Źródło: Dziewięciodniowe nabożeństwo do świętego Rocha 1886

Nowenna rozpoczyna się od dnia 7 sierpnia.

WEZWANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Miłości Twojej.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. I odnowisz oblicze ziemi.

V. Módlmy się. Boże, Któryś serca wiernych światłem Ducha Świętego oświecić raczył, daj nam w tym Duchu znać co dobre i pociechą Jego zawsze się weselić. Przez Chrystusa Pana naszego.

R. Amen.

DNI NOWENNY:

DZIEŃ I (7 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Narodzenie Św. Rocha i Jego lata dziecinne.

Przyjście na świat Św. Rocha, jak zwykle narodzenie wielkiego Świętego, było prawdziwie cudownym. Jak niegdyś Zachariasz i Św. Elżbieta, rodzice Św. Jana, poprzednika Zbawiciela świata, ubolewali nad tym bardzo, że do późnej starości nie doczekali się dziecięcia, tak również i rodzice Św. Rocha: Jan pochodzący ze szlachetnego rodu i jego bogobojna żona Liberia, mieszkający w jednym ze znaczniejszych miast Francji, martwili się, że nie będą mieli komu przekazać swego mienia i bogatego dobytku. Prosili więc równie gorąco Boga, jak niegdyś Św. Zachariasz i jego żona Św. Elżbieta, aby ich Stwórca potomkiem obdarzyć raczył. Prośba ich spełnioną została. Roku 1295, Liberia powiła śliczne dzieciątko płci męskiej, któremu dano imię Rocha. Już w żywocie matki, niemowlę naznaczone zostało cudownym znakiem: czerwonym krzyżem na piersiach, gdyż Bóg chciał przez to okazać, że Św. Roch przez całe życie swoje okaże się godnym naśladowcą Chrystusa, to jest: że dla Jego Miłości będzie ponosił nie tylko wszelkie krzyże życia, ale ukocha ludzi gorącą miłością Zbawiciela. Już na łonie matki, małe niemowlątko poczęło sobie zadawać umartwienia, gdyż idąc za przykładem swej rodzicielki, raz tylko dziennie, w środy i piątki z piersi matczynej pokarm przyjmowało. W piątym roku swego życia, cudowne dziecię zadziwiało niezwykłą nad wiek swój pobożnością i wstrzemięźliwością, a mając lat dwanaście, umartwiało ciało pokutami i postami, aby materialna powłoka nie wzięła góry nad duchem.

MODLITWA.

Święty Rochu! który już w dziecinnych latach, życiem niewinnym i drobnymi umartwieniami, umiałeś sobie jednać Łaskę i Błogosławieństwo Boże, uproś u Stwórcy dla dziatek chrześcijańskich i całej ludzkości pobożność, czystość duszy i te wszystkie cnoty, które czynią dziatki ziemi, pociechą rodziców, miłymi ludziom i Bogu, użytecznymi dla świata. Wyjednaj u Stwórcy: rodzicom mądrość w prowadzeniu dziatek, by stać się mogły córami i synami Bożymi, dla swego szczęścia, pociechy, pożytku ludzi, a Chwały Bożej. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya. i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ II (8 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Św. Roch zostaje w 20 roku swego życia Sługą Bożym.

W dwudziestym roku swego życia, Św. Roch został sierotą. Opłakawszy śmierć swoich ukochanych rodziców, postanowił zostać sługą Bożym, całe poświęcając Mu życie. Wiedząc z natchnienia Ducha Świętego, że bogactwa bardzo często są przeszkodą do cnoty, a pokusą do złego, sprzedał całą swoją majętność, a otrzymane za nią pieniądze rozdał ubogim; znaczną część swego majątku ofiarował swemu wujowi z warunkiem: aby nie zapominał o ubogich. Ubożuchny więc zupełnie, zdjął z siebie bogate ubranie, a przywdział suknię pielgrzyma. Pożegnawszy krewnych i przyjaciół, z kijem w ręku puścił się w drogę do Rzymu. W tym to mieście wspaniałym, a starożytnym, uświęconym pamiątkami świętymi, siedzi na Stolicy Apostolskiej Ojciec Święty, mądry a świętobliwy. Św. Roch, przechodząc przez miasto Akapedente, dotknięte morową zarazą, zatrzymał się tu z narażeniem własnego życia, by ratować dotkniętych, tą straszną chorobą. Uzyskawszy pozwolenie przełożonego szpitala, dzień i noc pielęgnuje chorych, pociesza słowem namaszczonym miłością gorącą bliźniego, kładzie ze słodyczą anioła pocieszyciela gojący balsam na rany cierpiących. Św. Roch nie używał żadnego lekarstwa, jakich używają zwykle lekarze. On uzdrawiał tylko lekarstwem, które leczy skutecznie wszystkie, choćby największe rany, Znakiem Krzyża Świętego, znacząc nim czoła nieszczęśliwych, dotkniętych morową zarazą, a Znak ten działał cuda. Tym samym lekarstwem świętym uzdrawiał chorych w Rzymie, w Placencji i wielu innych wsiach i miastach, przez które przechodził. Raz uleczył kardynała w Rzymie, którego Papież bardzo cenił, za pomocą Znaku Krzyża Świętego, który na czole kardynała pozostał już całe życie niezatartym.

