W Sercu Marii odrodzenie nasze nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Maryi 1947

Nauka o Pierwszej Sobocie Miesiąca.

Powstanie nabożeństwa:

Jednym z życzeń Matki Najświętszej, oprócz poświęcenia się Jej Sercu jest:

1) Codzienne odmawianie Różańca Świętego.

2) Poświęcenia pierwszej soboty każdego miesiąca przez Komunię Świętą wynagradzającą, oraz ofiarowanie swoich cierpień i przykrości i dobrowolnych umartwień w duchu po- kuty i wynagrodzenia za grzechy wszystkich, którzy ranią Niepokalane Serce Maryi.

3) Pięć pierwszych Sobót.

Warunki nabożeństwa:

W dniu 10. 12. 1925 Matka Najświętsza objawiając się Siostrze Łucji, ukazała jej Swe Serce otoczone cierniami: Spójrz, córko Moja, na to Serce otoczone cierniami, którymi ludzie niewdzięczni ranią mnie co chwila bluźnierstwami i niewdzięcznością. Ty przynajmniej staraj się pocieszać mnie i oznajmij w Moim Imieniu, iż przybędę w godzinę śmierci, z Łaskami potrzebnymi do zbawienia tym wszystkim, którzy w pierwsze Soboty pięciu następujących po sobie miesięcy wyspowiadają się, przyjmą Komunię Świętą, odmówią Różaniec, towarzyszyć Mi będą przez piętnaście minut w rozważaniu Tajemnic Różańca Świętego w intencji wynagrodzenia. W tym celu należy:

1) Wyspowiadać się wystarczająca jest Spowiedź odprawiona w danym tygodniu w tej intencji.

2) Przyjąć Komunię Świętą. Zaleca się w Komunii Świętej zjednoczyć się najdoskonalszym usposobieniem z Niepokalanym Sercem Maryi.

3) Odmówić Różaniec,

4) Towarzyszyć Najśw. Pannie w przeciągu najwięcej kwadransa rozważając Tajemnice Różańca, lub w ogóle o Życiu, Boleściach i Chwale Maryi.

5) Wszystko czynić w wyraźnej intencji uczczenia i pocieszenia, Niepokalanego Serca Maryi, oraz przebłagania za grzechy.

Dlaczego pięć sobót wynagradzających?

“Córko moja – powiedział Jezus – chodzi o pięć rodzajów zniewag, którymi obraża się Niepokalane Serce Maryi:

1. Obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu,
2. Przeciw Jej Dziewictwu,
3. Przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu,
4. Obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki,
5. Bluźnierstwa, które znieważają Maryę w Jej świętych wizerunkach.”

Łaski z tego nabożeństwa płynące, przekraczają wszelkie nasze oczekiwania.

Obietnice Matki Najświętszej dane tym, którzy nabożeństwo Pierwszych Pięciu Sobót przyjmą i odprawią:

„Tym, którzy to nabożeństwo przyjmą, obiecuję ratunek. Przybędę w godzinie śmierci z całą Łaską, jaka dla ich wiecznej szczęśliwości będzie potrzebna. (…) Te dusze będą obdarzone szczególną Łaską Bożą; jako kwiaty przed Tronem Bożym je postawię”.

Nasze poświęcenie się Sercu Maryi

Ojciec Święty, wyrażając swoją radość, że akt poświęcenia ponowili wszyscy Biskupi, Kapłani i wierni pisze dalej: Gdy już wszyscy po święcili się Sercu Maryi, niech teraz uzgodnią swe życie z życzeniami Jej Serca. Wiadomo, że nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, ma charakter pokutniczy i wynagradzający za grzechy własne i bliźnich w celu ubłagania Miłosierdzia Bożego.

Ten duch pokuty, umartwienia, ofiary i modlitwy przebija nieustannie w objawieniach w Fatimie.

Pan Jezus objawił w ostatnim czasie Siostrze Łucji, że da się u błagać, lecz boleje nad małą liczbą dusz chętnych do umartwienia, które jest konieczne do życia wedle Wiary. Pan Jezus żąda następującego umartwienia: Każda dusza, która chce żyć życiem sprawiedliwego według Wiary – musi żyć umartwieniem i ofiarą. Wiele dusz rozumie pod słowem ,,Pokuta” surowe umartwienie, a nie czując się na siłach i nie mając wielkoduszności, ostygają w zapale i prowadzą nadal życie lekkie i grzeszne. Pan powiedział mi, mówi Siostra Łucja: Ofiara, której żądam od każdego, jest wypełnienie obowiązku swego stanu i przestrzeganie Moich Przykazań. To jest umartwienie, którego pragnę którego żądam”.

