Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Wyobraź sobie Apostołów, walczących z burzą na morzu Galilejskim.

II. Proś o Łaskę, abyś miał we wszystkich prze­ciwnościach nadzieję w Panu Bogu i wytrwałość.

I. Punkt.

Znużenie Apostołów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Ten dzień pamiętny, zakończony cudownym rozmnożeniem chleba, był dla Aposto­łów nadzwyczaj męczącym. Od świtu aż do póź­nego wieczora nie mieli ani jednej chwili spo­czynku, a nawet noc nie przyniosła im go. Zale­dwie bowiem rozdali żywność między dziesięciotysięczną rzeszę biedaków, Pan Jezus przymusił uczniów wstąpić w łódkę, a uprzedzić się za morze, ażeby rozpuścił rzesze; po czym wstąpił na górę Sam się modlić (zob. Mat. XIV). Jezus rozkazał Uczniom Swoim, aby się oddalili, bo chciał w ten sposób przeszkodzić, aby te tłumy ludu nie ogłosiły Go królem Izraelskim; lecz ten rozkaz musiał być dla nich bardzo przykry, bo nie tylko że rozłączał ich od Pana Jezusa, ale jeszcze pomimo całego zmę­czenia, zmuszał do przepędzenia nocy na uciążli­wej żegludze.

ZASTOSOWANIE. Ten stan, to zajęcie, które ci Pan Bóg wyznaczył, wymaga może bardzo wiele pracy i w dzień i w nocy nieustannych trudów. Narze­kasz i masz się za nieszczęśliwego. Lecz jakże się mylisz! Czyż owszem, nie powinieneś przy­znać, że ta codzienna, nieustanna praca, chroni cię od wielu niebezpiecznych pokus, którym pod­padają zwykle osoby bezczynne? Czy nie należy spodziewać się, że ta praca i te trudy, jeżeli je ofiarujesz Panu Bogu w duchu pokuty i miłości, zastą­pią albo znacznie umniejszą ogień czyścowy, że przygotują ci skarb zasług i odpowiedni stopień Chwały i szczęśliwości w Niebie? A więc prze­stań jęczeć i narzekać, dziękuj raczej Panu Bogu, że cię do takiego życia powołał.

UCZUCIA [**]. Proś o Łaskę, abyś był tak wspa­niałomyślny i wielkoduszny jak Św. Franci­szek Ksawery, który widząc przed sobą ogromne prace, wołał do Pana Boga: Amplius, Domine, amplius! Więcej, o Panie, więcej!

POSTANOWIENIE [***]. W ciężkich chwilach życia mojego będę się zachęcał słowami Mędrca Pań­skiego. Wszystkie rzeczy mają czas, a swym za­mierzonym biegiem przemija wszystko pod słońcem (Ekklesiastes III. 1).

II. Punkt.

Burza na morzu wśród nocy i niebezpieczeństwo Apostołów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Apostołowie puścili się na mo­rze z wyraźnego rozkazu Pana Jezusa, a pomimo to nie mieli powodzenia w żegludze, bo był im wiatr przeciwny. Na próżno usiłowali płynąć wzdłuż brzegu do Betsaidy, którą im Pan Jezus jako przystań był wskazał, bo wiatr pędził ich w przeciwną stronę. Większa część nocy przeszła na tej nu­żącej walce, gdy oto burza wielka stała się na morzu, tak że się łódka falami okrywała i była bliską zatonięcia (Mat. VIII, 24). A Pan Je­zus co czynił wówczas? Patrzył na pracujących u wioseł, mówi Marek Święty, i czuwał nad ich bez­pieczeństwem. Wszakże nie zaraz im na ratunek pośpieszył i nie zaraz uciszył burzę. Dlaczego? Aby ich zaprawić do trudów, odpowiada Św. Jan Chryzostom, aby ich utwierdzić w wierze, w po­korze, w ufności i dać im lepiej uczuć Dobrodziej­stwo i Potęgę Boskiej Pomocy.

ZASTOSOWANIE. Tak samo Pan Bóg postępuje z nami i w tym samym celu dopuszcza niekiedy, abyśmy w spełnieniu naszych obowiązków albo w pracy, w najlepszych intencjach podjętej, doznawali najrozmaitszych przeciwności, trudności i niepowo­dzeń. Dopuszcza na nas Pan Bóg udręczenie ducha lub silne pokusy i pozwala trapić nas nimi przez czas dłuższy, pomimo modlitwy i innych środków uwol­nienia się od nich. Cóż wtedy mamy czynić? Wy­strzegać się przede wszystkim nieufności, znie­chęcenia i tej rozpaczliwej myśli, że nas Pan Bóg opuścił; a przeciwnie wierzyć, że nas wspo­maga Łaską Swoją, że zresztą, co sobie dobrze zapamiętaj, nie żąda od nas nadzwyczajnego po­wodzenia w pracy, ale żąda wierności, że na koniec powróci nam czasu oznaczonego pokój serca i obdarzy słodkością pociech swoich. Zobacz, jaki jest w tej mierze sposób myślenia i działania twego. Uczyń stosowne postanowienia.

ROZMOWA DUSZY [****] z Św. Marią Małgorzatą Alacoque, Wizytką, której Pan Jezus raczył objawić Skarby Łask Serca Swojego, i której my zawdzię­czamy rozpowszechnienie nabożeństwa do tegoż Najsłodszego Serca. Ojciec Św. Pius IX w dniu dzi­siejszym (17 sierpnia 1864) ogłosił Jej beatyfi­kację.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 17
2. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Świętego Jacka: Nabożeństwo do Św. Jacka Odrowąża, Wyznawcy