X. Rozmyślanie.
Zawartość strony
O CHWALE NIEBIESKIEJ.
Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959)
Rozmyślanie.
Przymioty ciała zbawionych
I. będą stanowić subtelność i jasność,
II. chyżość i niecierpiętliwość.
„To, co skazitelne, musi przyoblec się w nieskazitelność, i to, co śmiertelne, przyoblec się w nieśmiertelność” (1 Kor 15, 53).
I. Gdy w Dzień Sądu Ostatecznego otworzą się groby, ciała zmarłych połączą się znowu z duszami. Błogosławione dusze z wielką radością ożywią towarzysza życia i swych walk. Dopiero ten dzień dopełni miarę szczęśliwości zbawionych ludzi. Osiągną bowiem stan pomyślany przez Stwórcę: świętość i chwałę dusz w uwielbionej materii ciał. Razem pracowały w Służbie Bożej, w zachowaniu Jego Przykazań, teraz razem będą uczestniczyć w nagrodzie wiecznej! Ciała Wybranych staną się świetlanymi naczyniami dusz zjednoczonych z Panem Bogiem. Uroda ich będzie najczystszym wyrazem ich ukrytej duchowej piękności. Teologowie wymieniają cztery przymioty uwielbionych ciał: subtelność, jasność, chyżość i niecierpiętliwość. Subtelność oznacza uwolnienie ciał od ociężałości materii; staną się one delikatne, prawie duchowe i odpowiednie do przyjęcia uwielbionych dusz. Mocą, tej właściwości ciało będzie poddane zupełnie panowaniu duszy jako uwielbione narzędzie służące do łatwego i całkowitego zjednoczenia, uzgodnionego działania i miłowania Pana Boga i radowania się Nim. Mocą jasności otrzyma ciało, tak często w życiu zeszpecone, i zniekształcone grzechami, swą pierwotną, zamierzoną przez Pana Boga piękność i blask, który przewyższy wszystkie piękności ziemskie.
Chrystus Pan pokazał Swym Apostołom w widzeniu na Taborze, jak będą przemienione nasze ciała. „Przemieni On ciała naszego uniżenia i upodobni je do Ciała Jasności Swojej” (Flp 3, 21). Jaki nadmiar szczęśliwości nas tam napełni, gdy ciałem i duszą weźmiemy udział w najbogatszej pełni Istnienia i Życiu Pana Boga!
II. W miejsce ciała słabego, którego zmęczenie zawsze powstrzymuje w tym życiu naszego ducha, wystąpi ciało pełne mocy i siły, przeniknięte poczuciem zdrowia i sprawności, nie skrępowane niczym w swych poruszeniach, niczym nie osłabione. Przez przymiot chyżości stanie się wolne od przyrodzonych praw ciążenia, tak, że będzie się mogło poruszać lekko, szybko i w każdym kierunku. Przestrzeń i materia nie będzie dla niego przeszkodą. Wśród cierpień i chorób możemy w tej myśli znaleźć pociechę. Choćby ciało nasze było sparaliżowane i przykute do łoża, otrzyma kiedyś dar ruchliwości, dar wiecznego zdrowia i poczucia młodzieńczej siły.
Niecierpiętliwość i nieskazitelność ustali w nim szczęśliwy stan, w którym nie będzie już zdolne odczuwać żadnego bólu. Nawet ogień piekielny, gdyby się z nim zetknęło nie sprawiłby mu żadnego bólu. U potępionych ciała, chociaż nieśmiertelne, „nieskazitelne”, jak je Apostoł nazywa, będą jednak odczuwały męki i cierpienia. W życiu nieraz choroby, wypadki pozostawiają na ciele ślady swoje np. kalectwo. W przemienieniu wszystko to zniknie. O tych czterech przymiotach uwielbionych ciał powiada Św. Tomasz z Akwinu: „Subtelność uwielbia ciało w jego istocie, jasność uwielbia jego zewnętrzne właściwości, chyżość umożliwia mu przenoszenie się z miejsca na miejsce z największą szybkością, niecierpiętliwość utrzymuje je i na wieczne czasy czyni je nieśmiertelnym!” Z tak błogim zachwytem odczujemy kiedyś w sobie młodzieńczą siłę! Jak piękne i wspaniałe będzie kiedyś nasze ciało. Jaką radością będzie dla nas to, że ono nigdy nie zmieni się i nie zniszczy i na wieki brać będzie udział w chwale i szczęściu duszy.
Modlitwa:
Mój Boże, któż by nie chciał służyć Ci radośnie, gdy Ty za wyrzeczenie się doczesnego zadowolenia, za cierpliwe znoszenie krótkich trudów dajesz wieczną nagrodę? Uczestnikiem jej czynisz także i ciało nasze. O jak hojnie, zbyt hojnie wynagradzasz ciału i duszy to niewiele, które one z miłości ku Tobie czyniły! „Jakże miłe są Przybytki Twoje, Panie, tęskni dusza moja do przedsionków Twoich. Serce moje i ciało uweseliły się w Bogu żyjącym” (Ps 83, 2). Daj mi, błagam, tę Łaskę radowania się z Tobą przez wieczność. Amen.
© salveregina.pl 2022