RÓŻANIEC ŚWIĘTY

W Różańcu należy po każdej Tajemnicy odśpiewać następującą pieśń wynagradzającą przeciw pięciu rodzajów zniewag, którymi obraża się Niepokalane Serce Maryi:

(Melodia: Gwiazdo zaranna)

1. Obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Świat bluźnierstwami Maryę obraża * Dogmat Kościoła pychą podważa. * A my w pokorze wierzymy święcie * W Niepokalane Twoje Poczęcie.

2. Przeciw Jej Dziewictwu.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Wrogowie Boga z Dziewictwa szydzą, * Twej niewinności wcale nie widzą. * Lecz wierni słudzy Tobą się szczycą, * Uznając Ciebie zawsze Dziewicą.

3. Przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Boga-Człowieka na świat wydałaś * Pod krzyżem naszą Matką zostałaś. * Chodź złość piekielna nienawiść budzi * Tyś Matką Boga i wszystkich ludzi.

4. Obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Imię Maryi od Boga dane * A szyderstwami dziś znieważane. * My te zniewagi wynagrodzimy * Matkę Dziewicę Różańcem czcimy.

5. Bluźnierstwa, które znieważają Maryę w Jej Świętych Wizerunkach.

PIEŚŃ: O Duchu Święty dodaj odwagi, * By wynagrodzić wszelkie zniewagi. * Sercu Maryi Niepokalanej, Oblubienicy umiłowanej. * Twe Wizerunki są ośmieszane * Z obojętnością poniewierane. * Nienawiść wrogów Twych pokonamy * Królowo nasza Ciebie kochamy.

Modlitwa wprowadzająca na każdy dzień

Niebieska Matko i Pani. Uciekamy się do Twego Matczynego i Niepokalanego Serca ożywieni dziecięcą ufności i porywem miłości, aby Je uwielbiać i aby wzywać Jego potężnego wstawiennictwa. Tę pokorną cześć, jaką Tobie oddajemy, łączymy ze wspaniałością uwielbienia, które bez; przerwy i z niewyczerpaną gorliwością składają Ci Błogosławione Chóry Anielskie, święci w niebie i wszyscy słudzy na ziemi. W szczególności łączymy tę cześć z nieprzemijającą Chwałą, jaką otacza Cię Przenajświętsza Trójca, Ciebie którą Ona wybrała sobie za Córkę, Oblubienicę i Matkę. Wspomnij na nas, o Maryo, na nas, którzy wzdychamy na tym padole łez, błagając Cię pełni ufności. Racz nam wyprosić u Boga Łaski, o które prosimy przez tę nowennę. Amen.

Następuje odmówienie modlitwy wynagradzającej na daną sobotę przypadającą:

Pierwsza sobota drugiego miesiąca

O Niepokalane Serce Maryi, które powierzyło Swe Dziewictwo Bogu Najwyższego Majestatu! Ty jesteś nienaruszoną liliją, zieloną i kwitnącą oazą na pustyni świata. Tą, Która przyciągnęła spojrzenie Boga. Przyciągnij śladem Twojego Dziewictwa wielką liczbę dusz, które oparłyby się pokusom ziemskim, by oddać się bezgranicznie Bogu.

Zdrowaś Marya… Litania do Niepokalanego Serca Maryi…

LITANIA DO NIEPOKALANEGO SERCA MARYI.

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Najświętsze Serce Maryi: Módl się za nami.

