CZWARTEK W OKTAWIE ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. O szacunku, jaki się należy godności kapłańskiej

 

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

UWAGA!

 

Jutro i pojutrze, tj. w piątek 2 czerwca 2023r. oraz w sobotę 3 czerwca 2023r. przypadają Suche Dni Letnie, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w których obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

 

Jam powiedział: Bogami jesteście i synami Najwyższego wszyscy. — Ps. 81, 6.

 

 

PRZYGOTOWANIE. — Słusznie Święci wzglę­dem kapłanów żywili jak największe poszanowa­nie. Co się tyczy Mistycznego Ciała Pana Je­zusa, jakim są wszyscy wierni, kapłani mają władzę ratowania grzesznika od piekła i czynie­nia go godnym Nieba. Co się zaś odnosi do ciała rzeczywistego, jest to Prawdą Wiary, iż gdy kapłan konsekruje, Słowo Przedwieczne musi zstąpić w jego ręce, by ukryć się pod postaciami sakramentalnemu. Jakże wielka godność! Staraj­my się również największym uszanowaniem ota­czać sług Bożych; jeśli zaś jesteśmy kapłanami, aby doznawać szacunku od innych, pierwsi staraj­my się szanować nasz charakter kapłański.

 

I. — Godność kapłańska i szacunek jej należny mierzy się miarą władzy, jaką kapłan ma nad ciałem mistycznym i rzeczywistym Pana Jezusa. Co się tyczy ciała mistycznego, tj. wszyst­kich wiernych, to kapłan może zachować grzeszni­ka od piekła i uczynić go godnym Nieba. Sam Pan Bóg zechciał zdać się na sąd kapłana, przebacza lub nie przebacza, zależnie od tego, czy kapłan roz­grzesza penitenta, o ile on na to zasługuje lub nie rozgrzesza. Poprzedza wyrok kapłana, a Bóg go potwierdza.

Jakiż to zaszczyt byłby dla poddanego, gdyby mu król udzielił władzy uwalniania z więzienia, kogo zechce! Lecz jeszcze większą jest władza, jakiej Pan Jezus udzielił kapłanom — zachowania od piekła nie tylko ciał, lecz również i dusz. Co się zaś odnosi do rzeczywistego Ciała Pana Jezusa, jest to Prawdą Wiary, iż gdy kapłan kon­sekruje chleb i wino, Słowo Przedwieczne jest obowiązane zstą­pić w jego ręce, by ukryć się pod postaciami sakramentalnymi. Zdumienie ogarnia, gdy się sły­szy, iż Pan Bóg usłuchał Jozuego i na jego głos dzień przedłużył. “Usłuchał Pan głosu człowieka” (Joz 10,14). Lecz większe jeszcze ogarnia zdu­mienie, gdy się pomyśli, iż na kilka słów kapłana Sam Pan Bóg posłusznie zstępuje na Ołtarz lub gdzie­kolwiek on Go zawezwie i oddaje się w jego ręce, choćby ów kapłan był wrogiem Bożym.

Zstąpiwszy, Pan Jezus pozostaje cały do rozpo­rządzenia kapłana. On może Go zamknąć w Tabernakulum, wystawić na Ołtarz, wynieść z kościo­ła, spożywać Go, skoro zechce, lub dać Go innym na pokarm. O wzniosła władzo kapłańska! O Do­broci i Niewysłowiona Łaskawości Boskiego Od­kupiciela!

 

II. — Skoro godność kapłanów jest tak wiel­ka, słusznie Święci względem nich żywili uczucia czci jak najgłębszej. Św. Marcin, zaproszony do stołu cesarza Maksyma, najpierw oddał pokłon je­go kapelanowi, a potem dopiero cesarzowi. Kon­stantyn Wielki na Soborze Nicejskim zasiadał na ostatnim miejscu, po kapłanach, na niższym sie­dzeniu. Św. Antoni opat, jeśli idąc, spotkał kapłana, klękał i wstawał wtedy dopiero, gdy ucałował jego rękę i otrzymał błogosławieństwo. Św. Katarzyna Sieneńska tak daleko się posunęła, iż całowała ziemię w tych miejscach, gdzie spoczęła stopa kapłana.

I ty, do jakiegokolwiek stanu należysz, staraj się naśladować tych Świętych we czci dla sług Pana Jezusa. Jeśli zaś to szczęście dostało ci się w udzia­le, iż jesteś kapłanem, aby doznawać od innych szacunku, sam najpierw szanuj swój wzniosły charakter w sobie i w innych kapłanach. — Mierz zawsze swe sprawy miarą swej godności, według słów Apostoła: „We wszystkim sam siebie poda­waj przykładem dobrych uczynków, w nauce, w szczerości, w powadze; słowo zdrowe, nienaganne, aby się ten, który jest przeciwny, zawsty­dził, nie mając nic, co by o nas miał mówić złego”.

Zastanowiwszy się zaś nad tym, iż przez ka­płanów przychodzi na narody ratunek lub zguba, błogosławieństwo lub przekleństwo, proś żarliwie i usilnie Pana Boga, by dał Swemu Kościołowi żar­liwych sług Swoich. Uproszenie tej Łaski jest wła­śnie jednym z głównych celów, dla których Su­che Dni w ciągu roku zostały ustanowione.

 

 

Modlitwa.

Mój Boże, wierzę, iż kapłaństwo jest najwyż­szą wśród stworzonych godnością. Wierzę w to Panie; i dlatego z Twą Pomocą przyrzekam mieć zawsze dla wszystkich kapłanów cześć i uszano­wanie, są bowiem Twoimi przedstawicielami na ziemi. Postanawiam również zawsze słuchać tych, których mi wyznaczyłeś na przełożonych, jak Twe­go Głosu; powiedziałeś bowiem: Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi. Użycz mi, mój Boże, siły, bym wiernie dochował swego przyrzeczenia i użycz Kościołowi Świętemu żarliwych kapłanów, którzy by się podo­bali Twemu Sercu i wielką liczbę dusz nawrócili. O tę Łaskę Cię proszę przez przyczynę Najświętszej Panny Maryi. Amen.