Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

2. STYCZNIA.

O Najświętszym Imieniu Jezus.

        I. Wyobraź sobie Anioła, mówiącego do Józefa: Nazwiesz imię Jego Jezus, albowiem On zbawi lud swój.

      II. Proś o Łaskę, byś dobrze zrozumiał: Wielkość, Zasługę i Potęgę Imienia Jezus.

I. Punkt

Wielkość Imienia Jezus.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Wielkie jest Imię Jezus pocho­dzeniem Swoim — Sam Bóg Ojciec je nadał przez Archa­nioła; wielkie jest znaczeniem Swoim — niekiedy ludzie z wdzięczności nadawali innym ludziom miano zbawców ojczyzny, nigdy im jednak na myśl nie przyszło, nazwać kogo Zbawicielem świata, Imieniem, którego znaczenie w całej doniosłości tego wyrazu wypełnił Syn Boży, stawszy się Człowiekiem.

ZASTOSOWANIE. Z jakimże uszanowaniem i pobożną uwagą powinniśmy wymawiać Wielkie to i Święte Imię, Które jest, jak mówi Św. Paweł, nad wszelakie imię. (Filip. 1, 9). Dlatego też upo­wszechnił się od pierwszych czasów Chrześcijań­stwa zwyczaj pochylania albo odkrywania głowy przy wymawianiu tego Świętego Imienia. Przypomnij sobie, czy nie uchybiasz tej czci, która Mu się należy, wymawiając Je bez uwagi i pobożności — może nawet w modlitwach swoich?

UCZUCIA [**]. Radości i wdzięczności na myśl o tej nieocenionej Łasce, którą ci przypominają słowa Apostoła: Wierny Pan Bóg, przez Którego jesteście we­zwani w towarzystwo Syna Jego, Jezusa Chry­stusa, Pana naszego (Kor. I, 9).

POSTANOWIENIE [***]. Z podwojonym usiłowaniem wzbudzaj w tym roku i w sobie, i u innych wię­kszą cześć ku Świętemu Imieniu Jezus.

II. Punkt

Zasługa Imienia Jezus.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wielkie imię rodowe, które nosi syn prawem dziedzictwa, nie daje mu wielkiej chwały, bo ono należy się tylko zasługom innych. Nie tak – Święte Imię Jezus, które nosi Syn Boży. On Sam Je zdobył Własnymi Zasługami, ceną Krwi Swojej, odkupując rodzaj ludzki od kary śmierci, którą był ściągnął na siebie, i przywracając mu Prawo Dziedzictwa Niebieskiego.

Czyż było kiedy imię bardziej zasłużone?

ZASTOSOWANIE. Imiona przybranych synów Bożych, braci i sióstr Chrystusa Pana, które nosisz, są także imionami wielkiej wartości, ale one ci się nie należą dla twoich zasług, winieneś je Łasce Chrztu Świętego. Wszelako od Ciebie zależy stać się ich godnym — od ciebie zależy działać wespół z Łaską, by godnie nosić te imiona, którymi się słu­sznie chlubisz. Łaski tej nigdy ci dotychczas nie brakowało, ale czy nie brakowało twego z nią współdziałania? A to współdziałanie, było ono wielkoduszne i stałe? Odpowiadało ono godnie tym imionom chwalebnym, które ci ten dzień przypomina?

UCZUCIA. Rozbudzę w sercu moim gorące pragnienie, by się wypełniło we mnie owo życze­nie Apostoła: Aby było rozsławione Imię Pana naszego Jezusa Chrystusa w was, a wy w Nim, podług Łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chry­stusa. (Tes. II, 12).

POSTANOWIENIE. Będę się starał usilnie w tym roku osiągnąć ten cel, ćwicząc się wiernie w rachunku sumienia i aktach strzelistych.

III. Punkt

Potęga Imienia Jezus.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Na Imię Jezusowe, mówi Św. Paweł, niech wszelkie kolano klęka, niebieskich, ziemskich i podziemnych. (Filip. II). Prosić z żywą wiarą w Imię Jezusa znaczy tyle, co otrzy­mać; w Imię Jezusa Apostołowie działali najgło­śniejsze cuda, a nawet prostaczkowie wierni wy­pędzali z pogan złego ducha. Wzywaniem Imienia Jezus zwyciężali wszystkich wieków Męczennicy cierpienia i męki, a Wyznawcy i Dziewice ponęty świata. Wzywaniem Imienia Jezus kończy Kościół wszystkie modły Swoje i chce także, byśmy w tym Imieniu znaleźli siłę i pociechę w ostatniej chwili konania.

ZASTOSOWANIE. Z jakimże zaufaniem winieneś wzywać tego Świętego Imienia w pokusach, w cier­pieniach, w niepokojach i we wszystkich przedsięwzięciach swoich? Czyż nie powiedział Chry­stus Pan wyraźnie: O cokolwiek Ojca Mojego w Imię Moje prosić będziecie, da wam. (Jan XIV). Przyswój sobie jaki akt strzelisty, w którym by było Imię Jezus, aby w chwilach stanowczych, a osobliwie w ostatniej godzinie, kiedy będziesz walczył ze śmiercią, aby wtedy mimowolnie, jakoby całkiem naturalnie znalazło się na ustach twoich. O! niechże wtedy twoje ostatnie słowa będą: Jezu mój! 0! Jezu! bądź mi Jezusem!

ROZMOWA DUSZY [****] z Boskim Dziecięciem Jezus, Zbawcą twoim — stosownie do pobożnych wzruszeń, których doznawałeś w czasie tego roz­myślania.

Zachęcamy do uczczenia:

1. Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia
2. Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
3. Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023