Najukochańsze Serce Córki Ojca Niebieskiego;

Przebłogosławione Serce Matki Syna Bożego:

Wybrane Serce Oblubienicy Ducha Świętego;

Serce Maryi Trójcy Przenajświętszej Przybytku;

Przedziwne Serce Córki Stworzyciela;

Najmilsze Serce Matki Odkupiciela:

Serce Maryi! Niepokalane:

Serce Maryi! Łaski pełne;

Serce Maryi! Przybytku Słowa Wcielonego;

Serce Maryi! najpodobniejsze do Serca Jezusowego;

Serce Maryi! Tronie Chwały;

Serce Maryi! doskonała ofiara Boskiej Miłości;

Serce Maryi! Stolico Mądrości:

Serce Maryi! Zwierciadło sprawiedliwości:

Serce Maryi! Tronie Miłosierdzia:

Serce Maryi! Zbiorze wszelkiej świątobliwości:

Serce Maryi! Arko przymierza:

Serce Maryi! Bramo niebieska:

Serce Maryi! między wszystkimi sercami błogosławione;

Serce Maryi! najchwalebniejsze:

Serce Maryi! najpotężniejsze;

Serce Maryi! najdobrotliwsze:

Serce Maryi! najwierniejsze:

Serce Maryi! najlitościwsze:

Serce Maryi! najłagodniejsze;

Serce Maryi! najczystsze i najniewinniejsze:

Serce Maryi! w pokorze niezgłębione:

Serce Maryi! najcierpliwsze:

Serce Maryi! wzorze panieńskiej skromności:

Serce Maryi! któreś pragnieniem świętym zbawienie nasze przyspieszyło:

Serce Maryi! Miłością Boga pałające:

Serce Maryi, Kościele Boga Wcielonego w Zwiastowaniu,

Serce Maryi, przy Nawiedzeniu Elżbiety nowymi Łaskami ozdobione,

Serce Maryi, przy Narodzeniu Chrystusa dziwnym weselem napełnione,

Serce Maryi, przy Ofiarowaniu w kościele mieczem boleści przeszyte,

Serce Maryi, zgubieniem Jezusa wielce zasmucone,

Serce Maryi, przy znalezieniu Jezusa dziwnie rozweselone,

Serce Maryi, w Ogrójcu z bolejącym Chrystusem bolejące,

Serce Maryi, przy biczowaniu Jego ciężko bolejące,

Serce Maryi, przy koronacji Chrystusa cierpieniem wewnętrznie przekłute,

Serce Maryi, w dźwiganiu krzyża przez Jezusa, niezmiernym srogim ciężarem przygniecione,

Serce Maryi, z Jezusem na krzyżu rozpiętym do krzyża przybite,

Serce Maryi, z umierającym Jezusem w morzu boleści pod krzyżem pogrążone,

Serce Maryi! przy Śmierci Jezusa od żalu obumierające.

Serce Maryi, z umarłym Jezusem w żałości pogrzebione,

Serce Maryi! przy Zmartwychwstaniu Jezusa radością ożywione:

Serce Maryi! przy Wniebowstąpieniu Jezusa słodkością i niepojętym weselem napełnione;

Serce Maryi! przy Zesłaniu Ducha Świętego nową Łask pełnością udarowane:

Serce Maryi! przy Wniebowzięciu Twoim nad wszystkich błogosławionych wywyższona,

Serce Maryi! na Prawicy Chrystusowej w Niebie posadzone,

Serce Maryi! Stolico miłosierdzia;

Serce Maryi! Światłości błądzących:

Serce Maryi! Uzdrowienie chorych;

Serce Maryi! Pociecho strapionych:

Serce Maryi! Opiekunko sprawiedliwych,

Serce Maryi! jedyna po Bogu grzesznych ucieczko (3 razy powtórzyć)

Serce Maryi! Nadziejo ufających w Tobie.

Serce Maryi! Obrono w pokusach;

Serce Maryi! nadziejo pokutujących:

Serce Maryi! Zadatku obietnic Jezusowych.

Serce Maryi! Nadziejo i ratunku konających:

Serce Maryi! które nikim nie gardzisz:

Serce Maryi! Radości serc ludzkich:

Serce Maryi! Wesele i słodkości Aniołów i Świętych:

Serce Maryi! jasnością i Chwałą w Niebie ukoronowane:

Serce Maryi! Serce Orędowniczki Kościoła i Matki wszystkich wiernych;

Serce Maryi! najpewniejsza po Jezusie konających nadziejo;

Serce Maryi! Serce Królowej Aniołów i Wszystkich Świętych;

Jeśli życie nasze napełnione jest krzyżami,

Jeśli dni nasze są dniami smutku i boleści,

Jeśli serce nasze jest morzem łez i goryczy,

Jeśli drogi życia naszego cierniem są zasłane,

Jeśli cierpienia i boleści nas gnębią,

Jeśli każda dnia chwila jest chwilą cierpienia,

Jeśli śmierć lub niedola zagraża naszym ukochanym,

Jeśli w nieszczęściu od wszystkich opuszczeni jesteśmy,

Jeśli pod ciężarem nieprawości jęczy dusza nasza,

Jeśli Bóg nas karze w Gniewie i zapalczywości Swojej,

Jeśli odstąpiwszy od Boga, giniem w zaślepieniu naszym,

Jeśli upadamy pod ciężarem cierpień i smutków,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata! Przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata! Wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata! Zmiłuj się nad nami.

