Nauka o nabożeństwie do Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Źródło: Arcybractwo Najdroższej krwi Jezusa Chrystusa 1847

I. Początek tego nabożeństwa.

Jezus Chrystus, Syn Boży, który dla nas stał się Człowiekiem i Krew Swoją do ostatniej kropli za nas wylał, teraz znajduje się z Duszą i Ciałem, z Bóstwem i Człowieczeństwem w Niebie i w Najświętszym Sakramencie żywy, bo po Zmartwychwstaniu już więcej nie ulega śmierci. Gdzie jest Krew Jezusa, tam jest Sam Jezus prawdziwy Bóg i Człowiek. Kto się modli do Krwi Jezusa, ten modli się do Swojego Pana, Boga i Odkupiciela.

Z tego względu uważane nabożeństwo do Krwi Najświętszej Jezusa Chrystusa, nie jest nowym; ono się poczęło z naszą Religią Świętą i trwać będzie aż do końca świata. W pewnym przecież względzie uważane jest nowym: Gdy Bóg w Swoim Kościele chce użyczać w pewne czasy szczególniejszych Łask, wtedy najpierwej wzbudza ludzi przez nadzwyczajne zdarzenia i wypadki, przez natchnienia lub znaki, i przejmuje ich zapałem gorliwości i nabożeństwa. — Tak powstała uroczystość Bożego Ciała; tak nabożeństwo do Najsłodszego Imienia Jezus, a później do Serca Jezusowego.

Przedmiotem przecież tej czci i nabożeństwa zawsze był tenże Sam Jezus, Pan i Bóg nasz, którego czcimy, kochamy, błagamy: czy my się modlimy do Jego Imienia, czy do Jego Ran, czy do Jego Serca, czy też do Jego Krwi: zawsze i wszędzie tych modlitw i czci przedmiotem jest Jezus Chrystus, miłość nasza.

Aby przecież, bliżej oznaczyć skąd i jak powstało Arcybractwo Krwi Najświętszej Pana naszego Jezusa Chrystusa, trzeba wiedzieć, żeśmy to stowarzyszenie winni pobożnemu kapłanowi Franciszkowi Albertyni, który później był biskupem w Terracyna. Gdy tenże będąc r. 1808. kanonikiem w Rzymie, w więzieniu przy kościele Św. Mikołaja, przewidywał uciśnienia, jakie miały spotkać Kościół, a pragnąc wedle sił swoich przebłagać Niebo, aby je odwróciło od Kościoła, według ich modlitwach, odpraw ł tym końcem ośmiodniowe rekolekcje i wśród świętych rozmyślań, tegoż roku ułożył koronkę na cześć siedmiorakiego rozlewu Krwi naszego Zbawiciela, którą Ojciec Święty Pius VII. potwierdził, i odpustami udarował. Tęż koronkę odmawiał codziennie wszystek lud przytomny na jego Mszy Św., którą odprawiał w więzieniu przy kościele Św. Mikołaja, w którym już od roku 1708. wprowadzone było szczególniejsze nabożeństwo do Krwi Najświętszej. Wkrótce tęż koronkę zaczęto odmawiać w innych kościołach i w domach; przeto kilka razy została przedrukowana, w całych Włoszech upowszechniona i w innych krajach zaprowadzona. Tym sposobem w sercach wiernych powstała wielka gorliwość i najgorętsze pragnienia do coraz godniejszego czczenia Najdroższej Krwi Jezusa Chrystusa i stania się uczestnikiem Łask do tego nabożeństwa przywiązanych. — Gdy ten kapłan pobożny widział, że to nabożeństwo wierni bardzo polubili i z upragnieniem przyjmowali je wszędzie, za pozwoleniem Ojca Świętego zawiązał w swoim kościele stowarzyszenie osób pobożnych, dla oddawania szczególniejszej czci Krwi Najświętszej Jezusa Chrystusa. Lecz wkrótce w czasie prześladowania Kościoła, po uwięzieniu z Rzymu Piusa VII. został Albertyni od nieprzyjaciół Religii pojmany, i z jednego do drugiego więzienia przerzucany. W czasie przecież jego więzienia, owo skojarzone przez niego stowarzyszenie, nie tylko się nie rozwiązało, lecz bardzo pomnożyło. Gdy Kościół odzyskał pokój, a Pius VII. wrócił do Rzymu, postanowiono owo stowarzyszenie wynieść do godności Bractwa, co też Ojciec Św. uczynił swoim listem pasterskim z dnia 23. Września 1815r., a w trzy dni później ogłosił je Arcybractwem, udarował władzą stanowienia Bractw Najdroższej Krwi Pańskiej na całym świecie i pod dniem 18. Października tegoż roku, udarował je wielu odpustami.