MODLITWA.

Święty Rochu! wierny Sługo Boży, Naśladowco Chrystusa, ubłagaj nam modlitwami swymi głęboką miłość bliźniego, niechaj z Twoją skwapliwością spieszymy bliźnim na pomoc, wspomagając biednych według naszej możności, pielęgnując chorych, pocieszając smutnych. Obyśmy za Twoim przykładem nie pragnęli skarbów ziemskich, ale dbali o bogactwa duchowe, to jest cnoty, które sprowadzają na ziemię Królestwo Boże i otwierają nam Niebiosa; bo im więcej cnót pomiędzy ludźmi, tym mniej niedoli i wszelkich nieszczęść na ziemi, a więcej na niej prawdziwie chrześcijańskiego szczęścia i błogiego wesela. Sprowadź nam Święty Rochu modlitwami swymi wewnętrzne, a trwałe uweselenie Boże, wypływające ze spokoju ducha, droższe nad wszystkie skarby ziemskie, 0 to cię prosimy z ufnością i wiarą. Oddal od nas potężnymi modlitwami swymi wszelkie klęski i choroby, bądź naszym lekarzem, jakoś był przed wieki błogosławionym lekarzem wsi i miast wielu. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya. i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ III (9 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Cierpliwość Św. Rocha, w znoszeniu krzyżów zesłanych na niego przez Boga.

Bóg, Który własnego Syna nie uchronił od krzyża męki, bolesnymi próbami doświadczył cierpliwości Swego wiernego sługi. W mieście właśnie Placencji, gdzie wszystkich chorych, morową zarazą dotkniętych uzdrowił, Pan straszną nawiedził Go chorobą. Z jakąż anielską cierpliwością Św. Roch znosił okropne cierpienia, nie doznając od ludzi tego serca, jakie tysiącom biednych i cierpiących okazał. Nie dosyć, niewdzięczni mieszkańcy Placencji kazali mu nie tylko wyjść ze szpitala, ale i miasto opuścić, z obawy, aby straszną chorobą nie zaraził ich grodu, który, wielki Święty z narażeniem własnego życia ocalił. Święty Roch nie wymówiwszy ni słowa skargi na niewdzięczność ludzką, z uległością opuszcza Placencję, i ledwo mogąc utrzymać się na nogach wycieńczony chorobą i głodem idzie żebrząc po drodze. Nieludzko, jeden z gospodarzy wiejskich odmówił mu kawałka chleba, ale Święty Roch odpłacił mu modlitwą do Boga zwróconą, a opuściwszy niegościnne progi, z cichą prośbą na ustach wchodzi do pobliskiego lasu; tu nieostrożny myśliwy rani go w nogę. Nie mogąc postąpić już kroku, Święty siada pod drzewem, oczekując z nadzieją i ufnością Zmiłowania Bożego. Bóg z wysokiego Nieba spojrzał z Miłością na wiernego sługę, niespodzianą zsyłając mu pomoc, w bezrozumnym stworzeniu.

MODLITWA.

Święty Rochu! cudowny Lekarzu Boży, wyjednaj nam skutecznym wstawieniem Twoim do Boga, uległość Jego Woli, cierpliwość świętą w znoszeniu tego wszystkiego, co nam w Swojej dobroci zesłać raczy. Obyśmy z Twoją uległością znosili niewdzięczność ludzką, po Chrystusowemu oddając chleb za kamień, a tym sposobem ściągnęli na głowy nasze i wszystkich nam drogich, niepoliczone Dary Boże: Jego Łaskę i Błogosławieństwo. Oby to Błogosławieństwo wylało się na nasze chaty, domki ubogie, nędzne poddasza i pałace bogaczy, w dobrach ziemskich, które nie oddalają od Boga, lżejszym tylko czyniąc życie, dopomagają do tym gorliwszej pracy. W cierpieniach zaś nieodłącznych od życia, daj nam, o Boże! za przyczyną Matki Najświętszej i Św. Rocha moc ducha, uległość, i wytrwałość w dobrem i w cnocie. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya. i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ IV (10 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Św. Roch otrzymuje niespodzianą pomoc i ochronę od śmierci głodowej.

