O konieczności modlitwy.

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Zawsze się trzeba modlić, a nie ustawać. – Łuk. 18, 1.

PRZYGOTOWANIE. — Jest rzeczą niewątpliwą, iż z wyjątkiem pierwszych Łask, jakimi są: powołanie do Wiary lub do pokuty, wszystkich innych, szczególniej zaś Łaski wytrwałości, Pan Bóg zwykle temu tylko udziela, kto o nie prosi. Toteż modlitwa dla dorosłych jest tak konieczną, iż kto się modli, z pewnością się zbawi, kto się zaś nie modli, na pewno się potępi. I to właśnie do szczególniejszej rozpaczy pobudzi potępionych, iż poznają, jak łatwo mogli się zbawić, byleby się byli modlili, a teraz już modlić się nie mogą. Zastanów się, jak korzystasz z tego wielkiego środka modlitwy?

I. — Według Św. Jana Chryzostoma, jak ciało jest martwe bez duszy, tak dusza jest umarłą bez modlitwy. Jak woda jest konieczna dla roślin, aby nie uschły, tak i modlitwa jest dla nas konieczna do zbawienia. Pan Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i żaden z nich nie zginął. Chce jednak, abyśmy Go prosili o Łaski konieczne do zbawienia; nie możemy bowiem z jednej strony zachowywać Przykazań Bożych i osiągnąć Nieba bez Pomocy Pana Boga, z drugiej zaś strony Pan Bóg nie chce zwykle Swych Łask nam użyczać, jeśli nie prosimy Go o nie. Sobór Trydencki mówi, iż Pan Bóg nie nakłada Przykazań niemożliwych do wykonania, gdyż albo bezpośrednio udziela nam Łaski do ich spełnienia, lub też daje nam Łaskę, byśmy Go prosili o Pomoc.

Św. Augustyn powiada, iż oprócz pierwszych Łask, jakimi są: powołanie do Wiary lub do pokuty, wszystkich innych, szczególniej zaś Łaski wytrwałości, Pan Bóg tym tylko udziela, którzy o nie proszą. Teologowie wraz ze Św. Bazylim, Św. Augustynem, Św. Janem Chryzostomem, Św. Klemensem Aleksandryjskim twierdzą, iż modlitwa jest tak konieczna dla dorosłych, że bez niej zbawić się nie mogą. Lessius, wielki uczony, uważa to za dogmat.

Pismo Święte wyraźnie mówi o konieczności modlitwy: “Zawsze się trzeba modlić. — Módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie. — Proście, a weźmiecie. — Bez przestanku się módlcie”. Wspomniane słowa: „trzeba”, „módlcie się”, „proście”, zdaniem teologów ze Św. Tomaszem, obowiązują pod grzechem ciężkim, szczególniej w trzech wypadkach: 1) gdy człowiek jest w grzechu, 2) gdy śmierć mu grozi, 3) gdy pozostaje w wielkim niebezpieczeństwie obrażenia Pana Boga.

Teologowie twierdzą na ogół, że kto przez miesiąc lub co gorsza przez dwa miesiące się nie modli, nie jest wolnym od ciężkiego grzechu, a to dlatego, iż modlitwa jest środkiem, bez którego nie możemy otrzymać pomocy koniecznych do zbawienia.

II. — Kto prosi, otrzymuje; kto zaś nie prosi, mówi Św. Teresa, ten też nie otrzyma. Przedtem jeszcze powiedział Św. Jakub: „Nie macie, dlatego iż nie prosicie”. Szczególniej zaś konieczną jest modlitwa, gdy idzie o otrzymanie cnoty czystości. Z tego, co powiedziano, widać, iż kto się modli, z pewnością się zbawi, kto się zaś nie modli, na pewno się potępi. Wszyscy, którzy się zbawili, zbawili się przez modlitwę. Wszyscy, którzy się potępili, dlatego zginęli, że się nie modlili. Toteż potępieńców do największej rozpaczy doprowadza myśl, iż łatwo zbawić się mogli, gdyby się byli modlili, teraz zaś już modlić się nie mogą.

Modlitwa.

Mój Odkupicielu, jakże mogłem żyć w przeszłości w takim zapomnieniu o Tobie. Byłeś gotowy udzielać mi wszelkich Łask, o które bym Cię poprosił; czekałeś tylko, bym zwrócił się o nie do Ciebie, ja zaś myślałem tylko o zadowoleniu swych zmysłów i nie dbałem o utratę Twojej Miłości i Łask Twoich. Panie, zapomnij, że tak wielką okazywałem Ci niewdzięczność i zlituj się nade mną. Przebacz mi tyle zniewag, jakie Ci wyrządziłem, i udziel mi wytrwania; użycz mi Łaski, abym zawsze, o Boże duszy mojej, prosił Cię o pomoc, bym Cię już więcej nie obrażał.

Nie dopuść, Panie, abym był niedbały w modlitwie, jak to było w przeszłości. Użycz mi światła i mocy, bym zawsze Tobie się polecał, szczególniej, gdy moi wrogowie znowu kusić mnie będą, abym Cię obraził. Mój Boże, udziel mi tej Łaski dla Zasług Pana Jezusa, przez Miłość, jaką Go otaczasz. Dość Cię naobrażałem; chcę Cię kochać przez resztę dni swego życia. Udziel mi Twej Świętej Miłości, niech Ona mi zawsze przypomina, abym zawsze prosił Cię o pomoc, gdy zagrozi mi niebezpieczeństwo zguby, popełnienia grzechu. — Maryo, Nadziejo moja, od Ciebie spodziewam się Łaski — polecania się zawsze w pokusach Twemu Synowi i Tobie. Wysłuchaj mnie, Królowo moja, przez Miłość, jaką żywisz ku Jezusowi. Amen. (*II.,138)

Zachęcamy do: