8 Grudnia
O Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. VI 1880r.
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Przeczystej Boga-Rodzicy ustanowiona w 1854 roku, święci pamiątkę chwili, kiedy Jej Dusza złączywszy się z Ciałem, szczególnym Przywilejem Boskim od wszelkiej skazy grzechu pierworodnego zachowaną została. Było to zaiste wyjątkiem przynależącym jedynie Maryi, jako Tej, Która Syna Bożego na świat wydać miała.
Stworzywszy Pan Bóg pierwszych rodziców naszych, Adama i Ewę w stanie Łaski i niewinności, sprawił, iż byli mu miłymi, iż mieli prawo do Jego Miłości i żadnej w sobie złej skłonności nie doznawali. I gdyby byli w tej Łasce wytrwali, pochodzący od nich ludzie w takim żeby się rodzili byli stanie. Gdy jednak Adam i Ewa nieposłuszeństwem przeciw Panu Bogu zgrzeszyli i Sprawiedliwość Boża pozbawiła ich tak wielkiego przywileju, stali się nieprzyjaciółmi Pana Boga, a utraciwszy Łaskę Jego, uczuli się skłonnym i do wszystkiego co złem nazwać można. Ich przeto dzieci, ich całe potomstwo takim się już odtąd rodziły jak owi pierwsi rodzice po swym upadku, przyrodzeniem jedni od drugich zmazę grzechową na duszy biorąc.
Grzech ten skazą grzechu pierworodnego nazwany, z synów Bożych jakimi z daru Stwórcy swojego byli, uczynił ich synami potępienia, niewolnikami szatana za którego poszli głosem i podległym i cielesnej i dusznej wiecznej śmierci.
Chrystus dopiero przebłagawszy Męką i Śmiercią Swoją słuszny Gniew Boży, postanowił Sakrament Chrztu Świętego, który mocą Krwi Jego oczyszcza dusze ze skazy grzechu pierworodnego i Łaskę Jej Pana Boga przywraca.
Od takiej to skazy wolną była Najświętsza Marya Panna od pierwszej chwili jak tchnienie życia z Rąk Bożych jeszcze w łonie matki Swej odebrała, i to jest co się zowie: Niepokalanym Jej Poczęciem; czyli, że Dusza Maryi ani przez najkrótszą chwilę grzechem pierworodnym zmazana nie była.
Przywilej ten, który do pewnego stopnia odebrali byli, Jeremiasz prorok i Św. Jan Chrzciciel, tak, iż dorósłszy nawet zgrzeszyć śmiertelnie nie mogli, Marya odebrała go w całej pełności. A tak była czystą i doskonałą, iż Dusza Jej na chwilę nawet nie mogła zostać przed Panem Bogiem w stanie niełaski i obrzydzenia. Do Niej to więc Kościół Boży słowa Pisma Świętego stosuje: „Wszystka jesteś piękna przyjaciółko moja i nie masz w Tobie zmazy”.
Od pierwszych wieków Chrześcijaństwa takie zapatrywanie się na ów przywilej Przeczystej Matki Chrystusa upowszechnionym, i przez wszystkich Ojców Kościoła przyjętym było. Gdy atoli nie tylko oderwani od Kościoła Świętego różnowiercy, ale i między katolikami znajdowali się tacy, którzy w zapatrywaniu się na tę wielką tajemnicę tworzyli niejakie odcienia, Ojciec Święty Pius IX jako i poprzednicy jego nie potępiając ich wcale, spowodowany tym jednak, a idąc za powszechnym odwiecznym poczuciem i uznaniem, ogłosił je jako należące do Artykułów Wiary Świętej, i początek bulli jego, która ów przywilej Matki Bożej ogłasza, tak streszcza o nim Naukę Kościoła Świętego: „Pan Bóg Najwyższy, Którego Drogi pełne są Miłosierdzia i nieomylnej Prawdy, Którego Wola jest wszechmocnością, Mądrość od krańców do krańców dosięga, a wszystko słodko urządza, który od wieków przewidział opłakany rodu ludzkiego upadek z grzechu Adama, i w niezbadanych Wyrokach Swoich, największe Dzieło Swojej Dobroci przez Wcielenie się Słowa spełnić postanowił, a to w celu, aby człowiek wbrew zamiarom Jego złością szatańską w grzech wplątany, nie zaginął, i aby to co w pierwszym Adamie