Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Słyszę Chrystusa Pana mówiącego te pamiętne Słowa: Zawsze modlić się potrzeba, a nie ustawać.

II. Będę prosił o Łaskę, abym zachował wiernie to Przykazanie Zbawiciela mego.

I. Punkt.

Dlaczego i jak trzeba się zawsze modlić?

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Nie ma może obowiązku, któ­ry by nam Ewangelia Święta częściej przypominała, jak potrzebę modlitwy. Zbawiciel mówi nawet, że „zawżdy modlić się potrzeba”. Dlaczego zawżdy? Bo zawsze, w każdym położeniu życia po­trzeba nam Łaski, czy to aby walczyć skutecznie z namiętnościami, czy to aby wykonać wiernie wszystkie powinności nasze, a ta Łaska przywią­zana jest do modlitwy. Jest to warunek postawio­ny przez Samego Chrystusa Pana: Petite et dabitur vobis, mówi, Proście, a będzie wam dane (Mat. VII). Jak gdyby mówił: Jeśli wiele prosicie, wiele otrzymacie, jeśli mało prosicie, ma­ło otrzymacie, jeśli o nic nie prosicie, nic nie otrzy­macie. Stąd niezbity pewnik: wszystko z modlitwą, nic bez modlitwy.

ZASTOSOWANIE. Lecz jakże możemy zawsze się modlić, chcąc to Przykazanie Chrystusa Pana pra­ktycznie zastosować? Możemy to czynić w wie­loraki sposób, między innymi możemy przyswoić sobie kilka krótkich, a gorących modlitewek, czy­li tak zwanych aktów strzelistych, do których przez częste powtarzanie tak się przyzwyczaimy, że odmawiać je będziemy ustami albo tylko ser­cem, bez żadnego wysilenia.

Czcigodny Lu­dwik de Ponte mówi o sobie, że przyzwyczaił się tak do powtarzania niemal bez przerwy tych słów. Propter Te, Domine – dla Ciebie to, Boże; dzięki te­mu szczęśliwemu przyzwyczajeniu zostawał stale w ścisłym obcowaniu z Panem Bogiem, czyli że zawsze się modlił.

O, jakże byłbym szczęśliwy, mó­wisz, gdybym przyswoił sobie także jakie po­bożne westchnienie, które by mnie utrzymywało w ścisłym zjednoczeniu z Panem Bogiem, które jest tak pomocne w pokusach, w trudnych chwilach ży­cia, w walce duchowej. Od ciebie to zależy, osiągniesz, bylebyś, jak ci świątobliwi ludzie, nie szczędził trochę pracy i wysilenia.

UCZUCIA [**]. Wzbudź silną w sobie wolę użycia wszelkich środków do nabycia owej łatwości ustawicznej modlitwy i zjednoczenia się z Panem Bogiem.

POSTANOWIENIE [***]. Nie spocznę w sobie, dopokąd nie osiągnę tego, cokolwiek by mnie to koszto­wać miało.

II. Punkt.

Jak się zabezpieczyć potrzeba przeciw zniechęceniu w modlitwie.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Po tych słowach: zawżdy modlić się potrzeba, dodaje Zbawiciel: a nie ustawać, et non deficere, choćby długo przyszło czekać na skutek modlitwy. Znaczenie tych Słów Chrystusa Pana: Non deficere, nigdy nie ustawać, wyjaśnia Chrystus Pan w przypowieści o ubogiej wdowie, która niesprawiedliwie pokrzywdzona wzywa sędziego, by się wstawił w jej sprawie. Ten, przez długi czas odrzuca jej prośbę, ale zwy­ciężony wytrwałością wdowy, niezrażonej odmową ni zwłoką, rzekł w sobie: Wszakoż mi się uprzykrza ta wdowa, uczynię jej sprawiedli­wość (Łuk. XVIII).

ZASTOSOWANIE. Było to rzeczą właściwą i ko­nieczną, aby Boski Nauczyciel zaleciwszy nam modlitwę ustawiczną, zachęcił nas do wytrwałości w modlitwie i ubezpieczył przeciw zniechęceniu, któremu tak łatwo się oddajemy. I w istocie, je­żeli mało jest ludzi, którzy by w ciężkich okolicz­nościach życia gorąco, a wytrwale się nie modlili, czyż wielu takich którzy, przez długi czas na próżno oczekując skutku swoich modlitw, nie tracą odwagi, nie przestają się modlić? Gdyby ta wdowa nie miała więcej od nas wytrwałości, nie otrzymałaby sprawiedliwości. Oprócz tej częstej zwłoki Bożej w wysłuchaniu próśb naszych, jest jeszcze inna przyczyna naszego zniechęcenia i opuszczenia się w modlitwie, a tą jest myśl o naszej niegodności, błędach i upadkach. Chcąc się uzbroić przeciw temu zniechęceniu i zgubnym stąd złudzeniom, bądźmy głęboko o tym przeko­nani, że modlitwa serca skruszonego i uniżonego zawsze podoba się Panu Bogu; że czym większa nędza, tym większe mamy prawo liczyć na Miłosierdzie i Pomoc Bożą. Pamiętajmy na to, że obietnica Zbawiciela, przywiązana do modlitwy, nie wyłą­cza nikogo. “Wszelki, który prosi, otrzyma” (Mat. VII). Pamiętajmy wreszcie, że dobra modlitwa jest zawsze wysłuchaną bez względu na zasługę osobistą modlącego się. Jeśli bowiem nie otrzymamy tego, o cośmy prosili, otrzymamy z pewnością inne Łaski, częstokroć daleko większe i cenniejsze, chociaż nie zawsze są nam one znane.

ROZMOWA DUSZY [****] z Chrystusem Panem, Który nie tylko Przykazaniem, ale i Przykładem zaleca ci cnotę modlitwy, Który i wśród najczynniejszego Życia, ustępował na pustynię i modlił się (zob. Łuk. V), po całodziennym upracowaniu nocował często na modlitwie (zob. Łuk VI). Proś Go i błagaj o ducha modlitwy, bez którego nic uczynić nie mo­żesz, ani dla Pana Boga, ani dla siebie, ani dla bli­źniego, co by było prawdziwie wielkim i pożytecznym.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 16
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 16. Przyjście Sędziego; rozłączenie dobrych i złych. Cz.5
   
3. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia Ostrobramskiej w Jej Cudownym Obrazie w dniu Jej wspomnienia: Nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny, Matki Miłosierdzia Ostrobramskiej.
4. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Gertrudy Wielkiej, Dziewicy: Nabożeństwo do Św. Gertrudy Wielkiej, Dziewicy.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023