Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960 r.

 

 

Rozmyślanie.

NOWY PROGRAM.

 

 

OBECNOŚĆ BOŻA. — Panie Boże, przychodzę do Ciebie z gorącym pragnieniem, aby nauczyć się odpowiadać Twoim Natchnieniom.

Rozważanie.

1. Czas Siedemdziesiątnicy jest jakby przedsionkiem Wielkiego Postu, który jest przeznaczony w szczególniejszy sposób na odnowienie duchowe. Dlatego dzisiaj Liturgia nakreśla nam program tego, co mamy uczynić, by rozpocząć nowe i prawdziwe nawrócenie, aby potem w zbliżającej się Wielkanocy zmartwychwstać z Chrystusem Panem. Kolekta Mszy Świętej przypomina nam, że jesteśmy grzesznikami i budzi w nas uczucia głębokiej pokory: „Gdy słusznie cierpimy za grzechy nasze, niech nas wybawi Twoje Miłosierdzie”. Pierwszym krokiem do nawrócenia jest zawsze pokorne uznanie, że go potrzebujemy. Oziębły ma się stać gorliwym, gorliwy doskonałym, a doskonały ma zdążać do heroicznych cnót. Któż ośmieli się powiedzieć, że nie musi już robić żadnego postępu w cnotach, w świętości? Każdy nowy postęp jest nowym nawróceniem się do Pana Boga, conversio ad Deum. Do tej ciągłej pracy duchowej pobudza nas Św. Paweł Apostoł w swoim liście (1 Kor 9, 24-27; 10, 1-5): by osiągnąć świętość i Chwałę Niebieską, nie należy przestawać biegać i walczyć, jak zawodnicy, którzy walczą i trudzą się w zawodach, „aby skazitelny wieniec otrzymać, a my nieskazitelny. Ja tedy tak biegnę — mówi Św. Paweł Apostoł — tak szermuję, nie jakby z wiatrem walcząc, ale karcę ciało moje i w niewolę podbijam”. Oto pierwszy punkt programu: Wielkoduszna walka, by zwyciężyć samych siebie, zwyciężyć zło, a czynić dobrze; zaparcie własnego ciała przez umartwienie fizyczne. Nagroda dostanie się tylko temu, kto się trudzi i walczy: biegnijmy więc tak również i my, by zdobyć swoją nagrodę.

2. Ewangelia (Mat. 20, 1-6) ukazuje nam drugą część programu na ten okres liturgiczny: nie próżnować, lecz pracować gorliwie w Winnicy Pana. Pierwsza winnica, którą mamy uprawiać, to dusza nasza. Pan Bóg wychodzi nam naprzeciw z Łaską Swoją, ale nie chce nas uświęcać bez nas; oczekuje naszej współpracy. W dzisiejszą niedzielę ponawia się wobec każdej duszy wielkie wezwanie do świętości. Pan Bóg w Swej Miłości idzie na poszukiwanie swoich dzieci rozproszonych i czyni im delikatny wyrzut: Dlaczego stoicie tutaj próżnując? „Pan Bóg — powiada Św. Maria Magdalena de Pazzis — powołuje w różnych godzinach, albowiem różne są stany stworzeń, a w tej różnorodności możemy podziwiać wielkość Pana Boga i Jego Łaskawość, która nigdy nie przestaje — w jakimkolwiek czasie i stanie znajdujemy się — wołać nas przez Swe Boskie Natchnienia”. Szczęśliwi ci, którzy od swojej młodości usłyszeli i poszli za wezwaniem Bożym. Lecz każda godzina należy do Pana Boga i Pan Bóg przechodzi i woła aż do ostatniej godziny. Jaka to pociecha, a zarazem jaka pobudka, by odpowiedzieć raz wreszcie na wezwanie Pana. „Gdy Jego Głos dziś usłyszycie, nie zatwardzajcie serca swego” (Ps 95/94/, 7-8).

