Zapowiedź Męki. - Salve Regina

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960 r.

Rozmyślanie.

ZAPOWIEDŹ MĘKI.

OBECNOŚĆ BOŻA. O Jezu, udziel mi światła, abym zrozumiał tajemnicę i wartość cierpienia chrześcijańskiego.

Rozważanie.

1. Z nadejściem Wielkiego Postu, czasu, w którym góruje wspomnienie Cierpień Pana Jezusa, Ewangelia dzisiejsza (zob. Łuk. 18, 31-43) podaje zapowiedź Jego Męki. Zapowiedź jest jasna: „Syn Człowieczy będzie wydany poganom i będzie naigrawany i ubiczowany i oplwany, a ubiczowawszy, zabiją Go; a dnia trzeciego zmartwychwstanie”. Jednak, podobnie jak innym razem i teraz Apostołowie „nic nie zrozumieli, i było to słowo zakryte przed nimi”. Nie zrozumieli, ponieważ pojmowali misję Pana Jezusa jako zwycięzcy ziemskiego, który miał przywrócić królestwo Izraela; marzyli tylko o triumfach i o zajęciu pierwszych miejsc w nowym królestwie, a więc każda wzmianka o Męce mieszała ich i gorszyła.

Ci, którzy marzą tylko o szczęściu i chwale ziemskiej nie rozumieją wymowy Krzyża. Tym, którzy patrzą na rzeczy materialne, bardzo trudno jest zrozumieć ich znaczenie duchowe, a w szczególności znaczenie cierpienia. Już Św. Paweł Apostoł mówił, że „Chrystus Ukrzyżowany był zgorszeniem dla żydów, a głupstwem dla pogan” (1 Kor 1, 23). A Pan Jezus, ganiąc Św. Piotra, który na pierwszą wzmiankę o Jego Męce wykrzyknął: „Boże Cię uchowaj! Panie, na pewno Ci się to nie przydarzy!” odpowiedział natychmiast: „Zejdź mi z oczu, ty szatanie! Jesteś mi obrazą, bo nie masz wyczucia Spraw Bożych, a jedynie ludzkich” (Mat. 16, 22-23). Dla ludzkiej mądrości cierpienie jest niepojętą głupotą, jest czymś, co niepokoi ludzi i zabija w nich wszelką ufność ku Panu Bogu, a nawet popycha do narzekania przeciw Opatrzności Bożej. Tymczasem w Mądrości Pana Boga cierpienie jest środkiem zbawienia, Odkupienia. Było więc koniecznym, aby „Chrystus to ucierpiał i tak wszedł do Chwały Swojej” (Łuk. 24, 26). Podobnie jest koniecznym, aby Chrześcijanin, chcąc osiągnąć świętość i życie wieczne, przeszedł przez utrapienia i cierpienia.

2. Dopiero po Zesłaniu Ducha Świętego Apostołowie zrozumieli dokładnie znaczenie Męki Jezusa i zamiast gorszyć się nią, uważali za największy zaszczyt naśladować i głosić Chrystusa Ukrzyżowanego. Oko ludzkie nie ma światła, aby dojrzeć wartość krzyża, potrzeba mu nowego światła, światła Ducha Świętego. Nie przypadkiem znajdujemy w dzisiejszej Ewangelii zaraz po zapowiedzi Męki, uzdrowienie ślepego z Jerycha. Wobec Tajemnicy cierpienia jesteśmy zawsze trochę ślepi: kiedy cierpienie uderza w nas w tym, co mamy najdroższego i najmilszego, łatwo jest zgubić się i błądzić po omacku jak ślepi, w niepewności i ciemności. Kościół Święty wzywa nas dzisiaj do modlitwy ożywionej wiarą ślepca: „Jezusie, Synu Dawidów, zmiłuj się nade mną!” Świat często dziwi się cierpieniom dobrych i zamiast umacniać ich w ufności ku Panu Bogu, stara się ich zniechęcić, wlewając w nich nieufność i fałszywy lęk. Same nasze namiętności, nasza wrodzona skłonność do przyjemności, często krzyczą w nas i pod tysiącznymi pozorami chciałyby przeszkodzić nam naśladować Pana Jezusa Ukrzyżowanego. Bądźmy mocni w naszej wierze, jak biedny ślepiec, który nie zważając na tłum, wzbraniający mu zbliżyć się do Pana Jezusa, i na gderania uczniów pragnących go uciszyć, powtarzał tym mocniej swoją prośbę.

Z głębi serca wołajmy do Pana Boga: De profundis clamo ad te, Domine, Domine audi vocem meam! (Ps 130/129/). Nie prośmy o uwolnienie od cierpienia ale raczej o poznanie jego wartości: „Panie, żebym odzyskał wzrok!” Zaledwie ślepiec odzyskał wzrok, natychmiast poszedł za Panem Jezusem, „chwaląc Boga!” Światło nadprzyrodzone, o które Pana Boga prosimy, doda nam siły, abyśmy Pana Jezusa naśladowali i nieśli za Nim swój krzyż.

Rozmowa.

„O Synu Ojca Przedwiecznego, Jezu Chryste, Panie nasz, prawdziwy Królu wszystkiego stworzenia, cóż, odchodząc z tego świata pozostawiłeś w dziedzictwie nam spadkobiercom Twoim? Cóż posiadałeś na tej ziemi, Panie mój, oprócz cierpień, boleści i zelżywości, nie mając nawet w srogim konaniu śmiertelnym innego łoża, jeno twarde drzewo krzyża? I nam więc, Boże mój, którzy pragniemy być prawdziwymi synami Twymi, i nie zrzekać się Dziedzictwa Twego, nie godzi się uciekać od cierpień. Herbem Twoim Pięć Ran Twoich!… Te Rany powinny być i moim godłem, jeśli mam odziedziczyć Królestwo Twoje. Nie używaniem wczasów, rozkoszy, honorów i bogactw ma się nabywać to królestwo, któreś Ty kupił wylaniem Krwi Swojej. O panowie szlachetni, na Miłość Boga, otwórzcie oczy i zobaczcie, jak prawdziwi rycerze Jezusa Chrystusa i książęta Kościoła Jego, taki Św. Piotr i Św. Paweł, nie tą drogą chodzili, którą wy idziecie! Czy może sądzicie, że dla was ma być inna droga? Mylicie się” (T. J.: Fd. 10, 11).

O mój Jezu, Krzyż jest Twoim godłem; czyż nie byłoby wstydem prosić, abym był wolnym od niego? Tylko proszę Cię gorąco, abyś mię uwolnił od jednego zła: od każdego dobrowolnego grzechu, choćby najmniejszego. Proszę, o Panie, dla Zasług Twojej Najświętszej Męki, oddal go na zawsze ode mnie. Co do innego zła: cierpień ducha i ciała, utrapień fizycznych i moralnych, błagam Cię o światło i siłę! O światło, abym zrozumiał ukryty sens, jaki one mają w planach Twojej Boskiej Opatrzności, o światło, abym mocno wierzył, że wszystko – jakakolwiek gorycz czy doświadczenie, jakakolwiek burza czy trudność jest przez Ciebie zesłana dla większego mego dobra. O siłę, abym się nie dał pociągnąć fałszywym zasadom świata oraz złudnym mirażom szczęścia ziemskiego; o siłę, abym przyjął mężnie i z miłością każde cierpienie. Amen.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Zachęcamy do: