Nauki katolickie na czas Adwentu.

Nauka o Adwencie I.

Źródło: Kancyonał katolicki i razem książka modlitewna 1868

Czas Adwentu Świętego jest początkiem Roku Kościelnego; niechże tobie będzie początkiem życia nowego. – Adwent – znaczy przyjście, a wskazuje najpierw na Przyjście Pana i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa przez Narodzenie, przez które przyszedł jako Zbawiciel świata pełen Łaski i pokory; wskazuje po wtóre na Przyjście Pańskie jako Sędziego żywych i umarłych, pełnego Chwały i Majestatu. — Gotuj się przyjąć Pana Jezusa jak najlepiej przy Narodzeniu Jego za Zbawiciela, abyś przyjąć Go za Sędziego, lękać się nie potrzebował. — Rozpamiętaj sobie pragnienia Patryarchów, Proroków i wszystkich sprawiedliwych Starego Zakonu, którzy przez cztery tysiące lat na Przyjście Zbawiciela czekali. Tak też i ty przez cztery tygodnie Adwentu Świętego z gorliwym pożądaniem Jezusa Najmilszego wzywaj, aby się narodził w sercu twoim jako żłóbeczku duchownym: dlatego wyczyść od grzechów serce twoje, a wszelakimi cnotami przyozdób, albowiem jako do serca grzesznego Pan Jezus nigdy nie przyjdzie, tak też dla grzesznika, pozostającego w grzechach i ciemnościach żydowskich i pogańskich, Adwent nigdy się nie skończy. Częściej jak zwyczajnie udaj się do modlitwy, do pokuty, którą Jan Święty na puszczy ogłaszał. Trzymaj posty, osobliwie we środy i piątki, abyś to, co oszczędzisz w jadle i piciu przez Adwent, Narodzonemu Zbawicielowi na ofiarę przyjemną mógł oddać. – Wystrzegaj się grzechu, osobliwie tego, do którego upadać nawykłeś. Przez pokorę i czystość najwięcej się zapodobasz temu, który tak wielce upokorzyć i z czystej Dziewicy narodzić się raczył. — Świętą Bożą Rodzicielkę Maryę, osobliwym nabożeństwem czcij i wychwalaj, Anioł Pański pozornie odmawiaj, i inne pacioreczki na cześć Matki Bożej pobożnie powtarzaj, aby z Łona Matki Przenajświętszej do rąk twoich zstąpiło Dzieciątko, miłości naszej najgodniejsze.

***

Nauka o Adwencie II.

Źródło: Książka do oświecenia i zbudowania duszy chrzescijańsko katolickiej cz. I 1897

Co znaczy Adwent?

Łaciński wyraz adventus znaczy przybycie, a w języku kościelnym oznacza porę czasu, w którym bliskie jest pojawienie się Syna Bożego, przypadające na dzień Bożego Narodzenia.

W jakim celu ustanowiono czas adwentowy?

Ustanowiono go na to, abyśmy się należycie przysposobili na przybycie Pana Jezusa i tym sposobem doznali Łaski, aby się w duszach naszych odrodzić raczył.

Co czyni Kościół, aby wiernym ułatwić osiągniecie tego celu?

1. Kościół Święty w tej porze ustawicznie wzywa nas w Epistołach (lekcjach) i Ewangeliach do szczerej pokuty i poprawy życia.
2. W tym celu daje nam żywy obraz Sądu Ostatecznego i ostatniego przybycia Pańskiego.
3. Zwraca uwagę na smutne następstwa grzechu, gdyż cztery tygodnie Adwentu przypominają owe 4000 lat, które poprzedziły Narodzenie Chrystusa Pana, a w których powódź grzechów zalała świat cały.
4. Modlitwy kościelne są wyrazem tęsknoty Świętych Patryarchów, oczekujących z upragnieniem przybycia Zbawiciela. Za ich przykładem winniśmy także tęsknić za Zbawicielem, który nas oswobodzi z grzechów.
5. Nawołując do skruchy i pokuty ogłasza Kościół Święty post adwentowy, zakazuje zgiełkliwych zabaw, a kapłanom każe odprawiać Msze Święte w kolorze fioletowym. We Mszy Świętej nie intonuje się „Gloria”, gdyż Ten ma dopiero się pojawić, na którego przybycie aniołowie hymn ten zanucili.
6. Kościół podczas nabożeństwa odmawia modlitwy, będące wyrazem obawy przed Sądem Bożym, tęsknoty i ufności w ocalenie, a prośby te wznosi w imieniu naszym.
7. Wreszcie w swych modlitwach, w święto „Niepokalanego Poczęcia”, w oczekiwaniu Narodzenia Pańskiego jako też w „Roratach“ wskazuje na Marya, już w Raju obiecana; Marya jako Matka Zbawiciela jest przyczyną zbawienia i radości naszej. Jak cały świat przez Nią otrzymał Zbawiciela, tak i za Jej Pośrednictwem ma zawitać Syn Jej do serc wszystkich z osobna wiernych. — Modlitwa, którą Kościół odmawia na początku Mszy Roratnych: „Spuście rosę, Niebiosa, sprawiedliwym i ześlijcie Go obłoki, i niech się ziemia otworzy i porodzi Zbawiciela“ odnosi się w duchowym znaczeniu do Maryi; Ona bowiem jest Niebem, obłokiem i ziemia, która ma nam przynieść Zbawiciela.

