Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Zmartwychwstanie – Piero della Francesca

Który je i pije niegodnie, sąd sobie je i pije, nie rozsądzając Ciała Pańskiego. — I Kor. 11, 29.

PRZYGOTOWANIE. — Zanim się zbliżysz do Stołu Eucharystycznego, zawsze zbadaj swe su­mienie i jeśli na nieszczęście wyrzuca ci ono jaki ciężki upadek, oczyść je przez Spowiedź. Co się zaś tyczy win powszednich, to winieneś się starać usunąć ze swej duszy przynajmniej grzechy dobrowolne i wyrzucić z niej wszystko, co nie jest Panem Bogiem. Biada temu, kto przyjmuje Komunię Świętą niegod­nie! Staje się winnym Ciała i Krwi Pana Jezusa i wskutek tego je i pije własne potępienie.

I. — Zastanówmy się nad tym, jak straszliwej dopuszcza się winy, kto przystępuje do Komunii Świętej z grzechem ciężkim na duszy. Jest to grzech tak wielki, iż Św. Jan Chryzostom, porównując go do innych grzechów, nawet najcięższych, nie może znaleźć równie wielkiego i powiada, iż kto go po­pełnia, szczególniej, jeśli jest kapłanem, jest o wie­le gorszy od samego szatana. Zdaniem Św. Piotra Damiana przyczyną tego jest ta okoliczność, iż przez inne grzechy obrażamy Pana Boga w Dziełach Jego, przez ten zaś grzech obrażamy Go we wła­snej Jego osobie.

Co byś powiedział o takim zbrodniarzu, który­ by wziął Przenajświętszą Hostię z Tabernakulm i rzucił ją w błoto? Lecz jeszcze gorzej, jak mówi Św. Wincenty Fereriusz, postępuje ten, kto odważa się przyjmować Komunię Świętą świętokradzko; zadaje on pod pewnym względem gwałt Panu Jezusowi, zmusza bowiem tę niewinną Ofiarę do zamieszkania w sercu, które jest pełne zepsucia, oddaje Baranka Niepokalanego w ręce szatanów.

Św. Augustyn przyrównuje takich świętokradców do zdradzieckich żydów, którzy ukrzy­żowali Odkupiciela. Ta jednak zachodzi różnica, iż żydzi ukrzyżowali Pana Chwały w czasie Jego ziemskiego Życia, świętokradcy zaś, o ile to jest w ich mocy, krzyżują Go teraz, gdy króluje w Nie­bie; tamci odważyli się raz to uczynić, ci zaś czę­sto powtarzają Bogobójstwo; tamci wprost okazali, iż są śmiertelnymi wrogami Pana Jezusa, ci zaś zdra­dzają Go w tymże czasie, gdy, przynajmniej ze­wnętrznie, uznają Go za swego Pana Boga udają, iż są ożywieni względem Niego czcią i pobożnością i nadużywają na podobieństwo Judasza, znaku po­koju. „Pocałowaniem wydajesz Syna Człowieczego?”

Na świętokradcę, bardziej niż na kogokolwiek innego zdaje się Pan Jezus skarżyć przez usta Da­wida: Gdyby Mi był złorzeczył nieprzyjaciel Mój, byłbym wytrwał. Gdyby Mnie obraził, mówi Pan Jezus, Mój nieprzyjaciel, sprawi­łoby Mi to mniejszą Boleść; lecz ty, Mój domowni­ku, Mój przedstawicielu, ty, który piastujesz godność książęcą wśród ludu; ty, któremu tyle razy dałem Swe Ciało na Pokarm, ty Mnie sprzedajesz szatanowi za marną zachciankę, za przyjemność zwierzęcą, za odrobinę ziemi!?

II. — Biada więc świętokradcy! Biada temu, kto odważa się targnąć na Ciało i Krew Pana Jezusa przez niegodne przystąpienie do Komunii Świętej! Pan Jezus mówiąc ze Św. Brygidą o tych nieszczęśli­wych powtórzył słowa, jakie ongi wypowiedział o zdrajcy Judaszu: Lepiej by mu było, aby się był nie narodził on człowiek. By­łoby lepiej świętokradcom, gdyby się byli nie narodzili. Tak, gdyż według Św. Pawła, kto je i pije niegodnie, Sąd sobie je i pije.

Aby cię więc nie spotkało takie nieszczęście, idź za radą tegoż Apostoła: niechajże do­świadczy samego siebie człowiek. Zbadaj swe sumienie i jeśli ci ono wyrzuca jakie ciężkie przewinienie, zanim się zbliżysz do poży­wania tego Pokarmu życia wiecznego, oczyść się przez dobrą, sakramentalną Spowiedź. — Co się zaś tyczy win powszednich, to usuwaj ze swej du­szy, przynajmniej te całkiem świadome i wyrzuć ze swego serca wszystko, co nie jest Panem Bogiem. I to właśnie, według wykładu Św. Bernarda oznacza­ją owe słowa, jakie Pan Jezus wyrzekł do Aposto­łów, zanim udzielił im Komunii Świętej podczas Ostat­niej Wieczerzy: Kto obmyty jest, nie potrzebuje, jedno żeby nogi umył.

Modlitwa:

Mój Jezu najsłodszy! Obym mógł obmyć łzami, a także krwią te dusze nieszczęśliwe, które w tym Sakramencie tak obrażają Twą Miłość! O, gdybym mógł sprawić, by wszyscy ludzie pałali miłością ku Tobie! Ponieważ jednak nie jest mi to dane, pragnę przynajmniej, mój Panie, i postanawiam sobie często Cię nawiedzać i przyjmować do swego serca, aby hołd Ci złożyć, jak teraz to czynię, na zadośćuczynienie za zniewagi, jakich doznajesz od ludzi w tej najwznioślejszej Tajemnicy. Przyjmij, Ojcze Przedwieczny ten nędzny hołd, jaki na wy­nagrodzenie za wszystkie zniewagi, wyrządzone Twemu Synowi w Przenajświętszej Eucharystii składa Ci dziś najnędzniejszy z ludzi, bo takim jestem. Przyjmij ten hołd w połączeniu z tym hołdem war­tości nieskończonej, jaki Ci złożył Pan Jezus na krzyżu i jaki Ci składa codziennie w Przenajświętszym Sakramencie. A Ty, Matko moja, Maryo, wyjednaj mi świętą wytrwałość. Amen.

© salveregina.pl 2023