upadło, w drugim, to jest w Chrystusie powstało, Pan Bóg od początku i przed wiekami dla Jednorodzonego Syna Swojego wybrał i przeznaczył Matkę, z Której Wcieliwszy się, narodziłby się w czasie: Ją nad wszystkie stworzenia umiłował i w niej jednej najwięcej sobie upodobał. Dlatego to przekładając Ją nad Wszystkich Aniołów i Świętych, napełnił Ją obfitością wszelkich Darów Niebieskich ze Skarbu Bóstwa Swojego zaczerpniętych, tak przedziwnie, że Ona od wszelkiej skazy grzechowej wolna, całkiem piękna i doskonała taką posiada nieskazitelność i pełność świętości, jakiej oprócz samego tylko Pana Boga, wyższej wyobrazić sobie nie można i do której pojęcia nikt prócz Pana Boga nie dojdzie. Jakoż, wypadało koniecznie aby najwyższą świętością jaśniała i od skazy grzechu pierworodnego całkiem wolną będąc, nad przeklętym wężem najzupełniejsze odniosła zwycięstwo czcigodna Matka, Której Bóg Ojciec Jednorodzonego Syna Swojego z Istoty Swej zrodzonego, a Sobie równego tak dać postanowił, aby z Natury Swojej był On jednym i tymże Samym wspólnym Boga Ojca i Przenajświętszej Panny Synem.
Przywilej taki przyznaje się jedynie Matce Bożej, i nie sprzeciwia się on ani Wierze Świętej ani nawet jasnemu rozumowi tylko Pan Bóg, Który Sam Prawo stanowi, wyłączyć może z powszechnej reguły kogo mu się podoba. I gdy Pismo Święte mówi: „Wszyscy się ludzie popsowali na ziemi“, wyłącza jednak Noego. Gdy mówi: „Wszyscy od małego do wielkiego idą za łakomstwem; każdy człowiek kłamcą na ziemi etc. Są wszakże tacy, do których się te słowa nie stosują. A jeżeli mógł Pan Bóg Przeczystą Pannę od najmniejszego nawet powszedniego grzechu uchronić, a nie mógłże Jej, Matki Odkupiciela, od pierworodnego zachować? I owszem, a nadto od pierwszej chwili poczęcia swego życia przeznaczona na Matkę Boga-Człowieka, otrzymała Ona Łaskę, iż nie tylko Świętości Swojej utracić nie mogła, ale przeciwnie, z dniem każdym i aż do końca ziemskiego Swego Żywota, bezustannie się w niej wznosiła, aż do najwyższej potęgi; tak, iż Jej Świętość, miłość Pana Boga i doskonałość, przechodziła wszelką miłość i doskonałość Aniołów i Świętych Pańskich. A skoro według Nauki Kościoła Świętego i świadectwa Wszystkich Świętych Sług Bożych, za każdy postęp w doskonałości, to jest, za każde nasze współdziałanie z Łaską, Pan Bóg nam udziela nowej i to wyższej Łaski, wyobraźmy sobie jeżeli podobna, jakiego stopnia Świętości dosięgnąć musiała Marya Dziewica, Matka Boga i Zbawiciela świata, jedyna tak wielkim przywilejem obdarzona.
Nie mówimy tu, iżby Panna Odkupienia Chrystusowego na grzech pierworodny nie potrzebowała. I owszem, mocą właśnie i z Daru tego Odkupienia i mocą przyszłej wysługi Jego, uprzedzona i zachowana Ona została od pierworodnej zmazy. Nie równamy Jej w tym względzie z Chrystusem Panem, Który Sam Jeden tylko Odkupienia nie potrzebował. Znamy, iż Matka Boża urodzona jako człowiek i szczerym będąc stworzeniem, odkupiona być musiała. Wszakże jako Matka Boga nad wszystko stworzenie uprzywilejowaną została.
Ubogacił Pan Bóg ową Arkę Przymierza wszelkimi Niebios Darami, a co się jeno w stworzenie Jego Łaski wlać mogło, wszystką niemylnie Matkę Swoją napełnił; Którą my pozdrawiając, Jej się opiece polecajmy, mówiąc: — Błogosławiona między niewiastami i Łaski pełna, módl się za nami, a daj nam Przyczyną Twoją oczyszczone od grzechów serce na mieszkanie Synowi Twemu zawsze niepokalane zachować, Który żyje z Ojcem i z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
© salveregina.pl 2023