Co ma czynić chrześcijanin, aby na sobie doznał zbawiennego ziszczenia świętej myśli Kościoła w Adwencie?

Zważyć należy:

1. niebezpieczny stan, w którym się znajduje świat i każdy poszczególny człowiek pogrążony w grzechu.
2. Stąd dochodzimy do niezłomnego przekonania, że koniecznym było przybycie Zbawiciela.
3. Ta myśl winna w nas obudzić tęsknotę do pojawienia się Chrystusa Pana miedzy nami, Którego powinniśmy kornie błagać o oswobodzenie od grzechu, jako też prosić Maryę, Matkę Miłosierdzia, aby nam wyjednała Łaskę całkowitej poprawy.
4. Stronić powinniśmy od wszelkich czczych pogadanek, a natomiast winniśmy się starać przebłagać Pana Boga ścisłym zachowaniem postu, modlitwą i uczynkami miłosierdzia.
5. Wreszcie winniśmy w sobie wzniecić prawdziwego ducha pokuty, przystępować godnie i częściej do Świętych Sakramentów Ołtarza, oczyszczać się tym sposobem z grzechu, a pozyskawszy Łaskę uświęcającą, zjednać sobie w dniu Narodzenia Pańskiego obfite Łaski Odkupienia.

Czym są Roraty i dlaczego je odprawiamy?

Roraty są uroczystymi Mszami, które w wielu miejscach rano rychło się odprawiają. Nazwę swą otrzymały od słów początkowych odmawianych na cześć Najświętszej Panny „Rorate coeli desuper“. Odprawiają się one na pamiątkę Zwiastowania, jakie przyniósł Gabryel Archanioł Najświętszej Dziewicy, zapowiadając Tej, że będzie Matką Syna Bożego. Dlatego też gdzieniegdzie nazywają Roraty, Mszami Anielskimi.

Modlitwa adwentowa.

Boże, Któryś uradował świat Swym łaskawym Przyjściem, daj nam te Łaskę, ażebyśmy się prawdziwą pokutą przysposobić zdołali na te uroczystość, na Sąd pośmiertny i ostateczny. Amen.

***

Nauka na Adwent III.

Źródło: Służba Boża 1883

Adwentem, czyli z łacińskiego Przyjściem zowie się cztero-tygodniowy okres czasu, poprzedzający Święto przyjścia na świat, czyli Narodzenia Pana naszego Jezusa Chrystusa. Z powodu rozpamiętywania pierwszego miłosiernego Przyjścia Zbawiciela, Kościół Święty przypomina takoż wiernym, w Pierwszą Niedzielę Adwentu, i przyjście tegoż Zbawcy powtórne, jako Sprawiedliwego Sędziego, aby tym sposobem obudzić w ich sercach razem z nadzieją i bojaźń zbawienną. Jak w celu lepszego przygotowania wiernych do godnego obchodu niektórych główniejszych uroczystości, postanowione są Wigilie, a przed Zmartwychwstaniem Pańskim Post Wielki, tak też wielkie i radosne święto Narodzenia Pańskiego poprzedza Adwent, to jest czas dłuższych modłów, umartwień i pokuty; ze Św. Janem Chrzcicielem, poprzednikiem Chrystusa Pana, Kościół Święty woła nie jako do nas (Mt 3): „Gotujcie drogę Pańską; proste czyńcie ścieżki Jego”. Stąd w tym czasie używa się ubiór kościelny koloru fioletowego, będącego symbolem żałoby i smutku, opuszcza się we Mszy radosny śpiew: Gloria in excelsis, i w Jutrzni Te Deum. Odmawia się jednak Alleluja, dla okazania, iż nadzieja Przyjścia Odkupiciela napełnia nas zbawienną radością. We środy i piątki Adwentowe zalecany jest post ścisły; zakazane są tańce, wesela i publiczne zabawy.

