Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

I. Wyobraź sobie Pana Jezusa ukazującego Serce Swoje i mówiącego: „Oto Serce, które tak bardzo ukochało ludzi”.

II. Proś o Łaskę, abyś za jej pomocą dobrze roz­począł tę nowennę.

 

 

I. Punkt.

Przedmiot nabożeństwa do Boskiego Serca.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Przedmiotem materialnym (jak mówią teologowie) tego nabożeństwa jest serce Słowa Wcielonego. Serce nierozdzielnie połączone z Jego Boską i ludzką Naturą, któremu należy się cześć najgłębsza, jako Samemu Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, tworzącemu z nim jedną istotę. Przedmiotem duchowym, czyli symbolicznym jest Miłość Pana naszego Jezusa Chrystusa, której symbolem — serce. A zatem z jakiego bądź punktu widzenia patrzymy na przedmiot tego nabożeństwa, to przedstawia się nam zawsze jako coś najszla­chetniejszego, najpobożniejszego i najdoskonal­szego. Serce to jest Sercem Pana Boga, Który nas ukochał najtkliwszą Miłością! To Sam Pan nasz, Jezus Chry­stus, czczony w najszlachetniejszej cząstce orga­nizmu Swego Człowieczeństwa i w najpiękniejszym przymiocie Swej Boskości, bo w Miłości Swojej!

ZASTOSOWANIE. Uważamy się za szczęśliwych, skoro ucałować ze czcią możemy tylko cząstkę prawdziwego Krzyża, gwoździe lub ciernie, które przebiły Ręce, lub Głowę Pana Jezusa. Przedmioty te są zaprawdę bardzo godne czci naszej, ale czymże one są w porównaniu z Sercem Pana Jezusowym! Obyśmy więc mogli odprawić tę nowennę tak gorliwie, jak tego wymaga godność jej przed­miotu, wielkość i świętość Zbawicielowego Serca.

UCZUCIA [**]. O słodkie Serce! proszę najgoręcej, spraw, niech Cię co dzień kocham coraz więcej!

POSTANOWIENIE [***]. Każdego dnia Nowenny od­mawiaj to pobożne westchnienie, często je przez dzień powtarzając; niekiedy ucałuj Obraz Najświęt­szego Serca Pana Jezusowego… Abyś nie zapomniał o tych pobożnych ćwiczeniach, umieść ten Obraz przed sobą.

 

 

II. Punkt.

Pobudki nabożeństwa do Boskiego Serca.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Pobudki ze strony Pana naszego Jezusa Chry­stusa: — Żadne nabożeństwo nie może być Panu Jezusowi przyjemniejsze jak to, ponieważ przy­pomina nam ustawicznie, co On uczynił i wycier­piał dla nas. Boskie Serce podobne jest do naszego: miło nam, gdy inni przypominają sobie usługi, któreśmy im oddali. Serce Pana Jezusowe ma te same pragnienia i oczywisty tego dowód we własnych słowach Zbawiciela: Nocy, której był wydany, da­jąc Apostołom władzę konsekrowania chleba i wina, rzekł im: to czyńcie na moją pamiątkę; a następnie dodał: „Ilekroć będziecie ten chleb je­dli i kielich pili, śmierć Pańską będziecie przy­pominać ludziom” (I. do Kor. XI) opowiadać śmierć, którą z miłości ku ludziom idę ponieść, abym ich wybawił od męki wiecznej, a otworzył bramy niebieskie. Ma jeszcze Chrystus Pan inne pragnienie. Żąda, abyśmy naszą czcią i mi­łością wynagrodzili te zniewagi, które wyrządzają Jego Boskiemu Sercu, obecnemu na Ołtarzach na­szych, bluźnierstwa heretyków i bezbożnych, oziębłości, niedbalstwa i nieuszanowania tych, którzy się mienią być jego sługami.

Pobudki ze strony naszej. W nabożeństwie do Serca Pana Jezusowego znajdujemy bardzo skuteczny środek:

1) utrzy­mania się w życiu wewnętrznym;
2) spłacenia długu wdzięczności, którego nieodzownie wymaga nasz Zbawiciel;
3) zachowania i pomnażania w sercu naszym żarliwości w Jego Służbie;
4) otrzymania dla siebie i dla osób nam powierzo­nych obfitych Łask, których Serce Pana Jezusowe jest nieprzebranym Źródłem.

ZASTOSOWANIE. Ileż to i jak silnych pobudek do gorliwego, a wytrwałego odprawiania i do rozpowszechniania nabożeństwa do Serca Pana Jezuso­wego! Jakżeś dotąd postępował? Czy nie masz sobie do zarzucenia występnej niedbałości? Abyś nie ustawał w tym nabożeństwie, pomnij na te słowa Pana Jezusowe do Św. Małgorzaty Alacoque (*): „Oto Serce, które tak bardzo ukochało ludzi, a które od wielu z nich same tylko niewdzięczności od­biera!” I inne słowa: „Na tych, którzy serce moje czcić będą, zleję obfite Błogosławieństwo. Imiona osób, które rozpowszechniać będą nabo­żeństwo do Boskiego Serca mego, będą w Sercu Moim zapisane na wieki” (Żywot błogosławionej Małgo­rzaty Marii).

UCZUCIA. Prosić będę najsłodszego Zbawiciela, aby raczył zapalić w sercu moim ogień Bożej Miłości.

POSTANOWIENIE. Przyłożę się z wielką gorli­wością do nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusowego.

 

 

III. Punkt.

Nowenna, czyli nabożeństwo do Boskiego Serca.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Im pilniej przygotujemy się do jakiej uroczystości, tym większą możemy mieć nadzieję do otrzymania Łask i Darów szczegól­niejszych: Pan Bóg żąda naszego współdziałania. Zresztą przygotowanie takie wzmacnia naszą wiarę i ufność, a to jest pierwszy warunek, którego do­magał się Pan Jezus od tych, dla których chciał cud uczynić. Stąd powstał zwyczaj odprawiania no­wenny, a zwłaszcza nowenny przed uroczystością Serca Pana Jezusowego.

ZASTOSOWANIE. Aby ta nowenna przyniosła ci pożądane owoce, oznacz już teraz, co każdego dnia postanawiasz uczynić, jaką modlitwę, jaki dobry uczynek… jakie umartwienie.

ROZMOWA DUSZY [****] z Sercem Pana Jezusowym, pałającym Miłością do nas.

 

 

[*] Zakonnica PP. Wizytek czyli Nawiedzenia Najświętszej Panny Maryi zmarła r. 1690 w Autin (w Burgundii fran­cuskiej, za czasów Rzymian Augustodunum zwane). Papież Pius IX. stwierdziwszy heroiczność jej cnót, 25 sierpnia 1846 r., policzył ją w poczet błogosławionych 16. września 1864 r. (święto 25. października).

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 7
  2. pobożnego przygotowania się do wspomnienia Św. Antoniego Padewskiego przez Nowennę: Nowenna do Św. Antoniego Padewskiego – dzień 4
  3. Pierwsza Nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa z Św. Małgorzatą Marią Alacoque – dzień 1
  4. Druga nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa – Dzień 1

 

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023