II. Rozszerzenie i upowszechnienie tego nabożeństwa.

To nowo utworzone Arcybractwo, natychmiast zrodziło wiele innych, i w krótkim czasie prawie z całego okręgu ziemi przyjęło na swoje łono niezliczoną liczbę wiernych: Upowszechniło się we Francji, w Niemczech, w Egipcie, w Chinach, w Indiach, w Armenii, w Syrii. W roku 1830 liczyło przeszło 150. Bractw Krwi Pańskiej sobie podległych; a wszystkie temiż łaskami i odpustami nadane były, co i Rzymskie, do tych Bractw należało przeszło tysiąc Księży udarowanych patentami i władzą zakładania i przyjmowania do Bractwa.

Dalej przecież jeszcze sięgały zamiary Boga, aby temu Arcybractwu większy zakres i działalność nadać. Najdroższa Krew Pańska nie tylko miała stać się przedmiotem powszechnej czci i modłów; lecz nadto miała spustoszałą Winnicę Pańską w płodną zamienić; potrzebowała przeto robotników właśnie do tego celu przeznaczonych. Pius VII polecił kilku pobożnym świeckim kapłanom, aby wykorzenili zastarzałe złe nałogi i obudzili gorliwość w wiernych i starali się o upowszechnienie cnót, tak między duchownymi, jak świeckimi osobami. Aby tym sposobem uleczyć rany zadane Kościołowi przez nieprzyjaciół chciał Ojciec Święty, aby całe Państwo Rzymskie zwiedzili i wszędzie, albo Misje odprawili lub też na Rekolekcjach przewodniczyli. Przełożonym tychże był ustanowiony bardzo pobożny kapłan, w roku 1837 zmarły w Rzymie w opinii Świętego, to jest: kanonik Kasper Bufalo. Nazywano ich misjonarzami albo głosicielami pokuty od Krwi Pańskiej! bo nie tylko upowszechnili nabożeństwo do Krwi Pańskiej, lecz i przez swoje gorliwe kazania, błogie owoce przynoszącą Tę Krew Pańską sprawiali w sercach wiernych. Bóg im błogosławił i już rzeczywiście tych instytutów w Państwie Papieskim liczymy trzynaście. —

III. Cel i koniec tego Arcybractwa.

To święte stowarzyszenie do tego istotnie dąży, aby w wiernych na nowo obudzić wiarę, nadzieję, a szczególniej miłość do Krwi Jezusa Chrystusa i przejąć zapałem pracowania około własnego i drugich zbawienia; właściwie zaś ma trzy cele:

Pierwszym jest szczególniejsze nabożeństwo do Krwi Najświętszej Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Drugim, oddanie czci Matce Boskiej przez odmawianie koronki pod tytułem: Wspomożycielki.

Trzecim jest wybawienie, czyli ratowanie Dusz w Czyśćcu.

Co się tyczy pierwszego celu, ten wynik a z Dzieła naszego Odkupienia uskutecznionego przez przelanie Krwi Jezusa Chrystusa; że nas to nad wszystko obchodzić powinno, aby nieskończona Jej cena dla dusz naszych; zatraconą nie została. Gdy Zbawiciel już wszystko uczynił dla pozyskania serc naszych, jeszcze nam w końcu z nieskończonej Swojej Miłości, Dobroci i Litości okazuje przelaną Krew Swoją dla pobudzenia nas do wzajemnej miłości.

Co do drugiego: wszakże nam wiadomo, że przez Maryę przyszedł do nas Syn Boży; przeto i my przez Maryę do Niego iść powinniśmy; przez Maryę w szczególniejszy sposób spływa na nas zasługa Krwi Jezusa Chrystusa. Marya jest Matką Boską, Wspomożycielką chrześcijan: której przed wszystkimi innymi Świętymi należy się od nas miłość, cześć i ufność. Abyśmy zaś przez Nią otrzymali Łaskę od Boga. Najskuteczniejszym środkiem do tego jest koronka, której część bolesna w szczególniejszy sposób służy do uczczenia Najświętszej Krwi Jezusa Chrystusa.

Co się zaś tyczy trzeciego, to jest: ratowania dusz w Czyśćcu, samo się rozumie, że w tej mierze za wiele uczynić nie można, aby duszę z Czyśćca wybawić; do tego powinniśmy zmierzać wszelkie nasze nabożeństwa i dobre uczynki, zwłaszcza pod te czasy, kiedy zwykle dusze w Czyśćcu są w zapomnieniu; a jak ten przedmiot odpowiada nabożeństwu do Krwi Najświętszej Zbawiciela! boć właśnie Ta Krew ma obmyć i zgładzić ich winy; zwłaszcza, że nasz Kościół Święty przez udzielenie odpustów wzywa do tego nabożeństwa, przez które pomoc możemy świadczyć zmarłym.

IV. Powinności braci i sióstr Arcybractwa Krwi Pańskiej.

1. Każdy powinien się dać zapisać kapłanowi mającemu do tego upoważnienie; dla dostąpienia zaś odpustu, potrzeba tegoż dnia odprawić Spowiedź i przyjąć Komunię Świętą. A choć można się dać wpisać przez trzecią osobę, lepiej przecież jest stawić się osobiście do zapisu.

2. Powinności jakie wpisujący się bierze na siebie do codziennego odprawiania, aby dostąpił odpustów, są bardzo małe; to jest: aby codziennie zmówić siedem razy: „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu… itd. ku pamiątce i czci siedmiorakiego rozlewu Krwi Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa. Kto to odmówienie opuści, w takowy dzień opuszczenia nie dostępuje odpustów; ale też opuszczenie nie jest grzechem.

3. Wpisani powinni na sobie nosić znak Bractwa: np. szkaplerz i pasek Krwi Pańskiej. Życzyć także należy, aby i koronkę Krwi Pańskiej mieli. Noszenie tych znaków choć nie jest potrzebne do dostąpienia odpustów; ale bardzo użyteczne do ciągłego przypominania i stawania się uczestnikiem Łask Arcybractwu nadanych.

4. Dowiedziawszy się o śmierci brata lub siostry, powinni za duszę zmarłego przyjąć Komunię Świętą, albo wysłuchać Mszy Świętej lub też w domu pomodlić się, albo jaki dobry uczynek w tej intencji wykonać; nie z obowiązku, lecz z miłości. Gdy ten, kto mało czyni dla bliźnich zmarłych, mało też spodziewać się może dla siebie po swojej śmierci. Bo kto skąpo sieje, skąpo też żniwuje.

5. Ci bracia i siostry, których serca mocno zajmuje cześć Krwi Pańskiej i którzy pragną coraz więcej uskarbić sobie Łask i dóbr duchownych, gdyby prócz wspomnianych powinności, więcej sobie życzyli; takowi od wpisującego ich kapłana do Arcybractwa żądać będą wyznaczenia jednej lub dwóch godzin w roku, albo w miesiącu, lub też tygodniu, w który by przez nawiedzenie Najświętszego Sakramentu mogli szczególniejszą cześć oddać Krwi Pańskiej, a to :

a) aby wynagrodzić Jezusowi Chrystusowi niezliczone zniewagi, bluźnierstwa, świętokradztwa codziennie Mu wyrządzone, przez które Krew Jego Najświętsza w rozmaity sposób znieważana bywa.

b) aby się stać uczestnikiem Łask i odpustów, których przez to nawiedzenie dostąpić można,

c) aby się przysposobić do śmierci i uprosić sobie szczęśliwą godzinę śmierci,

d) aby prosić Jezusa Chrystusa, żeby gorliwych i świętobliwych Swemu Kościołowi użyczał kapłanów, którzy by wiele dusz zyskiwali Bogu.

e) aby uprosić nawrócenie zatwardziałych grzeszników.

f) aby wyjednać wybawienie dusz z Czyśćca.

6. Kto może, ten dobrze uczyni, gdy codziennie odmówi koronkę do Krwi Pańskiej i nigdy nie pójdzie spać bez uczynienia rachunku sumienia.

7. W Wigilię głównego święta brackiego, którym jest przed 1 lipca lub przed pierwszą niedzielą w miesiącu lipcu, bracia i siostry poszczą i jeszcze niektóre dni w roku, stosownie do rady spowiednika.

8. Miesiąc Lipiec obierają sobie za miesiąc Krwi Pańskiej, w którym każdego dnia starają się odbywać rozmaite pobożne ćwiczenia na uczczenie Krwi Pańskiej. Kto zaś w tym miesiącu ma przeszkody, może inny obrać.

