Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Wyobraź sobie Apostoła, głoszącego te słowa: Wszystko ku Chwale Bożej czyńcie (Kor. X).

II. Proś o gorącą żarliwość o Chwałę Bożą.

I. Punkt.

Na czym zależy gorliwość o Chwałę Bożą.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Zewnętrzna cześć i chwała, o ile ją chciał Pan Bóg objawić przez Dzieło stworzenia, zależy na tym, że człowiek, obdarzony rozumem, sam jeden zdolny do poznania swego Stwórcy i niezliczonych Cudów wszechświata, oddaje nieustannie cześć Panu Bogu samemu, przejęty uczuciami głębokiego podziwienia, uwielbienia wdzięczności i ofiarowania samego siebie. Gorliwość wtedy o Chwałę Bożą polega na tym, abyśmy te same uczucia przelali na innych i przejęli nimi, jeżeliby to było możliwe, serca wszystkich ludzi.

ZASTOSOWANIE. Cóż słuszniejszego, cóż zgodniejszego z pojęciem prostej sprawiedliwości, jak ta gorliwość o Chwałę Bożą? Każde dziecko szlachetniejszych uczuć, dbałe i troskliwe jest o chwałę i sprawy swojego ojca. Pan Bóg jest naszym Ojcem, Jemu najpierw zawdzięczamy życie i wszelkie dobro życia; nic więc naturalniejszego, nic słodszego dla człowieka, jak ta żarliwość o Chwałę Bożą? Wszystkie serca powinny jakby mimowolnie wznosić się ku Niebu nieustannym hymnem adoracji, czci i wdzięczności. Ale nie­stety, tak nie jest! Większa część ludzi dzisiej­szych zasługuje na zarzut, jaki Mojżesz uczynił wybranemu ludowi: Opuściłeś i zapomniałeś Pana, Stworzyciela twego. (Deut. XXXII). Czyli nie za­sługujesz do pewnego stopnia na ten zarzut? Czy nie jesteś zazwyczaj bardziej zatrudniony i zajęty sobą, jak Panem Bogiem? Czulszy na zniewagi wyrządzone tobie, jak na zniewagi wyrządzane ustawicznie Panu Bogu?

UCZUCIA [**]. Opłakuj zaślepienie świata, ubolewaj nad własną nieczułością, błagaj o żarliwość o Chwałę Bożą i o zapomnienie samego siebie.

POSTANOWIENIE [***]. Z wielką gorącością serca wymawiać zawsze będę te słowa: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

II. Punkt.

Wzniosłość gorliwości o Chwałę Bożą.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Niepodobna wyobrazić sobie nic wznioślejszego, nic większego nad cel, który Sobie Pan Bóg wytknął we wszystkich swoich dzie­łach. Tym celem nie co innego, jak On Sam i Chwała Jego, mówi bowiem Pismo: Pan wszystko udziałał Sam dla Siebie. (Przyp. XVI). Ten sam cel istotny i wyraźny miał Pan Bóg, stwarzając czło­wieka na Wyobrażenie i Podobieństwo Swoje. Ku Chwale Mojej stworzyłem go. Stąd wniosek, a raczej przykazanie Apostoła: Czy jecie czy pijecie, czy co innego czynicie, wszystko ku Chwale Bożej czyńcie. Jakież to szczęście dla człowieka, że zawsze i we wszystkim działać może w tym samym celu, który Sobie Pan Bóg założył we wszystkich Czynach Swoich.

ZASTOSOWANIE. Usiłujmy odpowiedzieć godnie naszemu posłannictwu, chwalebnemu posłannictwu rozkrzewienia Chwały Pana Boga i to Chwały jak największej. Pomnażajmy ją najpierw u siebie sa­mych: składając Panu Bogu ustawiczny hołd ze wszy­stkiego, czym jesteśmy i co posiadamy, szukając w każdej rzeczy Jego Świętej Woli z postano­wieniem niesprzeciwiania się jej najmniejszą niewiernością. Pomnażajmy Ją następnie u drugich, przyczyniając się według możności do rozszerze­nia Służby i Miłości Bożej, wspierając dzieła gorliwości, bądź to współdziałaniem czynnym, bądź też modlitwą, Komunią Świętą, Mszą Świętą itp. Jak da­lece byliśmy wierni naszemu posłannictwu? Dopełnijmy, czego niedostaje podwojeniem naszej gorliwości.

UCZUCIA. Proś Pana Boga, aby cię raczył uczynić uległym, a potężnym narzędziem Chwały Swojej.

POSTANOWIENIE. Cenić wiedzę i sławę o tyle, o ile mogą się one przyczynić do większej Chwały Pana Boga.

III. Punkt.

Zasługa gorliwości o Chwałę Bożą.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Skoro nie ma nic doskonalszego i bardziej Boskiego, jak dzieła gorliwości o Chwałę Bożą, to wnieść należy, że nie jedna nam większej zasługi w Oczach Pana Boga, a tym samym nie przynosi nam samym większej chwały w wiecz­ności jak one, wedle tych słów Pańskich: Kto­kolwiek Mnie wielbić będzie, wielbić go będę (I. Król. II).

ZASTOSOWANIE. Myśli te zachęcić cię powinny do chętnego i prędkiego korzystania z każdej sposobności przyczynienia się do Chwały Bożej. Nie może ci zabraknąć takich sposobności; znaj­dziesz je wszędzie, nie wychodząc z własnego domu, prowadząc dobrym przykładem dzieci twoje, podwładnych, braci, siostry twoje i wszystkich, z którymi przebywasz do doskonałości i przyczy­niając się w ten sposób do Chwały Pana Boga.

ROZMOWA DUSZY [****] z Św. Franciszkiem Ksawerym którego wielkość gorliwości o Chwałę Bożą i jej skutki podziwu są godne.

Zachęcamy do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Matki Boskiej Bolesnej w miesiącu lutym ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lutowe ku czci Matki Boskiej Bolesnej.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023