Kiedy Św. Roch, na pozór pozbawiony wszelkiej pomocy, wycieńczony głodem i chorobą, leżał niby nieżywy pod drzewem, całą ufność położywszy w tym Nieograniczonym Miłosierdziu, które nas nie zawodzi nigdy, jeżeli w Nim wszystkie nasze złożymy nadzieje, z synowską wiarą, Stwórca Wszechmocny, Który tak cudownie pięknie lilie polne odziewa i żywi ptactwo niebieskie, i nie dozwala by włos jeden bez Jego wiedzy i Woli spadł z naszej głowy, niespodzianą wiernemu Swemu słudze pomoc zsyła. Jak niegdyś Eliaszowi dawał pożywienie przez kruka, tak Św. Rochowi zesłał żywność przez psa zmyślnego. Był to właśnie pies owego gospodarza, który niemiłosiernie odprawił Św. Rocha od progu swej chaty, gdy do niej zakołatał dotknięty chorobą. Człowiek ów zauważył, że pies jego, co dzień z kawałkiem chleba wybiegał z jego domu; zaciekawiony udał się dnia jednego za nim. Z jakimże zadziwieniem i wstydem ujrzał, że zwierzę więcej od niego okazało litości dla nieszczęśliwego. Poczciwe stworzenie, składało u nóg Św. Rocha przyniesiony kawałek chleba, liżąc mu z przymileniem ręce. Z rumieńcem wstydu na twarzy, skruszony gospodarz padł do nóg Św. Rochowi, prosząc o przebaczenie i zapraszając do swojej chaty. Św. Roch przyjął zaproszenie mówiąc łagodnie: „Nie gniewam się na ciebie, bo Pan Jezus kazał i nieprzyjaciół miłować”. Wielki Święty czas jakiś pozostał w gościnnej chacie gospodarza, i tak go swoim przykładem i świętymi naukami zbudował i do świętobliwego zachęcił żywota, że wyrzekł się świata, oddał się wyłącznie Bogu i do wielkiej doszedł doskonałości, spełniając na sobie słowa Psalmu: „Ze Świętym Świętym będziesz, z przewrotnym przewrotnym się staniesz“ (Ps. 18/17/, w. 26). Unikajmy więc towarzystw złych ludzi, których przykład niebezpiecznym dla nas stać się może, ale chętnie przebywajmy z miłującymi cnotę, bo oni poprowadzą nas do Boga.

MODLITWA.

Święty Rochu! który nie tylko jesteś Patronem chroniącym od niebezpiecznych chorób ciała, ale dbasz równie o zdrowie naszego ducha, przyczyń się do Boga za biednymi grzesznikami, nawróć ich na drogę cnoty, aby ukochawszy wszelkie dobro, które się przyczynia do zbawienia duszy, otrzymać mogli Królestwo Niebieskie, o to cię prosimy w imię zasług Twoich, które Ci zgotowały szczęście wiekuiste w Przybytku Niebieskiej Światłości. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ V (11 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Uwięzienie Św. Rocha i Jego uległe poddanie się Woli Bożej.

Święty Roch przeczuwając: że sława jego dobrych uczynków i cudów jakie działał z Woli Bożej, rozeszła się bardzo daleko na obcej ziemi, chcąc uniknąć czci ludzkiej, a przy tym lękając się ulec pysze, w którą często słaby człowiek wpada, bo natura ludzka jest ułomna, postanowił opuścić obcą ziemię, na którą tyle Łask sprowadził. Przyszedłszy trochę do sił znacznie nadwątlonych, powrócił do rodzinnego miasta. Nikt go tu nie poznał, nawet Jego najbliższy krewny, któremu niegdyś znaczną część majątku ofiarował. Ten krewny był wielkorządcą jego rodzinnego miasta, w którym na nieszczęście, w tym czasie, wielkie panowały rozruchy. Wielkorządca uważając Św. Rocha za szpiega, kazał go uwięzić. — Było to nowe doświadczenie Boże, zesłane dla wypróbowania stałości w Wierze Świętego; gdyż Bóg najczęściej zsyła krzyże tym, których najwięcej ukochał, aby ich za cierpliwe znoszenie tych ciężkich doświadczeń, tym obficiej udarować w niebie. Św. Roch bez szemrania, z cierpliwością bez granic i pokorą prawdziwie świętą, znosił przez 5 lat uwięzienia głód, pragnienie, wystawiony raz na zimno, to znów na gorąco do nie zniesienia, doznając przy tym okrutnego obchodzenia dozorców, ich niesłusznego gniewu i słów obelżywych. Jedyną Jego pociechą była modlitwa, i nadzieja oglądania Świętego Oblicza Boga w Wiekuistej Jasności. Amen.