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Święte i miłosierne Serce Maryi, Matki Bożej, módl się za nami.

R. Aby się serca nasze zapaliły Boską Miłością, którą Ty gorejesz.

V. Pani! wspomagaj modlitwy nasze.

V. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.

V. Módlmy się: O Serce Święte Maryi zawsze Panny i Niepokalanej, Serce Najświętsze, najczystsze, najdoskonalsze; Źródło nieprzebrane Łask, Dobroci, Łagodności, Miłosierdzia i Miłości, Wzorze Cnót wszystkich; doskonały Obrazie czcigodnego Serca Jezusowego; gorejące zawsze, najżarliwszą Miłością, miłujące Boga więcej niż wszyscy razem Serafy, Aniołowie i Święci; oddające Samo więcej chwały Trójcy Przenajświętszej, niźli wszystkie inne razem najświętobliwsze stworzenia. Serce Matki Odkupiciela, Któreś tak żywo uczuło nędzę naszą, Któreś tyle dla zbawienia naszego cierpiało, Któreś nas tak gorąco umiłowało, i Któreś godne jest uszanowania, miłości, wdzięczności i ufności wszystkich ludzi; racz przyjąć słabe moje i niegodne uczucia.

Wychwalam Cię, Serce Święte Matki Miłosierdzia, z najgłębszym, na jakie zdobyć się mogę uszanowaniem. Dziękuję Ci za Miłosierdzie, którym Cię tylekroć widok niedostatków moich przejmował; dziękuję Ci za Łaski i Dobrodziejstwa, którymi Twoja Macierzyńska Dobroć wyprosiła; łączę się modlitwą moją do dusz czystych, które Cię czczą, wychwalają, miłują i w Tobie całą nadzieję pokładają.

Będziesz mi odtąd, o Serce miłości godne! pierwszym po Sercu Boskiego Twojego Syna przedmiotem czci, miłości i najserdeczniejszego nabożeństwa. Przez Ciebie dojść pragnę do mego Zbawiciela, przez Ciebie Łaski Jego i zmiłowania odbierać. Ucieczką będziesz moją w utrapieniach, pociechą w troskach, we wszystkich potrzebach ratunkiem. Od Ciebie uczyć się będę czystości, pokory łagodności i z Ciebie przejmować się miłością ku Najświętszemu Sercu Jezusa Chrystusa Syna Twojego. Amen.

V. Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny, módl się za nami.

R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.

V. Módlmy się: Boże Miłosierny! Któryś dla zbawienia grzeszników i dla pociechy utrapionych, Najświętsze i Niepokalane Serce Błogosławionej Maryi Panny Dobrocią i Miłosierdziem napełnił; daj nam, którzy wzywamy przyczyny tego Najsłodszego Serca, i Łaskę powstania z grzechów naszych, i ratunek w każdej potrzebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

V. O Maryo Niepokalana, Serce pełne słodyczy i pokory,

R. Spraw, by serca nasze stały się podobne Sercu Jezusa.

V. Módlmy się: Boże Dobroci, Któryś Święte i Niepokalane Serce Maryi Matki Jedynego Syna Swego, napełnił uczuciami miłosierdzia i tkliwości; jakimi Serce Jezusa zawsze dla nas przejęte było, spraw prosimy Cię, abyśmy, którzy Panieńskie Jej Serce z miłością czcimy, aż do śmierci uczucia zgodne z Sercem Jezusa i Matki Jego zachowali. O to Cię prosimy przez Zasługi Tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętem żyje i króluje, na wieki wieków.

R. Amen.

Akt przebłagalny na pierwszą sobotę miesiąca

Święta Maryo, Ciebie Bóg Wszechmogący stworzył w Sprawiedliwości, aby objawiać w Tobie wielkie Miłosierdzie Swoje i Swoją Chwałę. Wysławiamy Niepokalane Poczęcie i Twoje Serce, które Duch Święty obdarzył pełnią Łaski, a zarazem wyznajemy, żeś godna czci i Chwały. Dlatego na wynagrodzenie Twemu Sercu za zniewagi Twojego Imienia modlimy się Pozdrowieniem Anielskim:

Zdrowaś Marya.

