Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

 

 

„Nie traćcież tedy ufania waszego, które ma wielką zapłatę” — (Żyd. 10, 35).

 

PRZYGOTOWANIE. — Miłosierdzie Boże jest jak źródło niewyczerpane; o ile kto z niego czerpie większym naczyniem ufności, o tyle też większe otrzymuje Łaski. Jeśli więc chcemy wzbogacić się na duchu, pokładajmy wielką ufność w Zasługach Pana Jezusa i Orędownictwie Najświętszej Panny Maryi. Często też ożywiajmy w sobie tę ufność, przypominając so­bie, iż Pan Bóg jest Dobry i chce nam pomagać — jest potężny i może nam dopomóc — jest wierny w Swych Obietnicach, a przyrzekł nas wspierać. Nie idzie o to, byśmy czuli, iż ufność posiadamy; wystarczy, jeśli jej pragniemy.

 

I. — Pan Jezus wielkie względem nas żywi Miło­sierdzie, chce jednak ze względu na tym większe nasze dobro, abyśmy pragnęli z wielką ufnością dostąpić tego Miłosierdzia, pokładając ufność w Jego Zasługach i Obietnicach. Św. Paweł poleca nam, byśmy żywili w sobie tę ufność i powiada, że ona u Pana Boga wyjednuje nam wielką nagrodę. Ma wielką zapłatę.

Pan Jezus objawił Św. Gertrudzie, iż nasza ufność tak wielki na Niego nacisk wywiera, iż musi wysłuchać, jeśli Go o co prosimy. Toteż pisze Św. Bernard, iż Miłosierdzie Boże jest jak Źródło niewyczerpane; o ile kto czerpie z Niego większym naczyniem ufności, o tyle też większą obfitość Łask otrzymuje. Zgadza się to ze słowami Psalmisty: Niech będzie Mi­łosierdzie Twoje, Panie, nad nami, jako żeśmy nadzieję mieli w Tobie.

Pan Bóg oświadczył, iż jest obrońcą wszystkich w Nim ufających. Niech się radują, mówi Dawid, wszyscy, którzy swą ufność pokładają w Tobie, mój Boże, gdyż będą szczęśliwi przez całą wieczność i będziesz mieszkał w nich. Tenże Dawid powiada, że ufającego Panu Miłosierdzie ogarnie tak, iż będzie bezpieczny wśród niebezpie­czeństw, zagrażających jego zbawieniu.

Pismo Święte podaje różne, wielkie obietnice na rzecz tych, którzy ufają Panu Bogu! Jeśli nam się zdaje, iż już jesteśmy zgubieni z powodu grze­chów popełnionych, oto natychmiastowe na to le­karstwo: śpieszmy z ufnością, jak mówi Apostoł, do Stóp Pana Jezusa, a tam znajdziemy przebaczenie: Przystąpmy tedy z ufnością do Tronu Łaski. Nie czekajmy, aż Pan Jezus ukaże się jako Sędzia na Tronie Sprawiedliwości; teraz śpieszmy do Niego, gdy zasiada na Tronie Łaski i pamiętajmy zawsze na słowa Św. Jana Chryzo­stoma: Zbawiciel nasz bardziej pragnie nam prze­baczyć, niż my otrzymać przebaczenie.

 

II. — Kto z powodu swej słabości boi się, iż upadnie w dawne grzechy, niech ufa Panu Bogu, a nie upadnie. Jak Prorok zapewnia: Nie zgrzeszą wszyscy, mający w Nim nadzieję. Prorok Iza­jasz pisze, iż którzy mają nadzieję w Pa­nu, odmienią siłę, chciał przez to powie­dzieć, iż tacy otrzymają moc nową. — Nie chwiejmy się więc w ufności, jak mówi Apostoł, Pan Bóg bowiem przyobiecał opiekować się każdym, kto w Nim ufność pokłada. Jeśli więc coś, jak się nam zdaje, przewyższa nasze siły, mówmy: Wszyst­ko mogę w Tym, Który mnie umacnia. Czyż zgubił się, kto w Panu Bogu położył nadzieję? Ża­den nie był zawstydzony, który w Panu nadzieję miał.

Nie dążmy jednak do tego, byśmy czuli, iż ufność posiadamy; wystarczy, iż jej pragniemy. Kto pragnie ufać, ten ma ufność prawdziwą. Pan Bóg bowiem jest Dobry i chce nam pomagać, jest Potężny i chce nas wspierać, jest wierny w dotrzy­mywaniu Swych Obietnic, a i przyrzekł śpieszyć nam z Pomocą. Przejmijmy się przede wszystkim Obietnicą Pana Jezusa: Zaprawdę, za­prawdę powiadam wam: jeśli o co prosić będziecie Ojca w Imię Moje, da wam. Prośmy więc Pana Boga przez Zasługi Pana Je­zusa; złóżmy też swą ufność w Orędownictwie Najświętszej Maryi Panny, a otrzymamy, czego pragniemy.

 

 

Modlitwa.

Ojcze Przedwieczny, wiem, iż jestem ze wszystkich najbiedniejszy; nic nie mogę i nic nie mam, czego bym z rąk Twoich nie otrzymał; mó­wię więc tylko do Ciebie: Panie, zlituj się nade mną! Co gorsza, do swego ubóstwa dołączyłem jeszcze i winę; za Łaski otrzymane odpłaciłem Ci zniewagami. Pomimo to jednak chcę ufać, iż w Swej Dobroci dwóch Łask mi udzielisz; najpierw, iż przebaczysz mi me grzechy, a następnie, iż udzielisz mi świętej wytrwałości wraz z Miłością Twoją, iż zawsze aż do śmierci będę wzywał Twej Pomocy. Proszę Cię o to wszystko i tego się spo­dziewam dla Zasług Pana Jezusa, Twego Syna, i Najświętszej Panny Maryi. O, wielka moja Orędowniczko, wspieraj mnie Swymi modlitwami! Amen.

 

 

*) Wszyscy, którzy w niedzielę Pięćdziesiątnicy lub w dwa dni następne wyspowiadają się, przyjmą Komunię Świętą i nawiedzą Przenenajświętszy Sakrament, wystawiony publicznie, dostępują odpustu zupełnego.

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Matki Boskiej Bolesnej w miesiącu lutym ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lutowe ku czci Matki Boskiej Bolesnej.
  2. reparacji wynagradzającej za grzechy popełniane w karnawale: Nabożeństwo wynagradzające na oktawę Reparacyjną. Poniedziałek Zapustny.
  3. wynagrodzenia za grzechy popełniane w czasie zapust: NABOŻEŃSTWO CZTERDZIESTOGODZINNE. Dzień drugi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024