MODLITWA.

O wielki Święty! Cudotwórco Błogosławiony, wyjednaj nam u Boga Twoją wielką pokorę, i uległość w znoszeniu doświadczeń Bożych i krzywd jakie by nam ludzie zadali. Niechaj najlżejsze szemranie przeciwko Woli Bożej, nigdy na naszych nie postanie ustach, niechaj przeciwnie zawsze dziękujemy Bogu, tak za doświadczenia bolesne, które zbliżają nas do Niego, i jednają odpuszczenie grzechów, jak za pociechy zesłane, co umilają życie i lżejszymi czynią jego ciężary. Matko Boża! Która modlitwami Twymi do Syna Najmilszego, jednałaś pewno nieraz wielkie Łaski dla Św. Rocha, wymódl i dla nas słabych, ułomnych ludzi pokrzepienie dla naszego ducha i ciała. Wyjednaj nam pobożność, niewinność i czystość serca, abyśmy równie jak Roch Święty miłymi Ojcu Niebieskiemu stać się mogli. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ VI (12 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Bogobojna śmierć Świętego Rocha.

Święty Roch, widział spokojnie zbliżającą się śmierć, gdyż ona nie jest straszną dla sprawiedliwego, ale jak Anioł Boży zbliża się łagodnie do jego łoża, by duszę uwolnić od cierpień ziemskich i wprowadzić do Chwały Wiekuistej. Wierny Sługa Boży wyspowiadawszy się z najwyższym skupieniem ducha, przyjął Komunię Świętą z niewysłowioną radością i pobożnością bogobojnego Chrześcijanina, wreszcie Ostatnie Olejem Świętym Namaszczenie, błagając Boga o wielkie Łaski. I o cóż prosił Ojca Niebieskiego wielki Święty? Czy o Dary dla zbawienia duszy? Tego już nie potrzebował, gdyż był Świętym za życia. On błagał Stwórcę, by Mu udzielił w Niebie leczenia, uchronienia od morowej zarazy tych wszystkich, którzy by się do Niego uciekali, prosząc Jego wstawienia do Boga. Po czym napisał imię i życie swoje na tablicy, i w cichym spokoju ducha, który jest udziałem Wybranych Pańskich, zasnął w Bogu dnia 16 Sierpnia 1327 roku, mając lat trzydzieści dwa.

MODLITWA.

Święty Pański! wymódl nam u Ojca Niebieskiego, śmierć tak łagodną, spokojną jaką była Twoja. Obyśmy w czasie naszej doczesnej pielgrzymki, żyjąc jak Bóg przykazał pobożnie, świętobliwie, w pracy gorliwej, uczciwie, po Bożemu, w zgodzie z sumieniem, ludźmi i Bogiem, zasługując na miłość bliźnich, Opiekę Boga, doszli do naznaczonego celu, a przed końcem życia, odbywszy ze skruchą i pobożnością Spowiedź powszechną, pokrzepieni Ciałem i Krwią Przenajświętszą Pana Jezusa, łagodnie zasnęli w Panu. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ VII (13 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Pogrzeb Świętego Rocha.

Po śmierci Św. Rocha, kiedy z lekceważeniem zabierano się do Jego pogrzebu, z najwyższym zadziwieniem znaleziono przy Nim tablicę, na której ujrzano nie tylko słowa ręką Św. Rocha nakreślone, ale i wyrazy, które Anioł napisał Boży, w tych słowach: „Świadczę, iż dotknięci morową zarazą, którzy by pomocy Św. Rocha wzywali, od tej strasznej klęski uwolnieni zostaną”. Kiedy tę tablicę pokazano wujowi Św. Rocha, głębokim żalem przenikniony, kazał święte zwłoki z największą okazałością pochować. Nie dosyć, z rozkazu tegoż krewnego stanął wkrótce kościół wspaniały, ku czci Św. Rocha zbudowany, gdyż przez Swego wiernego sługę, Bóg wiele cudów czynił, nie tylko na miejscu, w którym święte Jego zwłoki spoczywały, ale wszędzie, gdzie tylko w Jego imieniu, o oddalenie morowej zarazy błagano.

