I miłości Serafinem.
- Nic nasycić Cię nie zdoła, * Serce twoje ciągle woła: * Cierpieć albo umrzeć, Panie! * Życie twoje to konanie.
- Zjednaj nam te prośby Twymi, * Byśmy byli na tej ziemi, * W Służbie Pańskiej gorliwymi * I w miłości gorącymi.
- Naucz nas, o Święta, droga, * Cierpieć chętnie i dla Boga * Znosić smutki, urągania, * Dla ciągłego nagradzania. Amen.
Krótkie rozmyślanie
Przenajświętsze Oblicze na górze Tabor.
Wejdź za Zbawicielem na górę Tabor. Idzie On tam z trzema wybranymi Uczniami: Piotrem, Jakubem i Janem, i zaczyna się modlić. Podczas gdy się modli Twarz Jego przemienia się, Przenajświętsze Oblicze staje się jasne jako słońce, a odzienie białe jako śnieg. Pan Jezus po raz pierwszy objawia ukryte Bóstwo Swoje, ukazuje śmiertelnym oczom ludzkim Oblicze Swoje, w całym blasku Chwały i właściwej Mu Piękności.
Znajdziesz w tej Tajemnicy trzy rzeczy godne twojej uwagi.
I. — Widok zachwycający. Widok Twarzy Pana naszego, promieniejącego wdziękiem i światłością. Światłość, która wytryskuje z tego Boskiego Oblicza, udziela Jego odzieniu i całej Osobie Zbawiciela, białości i nieporównanej świetności. Jasność ta rozlewa się daleko, okrywa całą górę i wprawia w podziw obecnych tamże Uczniów. Wpadają w zachwycenie: jest to dla nich jakby przedsmak rozkoszy niebieskich, a Św. Piotr woła: Dobrze nam tu być: wystawmy tu trzy Przybytki! A był to wszakże tylko przelotny promień Światłości Wiekuistej, kropelka tego oceanu rozkoszy, tej pełności życia, której Oblicze Zbawiciela jest Źródłem. A cóż to będzie wtedy, gdy w niej zaczerpniesz głęboko i kiedy posiądziesz w pełności samo Źródło i pewność czerpania w nim na zawsze?
II. — Rozmowa dla przysłuchania się jej. Słuchaj rozmowy Eliasza i Mojżesza z Panem Jezusem, w obecności tak przemienionego Jego Przedwiecznego Oblicza. Jakaż treść ich rozmów? Oto zajmuje ich sprawa Odkupienia rodzaju ludzkiego, którą Bóg-Człowiek przyszedł tu dokonać; mówią o Jego zejściu z tego świata, to jest o Jego Męce i Śmierci. To Oblicze Odkupiciela w tej chwili tak jaśniejące, tak piękne, wkrótce będzie zbite, skrwawione, zeplwane, tysiącznymi zniewagami okryte. Haniebnie zawieszone na krzyżu, konając wzniesie ku Niebu jęk błagalny o przebaczenie; będzie to dokonaniem naszego zbawienia, znakiem przywróconego pokoju, zakładem zupełnego pojednania między Panem Bogiem a człowiekiem. W tej tajemniczej rozmowie, Oblicze Pana Jezusa przedstawia nam podwójny widok: jest to zarazem Oblicze pełne Chwały i Oblicze bolesne. Tabor i Kalwaria zbliżają się i jednoczą, i tak być musi: na Kalwarii to, na krzyżu, w boleściach i zniewagach Męki razem połączonych na Obliczu Pana naszego, dopełnia się nasze Odkupienie, i wysługuje nam wraz z błogosławionym widzeniem, rozkosze niebieskie. Nie rozłączaj nigdy pojęcia ofiary od nagrody; jeżeli niekiedy doznajesz pociech Taboru, pamiętaj, że dano ci to dlatego, aby nabrać siły do pójścia za Panem Jezusem na Kalwarię, i do niesienia krzyża za Nim razem.
III. — Rozkaz do przyjęcia. Rozkaz ten wychodzi od Ojca Niebieskiego, który z wierzchołka góry, jakby z wysokości niezmiernie wyniosłej stolicy, chce w oczach Nieba i ziemi oddać Chwałę uroczystą Obliczu Syna Swojego. Jest ono w istocie blaskiem Jego Chwały, wyobrażeniem Jego Istoty, najczystszym odbiciem Jego Światłości Wiekuistej, zwierciadłem bez skazy Jego Sprawiedliwości i Jego Doskonałości Nieskończonych. Podnosi tu jeszcze Jego Chwałę, otaczając Go jakby świetną aureola, tą mgłą jaśniejącą, zstępującą z Nieba, jako godło Ducha Świętego; z pośrodku tej mgły, wychodzi Głos pełen Potęgi i Majestatu: To jest Syn mój Najmilszy, w Którym mam Upodobanie, Tego słuchajcie. Taki jest rozkaz, który Pan Bóg wydaje wszelkiemu stworzeniu. Oddaje Chwałę Obliczu Słowa; ukazuje Go uroczyście na najwyższej górze w Ziemi Świętej, ażeby w Nim ukazać wszystkim ludom ziemi po wszystkie wieki, znak zbawienia i Głos Prawdy. Patrz więc i czyń według wzoru, jaki wskazano na górze.
Tak, wiem że Odkupiciel mój żyje, że ujrzę Go kiedyś oczyma moimi w Jego Chwale, ja, a nie kto inny: nadzieja ta spoczywa w sercu moim.
Praca do wykonania.
Wierność w wykonywaniu Przykazań Boskich: Mów Panie, sługa Twój słucha.
Wianek duchowny.
Dobrze jest nam tu być. Powtarzaj te słowa przed Przenajświętszym Sakramentem, u stóp Ołtarza; tam jest twój Tabor; bo Chwalebne i Nieśmiertelne Oblicze Pana Jezusa jest w Eucharystii Obecne oczom twej wiary; uczyń z niego przedmiot twoich rozkoszy i twego upodobania.
Modlitwa.
Wszechmogący i Miłosierny Boże! spraw błagamy Cię, ażebyśmy oddając cześć Boskiemu Obliczu Chrystusa Twojego, oszpeconemu w czasie Męki Swojej za grzechy nasze, zasłużyli oglądać Je na wieki w Jasności Chwały Wiekuistej. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
Następnie trzy razy:
V. Przepuść, Panie! przepuść ludowi Twemu.
R. A nie bądź na nas zagniewany na wieki.
© salveregina.pl 2024