Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

UWAGA!

W środy Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

Kto strzeże Pana swego, uczczon będzie. — Przyp. 27, 18.

PRZYGOTOWANIE. — Musimy wierzyć, iż życie Św. Józefa, który patrzył na Pana Jezusa i Najświętszą Pannę Maryę i żył z Nimi, było nieustanną modlitwą, bo­gatą w akty wiary, ufności, miłości, poddania się Woli Bożej i ofiary. Jeżeli nagroda odpowiada za­sługom, pomyśl, jak wielką Chwałą Św. Patryarcha cieszy się w Niebie! Bardzo słuszne jest zdanie, iż On, jeśli wyłączymy Najświętszą Dziewicę, przewyższa Wszystkich Świętych. Toteż, gdy Św. Józef chce uprosić jaką Łaskę dla Swych czcicieli, to nie prosi, lecz pod pewnym względem rozkazuje Panu Jezusowi i Maryi.

I. — Chwała, jakiej Pan Bóg Swym Świętym w Nie­bie udziela odpowiada świętości życia, jakie wie­dli na ziemi. Aby poznać świętość Św. Józefa dość wiedzieć, co mówi o nim Ewangelia: A Józef, mąż Jej, będąc sprawiedliwym… Mąż sprawiedliwy to taki, który posiada wszystkie cno­ty; komu choć na jednej cnocie zbywa, tego spra­wiedliwym nazwać nie można.

Jeżeli Duch Święty nazwał Józefa sprawiedliwym, gdy ten zaledwie został mężem Maryi, pomyśl, ja­ką obfitość Miłości Bożej i wszelkich cnót nasz Święty zaczerpnął z rozmów i nieustannego prze­bywania z Najświętszą Dziewicą, która była dlań naj­piękniejszym wzorem cnót wszelakich. Jeśli sam głos Maryi wystarczył do uświęcenia Jana Chrzci­ciela i napełnienia Duchem Świętym Elżbiety, do jakże wysokiego stopnia świętości musiała dojść piękna dusza Św. Józefa w czasie tak długiego pożycia z Najświętszą Panną Maryą.

Oprócz tego jakież pomnożenie w cnotach i za­sługach musimy przypuścić u Św. Józefa w czasie nieustannego tak długiego przebywania z Samą Świętością, Panem naszym, Jezusem Chrystusem? Przecież Św. Jó­zef Mu służył, pracował na Jego wyżywienie i Mu towarzyszył. Jeśli Pan Bóg obiecuje temu nagrodę, kto dla Jego Miłości poda ubogiemu kubek wo­dy, pomyśl, jak wielkiej Chwały musiał udzielić Św. Józefowi, który ocalił Pana Jezusa z rąk Heroda, zaopatrywał Go w odzież i pożywienie, tyle razy nosił Go na rękach i wychowywał z taką miłością! — Musimy być więc przekonani, iż życie Św. Józe­fa, który patrzył na Pana Jezusa i Maryę i żył wraz z Nimi, było nieustanną modlitwą, bogatą w akty wiary, ufności, miłości, poddania się Woli Bożej i w ofiary. Jeśli nagroda odpowiada zasługom ze­branym za życia, pomyśl, jak wielka jest Chwała Św. Józefa w Niebie!

II. — Św. Augustyn porównuje innych Świę­tych do gwiazd, a Św. Józefa do słońca. O. Suarez powiada, iż bardzo słuszne jest zdanie, że Św. Jó­zef, po Maryi, przewyższa wszystkich innych Świę­tych tak co do zasługi jak i Chwały. Z tego Czcig. Bernardyn de Bustis wyprowadza wniosek, iż Św. Józef pod pewnym względem rozkazuje Panu Jezuso­wi i Maryi, gdy chce jaką Łaskę wyjednać dla Swych czcicieli.

Modlitwa:

Mój Święty Patryjarcho, teraz gdy cieszysz się w niebie na wysokim tronie, blisko swego ukocha­nego Pana Jezusa, Który był Ci poddany na ziemi, miej litość nade mną, żyję bowiem wśród tylu nieprzy­jaciół, szatanów i złych namiętności, którzy to wro­gowie wciąż na mnie uderzają, aby mnie pozba­wić przyjaźni Pana Boga. Przez Łaskę, jaka na ziemi dostała Ci się w udziale, iż cieszyłeś się nieustannym towarzystwem Pana Jezusa i Maryi, wyjednaj mi, abym przez resztę dni swego życia był zawsze złą­czony z Panem Bogiem i umarł, kochając Pana Jezusa i Mar­yę. Uproś mi, abym kiedyś wraz z Tobą mógł się cieszyć Ich Towarzystwem w Królestwie Błogosła­wionych.

Mój Jezu ukochany, drogi mój Odkupicielu, kiedyż dostanę się do Nieba, by tam się Tobą cie­szyć i kochać Cię bez obawy, bym Cię mógł zno­wu utracić? Póki żyję, zawsze to niebezpieczeń­stwo mi zagraża. Mój Panie i Jedyne Dobro moje! Przez Zasługi Św. Józefa, którego tak kochasz i ta­ką Chwałą otoczyłeś w Niebie, przez Zasługi Twej Drogiej Matki, przede wszystkim zaś dla Zasług Twego Życia i Twej Śmierci, przez które wyjedna­łeś mi wszelkie dobra i pełnię nadziei, nie dopuść, bym miał Cię przestać miłować na tej ziemi, spraw, abym dostał się do tej Ojczyzny, gdzie miłość kró­luje, by Cię posiadać i kochać ze wszystkich sił i nie oddalać się od Ciebie i Twej Miłości przez całą Wieczność. Amen. (II, 432)

© salveregina.pl 2023