MODLITWA.

Święty Pański! który już od wieków przebywasz w Wiekuistej Światłości, śpiewając razem z Chórami Aniołów pochwalne hymny Bogu, oddal od nas modlitwami Swymi, nie tylko wszelkie klęski i choroby ludzi trapiące, tak ducha jak ciała, ale sprowadź obfitość pod nasze strzechy, uproś urodzaje naszym polom, łąkom, ogrodom, byśmy błogosławione plony z naszej pracy otrzymać mogli. Ubłagaj wreszcie Łaskę i Błogosławieństwo, każdemu uczciwemu, a użytecznemu zajęciu, o to Cię prosimy w imię tych Łask, jakie sprowadzałeś od Boga modlitwami Swymi na głowy ludzkie, za Swego życia świętobliwego. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ VIII (14 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Cuda za przyczyną Św. Rocha doznane.

Odtąd wszystkie miejsca, na których wzywano pomocy Św. Rocha, doznały błogich owoców Jego wstawienia. W r. 1414 odbywał się w mieścić Konstancji wielki Katolicki Sobór, złożony z biskupów, arcybiskupów, radząc o potrzebach kościoła; właśnie wówczas morowa zaraza wyludniała miasta i wsie całe. Kiedy wszelkie środki lecznicze, używane dla złagodzenia choroby, wyczerpane zostały, ludzie uciekli się do Św. Rocha. Urządzono więc procesję, na której niesiono chorągiew, z wyobrażeniem Św. Rocha, obchodząc uroczyście dzień, ku czci Jego wyznaczony. Modlitwy tłumów całych, które spieszyły zewsząd pod opiekuńczą chorągiew Świętego, sprowadziły zmiłowanie Boże. Morowa zaraza, jakby cudem zażegnana, srożyć się przestała.

MODLITWA.

Św. Rochu! miły w Oczach Boga, który łaskawie zanosisz nasze modlitwy do Stóp Tronu Bożego, ponieś i te prośby do Ojca Niebieskiego, jakie zanosimy do Niego, za nasze rodziny, krewnych, przyjaciół i wszystkich bliźnich. Uproś dla naszych dziatek niewinność serca, pilność w pracy i nauce, posłuszność dla rodziców i nauczycieli. Wybłagaj dla żon i mężów, ojców i matek zgodę, miłość wzajemną, gorliwość w pracy, pobożność, mądrość życia, oddal niezgody, wszelkie złe duszy grożące, ustrzeż od grzechu i błędów, o to Cię błagamy z miłością i wiarą gorącą. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya i jedno Wierze w Boga.

DZIEŃ IX (15 Sierpnia).

ROZWAŻANIE.

Cześć powszechna oddawana Św. Rochowi, i Jego kanonizacja.

W wielu miastach i miasteczkach chrześcijańskich zawieszano kościoły, kaplice, stawiano Ołtarze, pobudowano obrazy, z wyobrażeniem Św. Rocha. Zwłoki jego w roku 1481 prze niesiono z wielką uroczystością do Wenecji, miasta leżącego we Włoszech. W mieście tym, wspaniałej budowy wystawiono kościół, pod wezwaniem Św. Rocha. Papież Paweł III policzył Św. Rocha w poczet Świętych, Zakonu trzeciej Reguły Św. Franciszka, bullą wydaną w 1547 r. Takiej czci na ziemi doczekał się wielki Święty; który za życia własnymi dłońmi goił rany ludzkie, narażał się na niebezpieczeństwa, zagrażające Jego życiu: leczył choroby zaraźliwe, nie pragnąc za wielkie poświęcenia wdzięczności ludzkiej, bo najwyższą zapłatę znajdował jedynie w sercu własnym. Wiemy przy tym: jak dobrem za złe odpłacał, jak nigdy nie gorszył się niewdzięcznością ludzką, gdyż szło mu jedynie o dobro bliźnich, o zbawienie ich duszy, o nawrócenie grzeszników na drogę cnoty. Dziś, gdy tyle klęsk, cierpień i niedoli ludzi uciska, gdy nędza, brak środków do pracy, i stąd wypływające wszelkie złe bezbożność, lekceważenie życia szerzy się po świecie, uciekajmy się do Św. Rocha, do jego wstawienia, by wyjednał dla cierpiącej ludzkości, to potrzebne i upragnione Miłosierdzie Boże.

