Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

27 GRUDNIA

Narodzenie Chrystusowe objawione pasterzom i uwielbione przez Aniołów.

      I. Wyobraź sobie pasterzy, słuchających w za­chwyceniu śpiewu Aniołów.

     II. Proś o Łaskę, byś doznał tych uczuć, jakimi śpiew Aniołów przejął serca pasterzy.

I. Punkt.

Zwiastowanie Mesjasza.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Chrystus Pan narodził się w Betlejem, aby świat zbawić i jakoż nie miał nic spieszniejszego, jak objawić się światu; lecz komu? Czy możnym, bogatym i wielkim tego świata? Nie, pasterzom ubogim i prostym ludziom, nie­znanym światu, lecz cnotliwym w obyczajach i ściśle wykonywającym Prawo Boże. Posłuchajmy co o tym mówi Łukasz Święty: A byli pasterze w tejże krainie, blisko stajenki, trzymający nocne straże nad trzodą swoją. A oto Anioł Pański stanął podle nich, a jasność Boża zewsząd je oświeciła i zlękli się wielką bojaźnią. I rzekł im Anioł: Nie bójcie się, bo oto opowiadam wam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu ludowi: iż się wam dziś narodził Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan w mieście Dawidowym. (R. II).

ZASTOSOWANIE. Pragniesz zapewne gorąco, aby Pan Jezus okazał tobie te same względy Mi­łości, jakimi wyszczególnił pasterzy, aby Świa­tłem Swym objawił się rozumowi twemu, aby się stał Obecnym twemu sercu słodkim porusze­niem Łaski. Nie trać nadziei; te pobożne pra­gnienia spełnią się, byleś przestrzegał starannie czystości sumienia i ściśle zachowywał Przyka­zania Boże. Te dwa warunki wskazuje ci Pan Jezus, gdy mówi: Błogosławieni czystego serca, albo­wiem oni Boga, Istotę Światłości oglądają… Jeżeli Mnie kto miłuje, będzie chował Mowę Moją, a Ojciec Mój miłuje go i do niego przyjdziemy, a mieszkanie u niego uczynimy (Mat. XI., Jan XIV).

UCZUCIA [**]. Ciesz się z pasterzami, że zostali powołani do żłobka Boskiego Odkupiciela. Proś ich, by wyjednali ci Łaskę, jaka ich spotkała.

POSTANOWIENIE [***]. Będę dzisiaj pilniej czuwał nad zmysłami i nad uczuciami mymi.

II. Punkt.

Znamiona Mesjasza.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Oto się wam dziś narodził Zba­wiciel, powiedział Anioł, ten wam znak daję, po którym go poznacie; znajdziecie niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie (Łuk. II). Niemowlęctwo, to znak pokory; pieluszki, to znak ubóstwa ; żłób twardy, to znak umartwienia.

Po tym potrójnym znaku pasterze i my wszyscy poznajemy, że Pan Jezus jest rzeczywiście obiecanym Zbawicielem świata. I w rzeczy samej, jako Zba­wiciel 1) musi zadośćuczynić za nasze grzechy, które pochodzą z troistego źródła: z pychy, z chci­wości i ze zmysłowości; 2) musi nam wskazać drogę i zachęcić Swoim Przykładem do użycia jedynie skutecznych środków przeciw grzechowi; jedno i drugie przedziwnie spełnia, przychodząc na świat ze znakiem pokory, ubóstwa i umar­twienia.

ZASTOSOWANIE. Nieraz może czytałeś albo słyszałeś to opowiadanie Ewangelii, a nie zwró­ciłeś dostatecznie uwagi na jego głębokie znacze­nie, na przedziwną zgodność, która zachodzi między znakiem danym przez Anioła a charakterem oczekiwanego Zbawiciela. Niech ta uwaga nie będzie bez korzyści, wyprowadź z niej wniosek, że w każdej medytacji powinieneś głównie nastawać na rozważanie, abyś je do głębi przeniknął i zrozumiał. Światło rozpo­starte w umyśle, powinno wzbudzić odpowiednie uczucia w sercu.

UCZUCIA. Proś Dzieciątko Jezus o oświecenie rozumu i zagrzanie woli.

POSTANOWIENIE. Ażebym się podobał Dzie­ciątku Jezus, ożywię w sobie ducha pokory, ubóstwa i umartwienia.

III. Punkt.

Uwielbienie Mesjasza.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Jeden tylko Anioł, prawdopo­dobnie Archanioł Gabryel, został wysłany, aby objawić światu Narodzenie Chrystusa Pana; ale gdy spodobało się Panu Bogu oddać Chwałę Synowi Swojemu, to wtedy posyła całe legiony Aniołów. A natychmiast, gdy Anioł swe poselstwo skoń­czył, było z Nim mnóstwo Wojska Niebieskiego, chwalących Boga i mówiących: Chwała na wy­sokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (Łuk. II).

ZASTOSOWANIE. Pokorą i uniżeniem się Chry­stus Pan zasłużył Sobie na te przedziwne hołdy ca­łego Dworu Niebieskiego; pokorą i uniżeniem się naprawił Chwałę Pana Boga; pokorą i uniżeniem się przywrócił pokój i szczęście ludziom dobrej woli. Patrz, aby to piękne i zachęcające rozmy­ślanie nie było dla ciebie bezowocnym, ale wzmo­cniło w tobie dobrą wolę, wolę silną i energi­czną, abyś coraz więcej umierał sobie, a nato­miast szukał we wszystkim większej Chwały Bo­żej; wtedy to znajdziesz z pewnością pokój duszy i będziesz także z Panem Jezusem wiecznie chwalony w Niebie.

ROZMOWA DUSZY [****]. Połącz się z Aniołami dla oddania Chwały i Czci najgłębszej Boskiemu Dzie­ciątku, które przyjęło na siebie grzechy świata i zmywa je łzami od pierwszej chwili Narodze­nia, zanim je zmyje Krwią Swoją i Śmiercią na krzyżu. Oddaj się Jemu cały i na zawsze.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

Zachęcamy do uczczenia dziś Świętego Patrona dnia dzisiejszego Św. Jana, Apostoła i Ewangelisty: Nabożeństwo do Św. Jana, Apostoła i Ewangelisty.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022