Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Wyobrażam sobie Pana Jezusa cichego i pokornego Serca, mówiącego do mnie: „Dałem wam przykład posłu­szeństwa, abyście jakom Ja czynił, tak i wy czynili” (Jan XIII).

II. Prosić będę o potrzebne mi Łaski, abym utwo­rzył serce moje na wzór poddanego i uległego Boskiego Serca.

I. Punkt.

Przedziwne poddanie się Serca Pana Jezusowego Bogu Ojcu.

ROZWAŻANE DUCHOWNE [*]. Posłuszeństwo jest pierwszym owocem pokory. Pan Jezus jest pokornego Serca, Sam to ogłasza: a zatem jest poddanego i posłusznego Serca. Zapewnia nas, że Wola Ojca Niebieskiego jest Wolą Jego: „Ojcze, nie Moja Wola, ale Twoja niechaj się stanie” (Łuk. XXII); że zgadza się z nią zawsze i we wszystkim: „Ja to, co Mu się podoba, zawsze czynię” (Jan VIII). Nie powstrzy­mał Go w tym wrodzony wstręt cierpienia, jak świadczy konanie w Ogrodzie Oliwnym. Posłu­szeństwo Pana Jezusa jest doskonałe, gdyż doskonałe jest źródło, z którego ono wypływa: wypełnia Wolę Ojca Swojego, bo to jest Wolą Ojca: „Tak Ojcze: iż się tak podobało Tobie” (Mat. XI).

ZASTOSOWANIE. Jakiż to piękny wzór przede mną! Czy starałem się go naśladować? Wolę Bożą czy brałem za prawidło woli mojej? Czy zawsze przyjmowałem różne wypadki życia, i przyjemne, i nieprzyjemne, z równym poddaniem serca Woli Bożej, bez której dopuszczenia nic się nie dzieje na tym świecie? Czy zawsze byłem posłuszny w duchu wiary i miłości?

UCZUCIA [**]. O Jezu, daj mi Łaskę, abym dobrze poznał i wiernie naśladował uległość i posłuszeń­stwo Serca Twojego.

POSTANOWIENIE [***]. Wypełnię dzisiaj wszystkie obowiązki moje, małe czy wielkie, w duchu posłuszeństwa.

II. Punkt.

Przedziwne poddanie się Serca Pana Jezusowego Maryi i Józefowi.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. „Był Im poddany” (Łuk. II). Oto w trzech słowach cała historia trzydziestoletniego życia Jezusa, spędzonego w ukryciu z Maryą, Matką swoją i Józefem, swoim Ojcem żywicielem. Ale jak to! Bóg był poddany dwom Swoim stwo­rzeniom? Czyż nie jest to w sprzeczności z naj­wyższą i niepodzielną Władzą Bóstwa nad całym stworzeniem? Bynajmniej; gdyż Jezus Chrystus w rzeczywistości był poddany Bogu Ojcu, którego Marya i Józef byli przedstawicielami.

ZASTOSOWANIE. Oto pojęcie i wzór posłuszeń­stwa: być poddanym Panu Bogu w osobie tych, którzy Go tutaj zastępują, a do których rzekł Pan Jezus: „Kto was słucha, Mnie słucha”. Jedyne to posłuszeństwo godne człowieka, jedyne, które go nie poniża, ale wywyższa i uszlachetnia. Być posłu­sznym w ten sposób, znaczy to samo, co mieć jedną wolę z Bogiem. Obacz, czy wszystkim pra­wnym zwierzchnikom swoim jesteś poddany i posłuszny w tym duchu wiary, nie oglądając się na ich osobiste zalety. Jeżeli tak, to twoje po­słuszeństwo będzie, jak posłuszeństwo Boskiego Mistrza, swoim sposobem doskonałe: będzie skore, ochotne we wszystkim i zawsze, a z drugiej strony będzie pełne zasługi przed Panem Bogiem.

UCZUCIA. Poweźmij wielką cześć i zamiłowa­nie do posłuszeństwa, pochodzącego z wiary. — Wyznawaj Panu Jezusowi, iż pragniesz coraz bardziej w Nim się doskonalić.

POSTANOWIENIE. Miej się na baczności, aby posłuszeństwo twoje nie było zanadto ludzkie, opierające się mniej lub więcej na własnej korzyści albo bojaźni.

III. Punkt.

Przedziwna uległość Serca Pana Jezusowego wobec wszystkich.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Zawsze z tej samej zasady, którąśmy poprzednio rozbierali, Pan Jezus poddaje się i jest posłuszny nawet ludziom występnym, których obłudę sam wyjawił ludowi: Kajfasz, arcykapłan, zaklina Go w Imię Boga, aby po­wiedział, czyli jest Synem Bożym, a Pan Jezus na­tychmiast przerywa dotychczasowe milczenie i całą wypowiada prawdę; poddaje się i jest posłuszny nawet poganom: Poncjusz Piłat, urzę­dujący z ramienia cesarskiego jako najwyższy rządca Judei, skazuje Go na śmierć krzyżową, a Pan Jezus poddaje się bezzwłocznie;  co więcej, posłuszny jest oprawcom swoim: rozkazują Mu, aby wyciągnął ramiona na krzyżu, czyni to z zupełnym poddaniem umysłu i serca. Stawszy się tak, jako uważa Apostoł Paweł, “posłusznym aż do śmierci, a była to śmierć krzyżowa” (do Filip. II).

ZASTOSOWANIE. Z miłości ku nam, dla na­szej to nauki i naszej zachęty Jezus chciał nam dać ów wielki przykład posłuszeństwa. Miej to zawsze w pamięci, a nigdy nie będziesz się uża­lał, iż zbyt wiele wymagają od ciebie, albo że ci wydają rozkazy zbyt trudne do wykonania. O, gdyby Serce Pana Jezusowe, to Serce poddane i posłuszne aż do śmierci krzyżowej było zawsze przed oczyma twoimi, jakże łatwą byłaby dla ciebie cnota doskonałego posłuszeństwa.

ROZMOWA DUSZY [****] z naszym łaskawym Zba­wicielem. — Dziękuj Mu za przykład i zachętę tak miłościwie nam daną — Proś Go o przeba­czenie za tyle opieszałości, za tyle niedoskona­łości, które zazwyczaj towarzyszą twemu posłu­szeństwu.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.