9. Przynajmniej raz każdego – miesiąca w tej intencji przystępują do Komunii Świętej i wtedy całą godzinę modlą się przed Najświętszym Sakramentem; kto zaś może, ten częściej jak raz – w miesiąc przystępuje do Komunii Świętej.

10. Na koniec nie przestają na tym, że sami czynią, co mogą dla godnego uczczenie Najświętszej Krwi Jezusa Chrystusa; lecz ze wszystkich sił starają się, aby i drugich; mogli przejąć tąż samą pobożnością i gorliwością przywieść do wpisania się w Arcybractwo. Dokładają także wszelkiego starania, aby księża przeznaczeni do misji, gorliwe miewali kazania, i przewodniczyli na duchownych ćwiczeniach, na które i sami się udają i innych skłaniają, aby łącznie też rekolekcje odprawiali. Jednym słowem, tam, gdzie idzie o zbawienie duszy, nic nie masz dla nich trudnego; ich gorliwość nie stygnie i nie ustaje nigdy, aby tylko dla żadnej duszy zasługa Najdroższej Krwi Pańskiej straconą nie została.

Takowi bracia i siostry Krwi Pańskiej śliczną sobie koronę gotują w Niebie. —

Wszyscy wtedy bracia i siostry!

11. Poczytujcie za najistotniejszy interes waszego serca, abyście godnie czcili Krew Pańską; noście zawsze krzyż przy sobie i ile razy nadarzy wam się sposobność, zawsze zwracajcie wasze oczy na wizerunek Ukrzyżowanego, dla przypomnienia, że On Krew Swoją przelał za nas na Krzyżu. Im zwiększą gorliwością czcić będziecie Krew Pańską, tym więcej uskarbicie sobie Łask w życiu i większych przez Tęż Krew Pańską doznacie pociech na łożu śmiertelnym.

12. Oddajcie się z wszelką możliwą gorliwością służbie Matki Boskiej. Powinniście bez przestanku czcić, kochać i wzywać. Ona jest naszą Pośredniczką, naszą Wspomożycielką, naszą Matką. Wiecie, że Ojcowie Święci zapewniają, iż nie słyszano, aby prawdziwy czciciel Maryi nie doznał ratunku. Odmawiajcie często nabożnie koronkę dla przypodobania się Matce Boskiej, a wiedzcie, że za każdą nabożnie odmówioną koronkę czeka Was wielka nagroda.

13. Bądźcie przyjaciółmi dusz w Czyśćcu, i niczego nie szczędźcie, abyście tylko tym w Obliczu Boga braciom i siostrom waszym w pomoc przyjść mogli i wybawić ich z Czyśćca. Ponoszą oni ciężkie męki, znajdują się w wielkiej potrzebie, dzień i noc bez ustanku wzywają od nas pomocy. Nie bądźcież podobnymi niewdzięcznemu światu, który nie chce słuchać tego ich wołania, zamyka i zatwardza serce na prośby tych dusz wybranych, które niewielkich rzeczy od nas wymagają. Wiedzcie, że dusze, które wybawicie z Czyśćca, lub ulgę im w mękach sprawicie, tę waszą miłość w tysięczny sposób wam nagrodzą. To Bractwo ułatwia wam niesienie pomocy tym duszom. Starajcie się także i drugich przywodzić do modlenia się za dusze zmarłych.

V . Odpusty Arcybractwa Krwi Pańskiej.

W tym Arcybractwie można dostąpić niezliczonych odpustów; gdy między wszystkimi Bractwami nie masz rzeczywiście żadnego, które by tak obfity skarb odpustów posiadało, jak to. Bo prócz właściwych odpustów, posiada jeszcze odpusty siedmiu przedniejszych Bractw. Te zaś odpusty, jedne są zupełne, drugie cząstkowe.

Dla dostąpienia zupełnego odpustu za każdym razem trzeba odprawić Spowiedź, przyjąć Komunię Świętą i odmówić przepisane modlitwy, jakimi są według zdania Ojca Św. przynajmniej pięć lub siedem “Ojcze nasz”, tyleż „Zdrowaś Marya” i jedno „Wierzę w Boga”, co się ma zawsze rozumieć, choćby o tych pacierzach wzmianki nic było. Kto przez cały tydzień bez przerwy odmawia swoje nabożeństwo, ten przez przyjęcie Komunii Świętej i odmówienie modlitwy odpustowej, może dostąpić wszelkich odpustów w ciągu tygodnia przypadających.