(W nabożeństwie publicznym można odśpiewać: Ave, ave itd. z pieśni: Po górach, dolinach).

Święta Maryo, Błogosławionaś między niewiastami jako Rodzicielka Bożego Syna. Poczęłaś Go wszechmocą Ducha Świętego, gdyś w pokorze wyrzekła do Archanioła: Oto Ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego. Jako zaś Matka Chrystusowa jesteś Matką pięknej Miłości, którą sam Duch Święty rozpalił w Sercu Twoim i doskonale upodobnił je do Boskiego Serca Twojego Syna. Wyznając przeto, żeś godna czci i Chwały, niesiemy Twemu Sercu wynagrodzenie za wszelkie zniewagi Imienia Twego i modlimy się do Ciebie pozdrowieniem Anielskim:

Zdrowaś Maryo.

Święta Maryo, najmilsza Matko nasza z woli Swego Syna! Tyś w Swoim Sercu wycierpiała całą Mękę Jego, a miecz boleści przeszył Duszę Twoją. Dlatego Jezus Tobie, Swej Matce z Nim współcierpiącej, oddał skarby łask, jakie nam wysłużył Swoją ofiarą krzyżową. Godna przeto jesteś wszelkiej czci i Chwały, bo z Twoich rąk spływa na nas Błogosławieństwo Niebieskie. Wysławiamy Cię, nadziejo zbawienia, a na wynagrodzenie Twemu Sercu za wszelkie zniewagi Imienia Twego modlimy się Pozdrowieniem Anielskim:

Zdrowaś Maryo.

V. Imię Twoje wspominać będą z pokolenia na pokolenie.

R. Wszystkie narody na wieki wysławiać Cię będą.

V. Módlmy się: Boże, któryś Świętą Rodzicielkę Swojego Syna ubłogosławił w mocy swojej, by Jej chwała nie odeszła z ust ludzi, spraw to, prosimy, abyśmy, oddając cześć przeczystemu Jej Sercu oraz wynagradzając Jej za niewdzięczność ludzi i za wszelkie zniewagi Jej Imienia, mogli pod Jej opieką godnie Ciebie uwielbiać i Tobie się podobać. Przez tegoż Chrystusa Pana naszego.

R. Amen.

15-MINUTOWE MEDYTACJE NAD TAJEMNICĄ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

TAJEMNICA II RADOSNA: NAWIEDZENIE ŚW. ELŻBIETY

Źródło: Ks. Idelfons Bobicz – Pod znakiem Różańca Świętego. 15 nauk dla kół Żywego Różańca Świętego 1930r.

UCZYNNOŚĆ.

„Wybrała się Marya z pośpiechem w podróż w górzystą okolicę, do miasta Judy” (Łuk. 1, 39).

I.

Archanioł Gabryel, zwiastując Maryi szczęsną nowinę, że zostanie Matką Syna Bożego, oznajmił Jej, że i Jej krewna Elżbieta wkrótce doczeka się potomka. Usłyszawszy o tym, Najświętsza Marya Panna powzięła zamiar nawiedzenia swej krewnej, rozumiała bowiem, że bardzo jej się przydać może pomoc i opieka osoby bliskiej.