Oprócz winnicy naszej duszy musimy zwrócić uwagę na Winnicę Kościoła Świętego, gdzie tyle dusz czeka, aby je pozyskano dla Chrystusa Pana. Nikt nie może uważać się za zwolnionego od troski o dobro drugich; choćby nie wiem jak pokorne było nasze miejsce w Ciele Mistycznym Chrystusa Pana, jesteśmy wszyscy Jego członkami, a zatem każdy z nas powinien współpracować dla dobra drugich. Dla wszystkich istnieje możliwość skutecznego apostolstwa przez dobry przykład, modlitwę i ofiarę. Jeśli dotąd nic nie uczyniliśmy, posłuchajmy dzisiaj Słowa Pana Jezusa: „Idźcie i wy do Winnicy Mojej”. Idźmy i podejmijmy wielkodusznie pracę, której Pan od nas żąda: nic nie może się nam wydawać za ciężkie, kiedy chodzi Mu o pozyskanie dusz.

Rozmowa.

Pobłogosław, o Panie, ten nowy okres liturgiczny, jaki dzisiaj zaczynamy i spraw, aby przenikając ducha, mógł przy Twojej Pomocy usposobić mnie do prawdziwej poprawy mego życia wewnętrznego. Udziel mi szczerej pokory, abym poznał swoją nędzę, abym umiał widzieć się takim, jakim jestem przed Tobą, a nie pozwolił się omamić fałszywym światłem, pochodzącym z mojej miłości własnej, które ukazuje mnie lepszym niż jestem. Jeśli pragnę przed Tobą rozważyć swoją nędzę, to nie na to, by się zniechęcać. „W chwili niedoli wzywam Cię, Boże mój; a Ty z świątyni swojej, słuchaj zawsze mojej modlitwy… Tyś Mocą moją, o Panie, Twierdzą i Ucieczką moją i moim Wybawicielem. Tyś pewną ostoją w czasach niedoli, Tobie ufać winni wszyscy Wyznawcy Twoi, bo nie opuszczasz, Panie szukających Ciebie. Z głębokości wołam do Ciebie, Panie; Panie, wysłuchaj głosu mego. Jeżeli pamiętać będziesz nieprawości, Panie, któż się ostoi? Ale u Ciebie jest przebaczenie i wedle obietnic Twoich czekam Twej Łaski, o Panie!” (zob. Msza Święta).

Udziel mi, o Jezu, nowej siły, bym rozpoczął z większą gorliwością bieg do zdobycia niezniszczalnego wieńca świętości. „Ponieważ natura sprzeciwia się dobru, przyrzekam Ci prowadzić ustawiczną walkę ze sobą; moim orężem w walce będzie: modlitwa, Obecność Boża i milczenie. Lecz, o Miłości moja, już wiesz jak nieudolnie posługuję się tą bronią. Mimo to uzbroję się w bezgraniczną ufność ku Tobie, cierpliwość, pokorę i zgodność z Twoją Boską Wolą i wypełniać Ją będę najgorliwiej… Lecz któż mi da siłę, by walczyć ustawicznie przeciwko tylu nieprzyjaciołom, którzy powstają przeciw mnie? Ach, dobrze to widzę, że Ty, mój Boże, jesteś moim Wodzem i podnosząc sztandar Swego Krzyża, z Miłością mówisz do mnie: — Pójdź za mną, a nie wątpij” (zob. T. M.: SF m 323 i 324).

O mój Panie, nie chcę dłużej sprzeciwiać się Twemu wezwaniu. Spraw, aby dzisiaj dla mnie wybiła godzina decydująca, od której mógłbym odpowiedzieć wielkodusznie i wytrwale na Twoje wołanie. Ty mnie wzywasz, więc idę: idę do Twojej Winnicy, o Panie, lecz jeśli mi nie będziesz towarzyszył i podtrzymywał mnie w pracy, nie dokonam niczego. Ty mnie wzywasz, pomóż mi, abym spełnił to, czego żądasz. Amen.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. poznania Nauki katolickie na święto Najświętszego Imienia Jezus.
  2. uczczenia Najświętszego Dzieciątka Jezus: Nabożeństwo do Najświętszego Dzieciątka Jezus.
  3. MIESIĄC NAJŚWIĘTSZEGO DZIECIĄTKA JEZUS – Dzień 35.
  4. uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus – dzień 28.
  5. uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w miesiącu styczniu Jemu poświęconym: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
  6. Nauki katolickie na okres Przedpościa.
  7. Nabożeństwo na okres Przedpościa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024