Uwaga. Następujących odpustów może dostąpić każda osoba w Arcybractwie zostająca, choćby tylko swój parafialny kościół nawiedzała i odmawiała przepisane modlitwy.

I. Zupełne odpusty udzielone Arcybractwu Krwi Pańskiej.

1. w dniu wpisania się do Arcybractwa
2. w godzinę śmierci, gdy chory nie mogąc się już spowiadać i Komunii Świętej przyjąć, nabożnie wymówi Najświętsze Imię Jezus.
3. w następujące dni, w które prócz Spowiedzi i Komunii Świętej trzeba nawiedzić krzyż na ołtarzu stojący w kościele brackim, lub też w kościele parafialnym:

a) na Boże Narodzenie — Wielkanoc — i Wniebowstąpienie Pańskie.

b) w pięć główne uroczystości N. M. Panny to jest: Niepokalanego Poczęcia, — Narodzenia, — Zwiastowania, — Oczyszczenia, — Wniebowzięcia.

c) w pierwszą niedziele miesiąca Lipca, jako w główne święto Arcybractwa; przeto ta niedziela nazywa się Niedzielą Krwi Pańskiej i uroczyście powinna być obchodzona.

d) w piątek Matki Bolesnej;

2. Odpusty siedmiu lat i tyleż kwadragen(*):

* Kwadragena znaczy 40 dni – więc siedem kwadragen jest 280 dni.

a) w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, i Św. Jana Chrzciciela.

b) w święto Ofiarowania i Nawiedzenia N. M. P.

c) w święto Św. Anny, Św. Franciszka Ksawerego, i w niedzielę po Św. Grzegorzu cudotwórcy.

d) we wszystkie piątki Wielkiego Postu, wyjąwszy Wielki Piątek do którego jest przywiązany zupełny odpust,

e) w sześć piątków przed niedzielą pierwszą w miesiącu Lipcu jako przed głównym świętem Bractwa.

3. Odpusty sto dniowe.

a) Za każde znajdowanie się nabożne na Mszy odprawionej na ołtarzu brackim, lub na innym akcie brackim.

b) Za każde gościnne przyjęcie ubogiego, za pojednanie poróżnionych, za odprowadzenie ciała zmarłej osoby do grobu, lub pójście za Najświętszym Sakramentem do chorego,

c) Za każde odmówienie pięć Ojcze nasz i tyleż Zdrowaś Marya za zmarłą osobę w bractwie,

d) Za każde nauczenie niewiadomego, skarcenie wykraczającego i za wszelki inny uczynek miłosierny, lub bogobojny.

Wszystkie powyższe odpusty są udzielone na wieczne czasy i mogą ich dostąpić członkowie Arcybractwa, albo dla siebie, albo dla dusz zmarłych.

Uczestnictwo odpustów udzielonych siedmiu innym bractwom.

Bracia i siostry Najdroższej Krwi Pańskiej odmawiający codziennie siedem razy „ Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu… itd. mogą dostąpić odpustów udzielonych następującym Bractwom, nawet jak się zdaje, bez odmówienia modlitw, w tychże Bractwach codziennie odmawianych. Dosyć jest, gdy w dniach, w które odpust przypada, to wypełnią, co członkowie owych Bractw w też dni dopełnić powinni dla dostąpienia odpustu. Dla dostąpienia zaś zupełnego odpustu za każdym razem trzeba odprawić Spowiedź, przyjąć Komunię Świętą, odmówić przepisane modlitwy; a przy wielu odpustach i kościół nawiedzić.

Bracia wtedy i siostry Krwi Pańskiej, mogą się stać uczestnikami odpustów udzielonych następującym bractwom:

1. Arcybractwu Św. Łucji w Rzymie, czyli Maryi od zwycięztwa.
2. Kanonikom regularnym Zbawiciela w Rzymie.
3. Każdemu z trzech miejsc Ojca Świętego Franciszka.
4. Zakonowi Św. Augustyna, czyli Bractwu paska pociechy.
5. Zakonowi karmelitańskiemu, czyli: Bractwu Szkaplerza.
6. Zakonowi Św. Dominika, czyli: Bractwu Różańca.
7. Na koniec Zakonowi Kamedułów, do których należy korona Chrystusa.

Wszyscy przeto pragnący stać się uczestnikami odpustów wymienionym Bractwom udzielonych, powinni się starać o prowadzenie życia świętobliwego i pokutnego, bez którego nie masz odpustu.