Najświętsza Dziewica całe życie służyła Panu Bogu i ludziom. Ta służba podwójna była wyłącznym celem Jej istnienia, i nie było dla Maryi milszych chwil nad te, kiedy się czuła użyteczną bliźnim. I nawiedzenie Św. Elżbiety nie z innej wypływało pobudki. Święta Dziewica szła do swej krewnej po to jedynie, żeby jej służyć, żeby spełniając za nią pracę domową, dać jej możność zdrowo i spokojnie doczekać się rozwiązania. Nie trzeba Jej było osobnego wezwania, prośby; nie trzeba Jej było żadnej zapłaty ani nawet słowa podzięki. Ona przecież gotowa była zawsze dobrze czynić bliźniemu, a cóż dopiero krewnej, w każdym bowiem człowieku widziała Obraz Boży i rozumiała, — choć to jeszcze nie było wyraźnie w Księgach ogłoszone — że najmniejsza przysługa, chętnym sercem wyświadczona bliźniemu, odnosi się do Samego Pana Boga i od Niego odbiera zapłatę. Wybrała się więc Marya z pośpiechem w podróż… Z pośpiechem, bo Ją przynaglała miłość i obawa, żeby Jej kto u chorej nie uprzedził, tym bardziej, że odległość od Nazaretu była znaczna, podróż zaś bardzo uciążliwa. Nie było innej drogi, jak przez góry i urwiska skalne, pod upalnym słońcem Wschodu, wśród licznych niebezpieczeństw, zagrażających, zwłaszcza słabej niewieście, ze strony dzikich zwierząt i dzikszych od nich zbójów. Wyliczono, że ta podróż trwać musiała od trzech do czterech dni. Dziwimy się odwadze Maryi, ale właściwszą jest rzeczą dziwić się Jej miłości. Przecież Św. Elżbieta była dla Maryi tylko daleką krewną, nie matką, nie córką, nie siostrą; jeżeli więc dla niej znalazła Najświętsza Dziewica tyle w sercu przywiązania i uczynności, to cóż powiedzieć o Jej uczuciach i poświęceniu dla Syna Jezusa, dla Oblubieńca Św. Józefa? Gdzie zaś taka miłość w duszy, tam, oczywiście, będzie i niezwykła odwaga, boć wiadomo od dawna, że miłość wszystko przezwycięża; łamie wszelkie zawady, usuwa wszelkie obawy, istoty zaś słabe przemienia w bohaterów.

Nie będę opisywał pobytu Maryi w domu Zachariasza. Wspomnę tylko, że tam to właśnie Św. Jan, jeszcze przed swym urodzeniem, poznał ukrytego w Łonie Dziewicy — Matki Mesjasza i został przezeń uświęcony. Dokonało się to za pośrednictwem Maryi na znak, iż Sam Pan Bóg chce, żeby przez Nią trafiono do Jego Dobroci i Miłosierdzia. Tam też zrodziło się owo cudne pozdrowienie, które odmawiamy codziennie: „Błogosławionaś Ty między niewiastami i Błogosławion Owoc Żywota Twego” (Łk. 1, 42). Słowa te wyszły z ust napełnionej Duchem Świętym Św. Elżbiety, Kościół Święty zaś włączył je do modlitwy, zwanej Pozdrowieniem Anielskim, jako słowa natchnione, równorzędne ze słowami Archanioła Gabryela. Tam wreszcie Marya wyśpiewała przecudowny Swój Kantyk: „Magnificat”, czyli „Uwielbia Pana dusza moja”… Jak widzimy, nawiedzenie Św. Elżbiety było jednym wielkim pasmem nadziemskich zachwytów i niewypowiedzianych radości. Upatrywać w nich należy nagrodę szczodrobliwego Pana Boga za wielką miłość Maryi, jaka się uwydatniła w tej tajemnicy. Zresztą i sama miłość jest najwyższą rozkoszą, i nie masz bez niej szczęścia prawdziwego.

II.

Miłość bliźniego ma przeróżne rozgałęzienia. Latorośl pnia miłości, podziwianą przez nas w Maryi podczas Jej nawiedzenia, ludzie nazwali uczynnością.

Na czym ona polega? Na chętnym spełnianiu próśb i życzeń bliźniego, a nawet na ich uprzedzaniu. Człowiek prawdziwie uczynny będzie się szczerze starał pomóc bliźniemu w potrzebie, będzie zgadywał jego ukryte pragnienia i myśli, a jeżeli usłyszy wyraźną prośbę o pomoc, to nie spełni jej tylko wówczas, kiedy to będzie dla niego niemożliwością. Uczynność wymaga ofiar; ale cóżby to była za miłość, która by nas nic nie kosztowała? Że uczynność jest naszym obowiązkiem, poznajemy z wielu miejsc Pisma Świętego; dość tu przypomnieć, czego naucza Św. Paweł Apostoł: „Przez miłość ducha służcie jeden drugiemu“ (Gal. 5, 13).

My jednak na ogół niechętnie służymy jeden drugiemu. Ileż to nieraz naprosić się musi bliźni, zanim pospieszymy mu z pomocą! Rzecz drobna, kosztuje nas może tylko parę słów u sąsiada, kilka kroków, kwadransu czy pół godziny czasu, ale nam się nie chce ręką poruszyć, nam ten bliźni jest przykry; więc wymawiamy się, że jesteśmy bardzo zajęci, albo niezdrowi, albo jakieś zawiłe zmyślamy historie, byleby tylko pozbyć się dokuczliwego sąsiada czy znajomka. A jeżeli i usłuchamy prośby, to nie umiemy ukryć niezadowolenia, dąsamy się, udajemy, że nas to bardzo drogo kosztuje, że nie wiedzieć jak wielką świadczymy przysługę. Zapominamy przy tym zupełnie, że niekiedy prosić jest dużo trudniej, niż prośbę spełnić, że i my sami bardzo często naprzykrzamy się bliźnim rozmaitego rodzaju prośbami. Ach, jakże zawstydza nas Chrystus, niosący krzyż Swój za nas na Golgotę i na tym krzyżu umierający! Jakże zawstydza nas Marya, spiesząca wśród wielkich trudności w odwiedziny do Elżbiety, uprzedzająca nasze życzenia, wstawiająca się ciągle za nami do Pana Boga!…

Członkowie żywego różańca, ta wybrana dziatwa Maryi, powinni się uczyć chętnie i w miłości ducha służyć jeden drugiemu, ażeby w ten sposób wszystkich do Maryi pociągnąć. Nie sięgając daleko, weźmy nasze życie codzienne. Ileż ono nam nastręcza sposobności do świadczenia bliźnim drobnych przysług!

Najpierw życie rodzinne. Młodsi powinni z całą gotowością pomagać starszym, starszych, gdzie się da, w pracy zastępować. I między rodzeństwem ma być praktykowane wyręczycielstwo. Nie należy spychać cięższej roboty na innych. Przykro widzieć, jak siostra młodsza albo brat, gdy coś pilnego a niemiłego jest do zrobienia w domu, zwala to na siostrę starszą, ta zaś na inną, jeżeli ich jest więcej, aż w końcu stara matka lub ojciec sędziwy musi sam to zrobić, albo ostatecznie w domu przez czas dłuższy będzie panował nieporządek. Uczynność należy też wnieść do stosunków sąsiedzkich. Wiele mamy wdów i sierot w naszym otoczeniu; jakżeby im nieraz przydała się pomoc nasza, — bądź drobny datek pieniężny, bądź usługa osobista, a choćby tylko dobra rada, życzliwe słowo! Są też i chorzy; jakby ich ucieszyły nasze odwiedziny sąsiedzkie, chwilka budującej rozmowy! Trzeba choremu niekiedy wyświadczyć chrześcijańską przysługę, dając bez ociągania się konia po księdza z Panem Bogiem albo po lekarza, czy po leki. W razie jego śmierci miłość bliźniego nakazuje nam dopomóc pozostałej rodzinie w urządzeniu uczciwego pogrzebu bez oglądania się na zapłatę lub poczęstunek. Trzeba też okazywać dużo wyrozumiałości względem sług i najemników. Są to zazwyczaj ludzie pokrzywdzeni przez los, upośledzeni w życiu. Grzeszyłby mocno ten, kto by chciał wykorzystać ich ciężkie położenie materialne, wwalając na nich nadmierne ciężary, wymagając od nich wysiłków fizycznych, szkodliwych dla zdrowia, nie chcąc dostarczyć im godziwych rozrywek, odpoczynku, lub, co gorsza, nie dając im czasu na modlitwę i spełnienie obowiązków religijnych. A choćby nawet los nas zetknął z człowiekiem zupełnie obcym, któremu by jednak pomoc nasza się przydała, nie przechodźmy mimo niego obojętnie i co możemy, to dla niego uczyńmy. Uczmy się przy tym spełniać to wszystko chętnie, nie okazując niezadowolenia. Tylko pod tym warunkiem każda ofiara nasza będzie mile u Pana Boga przyjęta.

Wszyscy mamy pełno potrzeb dusznych i cielesnych. Polecamy je ciągle Maryi. Pamiętajmyż, że Marya najchętniej wysłucha tego, kto sam jest gotów wysłuchać próśb bliźniego i czynić mu dobrze. Amen.

Uwaga na każdą Sobotę w ciągu całego roku, a zwłaszcza pierwszą każdego miesiąca.

Maj czyli Nabożeństwo do Dziewicy Niepokalanej 1895

Niepokalaność, najzdobniejsza nigdy niewiędniejąca korona Maryi.