MODLITWA.

Święty Pański! Którego serce głęboką miłością bliźniego przeniknione było, ubłagaj nam u Boga Jego Nieograniczone Miłosierdzie. Oto nędza nas uciska: sieroty zostają bez dachu, nędzarze wyciągają ręce z prośbą litości. Smutni i opuszczeni oczekują pomocy. Łzy gorzkie płyną w ciszy, samotnie, któż je otrze, kto sieroctwo i opuszczenie nasze Ojcu litości ukaże? O Święty Pański! coś na ziemi nad ludzką płakał niedolą, ukaż nasze łzy Panu miłosierdzia, za przyczyną Twoją, niech ześle Ducha Łaski, by ^ ciemnych oświeciła, a dla cierpiących stała się balsam em pociechy. Święty Rochu wyjednaj u Boga zwycięstwo dobra nad duchem ciemności, by pokojem, miłością i weselem Bożym uweselony został świat cały, byśmy w świętej jedności, pokoju i zgodzie zaśpiewać mogli Panu, wielki hymn pochwalny. Amen.

3 Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Marya i jedno Wierze w Boga.

Każdego dnia Nowenny należy zakończyć poniższą Litanią.

Litania do Św. Rocha

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

Święta Maryo, módl się za nami.

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Święty Rochu, Chrystusa Wyznawco

Święty Rochu, drogi klejnocie całego świata

Święty Rochu, Patronie Państwa Włoskiego

Święty Rochu, godny Synu i ozdobo państwa francuskiego

Święty Rochu, Ojcze ubogich najłaskawszy

Święty Rochu, wzgardzicielu świata najmężniejszy

Święty Rochu, pielgrzymie ziemski najcierpliwszy

Święty Rochu, obywatelu niebieski najchwalebniejszy

Święty Rochu, najosobliwszy Patronie od powietrza morowego

Święty Rochu, cudotwórco wielki Chrystusowy

Święty Rochu, obrońco wiary świętej najpotężniejszy

Święty Rochu, przedziwny Chrystusowego ubóstwa naśladowco

Święty Rochu, najmilszy wdów i sierot Opiekunie

Święty Rochu, żarliwy dusz miłośniku

Święty Rochu, lekarzu chorób ludzkich najskuteczniejszy

Święty Rochu, wizerunku prawdziwej pobożności

Święty Rochu, wodzu w drodze cnót najdoskonalszy

Święty Rochu, przykładzie cudowny Ducha Apostolskiego

Święty Rochu, Krzyża Pańskiego ponosicielu najcierpliwszy

Święty Rochu, życiem Aniele najniewinniejszy

Święty Rochu, wielki afektem i skuteczny Patryarcho ludu Bożego

Święty Rochu, Darem i Duchem Boskim przedziwny Proroku

Święty Rochu, najgorliwszy nieumiejętnych doktorze

Święty Rochu, prawdziwy życia Chrystusowego Wyznawco

Święty Rochu, najmocniejszy panieńskiej czystości obrońco

Święty Rochu, w którym wszystkich świętych zasługi z Boskiej dobroci szanujemy i czcimy,

Święty Rochu, wodzu i orędowniku wiernych

Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie

Przez zasługi Św. Rocha, gorliwego Miłośnika Twego,

Abyś nas od powietrza, głodu, ognia i wojny wybawić raczył,

Abyś nas od moru grzechowego zachować raczył,

Abyś nas za przykładem Św. Rocha w Służbie Twojej Świętej utwierdzić raczył,

Abyś nam synom i córkom Jego zgodę i miłość prawdziwą dać raczył,

Synu Boży,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

ANTYFONA. Uczynię go podobnym mężowi mądremu, który zbudował dom swój na opoce.

V. Umiłował go Pan i przyozdobił go,

R. W szatę Chwały go przyoblekł.

V. Módlmy się. Boże! Któryś Błogosławionemu Rochowi, przez Anioła twego przyobiecał, że każdy nabożnie go wzywający od wszelkiego morowego naruszenia wolnym miał zostawać; daj nam prosimy, aby którzy jego pamiątkę nabożnie obchodzimy, mocą zasług jego od śmiertelnego powietrza ciała i duszy byli zachowani. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą żyje i króluje, Bóg na wieki wieków.

R. Amen.

© salveregina.pl 2023