Następnie za najistotniejszy interes swojego sumienia i serca to mieć powinni, aby tak często, jak tylko mogą, odprawiali Spowiedź i przyjmowali Komunię Świętą, żeby przy schyłku życia, lub już na łożu śmiertelnym nie potrzebowali opłakiwać: że dla swego lenistwa zaniedbali zaopatrzyć się w tak drogie skarby.

Powinni nadto przy każdym przystępowaniu do Komunii Świętej, lub słuchaniu Mszy Świętej odprawianej przez kapłana do Bractwa należącego, ponawiać intencję i pragnienia dostąpienia tych wszystkich odpustów, których w tym dniu dostąpić można; w tej intencji przepisaną modlitwę nabożnie odmówić i według upodobania, za siebie lub za dusze zmarłych ofiarować.

Odpusty, których dostąpić może każdy, nawet nie zostający w żadnym Bractwie:

1. Za każde odmówienie koronki do Krwi Pańskiej jest nadany odpust siedmiu lat i tyluż kwadragen. Kto zaś codziennie odmawia tę koronkę i raz w miesiąc na tę intencję odprawi Spowiedź i przyjmie Komunię Świętą, ten zupełnego dostąpi odpustu.

2. Kto odmówi nabożnie siedem ofiarowań Krwi Pańskiej, za każde odmówienie dostąpi 300 dni odpustu. A kto codziennie odmawia i raz w miesiąc odprawi Spowiedź i Komunię Świętą przyjmie, dostąpi zupełnego odpustu.

3. Kto zmówi nabożnie modlitwę: „ O Krwi Najdroższa…”, ten za każdym razem dostąpi 300 dni odpustu.

4. Kto nabożnie Odmówi ofiarę Krwi Pańskiej: „Wieczny Ojcze…”, za każde odmówienie dostąpi 100 dni odpustu.

5. Kto zmówi nabożnie pięć Ojcze nasz i pięć Zdrowa ś Marya, na cześć Pięciu Ran, czyli gorzkiej Męki i Śmierci, z dodaniem: „Przybądź, Panie! ku pomocy sługom Twoim, których Krwią Twoją odkupiłeś”, a w końcu doda: „Wieczne odpoczywanie racz im dać, Panie”, ten dostąpi 300 dni odpustu.

6. I ten, za każdym razem dostąpi 300 dni odpustu, kto dla uczczenia siedmiu Boleści N. M. Panny, odmówi nabożnie siedem: Zdrowaś Marya i doda: “O Najświętsza Marya Panno Matko Boża, wyraź głęboko w sercu moim Rany Syna Twojego, tak jak Je uczułaś.

Ofiarowanie Najdroższej Krwi Jezusa Chrystusa Ojcu Przedwiecznemu.

Uwaga. Leon XII. dnia 21. Października 1823 pozwolił wiecznymi czasy wszystkim Wiernym odpustu dni 100 za każdym razem, którzyby nabożnie odmawiali rzeczoną ofiarę z jednym „Ojcze nasz”, “Zdrowaś Marya” i “Chwała Ojcu” itd. dla dostąpienia Niebieskiego Błogosławieństwa. Tym zaś, którzy by ją mawiali codziennie przez cały miesiąc, a przy końcu tegoż w dniu obranym spowiadali się , Komunię Świętą przyjęli i modlili się za Kościół Święty, pozwolił odpust zupełny. Wszystkie te odpusty mogą być aplikowane duszom w Czyśćcu.

O F I A R A

Wieczny Ojcze! ofiarujemy Ci Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa, wylaną za nas z taką Miłością i Boleścią, z Rany Jego Prawej Ręki; a przez zasługi i dzielność Jej żebrzemy Twojego Majestatu Boskiego, abyś nam dał święte błogosławieństwo, żebyśmy mocą jego mogli być obronieni od nieprzyjaciół naszych i uwolnieni od wszystkiego złego. Błogosławieństwo Boga Wszechmogącego, Ojca i Syna, i Ducha Świętego, niech zstąpi na nas i mieszka zawsze. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Strzeliste westchnienia na cześć Krwi Jezusa Chrystusa.

Uwaga. Pius VII. dnia 16, Października 1815. r. pozwolił wiecznymi czasy 100. dni odpustu na każdy dzień tym, którzy by odmawiali nabożnie następujące westchnienia na cześć drogiej Krwi Jezusa Chrystusa. Odpust ten może być aplikowany duszom w Czyśćcu.

© salveregina.pl 2023