Niepokalaność, to najozdobniejsza korona, wieniec tryumfu Maryi; cudowny rzuca blask:  1. Na wszystkie Tajemnice Wiary 2. Na wszystkich Niebian. 3. Na wszystkich Jej sług na ziemi.

1. Na wszystkie Tajemnice Wiary. Pius IX Papież, dodał do litanii, „Królowa bez zmazy poczęta” blask tej Niepokalaności jaśnieje, cudnie się odbija na wszystkich Artykuły Wiary, wszystkie one są święte, bez zmazy, nienaruszone, prawdziwie niepokalane, jak Dziewica Marya. Cieszmy się, że zostajemy na Łonie tej dziewiczej, niepokalanej Wiary, niech żadna siła nie wydrze nas z Jej Łona, w niej trwajmy do końca, niewzruszenie, nie naruszając ani jednego Dogmatu, ani jednej prawdy moralnej.
2. Na wszystkich Niebian. Wielka jest chwała i blask Aniołów, Serafów i Cherubów, ale żaden z nich nie mógł dosięgnąć do samej Istoty Bóstwa, z Bogiem się zjednoczyć, żyć Boskim życiem. Marya Niepokalana dosięgła samego Bóstwa, ogarnęła takowe w swoim Niepokalanym Łonie. Jak Bóg bez Matki od wieków rodzi Syna, tak Marya w czasie bez Ojca zrodziła Syna i tym sposobem Boga z stworzeniem zjednoczyła, wszemu stworzeniu na ziemi Bóstwo podała; swoją pełną Bóstwa Niepokalanością nad całym niebem zapanowała, ta Jej ubóstwiona Niepokalaność jest Korona Chwały, uszczęśliwiającą swoim widokiem całe Niebo, wszystkie Anioły. O Maryo! Królowo Niepokalana niech promyk tej korony nas oświeca, niech i my staniemy się uczestnikami Twej Chwały.
3. Na wszystkie Jej sługi na ziemi. Do Królestwa Bożego nic skalanego, splamionego nie wnijdzie. Wszyscy Patryarchowie, najwięksi nawet starego przymierza święci, nie mogli wnijść do Nieba, dopóki nie weszła gwiazda zaranna, Dziewica Niepokalana; dopóki owa Jej Niepokalaność, nie wydała słońca sprawiedliwości, Jezusa; dopóki Zbawca przez Jej Niepokalaność wszystkich zmaz ich brudu grzechowego nie zgładził, nie odrodził, niepokalanymi nie uczynił! My równie przeznaczeni jesteśmy do Królestwa, gdzie jaśnieje ta Niepokalana Królowa; ale i my, nie inaczej tam się dostaniemy, tylko jeśli Marya, Jej Niepokalaność w nas zapanuje, aż Krew Bożego Baranka, z Niepokalanej Dziewicy wzięta obmyje winy nasze. Króluj nam Niepokalana Królowo w czynach, słowach i myślach naszych, niech zapanuje w nas Twa Niepokalaność, abyśmy z Tobą królowali na Niebiosach. Amen.

Modlitwa.

Królowo bez zmazy poczęta, z pokorą, błagamy, módl się, módl za nami.

Królowa bez zmazy poczęta, Królowa Niepokalana; o to ostatni, najśliczniejszy tytuł, to korona koron, co zdobi twe święte, dziewicze skronie. Taka przystała Niebu Królowa, na której by nigdy żadna, najmniejsza nawet plama nie powstała. Jak Bóg, Król królów, Pan panujących jest Sam Święty, tak ta Boska Świętość odbić się musiała na Tobie o Królowo! którą Bóg do tajników Swego Bóstwa przypuścił, z Twej krwi i ciała swoje ciało i krew ukształtował. Ach Królowo Niepokalana, spojrzyj na nas Swe dzieci, my niestety w grzechu poczęci, w grzechu urodzeni, chociaż Chrzest zgładził tę winę, my jednak piękno niepokalaności duszy na Chrzcie Świętym otrzymaną, znowu nieprawością splamili. Ach! Królowo bez zmazy, wyproś nam u Syna, niech Krew Tego Niepokalanego Baranka nas obmyje, a zapanuje tak nad duszami naszymi, ażeby grzech i zmaza nie miała do nich więcej przystępu. Amen.

© salveregina.pl 2023