Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Przedstaw sobie Apostoła Tomasza, oddalającego się nieroztropnie od współbraci.
II. Proś o Łaskę rozsądnej nieufności do samego siebie.
I. Punkt.
Odosobnienie Apostoła Tomasza.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Zjawienie się Pana Jezusa w Dzień Zmartwychwstania napełniło serca Apostołów radością, pociechą i odwagą. Jeden tylko Tomasz nie miał udziału w ich szczęściu, bo rozłączył się z braćmi, oddalił się od miejsca, gdzie się zbierali i wspólnie modlili. Tomasz nie był z nimi, kiedy przyszedł Jezus, mówi Jan Święty (Rozdz. XX).
ZASTOSOWANIE. Chęć odróżnienia się od innych, to nie rzadka wada u osób nawet bardzo pobożnych. Usuwają się często bez słusznego powodu od pobożnych, a ogólnie przyjętych zwyczajów, albo trzymają się z daleka od zgromadzeń i ćwiczeń pobożności, których przestrzegają powszechnie wierni chrześcijanie. — Czy nie ulegasz tej wadzie? To pewne, że ta odrębność i to usuwanie się od wspólnych obowiązków, modlitw i rozrywek, jest dla osób zwłaszcza zakonnych przyczyną umniejszenia wielu łask. Osoby pobożne, w świecie żyjące, tym bardziej się tej odrębności wystrzegać mają, bo łatwo przeradza się w dziwactwo i cudaczność, która zamiast budować innych, czyni je same śmiesznymi i daje ludziom światowym sposobność do wyszydzania praktyk Wiary Katolickiej.
UCZUCIA [**]. Wierzę, o Boże mój, że tak jest; a nieszczęście Apostoła Tomasza przekonało mię o tym najlepiej. — Racz mnie zachować, Panie, od ducha sprzeczności i uporu.
POSTANOWIENIE [***]. Unikaj , ile możesz, wyróżniania się i odrębności, zwłaszcza w pobożnych zwyczajach i ćwiczeniach.
II. Punkt.
Uparte niedowiarstwo Tomasza.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Do błędu, który popełnił Tomasz, odłączając się od współbraci, dodał błąd drugi, o wiele cięższy, bo uparte niedowiarstwo. Pomimo, że Apostołowie i uczniowie, pobożne niewiasty, a może i Najświętsza Panna zapewniali go jednozgodnie, że Zbawiciel Zmartwychwstał, że go widzieli, słyszeli, że z nim mówili, mimo to on nie uwierzył ich świadectwu.
ZASTOSOWANIE. Tak się to dzieje zazwyczaj; nie koniec na jednym błędzie, bo po nim następuje najczęściej błąd drugi, gorszy od pierwszego, a ten pociąga za sobą błąd trzeci, cięższy od dwóch poprzednich! Własne twoje doświadczenie czy ci nie mówi niestety, że to wielka prawda? Patrz, aby się nie ponowiło to smutne doświadczenie.
UCZUCIA. Proś Pana Boga, aby przez głos sumienia i zbawienny niepokój raczył cię zatrzymać na drodze popełnienia pierwszego grzechu lub pierwszej niewierności.
POSTANOWIENIE. Wystrzegaj się upartego obstawania przy swoim zdaniu, co jest dowodem zarozumiałości albo nieświadomości rzeczy.
III. Punkt.
Pycha i nieroztropność Tomasza.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Chciwość zaprowadziła Judasza na dno piekła; pycha omal nie wtrąciła tam świętego Tomasza. Posunął się w niej tak dalece, że wszystkich współbraci uważał za mniej od siebie oświeconych, postępowaniem swoim zarzucał im słabość ducha i sam przeciw wszystkim upierał się w swej niewierze. A z tą nieznośną pychą łączy dziwną i nagany godną zuchwałość: Jeśli nie ujrzę w ręku jego śladów gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę (Jan XX). Znaczyło to dawać przepisy i stawiać warunki Boskiemu Mistrzowi, inaczej nie uwierzy w Jego Zmartwychwstanie. Czy postępek taki nie narażał go na słuszny gniew Jezusa i odrzucenie?
ZASTOSOWANIE. Oburza cię postępowanie Tomasza, i słusznie; ale rozważ to dobrze: nie mniej jak on omylnym jesteś; a jeśli to Apostoł, który przez trzy lata zostawał w szkole Boskiego Mistrza, zaszedł tak daleko w skutek zbytniej ufności w siebie, ileż przezorności wymaga każdy krok twój, każde twoje słowo? O jakże często brakowało ci tej przezorności! Dziękuj więc Panu Bogu z wdzięcznością w sercu, że cię uchronić raczył od nieszczęść, jakie mogła ściągnąć na ciebie twoja pycha i nierozwaga. Ponów przedsięwzięcia i silnie postanów być zawsze skromnym i przezornym w objawianiu swego zdania, zwłaszcza jeżeli ono jest różne od zdania wszystkich.
ROZMOWA DUSZY [****] z naszym Boskim Zbawcą. Proś Go o łaskę nieufności samemu sobie i o obrzydzenie sobie ducha sprzeczności i uporu. — Ofiaruj Mu postanowienie czuwania nad słowami, zwłaszcza w rozmowach dłuższych i nie sprzeczania się z innymi w sprawach, które nie tyczą się wiary, miłości chrześcijańskiej lub zasad religii.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny w miesiącu maju: Nabożeństwo majowe – dzień 2
- uczczenia Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023