Źródło: Nabożeństwo do Świętych Apostołów Piotra i Pawła 1930r.

 

 

DZIEŃ PIERWSZY.

Powołanie Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

 

I. Zbawiciel nasz, chcąc wynieść tych dwóch Apostołów na pierwsze miejsce w Kościele Swoim, wezwał Ich także do siebie. Piotra przyzwał nad morzem Galilejskim w czasie, gdy zajęty był rybołówstwem (zob. Mt 4, 19), Pawła niedaleko Damaszku, i to wtedy, gdy on właśnie chrześcijan prześladował (zob. Dz. Ap. 9). Łaska Boska, uczyniła pierwszego Pasterzem Kościoła (zob. J 21, 17), drugiego naczyniem wybranym na pożytek ludów wszystkich (zob. Dz. Ap. 9, 15). Widzimy więc, że Łaska Pańska nie odwróciła się ani od ubóstwa rybaka, ani od grzesznika. Za pomocą tej Łaski Boskiej ubogi czy grzesznik świętym być może, jeżeli go tylko Bóg ową Łaską Swą obdarza.

Czy my odczuwamy tę Łaskę Boga i głęboko oceniamy jej następstwa, czy przeświadczeni jesteśmy, że wszystkie zgryzoty sumienia, wszystkie przeciwności i nieszczęścia, to głosy są Niebios, które wzywają nas do życia cnotliwszego? Lub może uważamy to wszystko za wynik przywidzenia, za sprawę złości ludzkiej, za przypadek prosty, który nas trapi? Otóż Łaska Boska jest jak owo lekarstwo, nie sprawiające skutku, jeśli go chory nie użyje; a najpewniej lekarstwa nie użyje, gdy go nie pozna.

Prośmy Boga, iżby najłaskawiej oświecił ciemność naszą, iżbyśmy poznali Łaski Jego, a z nich pożytek odnieśli.

3 Ojcze nasz… 3 Zdrowaś Marya… i Chwała Ojcu… można odmawiać po każdym punkcie.

 

II. Rozważ, jak ślepym było posłuszeństwo tych dwóch Apostołów na głos powołania Boskiego. Jakkolwiek ubogim był Prawodawca i bardzo mało miał naśladowców; jakkolwiek wyznanie nowej wiary, innej zupełnie od tej, jaką wyssali z łona matki, wiary, która mało mając powagi, nader wiele kosztować ich miała, zwłaszcza, gdy wymagała od nich wyrzeczenia się wszelakich dóbr i zaparcia się siebie; to jednak nic ich od przyjęcia tej wiary nie wstrzymało, bo z całą gorliwością i oddaniem się podzielili oni nowe życie z Chrystusem.

Zdolne ku temu tylko serce wielkie, które pragnie naśladować boskiego swego Nauczyciela. Bóg nie przyjmuje ofiar rozdwojonych, w których ma ciało cząstkę swoją i duch swoją. Godnym uczniem Zbawiciela nie może być także ten, nad kim przemagają względy ludzkie, lub kto się przywiązuje do dóbr i uciech ziemskich. Ponieważ i ty powołanym jesteś do odmiany życia, więc zerwij stanowczo ze wszystkim, cokolwiek by przeszkodą do zjednoczenia się z Bogiem być mogło. Pamiętaj, iż dwom panom służyć nie można, iż w jednym sercu nie mogą gościć i Łaska Boska i grzech.

 

III. Rozważ, z jakim pośpiechem ci Apostołowie poszli za powołaniem Boskim. Nie namyślali się bynajmniej, nie wahali, nie naradzali się z przyjaciółmi, nie czekali, co powiedzą krewni.

Św. Piotr, jako świadczy Św. Mateusz Ewangelista, zaledwie usłyszał, iż go Zbawiciel powołuje do siebie, natychmiast porzucił sieci swoje, a Św. Paweł, według świadectwa Św. Łukasza, na jeden głos z Nieba, który go skarcił, przestał być złym i grzesznym.

Kto wie, czyby się kiedy poddali powołaniu Boskiemu, gdyby go wtenczas zaniechali. Pamiętaj, czym prędzej wiec czynić to, czego Bóg żąda od ciebie. Korzystaj z każdej zdarzającej się ku temu sposobności tak skwapliwie, z taką usilnością, z jaką dobry kupiec stara się przy każdej okoliczności zysków sobie przysparzać.

Nie zatykaj uszu na głos Boski, by Bóg nie przestał wołać ciebie, i by nie stało się z tobą tak, jak z onymi na wieczerzę wezwanymi, którzy wzgardziwszy pierwszym wezwaniem, wzgardzeni byli później i na zawsze odrzuceni.

 

 

MODLITWA.

O Święci Apostołowie, którzyście głosu Chrystusa tak prędko usłuchali, idąc za Nim z takim pożytkiem dla dusz waszych i Kościoła św., uproście u Boga, iżbyśmy się stali godnymi Jego wezwania i natchnienia, które by oświecając rozum, a wzruszając serce, odwodziło nas od zła, a zachęcało do dobra, A że nie dosyć na powołaniu Boskim, jeżeli człowiek nie jest mu powolnym, zjednajcie nam powolność i odwagę, abyśmy wspólnie z wami mając wezwanie, spiesznie zwrócili się do Chrystusa i razem z wami naśladowali Nauczyciela naszego. Amen.

 

 

ANTYFONA.

Tyś jest Pasterzem owiec, Księciem Apostołów, Tobie oddane są klucze Królestwa Niebieskiego.
Tyś jest naczyniem wybranym, Święty Pawle Apostole, opowiadaczem prawdy po całym świecie.
V. Postanowisz je książęty nad wszystką ziemią.
R. Pamiętni będą Imienia Twego, Panie.
V. Módlmy się. Boże, którego prawica Błogosławionego Piotra chodzącego po wałach morskich, by nie był pogrążon, podniosła, a współapostoła jego Pawła po trzykroć tonącego, z głębokości morskich wybawiła, wysłuchaj nas litościwie, abyśmy za Obu zasługami wiecznej chwały dostąpili. Który żyjesz i królujesz po wszystkie wieki wieków.

R. Amen.

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023