Przy rozważaniu w tym czasie Dobrodziejstwa Wcielenia, w celu oddania należytej czci Zbawicielowi w Łonie Jego Matki i uwielbienia tej niepojętej Jego Miłości, przez którą opuścił Stolicę Swojej Chwały, a zamknął się jakby w ciemnym więzieniu, we wnętrznościach jednej ze Swoich stworzeń, i razem też dla uczczenia wielkiej godności Macierzyństwa Boskiego, rano przed świtaniem śpiewa się Mszę Świętą do Najświętszej Maryi Panny, zwaną Roratami, dlatego iż się zaczyna od tych słów: „Rorate Coeli, to jest: Spuście rosę Niebiosa i obłoki wydajcie Sprawiedliwego… itd. Epistoła tej Mszy wzięta jest z Izajasza Proroka (Iz 7): Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwanym będzie Imię Jego Emanuel, to jest: Bóg z nami, Bóg Człowiek. Ewangelia jest o poselstwie Archanioła, zwiastującego Maryi Pannie, iż pocznie i porodzi Syna, i nazwie Imię Jego Jezus, to jest: Zbawiciel. Zapalona świeca na Ołtarzu, wyższa nad inne, wyobraża Najświętszą Maryę Pannę, jakby Jutrzenkę, za Którą rychło oczekiwane jest słońce sprawiedliwości, Jezus Chrystus z Niej narodzony.

Od Pierwszej Niedzieli Adwentowej zaczyna się Nowy Rok Kościelny, w ciągu którego przez nabożeństwa niedzielne i świąteczne, i przez towarzyszące im święte obrzędy, przedstawiają się pamięci i rozważaniu wiernych synów Kościoła wszystkie Tajemnice i Artykuły Wiary naszej. Ponieważ głównym zadaniem Religii prowadzić ludzi do prawdziwego poznania Pana Boga i wiary w Niego, do oczekiwania z ufnością od Niego tych dóbr, jakie Wiara objawiona obiecuje, i do zasłużenia na nie przez miłość Pana Boga i wierność Jego Przykazaniom, przeto Kościół Święty wciąż wyraża wyznawcom Swoim te trzy zasadnicze cnoty. A mianowicie: Wiara stanowi główny przedmiot nabożeństwa od Adwentu do Wielkanocy. Nadzieja od Wielkanocy do Zielonych Świątek. Miłość od oktawy Zielonych Świątek, czyli od Trójcy Świętej do Adwentu.

W czasie Adwentowym szczególniej się rozpamiętuje 1-szy Artykuł Składu Apostolskiego: Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela Nieba i ziemi. Pan Bóg Wszechmocną Swą Wolą wyprowadził z niczego Niebo i ziemię z całą ich ozdobą i napełnieniem, dla Chwały Swojej i szczęścia ludzi. Stworzył człowieka na Obraz i Podobieństwo Swoje, i udarował go największymi przywilejami natury i Łaski. Gdy człowiek przez grzech dobrowolnie pozbawił Siebie tej Wielkości i Szczęścia, Najdobrotliwszy Stwórca najmędrszą Swą Opatrznością, tak zawsze i wszędzie urządza, iż przez wszystkie wypadki świata, tak ogólne jak szczególne, prowadzi ludzi do poznania i miłości Jedynego ich Odkupiciela Jezusa Chrystusa. Przeto Kościół Święty na początku Swojego Roku pragnie nas przejąć takimi usposobieniami, iżbyśmy rozważając okropność moralnej nędzy, do której grzech nas wtrąca, usiłowali rychło powstawać z niej przez pokutę: i abyśmy, na wzór Patryarchów i Proroków Starego Zakonu, z utęsknieniem wyglądających przez cztery tysiące lat Przyjścia obiecanego Mesjasza, obudzali w sobie najgorętsze pragnienie tego Niebieskiego Lekarza dusz naszych, i łącząc się z Nim przez Łaskę, stawali się uczestnikami Jego Zasług w tym życiu i Chwały w przyszłym.

***

Nauka o Adwencie IV.

Źródło: Anioł Stróż książka do nabożeństwa zawierająca najważniejsze 1912

Jak ludzkość do Przyjścia Odkupiciela przez przeszło 4000 lat się przygotowywała, tak mamy w czasie Adwentu przygotowywać się przez szczerą pokutę na Boże Narodzenie, aby Chrystus Pan w duszach naszych narodził się na nowo przez Łaskę Swoją.

© salveregina.pl 2023