Rozmyślanie.

Od Najświętszego Sakramentu, a zwłaszcza Komunii Świętej, wielu wstrzymuje

I. niedbalstwo,

II. małoduszność.

„Wezwał wielu” — (Łk 14, 16).

I. — Gdy czytamy Ewangelię dzisiejszej niedzieli o wielkiej Uczcie, urządzonej przez wielkiego Pana, i jak zaproszeni wzgardzili nią i okazali czarną niewdzięczność, zdejmuje nas smutek, że podobną niewdzięczność i oziębłość okazują ludzie Chrystusowi Panu, Który ich zaprasza do Swego Najświętszego Sakramentu, do słuchania Mszy Świętej, nawiedzenia i Komunii Świętej. Rozważ przypowieść jak pewien człowiek urządził wielką wieczerzę i zaprosił na nią wielu. Ale ci próbowali jeden za drugim wszelkimi próżnymi pozorami wymawiać się od przyjścia, przez to jednak ściągnęli na siebie według najsprawiedliwszego Sądu surową karę. Podobnym sposobem Pan Bóg Wcielony raczył nas łaskawie zaprosić na Swoją wielką Boską Wieczerzę i chce nas prawie przymusić, abyśmy się zjawili, grożąc każdemu, który by nie chciał pożywać tego chleba, utratą żywota wiecznego. Czyż to zaszczytne i miłościwe zaproszenie, jak i straszne zagrożenie surową karą nie ma być dla nas mocną pobudką, byśmy często w Tej Boskiej Uczcie brali udział? Niestety, jak mało jest tych, którzy pojmują zaszczyt zaproszenia i spieszą na Boską Ucztę i zasiadają do Stołu Pańskiego! Wielu niestety ludzi uważa wysłuchanie Mszy Świętej, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, Komunię Świętą, za stratę czasu, a nawet za przeszkodę w wykonywaniu swojego zawodu! Czyż nie smutny musi być Chrystus Pan, że ludzie taką oziębłością i niewdzięcznością odpowiadają na Jego Miłość? Czyż nie ma prawa nawet gniewać się o to? Czyż nie trzeba się lękać, że wszyscy, którzy tak lekkomyślnie odtrącają ten Chleb, ustaną w drodze i popadną w śmierć wieczną?

II. — Od przystępowania do tego Najświętszego Sakramentu nie powinny również wstrzymywać ani małoduszność, ani źle zrozumiana pokora. Ewangelista zapisał, że na wieczerzę wielką owego człowieka zaproszeni zostali nie bogaci, ale ubodzy, słabi, ślepi i kulawi. Najświętszy Sakrament Ołtarza jest ustanowiony nie dla Aniołów, ale dla nas nędznych i ułomnych ludzi. Więc z tego, że jest niegodny nikt nie powinien wyciągać wniosku, iż mu nie wolno przyjąć Zbawiciela. Św. Cyryl Aleksandryjski jest innego zdania i powiada: Kimkolwiek jesteś, co tak mówisz, powiedz mi tylko, kiedy wreszcie będziesz godny? Gdyż jeśli z powodu grzechów jesteś niegodny, ponieważ nigdy grzeszyć nie przestaniesz, będziesz musiał przez całe życie trzymać się z dala od tego życiodajnego Źródła zbawienia”. Wobec tego nawet najświętsze dusze nie mogłyby się odważyć zbliżać do Stołu Pańskiego, gdyż im są świętsze, tym więcej uważają się za niegodne. Jesteś rzeczywiście ubogi, chromy i ślepy i słaby, ale zasiądź tylko do Tej Uczty, którą ci Pan zgotował; najobfitsze Łaski do ciebie już należą, rozporządzaj tym i pomagaj sobie w twej nędzy. Powiedz mi czy nie byłoby to prawdziwym szaleństwem, gdyby ktoś nie chciał się zbliżyć do ognia, ponieważ skostniał od zimna, albo dlatego nie chce przyjąć lekarstwa, ponieważ jest chory? Więc właśnie twoja oziębłość i twoja duchowa nędza powinny cię jeszcze więcej przynaglać, abyś pospieszył do ogniska, do Boskiego Lekarza, abyś się uleczył i ogrzał. Wreszcie powinna cię do tego zachęcić jeszcze Nieskończona Miłość i Dobroć Pana Jezusa, Który twój pożytek przenosi ponad Swoją Chwałę: najuprzemiej zaprasza nas wszystkich do Tej Wielkiej Wieczerzy.

Modlitwa.

O mój słodki Jezu, jak mile brzmi to zaproszenie, jak słodkie są te słowa, które pochodzą z Twego Miłości pełnego Serca i moje serce do głębi poruszają. Wprawdzie uznaję to i wyznaję, że nie jestem godzien być Twoim sługą, a tym mniej siedzieć przy Stole Twoim. Ale czyż mogę żyć bez Ciebie, skoro Ty jesteś Życiem? Moim pokarmem powinien być raczej chleb gorzkimi łzami pokuty zwilżony, ale ponieważ Ty Sam tak miłośnie zapraszasz mnie, więc przyjdź do mnie nędznego, ubogiego, słabego i ślepego, jakim jestem, żebyś mnie obdarował, uleczył, umocnił i oświecił. Amen.

© salveregina.pl 2023